Η Τρόικα απαίτησε, η Κυβέρνηση συμφώνησε

Η προσπάθεια δημιουργίας τεχνητού και επίπλαστου κλίματος αισιοδοξίας αναφορικά με την τελευταία διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους των δανειστών δεν μπορεί να κρύψει τη νέα υποχώρηση των Κυβερνόντων στο θέμα των απολύσεων στο Δημόσιο.

Οι επίορκοι (άγνωστος ο αριθμός, πάντως πολύ μικρότερος των αρχικών υπολογισμών τους), που θα έπρεπε ήδη να έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους, θα ακολουθηθούν στην έξοδο από χιλιάδες ακόμη εργαζομένους, που με μοναδική αξιολόγηση, αυτή των προσωπικών τους

φακέλων, θα προστεθούν μαζί με τις οικογένειες τους, στον τεράστιο αριθμό των ανέργων.

Οι δηλώσεις περί μη ένταξης του μέτρου σε δημοσιονομικούς στόχους, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν. Καθώς ο καθένας αντιλαμβάνεται, ότι ακόμη και αν ισχύσει η αντικατάστασή τους από «νέους» και «άφθαρτους», αυτοί θα εισέλθουν με πολύ πιο μικρούς μισθούς στο Δημόσιο, θα είναι δηλαδή φτηνοί και αναλώσιμοι, στο έλεος των αποφάσεων για μετακινήσεις και χωρίς ελπίδα για διασφαλίσεις και συνταξιοδοτικές παροχές.

Η απαίτηση της Τρόικα για απολύσεις στο Δημόσιο, είναι η απαίτηση του ισχυρού να υλοποιηθεί άλλη μια μεγάλη αντιμεταρρύθμιση.

Η επιβολή μειώσεων, συντάξεων και απολύσεων, η κατάργηση κάθε μορφής εργασιακών σχέσεων είναι η απαίτηση  της επιβολής του πιο σκληρού νεοφιλελευθερισμού σε μια χώρα και σε ένα λαό.

Άλλωστε οι περιχαρείς δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών ότι «η μικρολεπτομέρεια της συνταγματικής πρόβλεψης για μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων επιτέλους παρακάμπτεται», λέει τα πάντα. Η «διασταλτική» ερμηνεία του Συντάγματος, οδηγεί στην κατάργησή του και τον θρίαμβο ακραίων και ανιστόρητων λογικών.

Το ερώτημα που μένει αναπάντητο και πρέπει να απαντηθεί, είναι ποιοι λόγοι οδήγησαν στη διαγραφή ενός ακόμη άρθρου της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κομμάτων; Θυμίζουμε απλά για την ιστορία:         «Σημείο 9 : Όχι απολύσεις στο δημόσιο.»

Οι λογικές που αναπτύσσονται από μερίδα στελεχών της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για το θέμα των απολύσεων και που δυστυχώς ταυτίζονται απόλυτα με αυτές της ΝΔ, προκαλούν θλίψη και οργή σε κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη αυτού του τόπου.

Επιχειρήματα και συγκρίσεις ανάμεσα στις απολύσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, λες και είναι αξιολογήσιμη η διαβάθμιση της ανθρώπινης τραγωδίας, η συκοφάντηση των εργαζομένων και της εργασίας τους και η αποδοχή της λογικής του «μικρότερου κακού», τους οδηγούν σε ρόλο θλιβερών συνοδοιπόρων της νεοσυντήρησης.

Η ίδια η αντίληψη της πρόσληψης μέσω της απόλυσης άλλου, είναι αντίληψη διχαστική, επικίνδυνη  και σε κάθε περίπτωση βαθιά συντηρητική.

Φαίνεται ότι οι οπαδοί της συντηρητικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα από την δημοσκοπική του καθίζηση σε μονοψήφιους αριθμούς, ούτε από τη συνεχιζόμενη εχθρική στάση του συνόλου της κοινωνίας απέναντί τους.

Με ενέσεις αβάσιμης αισιοδοξίας και πολιτικούς βερμπαλισμούς δεν αντιμετωπίζονται τα τεράστια ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, που δημιουργεί η διαχείριση της κρίσης, με τους κανόνες, τις διαταγές και τις επιλογές των εκπροσώπων των δανειστών.

Τελικά ας μην χρεωθεί εξαιτίας αυτών των πολιτικών η Δημοκρατική Παράταξη τις νέες «Πλατείες Κλαυθμώνος»!!!

Έλεος…!