Οχι, σαν τις κυράτσες στις ρούγες...

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ

Στην εποχή των «social media», ο δημόσιος διάλογος έχει διευρυνθεί στον απόλυτο βαθμό. Ο κάθε χρήστης του Διαδικτύου, ο κάθε πολίτης εν δυνάμει, μπορεί να τοποθετηθεί γραπτώς από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook και στο twitter σχετικά με οποιοδήποτε ζήτημα της επικαιρότητας. Να συμμετάσχει σε συζητήσεις -οι οποίες παίρνουν συχνά μορφή ψηφιακής κλωτσοπατινάδας-, να εκτεθεί φαρδιά-πλατιά, με το ονοματεπώνυμό του, ή να επιλέξει ένα ψευδώνυμο που θα τον καθιστά ακόμα πιο ελεύθερο έως αχαλίνωτο.

Να αναπαραγάγει τις θέσεις του ιδεολογικού-πολιτικού χώρου στον οποίον ανήκει, προσθέτοντας κάποια προσωπική πινελιά, είτε να μπει στη βάσανο της πρωτότυπης σκέψης, ρισκάροντας να ακουστεί παράταιρος, αλλόκοτος, μέχρι και βλάσφημος στα «καλώς κείμενα ώτα», τουτέστιν στα συμβατικά μυαλά.

Τις τελευταίες ημέρες έχω διαβάσει εκατοντάδες σχόλια «απλών» πολιτών στο Διαδίκτυο με αφορμή τη ληστεία στην Κοζάνη και τα όσα επακολούθησαν. Η μεγάλη τους πλειονότητα κινείται ανάμεσα στο δίπολο «καλά να πάθουν τα κωλόπαιδα» και «ντροπή και αίσχος στους βασανιστές των μετεφήβων». Η μπάλα παίρνει από τη μία τους γονείς των συλληφθέντων, τα βόρεια προάστια και τα ιδιωτικά σχολεία, κι από την άλλη την Ελληνική Αστυνομία και το κράτος στο σύνολό του, τα «καθεστωτικά» κανάλια, τα «μνημονιακά» κόμματα, τον καπιταλισμό και την «οικονομική χούντα» στην οποία -λέει- ζούμε... Η ένταση ανατροφοδοτείται από τις εμπρηστικές δηλώσεις μαμάδων και μπαμπάδων, τους οποίους προφανώς δεν μπορεί να τιθασεύσει κανένας δικηγόρος.

Ελάχιστοι μοιάζουν ωστόσο να συνειδητοποιούν τα παρακάτω οφθαλμοφανή:

α) Εφόσον όλοι αντλούμε την πληροφόρησή μας από τα ΜΜΕ, δεν βλέπουμε παρά την κορυφή του παγόβουνου. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς προηγήθηκε της ληστείας, πώς ακριβώς συγκροτήθηκε και εξελίχθηκε η παρέα/ επαναστατική οργάνωση/ συμμορία των δραστών. Η δικογραφία βρίσκεται στα σπάργανα και οι συλληφθέντες αρνούνται προς το παρόν να απολογηθούν για να μας διαφωτίσουν. Πώς λοιπόν με ελλιπή και συγκεχυμένα στοιχεία μπορούμε να εκφραζόμαστε τόσο απόλυτα, με τέτοιο πάθος;

β) Τα επιμέρους στοιχεία της υπόθεσης ολοκληρώνουν την εικόνα αλλά δεν την καθορίζουν. Υπάρχουν εγκληματίες που μεγάλωσαν στα πούπουλα κι εγκληματίες που εκ γενετής βρέθηκαν στον πάτο -ή και στον απόπατο- της κοινωνίας. Υπάρχουν επαναστάτες γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών και εξεγερμένοι που δεν χόρτασαν ποτέ ψωμί. Η προσωπικότητα και η δράση του καθενός μας διαμορφώνεται από αναρίθμητους παράγοντες. Εύκολα συμπεράσματα του τύπου «οι πλούσιοι παραμελούν τα παιδιά τους» ή «οι μπάτσοι είναι αιμοβόρα κτήνη» καταδεικνύουν μονάχα την επιπολαιότητα -για να μην πω τη βλακεία- εκείνων που τα διατυπώνουν.

γ) Τυχόν βασανισμός των συλληφθέντων από την Αστυνομία εγείρει ένα φλέγον πολιτικό ζήτημα. Εάν όμως το ενδιαφέρον μας για τους μετέφηβους ληστές δεν είναι εντελώς υποκριτικό, εάν δεν τους χρησιμοποιούμε εργαλειακά για να προβάλουμε τις απόψεις μας, οφείλουμε να σταθούμε με δέος στο κυρίως γεγονός: Τέσσερις πολύ νέοι άνθρωποι κατέστρεψαν δίχως αληθινό λόγο το μέλλον τους. Εφόσον υποστούν τις κυρώσεις του νόμου για ό,τι έπραξαν, θα βγουν από τη φυλακή σχεδόν μεσόκοποι. Και το τελευταίο πράγμα που θα θυμούνται τότε, θα είναι το ξύλο που έφαγαν την ημέρα της σύλληψής τους...

δ) Οι γονείς είναι περισσότερο συντετριμμένοι κι από τους ίδιους τους συλληφθέντες. Το ψυχικό τους άλγος δεν λέγεται - βρίσκονται όχι μόνο με την πλάτη στον τοίχο αλλά και αντιμέτωποι με τους εσωτερικούς τους δαίμονες. Το να καυτηριάζουμε ή να ειρωνευόμαστε τις δηλώσεις τους, το να τους λιθοβολούμε εκ του ασφαλούς, δεν ενοχοποιεί εκείνους μα εμάς. Ακόμα και η μάνα του Ιούδα όφειλε να συμπαρασταθεί στο παιδί της. Πόσω δε μάλλον η Παυλίνα Νάσιουτζικ.

Συμπέρασμα: Η τεχνολογία υπηρετεί μέσω του Διαδικτύου τη δημοκρατία. Αρκεί οι χρήστες-πολίτες να ζυγίζουν τις λέξεις τους και να επιλέγουν κάποτε και την αιδήμονα σιωπή. Ειδάλλως, ο κυβερνοχώρος καταντάει ρούγα μικρού κακού χωριού κι εμείς, όλοι εμείς, προσομοιάζουμε με τις κυράτσες που διασκεδάζουν την πλήξη και την ανεπάρκειά τους κουτσομπολεύοντας...

Τέσσερις νέοι άνθρωποι κατέστρεψαν δίχως αληθινό λόγο το μέλλον τους. Εφόσον υποστούν τις κυρώσεις του νόμου, θα βγουν από τη φυλακή μεσόκοποι

ethnos.gr