Αυτό προκύπτει από το άρθρο τουρκικού site που αποκαλύπτει ότι η Βουλγαρία έχει παραγγείλει 36 UAV με την ονομασία «Aquila» από την εταιρεία Ucandrone με έδρα την Ελλάδα ώστε να τα χρησιμοποιήσουν χερσαίες δυνάμεις της Βουλγαρίας με δυνατότητες ISTAR (πληροφοριών, επιτήρησης, ανίχνευσης στόχων και αναγνώρισης).
Το παράδοξο είναι ότι ανάλογη κίνηση με αυτή της Βουλγαρίας δεν έχει κάνει η Ελλάδα. Δηλαδή δεν έχει εντάξει το drone Aquila σε επιχειρησιακή χρήση, όπως και το drone «Αρχύτας» του οποίου η ανάπτυξη ξεκίνησε το 2019 σε συνεργασία της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων με την Ucandrone και έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές ασκήσεις αποδεικνύοντας την επιτυχή σχεδίαση του.
Το «Αρχύτας» όμως εξελίσσεται σε μια πονεμένη ιστορία καθόσον δεν έχει αγοραστεί για να καλύψει συναφείς ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων.
Υπάρχει και ένας άλλος «Αρχύτας» της ΕΑΒ που έχει ήδη χρηματοδοτηθεί με κάποια εκατομμύρια αλλά μέχρι στιγμής και μετά από 3 χρόνια ανάπτυξης (άγνωστο πάνω σε ποιες ακριβώς Επιχειρησιακές προδιαγραφές) έχει καταφέρει να κάνει πτήση μόνο μέσα σε ένα υπόστεγο.
Δηλαδή προς το παρών παραμένει σε πειραματικό UAV «εσωτερικού χώρου»!
Με απλά λόγια αυτό που συνεχώς, εδώ και χρόνια αναγγέλλεται περί συνεργασίας της αμυντικής βιομηχανίας με ΑΕΙ και ΑΣΕΙ σε αναπτυξιακά προγράμματα, αν και έχει ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν φέρνοντας ορισμένα απτά αποτελέσματα αυτά δεν αγκαλιάζονται από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, το Λιμενικό Σώμα και το υπουργείο Κλιματικής Αλλαγής.
Προς το παρόν περιοριζόμαστε στις μεγαλοστομίες περί ανάπτυξης οράματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις του 2030 αλλά έτσι όπως πάμε και το 2030 στο όραμα θα έχουμε παραμείνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου