Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
• Ζούμε σε μια εποχή δύσκολη για την Πατρίδα μας, όπου η ανάγκη ανατροπής και αλλαγής πολλών πραγμάτων που αντιστέκονται στην πρόοδο, είναι εντελώς απαραίτητη.
• Η κίνηση και η αλλαγή ίσως είναι τα μόνα σταθερά χαρακτηριστικά της εποχής μας. Όλα μεταβάλλονται με γρήγορους ρυθμούς, έτσι που δύσκολα γίνονται αντιληπτά και ακόμη δυσκολότερα συνειδητοποιούνται τα νέα πράγματα και οι νέες καταστάσεις. Και επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, «τα πάντα είναι θέμα παιδείας», δεν πρέπει και να ξεχνάμε ότι, η συστηματική και οργανωμένη παιδεία αρχίζε.....
ι από το Πανεπιστήμιο.
• Γι’ αυτό και το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι Εστία Παιδείας, να εμπνέει τους διδάσκοντες, τους διδασκόμενους, τη Πολιτεία, τους Πολίτες.
• Έτσι έρχεται ο νέος νόμος πλαίσιο που συζητάμε να αλλάξει χρόνιες αδυναμίες και αγκυλώσεις που υπήρχαν στο παρελθόν. Να αλλάξει την «Ελλάδα του μοιραίου», όπως θα έλεγε και ο Αξελός, μια Ελλάδα που είχε ως δόγμα τη γοητεία της αταραξίας, αλλά και της απάθειας. Οι αλλαγές αφορούν κυρίως τη διοίκηση και τα Προγράμματα Σπουδών. Ο νέος νόμος διορθώνει παθογένειες του νόμου 1268 του 1982.
• Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει σήμερα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι το τι θέλουμε από ένα σύγχρονο Πανεπιστήμιο:
• Σίγουρα θέλουμε Πανεπιστήμια που θα επιδιώκουν και θα μπορούν να δημιουργήσουν πολίτες που θα έχουν γνώσεις, κατάρτιση, ήθος, να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία αλλά και να μπορούν, όσο και αν αυτό ακούγεται ουτοπικό, να χτίσουν μια ευτυχισμένη κοινωνία.
• Θέλουμε όμως και ανθρώπους ικανούς που θα μπορούν να συμβάλλουν στην παραγωγή της χώρας και σαφέστατα δεν είναι δυνατόν το πτυχίο να αποτελεί διαβατήριο για την ανεργία. αυτό σημαίνει ότι το Πνανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι μια αναβολή από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και για τον φοιτητή μια περίοδος ανάπαυλας και διακοπών, πριν αυτός βγει στη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα. Άρα το Πανεπιστήμιο θα πρέπει άμεσα να συνδεθεί με την παραγωγική διαδικασία, κάτι το οποίο είναι σύνηθες σε άλλες σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Δυστυχώς μέχρι σήμερα η πραγματικότητα είναι ότι τα Πανεπιστήμια μπροστά στο έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον που ζουν οι νέοι, δεν τους προετοιμάζουν κατάλληλα για να μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες σκληρές απαιτήσεις των καιρών, ενώ συχνά καταλήγουν θύματα ενός άθλιου πελατειακού συστήματος. Η έλλειψη γνώσεων, κατάρτισης, οραμάτων και προοπτικής, αφαιρούν από τους νέους το ρόλο του μπροστάρη, το ρόλο του διεκδικητή, το ρόλο του διαμορφωτή της κοινωνίας.
• Τέλος θέλουμε Πανεπιστήμια με επιστήμονες που θα προάγουν την επιστήμη σε όλα τα επίπεδα, που θα επενδύουν και με την αρωγή της πολιτείας, στην έρευνα και την τεχνολογία. Πανεπιστήμιο όχι απαξιωμένο, αλλά ‘’φάρο’’, πολιτιστικό φάρο και για άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής.
• Το νομοσχέδιο έρχεται να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά που ανέφερα με πολλές αλλαγές και τομές όπως, με την αναβάθμιση των Πρυτάνεων, τις αλλαγές των Διοικητικών Συμβουλίων, την διαχείριση των Οικονομικών, τις διαδικασίες αξιολόγησης, τη σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας και με την αναπτυξιακή προοπτική, με τη δημιουργία ανεξάρτητης αρχής, την αυτοτέλεια των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, την προώθηση της Επιστημονικής αριστείας σε διεθνές επίπεδο, την τόνωση της εξωστρέφειας, την αποδυνάμωση και εξάλειψη της κομματοκρατίας και της μετριοκρατίας. Ουσιαστικά με την ενίσχυση της δημοκρατίας το Πανεπιστήμιο απαντά στα προβλήματα που θέτει πιεστικά η ίδια η πραγματικότητα.
• Σύγχρονο Πανεπιστήμιο σημαίνει αξιοκρατία, λογοδοσία, ποιότητα και αριστεία.
• Κλείνοντας θα έλεγα ότι, αφού όλοι πιστεύω συμφωνούμε πως το Πανεπιστήμιο είναι σημείο αναφοράς για την πρόοδο της κοινωνίας και πως ένα ακρωτηριασμένο Πανεπιστήμιο σημαίνει ένα ακρωτηριασμένο μέλλον για τη χώρα μας και ότι οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι το τρίπτυχο που θα πρέπει να το διακρίνει είναι:
• α) Παραγωγή παιδείας, μορφωμένοι, ηθικοί, καλοί, ευτυχισμένοι πολίτες
• β) Σύνδεση με την παραγωγή, όχι διαβατήριο για την ανεργία
• γ) Επιστήμονες που θα προάγουν την επιστήμη τους.
• Το σημερινό νομοσχέδιο που μετά από συνεχή και άοκνη προσπάθεια της ηγεσίας του υπουργείου και μετά από μακρύ διάλογο, που συζητάμε, πιστεύω πως κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
• Είναι ευκαιρία λοιπόν από την πολιτική των πολιτικών να περάσουμε στην πολιτική των πολιτών και αυτό μπορεί να γίνει χωρίς η αντιδικία, η αντίκρουση, η αντιπαράθεση, να είναι τα διαρκέστερα γνωρίσματα και στη σημερινή μας συζήτηση, αλλά η συμφωνία και η συναίνεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου