Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
στην περιφερειακή σύσκεψη του Κινήματός μας, σε μια προσπάθεια να εντατικοποιήσουμε την πολιτική μας διαβούλευση, ώστε να προσδιορίσουμε από κοινού μια πολιτική κατεύθυνση πάνω στην οποία θα βαδίσουμε.
Ειδικότερα σήμερα, που βιώνουμε μια κρίσιμη και πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της χώρας οικονομική, πολιτική και κοινωνική συγκυρία, η ενίσχυση της οργανωμένης πολιτικής δράσης τόσο των μελών και φίλων του Κινήματός μας,
όσο και των ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, αποτελεί βασικό μας στόχο.
Γιατί μέσα από την οργανωμένη πολιτική δράση, μπορούμε να θέσουμε προτεραιότητες, μπορούμε ν' αναδείξουμε τις αστείρευτες δυνατότητες της Περιφέρειας.
Δυνατότητες τις οποίες στο ΠΑΣΟΚ, θεωρούμε αυτονόητη υποχρέωσή μας, ν' αξιοποιήσουμε προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και όλης της χώρας που καταβάλλει μια τιτάνια προσπάθεια να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Να τις αξιοποιήσουμε μέσα από πολιτικές που ανατρέπουν τις κακές νοοτροπίες
που υπηρέτησαν τα τελευταία χρόνια τους λίγους και εκλεκτούς εις βάρος τους κοινού συμφέροντος.
Να τις αξιοποιήσουμε μέσα από πολιτικές που ανατρέπουν τη φαυλότητα και τη σπατάλη, που υποτίμησαν την Περιφέρεια και αδίκησαν τους πολίτες της.
Και σε αυτή την προσπάθεια όλοι στο ΠΑΣΟΚ δίνουμε το παρόν, στηρίζοντας το εθνικό στοίχημα για την αλλαγή πορείας της χώρας μας.
Δίνουμε το παρόν ερμηνεύοντας την πραγματικότητα ως έχει και όχι όπως μας βολεύει, γιατί δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο μέλλον, με χθεσινό εισιτήριο
και ξεπερασμένες λογικές.
Δίνουμε το παρόν έτσι ώστε η νέα περιφερειακή πολιτική να μην είναι μια τεχνοκρατική άσκηση αλλά μια διαδικασία εξόδου από την κρίση.
Δίνουμε το παρόν, μέσα από την ενίσχυση της οργανωμένης πολιτικής δράσης
που συνεπάγεται την προστασία της πολιτικής από συμφέροντα που προσπαθούν να την απαξιώσουν, όπως επιχειρείται σήμερα.
Όπως επιχειρείται σήμερα από πολλές πλευρές και με πολλούς τρόπους, ακόμα και από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ που ακροβατεί ανάμεσα στον Κοινοβουλευτισμό και το μπάχαλο, έως την Νέα Δημοκρατία που επενδύει σε σενάρια καταστροφής, ευελπιστώντας να «καρπωθεί» πολιτικά οφέλη.
- Που περιμένει τον Γιώργο Παπανδρέου «να βγάλει το φίδι από την τρύπα»,
για να έχει την πολυτέλεια να υποστηρίζει εκ του ασφαλούς,
ότι θα τα κατάφερνε καλύτερα.
- Που προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό της ως εναλλακτική λύση, νομίζοντας ότι έχει κλείσει τους λογαριασμούς της με την κοινωνία, ενώ ξέρουμε όλοι, ότι ακόμα πληρώνουμε την δική της πολιτική χρεοκοπία.
Αλλά συνεχίζουν να πολιτεύονται με ψηφοθηρικές νάρκες, να υποκύπτουν στον λαϊκισμό, να φλερτάρουν με συντεχνίες, αποκρύβοντας την δραματική τους ανικανότητα να προσεγγίσουν την πραγματικότητα και να προστατέψουν την πατρίδα.
Γιατί είναι έτοιμοι ακόμα και τώρα, στις πιο κρίσιμες ώρες για την χώρα, να μπλοφάρουν το μέλλον της Ελλάδας και ν' αποδομήσουν τον αυτοσεβασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Γι' αυτό ακόμα και η Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά, βλέπει την στάση της Νέας Δημοκρατίας «παρανοϊκή και αποτυχημένη σε όλα τα επίπεδα», δείχνει την Νέα Δημοκρατία ως «υπεύθυνη για τη μιζέρια του ελληνικού χρέους» χαρακτηρίζει τον Σαμαρά ως «ανίατη περίπτωση» στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει με πολιτικά κριτήρια, τον πειθαναγκασμό
του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και την εμμονή του σε μια διαπραγμάτευση, την οποία στηρίζει σε μια φύση και θέση προβληματική βάση.
Στη βάση της εξορισμού ασύμβατης σύγκρισης της Ελλάδας με την Πορτογαλία,
όταν όλοι λένε, πως οι δύο οικονομίες δεν έχουν καμία σχέση.
Ούτε στο χρέος του ΑΕΠ, 90% η Πορτογαλία, 130% εμείς. Ούτε στο έλλειμμα 9% η Πορτογαλία, 15,4% εμείς. Ούτε στις δαπάνες, ούτε στα έσοδα, ούτε μισθολογικά, ούτε πουθενά δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις.
Ούτε βέβαια στο γεγονός ότι εμείς, όχι μόνο κληθήκαμε να βρούμε χρήματα, αλλά στήσαμε τον Μηχανισμό Στήριξης από το μηδέν!
Γιατί διαπραγματευτήκαμε την ουσία, και την διαπραγματευτήκαμε σκληρά.
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου πριν 20 μήνες μίλαγε για «πρωτοφανείς κερδοσκοπικές επιθέσεις, που δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα».
Και όταν έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου στους ευρωπαίους ηγέτες ζητώντας
«ένα συμπαγές δημοκρατικό μέτωπο δυνάμεων, που θα βάλει φρένο στις ανεξέλεγκτες διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές».
Τότε βέβαια υπήρχαν αντιστάσεις.
Σήμερα όμως, ο Μηχανισμός Στήριξης έχει υιοθετηθεί και από την Ιρλανδία και από την Πορτογαλία και η Ευρώπη συνεχίζει ν' αναζητά τρόπους να κάνει όσα έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Γιατί πλέον όλοι έχουν αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι και ευρωπαϊκό.
Ότι η διεθνής κερδοσκοπία αντιμετωπίζεται μόνο με αυστηρούς κανόνες.
Και ότι όπως υποστήριζε ο Πρόεδρός μας, από τον Μάρτιο του 2010,«η λύση πρέπει να είναι ευρωπαϊκή».
Μόνο ο Σαμαράς συνεχίζει το ίδιο βιολί.
Την πολιτική της συντεχνίας, της υποκρισίας και της εμμονής.
Όταν στη Σύνοδο των Ευρωπαϊκών Λαϊκών Κομμάτων, ρωτήθηκε
«τι επιτέλους ζητάει για να στηρίξει την Ελλάδα ;»
αυτός απάντησε, ότι «Θέλει το Μνημόνιο της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας».
Θέλει δηλαδή, αναδρομικές εισφορές εισοδημάτων, μειώσεις προσωπικού,
ΦΠΑ παντού 23%, κλείσιμο δημοτικών σχολείων, επιπλέον μειώσεις 5,6% στους μισθούς τα δύο επόμενα χρόνια, κτλ.
Και αντί να συνεργαστεί για τα εδώ προβλήματα και τις συγκεκριμένες λύσεις που απαιτούνται, περιπλανιέται δεξιά και αριστερά με μια υποκριτική αντιμνημονιακή γροθιά που τελικά του επιστέφεται με απαξίωση από τους ευρωπαίους και θα του επιστραφεί και από την κοινωνία, με τον ίδιο τρόπο, όπως πριν 1,5 χρόνο.
Γιατί αντί να παραδειγματιστεί από την στάση της πορτογαλικής αντιπολίτευση που συνεργάζεται για το καλό της χώρας, αυτός επιλέγει τα ατελέσφορα επικοινωνιακά παιχνίδια, που τον εκθέτουν παντού και που οδήγησαν το κόμμα του στην αντιπολίτευση πριν λίγο καιρό.
Γιατί Σύντροφοι, οι εποχές όπου ο θάνατος της Κυβέρνησης, ήταν η ζωή της αντιπολίτευσης έχουν παρέλθει.
Σήμερα, όποιος δεν αντιλαμβάνεται την αδήριτη ανάγκη της χώρας για μεγάλες μεταρρυθμίσεις, και εθνική συναίνεση θα κριθεί από το λαό και από την ιστορία.
Γιατί συναίνεση δεν σημαίνει ούτε αδυναμία, ούτε συν-ευθύνη διακυβέρνησης.
Η συναίνεση που ζητά ο Πρωθυπουργός, σημαίνει πανεθνική συστράτευση.
Σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα επανακτά την αξιοπιστία του και τον παιδευτικό του ρόλο, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα συνεργασίας όλων των δυνάμεων, για τις μεγάλες προτεραιότητες της χώρας.
Για να πάψουμε να εισάγουμε ευημερία, αλλά να παράγουμε ευημερία με τις δικές μας δυνάμεις.
Για να πάψουμε να ζούμε με δανεικά και ελλείμματα, αλλά να είμαστε αξιόπιστοι
και ανταγωνιστικοί.
Και παραλήπτες αυτού ηχηρού και ενωτικού μηνύματος
- είναι πρώτα ο ελληνικός λαός που δείχνει μεγάλη υπομονή και σαφώς επιζητά όχι την ταύτιση, αλλά τη συνεννόηση των κομμάτων, για να δει την χώρα ν' αλλάζει,
- και δεύτερον οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πολίτες
και οι Κυβερνήσεις τους, που χρηματοδοτούν το χρέος μας και οφείλουμε να τους πείσουμε ότι τηρούμε τους κανόνες και ότι επιτέλους αλλάζουμε.
Αυτός είναι ο στόχος της εθνικής συναίνεσης,
η πανστρατιά κομμάτων και κοινωνικών δυνάμεων για να γυρίσουμε σελίδα στη χώρα.
Και η χώρα γυρίζει σελίδα.
Και αυτό γίνεται αντιληπτό από τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη, έως τους κορυφαίους ευρωπαίους πολιτικούς, δεν γίνεται όμως αντιληπτό από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία και τον Πρόεδρό της.
Όμως η χώρα μπορεί να προχωρήσει και χωρίς τη Νέα Δημοκρατία, γιατί στα μάτια της κοινωνίας, αν ο τόπος σήμερα παλεύει να σωθεί, η Νέα Δημοκρατία
έχει χρεοκοπήσει προ πολλού.
Η χώρα όμως, δεν θα φυγομαχήσει, όπως η Νέα Δημοκρατία.
Αλλά θα σταθεί στα πόδια της.
Θα ορθώσει το ανάστημά της.
Έντιμα, ισότιμα, δημιουργικά με τη συμβολή όλων των προοδευτικών δυνάμεων, από όλες τις γωνιές της Ελλάδας.
Από αυτές τις γωνιές που χρόνια ακούγεται η ανάγκη ν' αλλάξουμε το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας.
Και από εδώ, από το Νότιο Αιγαίο ο κόσμος ζητά την αλλαγή.
- Η αλλαγή όμως δεν έρχεται από έναν Βουλευτή, από μια Κυβέρνηση ή από έναν Υπουργό.
- Η αλλαγή έρχεται μόνο αν στρατευτούν οι φορείς των μικρομεσαίων, των εμπόρων, των ξενοδόχων, οι συνεταιρισμοί των αγροτών, οι κινήσεις των πολιτών, όλοι μαζί.
- Η αλλαγή έρχεται από πολίτες αποφασισμένους να υποτάξουν το ίδιο συμφέρον στο γενικό καλό, και η απόφαση αυτή σε κρίσιμα ζητήματα, δεν μπαίνει στο ζύγι, αλλά πηγάζει από την καρδιά και την αίσθηση συλλογικής ευθύνης.
Γιατί οι μεγάλες αλλαγές, δεν προχωρούν όταν όλοι στην αρχή συμφωνούμε, αλλά λίγοι στο τέλος αναλαμβάνουμε το κόστος.
Όταν όλοι στην αρχή λέμε «ναι», αλλά καθώς ξεβολευόμαστε λέμε «όχι».
Κάθε αλλαγή ξεκινά πρώτα από εμάς, ξεκινά πρώτα από μέσα μας.
Από την κοινωνική μας θεώρηση και από την εσωτερική μας ανάγκη να προσθέτουμε αξία σε ό,τι κάνουμε και όχι να αφαιρούμε.
Γι' αυτό και κάθε μεγάλη αλλαγή, ανοίγει τον δρόμο και για την επόμενη.
Και τώρα καλούμαστε ν' αλλάξουμε, μαζί, βάζοντας το γενικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό.
Και για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται ν' αλλάξουμε κάτι ακόμα.
Ν' αλλάξουμε την ευκολία με την οποία ως λαός ξεχνάμε..
Γιατί ξεχνώντας τόσο εύκολα, καμιά φορά μιλάμε για την μοίρα μας σαν να μας επισκέπτεται.
Ξεχνάμε ότι εμείς διαμορφώνουμε την μοίρα μας, κάθε μέρα με τη ζωή μας και τις επιλογές μας.
Γι' αυτό και θεωρώ, ότι σήμερα, η πολιτική αντιπαράθεση δεν είναι γόνιμο να γίνεται ανάμεσα στον Μηχανισμό και στον μη Μηχανισμό Στήριξης.
Αλλά να γίνεται στο πλαίσιο μεταξύ του αν η πολιτική που ασκείται μπορεί σταδιακά να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση ή αν η πολιτική που ασκείται «χαϊδεύει αυτιά» και αφήνει μαύρες τρύπες, όπως γινόταν στο πρόσφατο παρελθόν.
Γιατί η αλήθεια παραμένει, πως με Μηχανισμό Στήριξης ή χωρίς, οι στόχοι μας για την ανασυγκρότηση της χώρας θα έπρεπε κατά βάση να είναι οι ίδιοι.
- Άραγε, αρνείται κανείς ότι το παραγωγικό μας μοντέλο πρέπει ν' αλλάξει;
Ότι η διαχειριστική ανικανότητα εκμετάλλευσης των περιουσιακών μας στοιχείων πρέπει και αυτή ν' αλλάξει;
- Ότι εκθρέψαμε ένα κράτος ελλειμματικού προϋπολογισμού και ελλειμματικής απόδοσης, το οποίο επίσης πρέπει ν' αλλάξει;
- Ότι το έλλειμμα της Περιφερειακής Ανάπτυξης, με τη συρρίκνωση του πληθυσμού και με την μητροπολιτική κυριαρχία, πρέπει ν' αλλάξει;
-Αρνείται κανείς, ότι τα μεταρρυθμιστικά μέτρα που θα θεραπεύσουν αυτές τις παθογένειες,
θα έπρεπε εκ των πραγμάτων να υλοποιηθούν, με ή χωρίς τους όρους που επιβάλλει η ευρωπαϊκή στήριξη για τον δανεισμό και την οικονομική σωτηρία της χώρας;
Η μεταρρυθμιστική πολιτική, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, είναι ούτως ή άλλως θέμα υψίστης εθνικής προτεραιότητας ανεξάρτητα και πέρα από τις απαιτήσεις του Μηχανισμού Στήριξης, για ν' αρχίσουμε να δημιουργούμε πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία θ' απομακρύνουν αυτομάτως τον κίνδυνο για την ελληνική οικονομία.
Γιατί χωρίς την ανάπτυξη πολιτικών συνολικής αναδιάταξης της χώρας, οι πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης θα συμβάλλουν μεν στον εξορθολογισμό της οικονομίας, αλλά δεν θα μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν με επάρκεια τα ευρύτερα αδιέξοδα της χώρας.
Και επειδή στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ας μας πει όποιος διαφωνεί,
τι αντιπροτείνει;
Ν' αρνηθούμε το Μηχανισμό Στήριξης;
-Να μπλοφάρουμε το μέλλον της χώρας και αν βρούμε χρήματα, βρήκαμε;
Να οδηγήσουμε την κοινωνία στη χρεοκοπία;
Αυτό είναι η εύκολή λύση.
Αυτό γίνεται σε μια στιγμή.
Όπως κάθε λάθος και κάθε κακό, είναι και εύκολο και γρήγορο να συμβούν.
-Ποιος όμως αναλαμβάνει την ευθύνη γι' αυτό;
Στην πραγματικότητα κανείς.
Γιατί ξέρουμε ότι όσοι μιλούν «για λάθος συνταγές», όπως η Νέα Δημοκρατία,
κινούνται μονίμως σε μια πολιτική παραδοξότητα.
Γιατί ούτε και οι ίδιοι πιστεύουν όσα επικαλούνται.
Δηλώνει ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «ότι θα αποκαταστήσει μισθούς και συντάξεις όταν το επιτρέψει το έλλειμμα.
Αν εφαρμοστεί η πολιτική του και αυτό θα γίνει σε τρία με τέσσερα χρόνια»
Και δεν πείθει, όχι μόνο την κοινωνία, αλλά ούτε τα κορυφαία στελέχη του κόμματός του.
Και δεν πείθει, όχι μόνο τους ευρωπαίους ηγέτες, αλλά ούτε τους ομοϊδεάτες του στην Ευρώπη.
Γιατί βούιξε όλη η Ευρώπη με τη στάση του κυρίου Σαμαρά, όταν συναντήθηκε
με τον Γάλλο Πρωθυπουργό κ. Φιγιόν, όπου φέρεται να είπε ότι «οι υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας για μείωση των φόρων γίνονται για λόγους προεκλογικής προπαγάνδας»
Και γιατί κανείς εδώ, δεν ξεχνά τα χρόνια που ο Αντώνης Σαμαράς διατυμπάνιζε ότι «ο Καραμανλής είναι αρχηγός μεγάλου ορίζοντα» τότε που το έλλειμμα σύμφωνα με τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν 4 έως 4,5%, τότε που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε τάχα, θωρακίσει την χώρα απέναντι σε μια κρίση που ο κύριος Σαμαράς χαρακτήριζε, κρίση «παροδική» .
Αυτά Σύντροφοι, είναι επικίνδυνα παιχνίδια, είναι λαϊκίστικα χαρτιά και ανεύθυνες πολιτικές.
Γιατί η χρεοκοπία, δεν είναι απλά μια θεωρητική απειλή.
Έβαλαν την χρεοκοπία μέσα στο σπίτι μας και εμείς την κλωτσήσαμε απ' έξω, κάνοντας το καθήκον μας.
Την αποφύγαμε για να μπορούμε σήμερα, να σχεδιάζουμε την Ελλάδα του αύριο.
Και κάνουμε, μια τιτάνια και επίπονη προσπάθεια, με αταλάντευτη βούληση, όπως επιβάλλει το εθνικό συμφέρον.
Όπως επιβάλλει η ιστορία του ΠΑΣΟΚ και της σοσιαλιστικής αριστεράς, που είχε πάντα ως πλεονεκτικό πεδίο, το μεταρρυθμιστικό πεδίο.
Εκεί που πάντα είχαμε συγκριτικό πολιτικό, διαχειριστικό και κυβερνητικό πλεονέκτημα, όλων των χρόνων άσκησης της εξουσίας.
Και η επιχείρηση ισοπέδωσης των έργων της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και των κόπων των Ελλήνων πολιτών τους τελευταίους 20 περίπου μήνες, δεν είναι ψύχραιμη αντιμετώπιση.
-Γιατί είναι άδικο να μην αναγνωρίζεται η μείωση στα ελλείμματα των κρατικών εταιρειών κατά 20% το 2010.
- Η αύξηση των εξαγωγών κατά 10% το 2010.
- Η αύξηση προστίμων από ελέγχους του ΣΔΟΕ κατά 182%
- Η μείωση των δαπανών στον τομέα υγείας κατά 30% στο Α' τρίμηνο του 2011.
- Οι διαδικασίες fast track για επενδύσεις μεγάλης κλίμακας και για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας.
- Να μην αναγνωρίζεται η μεγαλύτερη ετήσια μείωση ελλείμματος, που έχει γίνει ποτέ από μια οικονομία της Ευρωζώνης.
Ισχυρίζονται μερικοί ότι απέτυχε ο Μηχανισμός, ότι αποτύχαμε.
- Γιατί; Γιατί μειώθηκε το έλλειμμα 14 δισεκατομμύρια Ευρώ;
Και ξεχνάμε ότι οι προϋπολογισμοί του 2007, του 2008 και του 2009
έπεσαν έξω κατά 9, κατά 19 και κατά 31 δισεκατομμύρια αντίστοιχα!
Ισχυρίζονται μερικοί ότι δεν διαπραγματευόμαστε τους όρους του δανείου.
- Διαπραγματευτήκαμε και πετύχαμε την επιμήκυνση .
- Διαπραγματευτήκαμε και πετύχαμε την μείωση του επιτοκίου.
- Διαπραγματευτήκαμε για την 5η δόση, ύψους 12 δισεκατομμύρια Ευρώ,
για να πληρωθούν οι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι.
- Διαπραγματευτήκαμε την επιτάχυνση της χρηματοδότησης της Ελλάδας
απ' όλα τα Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Διαπραγματευτήκαμε και εξασφαλίσαμε την μεγαλύτερη συμμετοχή
της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης,
που είναι ένα καίριο πρόβλημα στην Περιφέρεια του Βορείου Αιγαίου ,
με την παροχή επιχειρησιακής και οικονομικής στήριξης από την Ένωση
αλλά και δικαιότερης κατανομής των βαρών σε θέματα ασύλου.
Και η διαπραγμάτευση είναι συνεχής.
Και η διαπραγμάτευση δεν γίνεται στα λόγια, γίνεται στα έργα και μάλιστα προϋποθέτει αξιοπιστία, σταθερή πορεία και την εθνική συνεννόηση που πεισματικά και στην πράξη οι Νέα Δημοκρατία αρνείται.
Και στην πρόσφατη Σύνοδο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, στις Βρυξέλλες, διαπραγματευθήκαμε βάση σχεδίου, και έχοντας συνείδηση της θέσης και των στόχων της χώρας.
Διαπραγματευθήκαμε θέλοντας να συνεργαστούμε ειλικρινά με τους εταίρους μας.
Θέλοντας να προχωρήσουμε σε αλλαγές στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη και η Ευρώπη.
Και καταφέραμε και να παραμείνουμε ζωντανοί, αποφεύγοντας τον εφιάλτη της χρεοκοπίας και να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας, ενισχύοντας την διαπραγματευτική μας θέση, μέσα από τολμηρές αποφάσεις, διαρκή προσπάθεια και βεβαίως, μεγάλες θυσίες των Ελλήνων πολιτών.
Και καταφέραμε
- τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους με βελτίωση των όρων εξυπηρέτησής του,
- την ελάφρυνση του βάρους για την ελληνική οικογένεια,
- την απρόσκοπτη κάλυψη των δανειακών αναγκών μας και για τα επόμενα χρόνια, με περιορισμό των επιτοκίων στο 5%, με επιμήκυνση στα 30 χρόνια της αποπληρωμής του νέου δανείου αλλά και του δανείου των 110 δισ. που έχουμε λάβει ως τώρα, ώστε να βελτιωθεί αποφασιστικά η βιωσιμότητα του χρέους μας και οι δυνατότητες αναχρηματοδότησης της χώρας.
Και καταφέραμε οποιαδήποτε αξιολόγηση εκ μέρους των ξένων οίκων να μην έχει ξανά επίπτωση στους πολίτες ούτε στις τράπεζες που θα εξακολουθήσουν να έχουν πρόσβαση στην ρευστότητα.
Και τώρα πια, δεν έχουμε μπροστά μας τον βραχνά της χρεοκοπίας, αλλά έχουμε ένα πιο ασφαλές πεδίο, για να δράσουμε με γνώμονα τις ριζικές αλλαγές στη χώρα.
Για να πολεμήσουμε το πελατειακό κράτος, για να χτυπήσουμε την διαπλοκή,
για ν' απομονώσουμε τις συντεχνίες, για να υπερβούμε τα εσωτερικά προβλήματα της γραφειοκρατίας, εκτελώντας άμεσα και αποτελεσματικά τα αναπτυξιακά έργα και προγράμματα που χρειάζονται.
Τώρα λοιπόν Συντρόφισσες και Σύντροφοι, σηκώνουμε όλοι τα μανίκια και δίνουμε συντεταγμένα μια ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη, στην αναθέρμανση της οικονομίας και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Σηκώνουμε τα μανίκια και αλλάζουμε την Ελλάδα.
Το παραγωγικό μας μοντέλο, το στατικό κράτος, τις αντιπαραγωγικές νοοτροπίες.
Φέρνουμε το θετικό κλίμα στην πραγματική οικονομία της Ελλάδας και ανακουφίζουμε τους πολίτες.
Για να μην πάει αυτή η τιτάνια εθνική προσπάθεια στράφι.
Για να μην ζήσουν ξανά τα παιδιά μας την απειλή του χρέους, τις επόμενες δεκαετίες.
Για να αποκαταστήσουμε τις όποιες αδικίες δημιούργησε το επείγον των αποφάσεών που ελήφθησαν.
Για να οικοδομήσουμε μία Ελλάδα δίκαιη και βιώσιμη.
Μια Ελλάδα με ψυχή.
Μια Ελλάδα που θα είμαστε όλοι μας, ένα υπερήφανο κομμάτι της.
Σε αυτές τις ισχυρές συνθήκες ασφαλείας, η επαναφορά της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης αποτελεί το κρίσιμο στοίχημα της κυβέρνησης, των κομμάτων, των επιχειρηματιών, των δημόσιων λειτουργών, των μικρομεσαίων, όλων των δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.
Γιατί είναι καιροί εθνικής ευθύνης.
Γιατί είναι καιροί συλλογικής δράσης.
Γιατί είναι καιροί μαζικής αλλαγής.
Γιατί Σύντροφοι δεν υπάρχουν σωτήρες στην πολιτική.
Υπάρχουν όμως πολιτικοί, όπως ο Γιώργος ο Παπανδρέου με ήθος, με θάρρος, με διορατικότητα, με μια άλλη θεώρηση του κοινού καλού, και πάνω απ' όλα, με πίστη στις δυνάμεις και στο μέλλον της χώρας.
Γι' αυτό και δεν μπλόφαρε ποτέ το μέλλον του τόπου. Με αδέξιους λεονταρισμούς
και αυτοκτονικές επιθετικές πολιτικές.
Γι' αυτό και πέτυχε για την χώρα μας, την ευκαιρία να σχεδιάσει και να υλοποιήσει γρήγορα και αποτελεσματικά τις απαραίτητες αλλαγές.
Και βέβαια, η κατάσταση παραμένει ακόμα δύσκολη.
Τόσο δύσκολη που μόνο μια μαζική στράτευση των δυνάμεων, μπορεί να αξιοποιήσει την διαπραγματευτική επιτυχία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και να αλλάξει το κλίμα στο εσωτερικό της χώρας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, η δουλειά που κάνουμε μαζί με όλους τους Έλληνες, αντιμετωπίζοντας τα σπασμένα της προηγούμενης Κυβέρνησης, είναι τεράστια και μάλιστα, πολλές από τις αλλαγές που γίνονται δεν έχουν ακόμα μετρήσιμα αποτελέσματα.
Όπως ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» που δυναμώνει τον ρόλο και την συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, όπως η απελευθέρωση των επαγγελμάτων, όπως το ενιαίο μισθολόγιο.
Καθετί που κάνουμε σήμερα εξασφαλίζει ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα και όποιος το απαξιώνει αυτό, απαξιώνει τους ίδιους τους πολίτες που μοχθούν και προσδοκούν να ζήσουν σε μια αξιόπιστη χώρα.
Όμως, η δυνατότητα της Ελλάδας να βγει από την κρίση δεν εξαρτάται μόνο από την αξιοπιστία της πολιτικής μας, αλλά και από την αξιοπιστία της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Γιατί όπως εμείς οφείλουμε να είμαστε πειστικοί στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, έτσι οφείλουν και οι Ευρωπαίοι να είναι πειστικοί ότι θέλουν να σώσουν το Ευρώ.
Ότι θέλουν ν' αντιμετωπίσουν τα ευρωπαϊκά πολιτικά ελλείμματα, την ευρωπαϊκή συστημική κρίση, τις επιθέσεις των κερδοσκόπων που απειλούν τις ευρωπαϊκές οικονομίες, και τον κατακερματισμό της συλλογικής ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη-μέλη.
Οφείλουν και οι Ευρωπαίοι να επανέλθουν στις αρχές που οδήγησαν στη δημιουργία της Ένωσης.
Και να μην συντηρούν μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων.
Να μην επιδιώκουν μια Ευρωζώνη χωρισμένη σε δανειστές και οφειλέτες.
Σε Βόρειους και Νότιους.
Γιατί μια Ευρώπη για λίγους και εκλεκτούς, είναι μια Ευρώπη που στο τέλος
δεν θα χωρά κανένα και αντί για την ολοκλήρωση, θα οδηγηθεί στην αποσύνθεση.
Και τώρα, το λόγο έχουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες που οφείλουν ν' αλλάξουν στην κατεύθυνση που πρώτος έδειξε ο Πρόεδρός μας και η Παράταξή μας, και που τηρήσαμε στην πράξη προτάσσοντας εθνικό συμφέρον έναντι του κομματικού και το συλλογικό καλό έναντι του ατομικού.
Έτσι τώρα και στην Ευρώπη οφείλουν άμεσα να προτάξουν το Ευρωπαϊκό συμφέρον έναντι του εθνικού, βρίσκοντας ευρωπαϊκές και όχι εθνικές λύσεις Και εδώ είναι που οι Σοσιαλιστές πρέπει να βγουν μπροστά.
Γιατί οι σοσιαλιστές είναι πραγματιστές στο βαθμό που ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων.
Και πρέπει να δίνουν μάχες σε όλα τα επίπεδα.
Μάχες εντός των εθνικών τους συνόρων αλλά και μάχες οι οποίες μεταφέρονται
από τις χώρες - μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως έκανε ο Πρόεδρός μας, ο Γιώργος Παπανδρέου, που δημιούργησε τον Μηχανισμό Στήριξης, κινητοποιώντας τους εταίρους μας σε μια πολιτική στήριξης των αδύναμων οικονομικά χωρών της Ευρωζώνης.
Γιατί τα Σοσιαλιστικά κόμματα και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, είναι αυτά που ιστορικά έχουν αποδείξει πως δεν φοβούνται την αλλαγή.
Γιατί κόμματα που δεν άλλαξαν τα ίδια και δεν προσάρμοσαν την πολιτική τους ατζέντα σύμφωνα με τις αλλαγές των καιρών, είναι κόμματα που στο τέλος παρήκμασαν.
Και πιστεύω πως μόνο η παράταξή μας, η ευρύτερη κεντροαριστερά, με ενότητα και συνεργασίες πάνω σε προγραμματικές συγκλίσεις, έχει τα διαπιστευτήρια μεγάλων αλλαγών στην χώρα.
Γι' αυτό και είμαστε εδώ.
Για να βρούμε τον τρόπο να δώσουμε πνοή στις αλλαγές που απαιτούνται .
Να δώσουμε ζωή στην ύπαιθρο.
Να δώσουμε ανάσα στους πολίτες που δραστηριοποιούνται στην Περιφέρεια.
Και η κρίση που βιώνουμε σήμερα, είναι μια κρίση που βάζει και πάλι στο επίκεντρο την πρωτογενή παραγωγή, ως βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της χώρας.
Γι' αυτό στο ΠΑΣΟΚ με υπευθυνότητα, προτάσσουμε την Ανάπτυξη και όχι την αναδιανομή με δανεικά.
Γι' αυτό στο ΠΑΣΟΚ θέσαμε ως επιβεβλημένη ανάγκη, την εδραίωση μιας στέρεης Εθνικής Καταναλωτικής Συνείδησης με βάση την οποία, επιλέγουμε συνειδητά τα αγροτικά μας προϊόντα, βελτιώνοντας τις καταναλωτικές μας συνήθειες και δίνοντας ώθηση στην οικονομία της Περιφέρειας και όλης της χώρας.
Με αυτό τον τρόπο αναδεικνύουμε έναν νέο στόχο προς όφελος της εθνικής μας οικονομίας, που δεν αντέχει άλλο να αιμορραγεί, πληρώνοντας έλλειμμα 6,5 δις Ευρώ κάθε χρόνο για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, όταν έχουμε τη δύναμη να παράγουμε άριστα προϊόντα και να είμαστε εξωστρεφείς, ενισχύοντας την εθνική μας οικονομία.
Όμως η εξωστρέφεια είναι συνυφασμένη με την καταναλωτική μας συνείδηση, καθώς το πρώτο και αυτονόητο ερώτημα που τίθεται, είναι εάν τα προϊόντα που παράγουμε καταναλώνονται στον τόπο τους.
Αν για παράδειγμα, τα προϊόντα που παράγει το Νότιο Αιγαίο, καταναλώνονται στο Νότιο Αιγαίο και σε όλη την Ελλάδα.
Και εδώ είναι που αναδεικνύεται ο ρόλος και η συλλογική ευθύνη όλων μας, και των καταναλωτών και της τοπικής αυτοδιοίκησης και των ενώσεων και των ξενοδοχείων, και των χώρων εστίασης και των επιχειρήσεων, για να προωθήσουμε τα παραδοσιακά μας προϊόντα, και να Ανασυγκροτήσουμε το παραγωγικό μας Μοντέλο.
Γιατί η επιλογή των προϊόντων μας, οδηγεί στη μείωση των εισαγωγών, τροφοδοτεί τα δημόσια έσοδα από τους εισπραττόμενους φόρους δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για επενδύσεις αυξάνει την παραγωγική βάση της χώρας
και του εθνικού μας πλούτου και τελικά, συμβάλλει στην περιφερειακή ανάπτυξη,
συγκρατεί τον πληθυσμό της, και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας με σχετικά μικρό μέγεθος επενδυμένων κεφαλαίων.
Αυτό είναι πράγματι μια «πρωτογενής συναίνεση», να νοιαστούμε και να στηρίξουμε την χώρα, το κράτος, τον διπλανό μας.
Και εδώ είναι που χρειάζεται, μια περισσότερο ευαίσθητη Εθνική Επιχειρηματική ιδεολογία, βασιζόμενη και επικουρούμενη από την ιδεολογία των κοινωνικών θεσμών που θα οδηγήσει όχι εύκολα αλλά σίγουρα, στην υγιή οικονομία και στην κοινωνική ευημερία, που θα είναι αντίστοιχη και ταιριαστή με την κοινωνία μας.
Σε αυτό τον εθνικό στόχο, το ΠΑΣΟΚ είναι σύμμαχος και αρωγός όλων όσοι είναι αποφασισμένοι να στηρίξουν την μεγάλη εθνική προσπάθεια για την αλλαγή σελίδας της χώρας.
Να πορευτούμε όλοι μαζί.
Να λειτουργήσουμε συλλογικά, αλλά και ο καθένας από το δικό του μετερίζι, προκειμένου η χώρα ν' αποκτήσει βιώσιμη ανάπτυξη.
Μαζί σε κεντρικό επίπεδο αλλά και ο καθένας ξεχωριστά στο δικό του τόπο, ο κάθε Δήμος, η κάθε Περιφέρεια, ο κάθε φορέας, πρέπει να παρακάμψουμε γραφειοκρατίες και καθυστερήσεις.
Πρέπει να αξιοποιηθεί η γνώση που έχετε, οι προτεραιότητες που θέτετε οι ανάγκες που αναγνωρίζετε.
Να υπάρξει συστράτευση των τοπικών δυνάμεων, μια συντεταγμένη πορεία με τοπικές συνέργειες που θα λύνουν προβλήματα και θα δίνουν διεξόδους με προοπτική.
Ήρθε η στιγμή να μπει ένα τέλος στην εξάρτησή μας από την κεντρική διοίκηση.
Ήρθε η στιγμή να μπει ένα τέλος στην παθητικότητα και στην ατέρμονη αναμονή, ότι από κάποιο «μέσο» στην Αθήνα, θα έρθει και η λύση.
Γιατί Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί προστάτες.
Δεν χρειάζονται προστάτες.
Χρειάζεται μόνο η αποφασιστικότητα να προτάξουμε το δημόσιο συμφέρον,
ν' ακολουθήσουμε τους θεσμούς, να επικοινωνήσουμε ειλικρινά μεταξύ μας,
Και πρώτοι εμείς, μέσα από την μεγάλη δημοκρατική μας παράταξη προχωράμε ενωμένοι στις αλλαγές εκείνες που είναι συνεπείς με τις αρχές μας και που εγγυώνται τη διαφορετική πορεία για τη χώρα.
Γιατί συντρόφισσες και σύντροφοι, είτε σε λαμπερές είτε σε σκοτεινές εποχές, υπάρχουν πάντοτε τρία συστατικά που δεν αλλάζουν στη σύνθεση της επιτυχίας,
Είναι η ιδέα, είναι οι άνθρωποι που την υπηρετούν είναι η ποιότητα του προϊόντος που παράγουν.
Μα πάνω από όλα, είναι ο χαρακτήρας μας, που καθορίζει τη μοίρα μας και μας οδηγεί.
Και σήμερα, οφείλει να μας οδηγήσει στο δρόμο της επανεκκίνησης της χώρας και της δικαίωσης των θυσιών που κάνουν οι πολίτες.
Στο δρόμο που περνά μέσα από το πεδίο της συλλογικής συνείδησης και δράσης.
Στο δρόμο που πρώτος άνοιξε με βαθύ αίσθημα πατριωτικής ευθύνης, και πίστη στο μέλλον της χώρας, ο Πρόεδρός μας και Πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και αυτό το δρόμο οφείλουμε να κρατήσουμε ανοιχτό, με αταλάντευτη θέληση, και με ακλόνητη πίστη.
Και όσο δύσκολος και ανηφορικός είναι στην αρχή, τόσο πιο ομαλός και ανταποδοτικός για την πατρίδα μας, για όλους εμάς και τους συνανθρώπους μας,αλλά και για τα παιδιά μας και τις γενιές που ακολουθούν, θα αποδειχθεί στην πορεία.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου