Πίσω από Προεκλογικές Μάσκες

Του Γρηγόρη Σαρίδη

Λίγες μέρες πριν την 17^η Ιουνίου, οι πολίτες βρίσκονται σε ιδιόρρυθμη κατάσταση. Ελπίζουν στο καλύτερο και προετοιμάζονται για το χειρότερο. Σταθμίζουν “κέρδη και ζημίες” εκλογικής συμπεριφοράς στις 6 Μαϊου. Αποτιμούν αν η τελική εκλογική αποτύπωση είχε την προσδοκώμενη προοπτική που επιζητούσαν ή επιβάλλεται  διορθωτική επιλογή.

Αν στις εκλογές της 6^ης Μαϊου το δίλημμα ήταν ανάμεσα στην αναγκαιότητα μιας δύσκολης, σκληρής και εν πολλοίς άδικης πολιτικής για επίτευξη αποτελέσματος και στην αναγκαιότητα κριτικής και αναθεώρησης της, η πλάστιγγα έγειρε εμφανώς στην δεύτερη εκδοχή χωρίς να αναιρεί την κατανόηση ύπαρξης της πρώτης.

Καταλόγισαν και επιμέρισαν ευθύνες, έστω και δυσανάλογα. Καταδίκασαν πρόσωπα, συμπεριφορές και επιλογές αλλά κυρίως ένα σύστημα εξουσίας που συγκροτήθηκε με βάση το κράτος απομυζώντας οφέλη, αμέριμνο για το τι μας περίμενε.

Μια σωστή αποτίμηση επιβάλλει να δούμε προσεκτικά τι κερδίσαμε προσωρινά και πως διασφαλίζεται και τι κινδυνεύουμε να χάσουμε για απροσδιόριστα χρόνια, με οδυνηρές συνέπειες.

Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς όπως απαιτεί η περίοδος, οι πολίτες «επέβαλλαν» μια νέα καθολική διαπραγματευτική θέση χώρας, κοινωνίας και κομμάτων. Βοηθούσης της εκλογής Ολάντ στη Γαλλία, οδήγησαν ευρωπαίους ηγέτες και τραπεζίτες να δουν με άλλη ματιά πλευρές του εφαρμοζόμενου  προγράμματος.  

Η θέση συμπυκνώνεται ως εξής: Οργανωμένη διαπραγμάτευση ριζικής αναθεώρησης, με συνεργασία όσο περισσότερων πολιτικών δυνάμεων είναι δυνατόν, με κατεύθυνση δικαιότερης κατανομής βαρών και ηπιότερης προσαρμογής χώρας και πολιτών στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή προοπτική.

Η πολιτική υλοποίηση της θέσης απαιτεί σχέδιο και συνθέσεις, όχι πορεία στα τυφλά και παραμορφωτικούς πολιτικούς καθρέφτες.

Οι πρόσφατες εκλογές αποκρυστάλλωσαν διλήμματα και άφησαν πολιτικές εκκρεμότητες.

Η πιο καθοριστική είναι:

ποιοί πολιτικοί φορείς μπορούν συνεργαζόμενοι να πραγματοποιήσουν αλλαγές, να φέρουν δημοσιονομική και κοινωνική ισορροπία, να οδηγήσουν από την σημερινή κατάσταση, στη δυνατότητα θετικής προοπτικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιφατική πολιτική πολλαπλότητα αδυνατεί να ξεπεράσει εμμονές. Αρχίζει να αναδύει ιδιότυπο πολιτικό ναρκισσισμό που τροφοδοτείται από το λαϊκισμό που επέλεξε.  Προκειμένου να αποφύγει κάθε συνεργασία, προσφεύγει ως καταφύγιο στο ιδεολογικό του σύμπαν και προσκαλεί σε ένα «πάρτι πολιτικής περιπέτειας» μια «έφοδο στον ουρανό» χωρίς να περιλαμβάνει την πτώση.

Θέλει να κυβερνήσει αλλά προωθεί την ακυβερνησία, θέλει Ευρώ αλλά διακηρύσσει μονομερή καταγγελία, θέλει το ΚΚΕ αλλά δεν το θέλει εκείνο, θέλει την Ευρώπη χωρίς καπιταλιστική κυριαρχία.  Τι ωραίος είναι ο κόσμος  όταν αφαιρείς την πραγματικότητα, όταν δεν μιλάς για αληθινούς ανθρώπους, προβλήματα, συσχετισμούς, καταναγκασμούς τους.

Η ΝΔ  προσπαθεί να συγκροτήσει δεξιές «συνιστώσες». «Ξέχασε» τα λάθη της και την  αυτοδυναμία. Συνιστά πισωγύρισμα στη χειρότερη συντήρηση, δεν είναι επιλογή διεξόδου.

Το ΠΑΣΟΚ παρά την εκλογική καθίζηση, είναι ο κρίσιμος κρίκος της λύσης. Έπαθε και έμαθε. Πλήρωσε ακριβά υποσχέσεις του 2009. Αναθεωρεί ειλικρινά, ζήτησε συγνώμη, ξεκαθαρίζει  μαύρες τρύπες του παρελθόντος, οικοδομεί πολιτική με βάθρο αλήθειες, σε σκηνικό παραπλανητικής πόλωσης. Μπορεί να εγγυηθεί ασφαλή διέξοδο από την κρίση, αν ακούσει και το εμπιστευτεί ο λαός. Αυτός αποφασίζει.

Με δεδομένα αυτά, έχουμε ευθύνη να σκεφτούμε, να κρίνουμε αφού τραβήξουμε προεκλογικές μάσκες, υπερβαίνοντας το αδιέξοδο που διαμορφώνεται.

Αν κάποιοι μας φέρανε σε αυτή την κατάσταση με δική μας «αβλεψία», τώρα δεν ισχύει.  Η επιλογή είναι στα χέρια μας, υπάρχει γνώση και μνήμη.  

Κανείς δεν μπορεί να πει δεν ήξερα, δεν κατάλαβα καλά, δεν προειδοποιήθηκα.

Κλείνω παραφράζοντας στίχους του Δάντη «Το πιο φωτεινό σημείο της κόλασης προορίζεται γι’ αυτούς που σε στιγμές κρίσης διάλεξαν να μη δουν την αλήθεια κατάματα».

Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται νέα αρχή και δεν μπορεί να γίνει με επανάληψη του παρελθόντος με άλλα ονόματα.