Η κίνηση ριψοκίνδυνη. Οι περιπλοκές πολλές. Η επιλογή επιβεβλημένη. Αναδεικνύει το χαμένο γεωπολιτικό ρόλο της χώρας. Ανοίγει νέους ορίζοντες και δίνει φως στο τούνελ. Πολλές οι Κασσάνδρες που θα διαψευσθούν. Οι τολμηροί νικούν, όπως έλεγαν και οι Ρωμαίοι. Ο Αντώνης
Σαμαράς το γνωρίζει και δεν κάνει πίσω. Ακολουθεί τα βήματα του Τάσσου Παπαδόπουλου και της μικρής, αλλά γενναίας Κύπρου, που τόλμησε. Η μεγάλη απόφαση έχει ήδη ληφθεί και δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Η Ελλάδα θα αξιοποιήσει τους πλουτοπαραγωγικούς
της πόρους. Είναι εθνική απόφαση να βγουν στο φως οι ορυκτοί της πλούτοι. Η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) είναι προ των πυλών.
Στο πρωθυπουργικό γραφείο ήδη έχουν προχωρήσει πολλά βήματα περισσότερο στο σχεδιασμό τους για την επόμενη μέρα, μετά την ανακήρυξη της ΑΟΖ.
Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πειστεί – με βάσιμα και ισχυρά επιχειρήματα – ότι υπάρχει αξιοποιήσιμος υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος εντός της ελληνικής επικρατείας και κυρίως μέσα στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Πιστεύει ότι, πέραν των άλλων, η ανακήρυξη ΑΟΖ θα δώσει και μια εσωτερική ανάσα σε μια κυβέρνηση που πιέζεται άσχημα από την εξέλιξη της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.
ΑΟΖ για να σωθεί η χώρα
Είναι βαθιά η πεποίθησή του, ότι έφθασε η ώρα και άρα, μόνο η ανακήρυξη ΑΟΖ – άρα η de facto δήλωση κυριαρχίας της χώρας μας σε συγκεκριμένο χώρο – θα προσελκύσει επενδυτές οι οποίο δεν πρόκειται να έρθουν εάν το καθεστώς ιδιοκτησίας αμφισβητείται.
Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, επέλεξε να στείλει μήνυμα και το είπε όσο πιο δυνατά γινόταν, αν και η επισήμανσή του πέρασε απαρατήρητη και δεν αναδείχθηκε από τα ΜΜΕ.
«Θέλουμε να είμαστε τμήμα μιας ισχυρής Ευρώπης. Γιατί αυτό είναι προϋπόθεση για τη μελλοντική ισχύ και ευημερία της ίδιας της Ελλάδας. Θέλουμε την Ευρώπη στο πλάι μας, γιατί χρειαζόμαστε στηρίγματα, ώστε να αναδείξουμε τον ορυκτό μας πλούτο, τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους, την ΑΟΖ μας» τόνισε και έδωσε το στίγμα των προθέσεών του.
Ανακήρυξη και όχι οριοθέτηση
Σύμφωνα με πληροφορίες σε πρώτη φάση η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μονομερή τμηματική ανακήρυξη. Εξάλλου, είναι τελείως διαφορετική κίνηση η ανακήρυξη από την οριοθέτηση. Η οριοθέτηση θα ακολουθήσει πολύ καιρό αργότερα, αφού προηγηθεί η ανακήρυξη, που βέβαια δεν θα είναι μια ανώδυνη διαδικασία.
Ο Πρωθυπουργός θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κύπρου και άλλων περίπου 134 χωρών και ετοιμάζεται για την ανακήρυξη. Θέλει τη στήριξη των ευρωπαίων ηγετών και επενδύει σε αυτήν, σκεπτόμενος ότι και ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ χωρίς να φοβηθεί την Τουρκία, επειδή πέτυχε και τις ανάλογες συμμαχίες.
Με βάσει τον κυβερνητικό σχεδιασμό, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σταδιακά στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, παράλληλα με την πρόοδο των γεωφυσικών ερευνών, που θα πιστοποιούν την ύπαρξη υδρογονανθράκων στον ελληνικό βυθό.
Η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ θα ξεκινήσει πρώτα από το Ιόνιο Πέλαγος και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η περιοχή, νότια της Κρήτης, ενώ η οριοθέτηση θα μετατεθεί χρονικά μέχρι οι συνθήκες να επιτρέψουν τον εποικοδομητικό διάλογο και τη συμφωνία με τα όμορα κράτη.
Η εμπλοκή με την Τουρκία
Η οριοθέτηση δεν είναι εύκολη διαδικασία, καθώς η Τουρκία δεν θέλει σε καμία περίπτωση να συζητήσει το σχετικό θέμα για την περιοχή του Αιγαίου, κάτι που εκ των πραγμάτων (de facto) και εκ του νόμου (de jure), θα γίνει μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Σημείο κλειδί, όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν είναι το Καστελόριζο, για το οποίο η Τουρκία έχει κυριολεκτικά δώσει μάχη για να πείσει ότι δεν είναι ελληνικό έδαφος.
Επίσης, ένα ανησυχητικό στοιχείο στον πρωθυπουργικό σχεδιασμό, είναι ότι η Τουρκία, όπως και οι ΗΠΑ, δεν έχει υπογράψει και, συνεπώς, δεν δεσμεύεται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Αναζήτηση συμμαχιών σε όμορα κράτη
Λόγω της τουρκικής στάσης, η οποία ήταν αναμενόμενη, η ελληνική κυβέρνηση, από την πλευρά της, έχει ξεκινήσει να βολιδοσκοπεί τις διαθέσεις των υπόλοιπων κρατών.
Το υπουργείο Εξωτερικών και συγκεκριμένα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, στο διπλωματικό σκάκι στην περιοχή, επιχειρεί να εξασφαλίσει τη στήριξη των δια θαλάσσης όμορων κρατών, δηλ. της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Κύπρου, του Ισραήλ, της Αλβανίας και της Συρίας. Αυτό ήταν απαραίτητο να γίνει, για να αποφασισθεί ο τελικός χρόνος ανακήρυξης της ΑΟΖ.
Η κατάσταση με την Αίγυπτο και τη Λιβύη δεν είναι η καλύτερη, όπως διέγνωσε και ο Αβραμόπουλος κατά τις επισκέψεις του σε Τρίπολη και Κάιρο, ενώ και με τη Συρία δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση, λόγω της πολεμικής εμφυλιακής κατάστασης και του ενδεχομένου, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να υπάρξει ανατροπή του Μπασάρ Αλ Ασαντ.
Με την Κύπρο, υπάρχει σύμπνοια, ενώ την αμέριστη στήριξη του Ισραήλ έχει εξασφαλίσει η Αθήνα, που παρατηρεί περίεργο παιχνίδι από τα Τίρανα και τον Σαλί Μπερίσα.
Ελπίζει σε ΗΠΑ και Γερμανία
Ο Πρωθυπουργός φέρεται να έχει ως δυνατό όπλο τη στήριξη, τόσο της Γερμανίας, όσο και των ΗΠΑ, στη γεωστρατηγική του επιλογή για ανακήρυξη της ΑΟΖ που μπορεί να γίνει με μονομερή δήλωση και στη συνέχεια θα επιχειρηθεί να συνάψει η ελληνική κυβέρνηση οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη.
Η Γερμανία τηρεί πιο θετική στάση, ενώ οι ΗΠΑ δεν κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, ενώ το περασμένο καλοκαίρι είχαν διαμηνύσει στην Αθήνα να ξεχάσει τις μονομερείς ενέργειες και να ξεκινήσει διάλογος με την Τουρκία για το θέμα.
Η κατάσταση φαίνεται το τελευταίο διάστημα να είναι καλύτερη και ο Πρωθυπουργός έχει θετικά μηνύματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Μάρκος Αυρήλιος
http://www.antinews.gr