Στίγμα Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

Ο Μόντι ακόμη περιμένει...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι περίπου δυόμισι ετών, και αν την καταγράφω σήμερα είναι γιατί δείχνει τελικά πως σ' αυτή τη χώρα όλα είναι χύμα στο κύμα. Είναι λοιπόν αρχές του 2010, και ο Γιώργος καταλαβαίνει ότι τελικά μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση και ότι πρέπει να βρει μερικούς ανθρώπους να τον βοηθήσουν. Κυρίως για να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που έχει αναλάβει να διαχειριστεί ως πρωθυπουργός.

ΨΑΧΝΕΤΑΙ από εδώ, ψάχνεται από εκεί, του λένε κάποια στιγμή ότι είναι ένας Ιταλός, πολύ σοβαρός άνθρωπος, ο οποίος έχει διατελέσει πέντε χρόνια επίτροπος της Κομισιόν, σοβαρός οικονομολόγος (απόφοιτος του Γέιλ), και μπορεί να βοηθήσει.

- Θέλει; ρωτάει ο Γιώργος.

- Να τον ρωτήσουμε.

- Ρωτήστε τον, λοιπόν, δίνει εντολή ο αρχηγός.

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, το «ρωτήστε τον» σημαίνει «βολιδοσκοπήστε τον». Πράγματι, ο άνθρωπος που έχει υποβάλει την πρόταση τηλεφωνεί στον Ιταλό, του αναφέρει το πρόβλημα, και εκείνος πείθεται να βοηθήσει χωρίς μεγάλο κόπο. Το θέλει κιόλας, γιατί είναι και φιλέλληνας.

- Πολύ ωραία, θα σας τηλεφωνήσει ο Πρωθυπουργός για τα διαδικαστικά, τον ενημερώνουν.

Ενημερώνουν και τον Γιώργο ότι «ο Ιταλός δέχεται να βοηθήσει, ακόμη και να προσληφθεί ως σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης».

ΩΡΑΙΑ ώς εδώ; Πάμε για τη συνέχεια. Η οποία... δεν υπάρχει.

Σε περίπου κανέναν μήνα τηλεφωνεί ο Ιταλός στον άνθρωπο που τον βολιδοσκόπησε και του λέει ότι «δεν μου έχει τηλεφωνήσει ο Πρωθυπουργός σας, τι να κάνω, να περιμένω;»

- Να περιμένετε, τον βεβαιώνει ο άνθρωπος.

ΑΛΛΑ ΟΣΟ κι αν περίμενε ο Ιταλός, το τηλεφώνημα από τον Γιώργο δεν έγινε. Τόσο που βαρέθηκε να περιμένει κι αυτός και έγινε... Πρωθυπουργός στην Ιταλία!.. Ναι, ναι, για τον Μάριο Μόντι (φωτογραφία επάνω) επρόκειτο...

ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ, σε καλό του βγήκε του Μόντι, διότι όχι μόνο έγινε Πρωθυπουργός, αλλά ο άνθρωπος εξακολουθεί να ζει. Διότι ο Γιώργος επέλεξε έναν άλλο Ιταλό ως σύμβουλο, τον Τομάζο Πάντοα Σκόπια, που εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο τον Δεκέμβριο του 2010, όντας σύμβουλος του Γιώργου, αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία πρέπει να επισημάνω. Εκτός κι αν ο Γιώργος τον είχε σύμβουλο, αλλά τον είχε στη φάση «θα τα πούμε» - τόσο χαρακτηριστική για τον πρώην πρωθυπουργό όταν ήθελε να ξεπετάξει κάποιον...

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ τώρα, μια και το έφερε η κουβέντα, τείνει να γίνει... παγκόσμιος ομιλητής. Μετά το Χάρβαρντ όπου σπάει ταμεία, όπως είναι γνωστό, πληροφορούμαι ότι θα μεταβεί για διαλέξεις και στο Τόκιο! Και έπεται συνέχεια, διότι όπως και να το δεις το πράγμα, ο Γιώργος είναι «ιντερνάσιοναλ»...

«Δεκάρα δεν δίνω...»

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ο διάδοχός του, ο Αντώνης Σαμαράς, βλέπει κόσμο και κοσμάκη, παράγοντες κάθε επιπέδου. Από μια τέτοια συνάντηση μου μεταφέρθηκε περιστατικό, το οποίο αν μη τι άλλο δείχνει ότι εδώ που έχουμε φτάσει δύσκολα θα μείνει κάτι όρθιο. Οικονομικός παράγων του τόπου, λοιπόν, συναντάται με τον Σαμαρά, του θέτει τα αιτήματά του, ο Σαμαράς αρχίζει τις στροφές περί τον εαυτό του, τα γνωστά και ως «τσάμικα», τα οποία μπορεί να συμπυκνωθούν στη φράση «ξέρεις, είμαστε σε πολύ δύσκολη περίοδο, δεν έχω τη δυνατότητα να βοηθήσω» και τέτοια, αλλά ο άλλος εκεί. Επιμένει.

ΞΑΦΝΙΚΑ, του έρχεται η έμπνευση να ρίξει στο τραπέζι μια «υποψία» εκβιασμού, αναφέροντας ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα της περιόδου Καραμανλή.

- Ξέρεις, μπορεί να έχουμε δεύτερο γύρο σε αυτό...

Μου περιγράφουν τον Σαμαρά να σηκώνεται όρθιος και να φωνάζει:

- Και τρίτο να 'χουμε, δεκάρα δεν δίνω, συνοδεύοντας τη φράση του με την ανάλογη - γνωστή - κίνηση!

Αν δεν πρόκειται για (μία ακόμη) προσπάθεια να ηρωοποιήσουν τον Σαμαρά, μια χαρά τον κόβω...

Το αφεντικό Σόιμπλε

ΤΑ ΜΑΤΙΑ όλων στρέφονται τώρα στο Eurogroup της Δευτέρας, όπου θα συζητηθεί για ακόμη μία φορά το θέμα της Ελλάδας, όμως, αν είναι σωστά αυτά που μαθαίνω ρωτώντας διάφορους υπουργούς Οικονομικών - και είναι και πολλοί τα τελευταία χρόνια - που έχουν πάρει μέρος σε αυτές τις συνεδριάσεις, οι συζητήσεις, οι πολύωρες, σκληρές και όλα αυτά, είναι παραμύθια.

Διότι οι συνεδριάσεις εξελίσσονται κάπως έτσι:

Παίρνουν τον λόγο διάφοροι υπουργοί και αναλύουν τις απόψεις τους, τοποθετούμενοι για όλα τα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Αφού έχει γίνει ένας γύρος με τις τοποθετήσεις των διαφόρων, παίρνει συνήθως τον λόγο ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (φωτογραφία κάτω), ο οποίος (υποτίθεται ότι) ξεκινάει κάπως έτσι τη δική του τοποθέτηση:

- Ακουσα τις τοποθετήσεις όλων των συναδέλφων, νομίζω όμως ότι πρέπει να γίνουν τα εξής: ένα, δύο, τρία, τέσσερα!

Οχι, τη φράση «εγώ είμαι το αφεντικό» δεν την έχει πει, απ' όσα μου μετέφεραν... Αλλά ποτέ δεν είναι αργά, ε;

Αξιολόγηση των υπουργών

ΥΠΟΥΡΓΟΙ στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Με ενημέρωσαν, ο άνθρωπος μου από το Μέγαρο Μαξίμου βασικά, ο οποίος ποτέ δεν με έχει ρίξει, ώς τώρα τουλάχιστον, στα βράχια, ότι εδώ και μερικές ημέρες, και με αφορμή την πίεση της τρόικας για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, λειτουργεί στο πρωθυπουργικό γραφείο Επιτροπή Κριτών. Κάτι σαν αυτές που λειτουργούν στο «Μάστερ Σεφ» ή το «Ντάνσινγκ γουίθ δε σταρς», που αποφασίζουν ποιος μένει και ποιος φεύγει από το παιχνίδι. Η Επιτροπή Κριτών, στην οποία μετέχουν οι Δημήτρης Σταμάτης, Χρύσανθος Λαζαρίδης και Κώστας Μπούρας, κρίνει το έργο των υπουργών και υποβάλλει τις εκτιμήσεις της στον Πρωθυπουργό, ο οποίος και θα λάβει τις σχετικές αποφάσεις σχετικά με την τύχη τους.

ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΙ στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι με το που θα τελειώσει αυτός ο Γολγοθάς με τα μέτρα και θα κατακαθήσει ο κουρνιαχτός, ο Σαμαράς θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Λογικό...

Απαξιώνεται καθημερινά...
Η νέα μεγάλη κρίση που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ, και που έχει ως αφορμή την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, είναι απλώς το επιφαινόμενο από την καταστροφική ασθένεια από την οποία πάσχει το άλλοτε κραταιό κίνημα, και δεν είναι άλλη από τον «κυβερνητισμό».
Ολα αυτά που συνέβησαν με τη λίστα, και είναι προφανές ότι θα επαναληφθούν σε άλλο χρόνο, σύντομα ή λίγο αργότερα, με κάτι άλλο, έχουν να κάνουν με τη διάβρωση του κόμματος – ώς το μεδούλι! – από την πολύχρονη οίηση της εξουσίας.
Σίγουρα δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα να απεκδυθεί το ΠΑΣΟΚ τις επιπτώσεις από την άσκηση της εξουσίας, και πολύ περισσότερο δεν είναι εύκολο αυτό σε συνθήκες κρίσης, όχι μόνο δικής του, αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.
Ομως ας κάνει μια αρχή. Ας ξεκινήσει μια προσπάθεια. Γιατί αυτό που παρακολουθούμε τώρα, από τον Ιούνιο και μετά, όταν το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να μετάσχει έστω και με μη επώνυμα στελέχη του στην κυβέρνηση, είναι να απολογείται συνεχώς για όσα έγιναν την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Σε καμία περίπτωση.
Ισως ο επικείμενος ανασχηματισμός είναι μια ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει εντελώς από την κυβέρνηση, να αφοσιωθεί στην ανασυγκρότησή του και να πάψει να υποδύεται τον κυβερνητικό εταίρο με ορισμένους υπουργούς και υφυπουργούς, των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό είναι η στενή φιλική σχέση με την ηγεσία του.

Το καλύτερο που έχει να κάνει το ΠΑΣΟΚ, αν δεν θέλει να εξαερωθεί, είναι να σκύψει στις πληγές του και να αφήσει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και της διαχείρισης της κρίσης στη Νέα Δημοκρατία. Σε διαφορετική περίπτωση θα βρίσκεται διαρκώς σε θέση απολογούμενου – και θα απαξιώνεται καθημερινά...