Ο Ανδρέας Τάτος μίλησε για την απόφασή του να πάει στον Άρη, τον οποίο χαρακτήρισε ως μια από τις κορυφαίες ομάδες στην Ελλάδα. Ο παίκτης
είπε στην εφημερίδα του Super 3: «Ο Άρης, σ’ οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται δεν παύει να ‘ναι, μια απ’ τις κορυφαίες ομάδες της χώρας και το να φορέσεις, κάποια στιγμή, τη φανέλα του, είναι ένα κίνητρο για όλους τους Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Ακριβώς, αυτά είχα στο μυαλό μου, όταν αποφάσιζα ν’ αποδεχτώ τελικά την πρόταση του ΑΡΗ και σας λέω ειλικρινά, ότι, ήδη, νοιώθω πάρα πολύ χαρούμενος για την επιλογή μου. Έχει αλλάξει, πλέον, η ψυχολογία μου κι αναπνέω μ’ άλλον αέρα, πια… Είναι αλήθεια, ότι στον ολυμπιακό, όλο αυτό το διάστημα, δεν είχα τη κατάλληλη ψυχολογία. Πέρναγα δύσκολα…»
Για το αν αισθάνθηκε ενδοιασμούς λόγω της κατάστασης του Άρη, απάντησε: «Δεν ένοιωσα σε καμιά περίπτωση ότι παίρνω ένα ρίσκο. Ο Άρης είναι μια μεγάλη ομάδα, που, όπως προείπα, οποιαδήποτε προβλήματα κι αν αντιμετωπίζει, την σέβονται όλοι. Έχει τεράστια ιστορία, πολύ βαριά φανέλα κι έναν απίστευτο κόσμο που τον ακολουθεί παντού. Ανέκαθεν, μου άρεζε σαν ομάδα και μου ήταν πολύ συμπαθής .Σας διαβεβαιώνω, μάλιστα, ότι δε βλέπω τον ερχομό μου εδώ, σαν ένα απλό πέρασμα, αλλά, σαν κάτι πολύ περισσότερο. Ένα προσωπικό στοίχημα, αν θέλετε, ν’ αναγεννηθώ, ποδοσφαιρικά, φωνάζοντας, ότι είμαι ακόμα εδώ…»
 
Για το πως αντέδρασε ο Ολυμπιακός στην επιθυμία του να πάει στον Άρη: «Ήταν, καθαρά, μια προσωπική απόφαση που δεν μπορούσε κανείς να μου επιβάλει, ιδιαίτερα, όταν εγώ, επέμενα τόσο πολύ, σ’ αυτήν. Δεν θα ‘θελα να μιλήσω, όμως, για τον Ολυμπιακό. Άλλωστε, δεν μου ’πε τίποτα… Απλά, περίμενε…»
 
Για τη διαιτησία και τον Κάκο, είπε: «Θα τον χαρακτήριζα, γενικά, σοβαρό και καλό διαιτητή αλλά και παράλληλα,… επιθετικό, αφού, την ώρα του παιχνιδιού, νομίζει ότι, είναι αυτός και κανένας άλλος. Σα κάποιους δημοσίους λειτουργούς, που, απ’ τη θέση που βρίσκονται, κάνουν κατάχρηση εξουσίας…»
 
Για το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ σχολίασε: «Είναι η πρώτη φορά που θ’ αγωνιστώ σ’ ένα τέτοιου είδους παιχνίδι και φυσικά το περιμένω κι εγώ απ’ τη πλευρά μου με την ίδια ανυπομονησία. Η αδρεναλίνη σε τέτοια ματς, χτυπάει στο κόκκινο και σίγουρα όλα αυτά που θα ζήσω, θ’ αποτελέσουν, για μένα, μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Το μόνο που θα πω, είναι ότι εύχομαι, εκείνη τη μέρα να ‘μαστε, αυτοί που πρέπει και να γιορτάσουμε στο τέλος της συνάντησης, μαζί με τον κόσμο μας μια σημαντική νίκη. Θα ‘ναι μια πολύ μεγάλη μάχη, που πρέπει να ‘μαστε εμείς αυτοί που, στο τέλος, θα βγούμε νικητές».
thestival