Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στις Περιφερειακές Ενότητες Πειραιά και Νήσων

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με ένα πολιτικό πρόλογο, για να ξέρουμε σε ποια συμφραζόμενα τοποθετείται και η συζήτησή μας αυτή. Γιατί βρίσκομαι εδώ; Υπό ποία ιδιότητα και γιατί εσείς απευθύνεστε σε εμένα; Βρίσκομαι εδώ ως Πρόεδρος ενός κοινοβουλευτικού κόμματος με μακρά ιστορική διαδρομή που συνδέεται με όλα τα καλά και όλα τα προβλήματα των τελευταίων 40 ετών της περιόδου της μεταπολίτευσης, και ιδίως της περιόδου

από το 1981 και μετά. Αλλά βεβαίως βρίσκομαι εδώ επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά και μόνο ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, αλλά είναι ένα από τα τρία κόμματα που συγκροτούν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στηρίζουν την Κυβέρνηση αυτή.

Δεν είναι συνηθισμένη η χώρα μας, η κοινωνία μας, δεν είναι συνηθισμένοι οι παραγωγικοί φορείς και οι πολίτες με αυτό το φαινόμενο της κυβέρνησης συνεργασίας. Ένα φαινόμενο καθημερινό, παλιό, τελείως φυσιολογικό σε όλες σχεδόν της χώρες της Ευρώπης, είναι για μας κάτι το καινοφανές.

Έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης στον κλασικό διπολισμό, που εκφράζαμε η Νέα Δημοκρατία κι εμείς, και στις λεγόμενες μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Έχει αλλάξει, λόγω της κρίσης, ριζικά η διαστρωμάτωση της κοινωνίας, η πολιτική συμπεριφορά του Έλληνα πολίτη, έχει αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων, έχει αλλάξει το ίδιο το πολιτικό σύστημα.

Και εμείς αυτό το αντιλαμβανόμαστε, γι' αυτό είχαμε ταχθεί  προεκλογικά υπέρ της ανάγκης, όχι αυτοδύναμων κυβερνητικών σχημάτων, αλλά σχημάτων συνεργασίας όλων των υπεύθυνων δυνάμεων που αντιλαμβάνονται ότι είναι μονόδρομος η πορεία της χώρας μέσα στην Ευρώπη, ώστε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να τους κάνουμε προοδευτικότερους μέσα στην Ευρώπη. Και βεβαίως αυτό θέλαμε να έχει το ευρύτερο δυνατό φάσμα δυνάμεων στο εσωτερικό του, δεν θέλαμε να επιβληθεί μια στείρα διαίρεση μεταξύ των δήθεν «φιλομνημονιακών» και των δήθεν «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, γιατί αυτή η διαίρεση στην πραγματικότητα μας εμποδίζει να καταλάβουμε ποια είναι η πραγματικότητα, ποια είναι τα προβλήματα, ποιες είναι οι απειλές και ποια είναι η προοπτική.

Με αφορμή τη διαφωνία στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, τίθεται ξανά επί τάπητος το ίδιο το θέμα του τρόπου λειτουργίας της κυβέρνησης, του τρόπου λειτουργίας της Βουλής και των προοπτικών της χώρας. Γιατί εμείς επιμένουμε στην ανάγκη να συζητήσουμε στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας αρχικά, αλλά στη συνέχεια και με την αντιπολίτευση και με όλη την κοινωνία, το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και να μετατρέψουμε σε πρόγραμμα άμεσων κυβερνητικών προτεραιοτήτων αυτό το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που ξεπερνά οριστικά το Μνημόνιο, μας απαλλάσσει από την ομηρία αυτή, που δεν μπορεί παρά  να είναι προσωρινή. Γιατί είναι πάρα πολύ επώδυνη και μας επιτρέπει να ξαναοργανώσουμε τη χώρα μας και να ξαναγράψουμε τους όρους λειτουργίας της πολιτείας, της οικονομίας και της κοινωνίας, ώστε να είμαστε ισότιμοι μέσα στην Ευρώπη και ασφαλείς ενόψει των κινδύνων που απειλούν και τη διεθνή οικονομία και την Ευρώπη.

Γιατί η Ευρώπη εξακολουθεί κάτι να φοβάται. Φοβάται την κρίση χρέους στις μεγάλες χώρες του σκληρού πυρήνα, οι οποίες σε απόλυτους αριθμούς έχουν πολύ  μεγάλο χρέος, φοβάται την ύφεση, φοβάται την ανεργία και κυρίως την ανεργία των νέων, φοβάται την κατάρρευση ενός μοντέλου ανάπτυξης που σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να τροποποιηθεί ριζικά.

Βεβαίως, ο Έλληνας πολίτης βιώνει τις περιπέτειές του, τις περιπέτειες της χώρας, υποβάλλεται σε πρωτοφανείς θυσίες και βλέπει να ανατρέπονται σχεδιασμοί μιας ολόκληρης ζωής και να υποβαθμίζεται το επίπεδο των εισοδημάτων του ακόμη και της περιουσίας του. Αναρωτιέται διαρκώς εάν υπήρχε άλλη λύση λιγότερο επώδυνη και στο βάθος της ψυχής του, βλέποντας αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και με κορυφαίο παράδειγμα αυτά που συμβαίνουν στην Κύπρο, καταλαβαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ άλλη λύση, ούτε υπάρχει άλλη λύση.

Το ευρωπαϊκό γήπεδο είναι πάρα πολύ σκληρό, άδικο, άνισο, μυωπικό, γιατί είναι πολιτικά συντηρητικό, οικονομικά νεοφιλελεύθερο και στείρο στην αναζήτηση νέων πολιτικών γιατί υπάρχει μια μονόδρομη σκέψη, η οποία κυριαρχεί τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια στην Ευρώπη. Αλλά -αν δούμε τον παγκόσμιο χάρτη- θα δούμε ότι δεν υπάρχει στον κόσμο καλύτερη ήπειρος, δεν υπάρχουν καλύτερες δυνατότητες, πουθενά αλλού δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε καλύτερους συσχετισμούς.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι κρίσιμο για την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη στρατηγικά; Γιατί το ΠΑΣΟΚ εκφράζει τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες. Δεν έχει προοπτική η Ευρώπη και δεν έχει και προοπτική η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, εάν δεν μεταβληθούν οι ευρωπαϊκές αντιλήψεις προς το προοδευτικότερο, δηλαδή αν δεν επικρατήσουν οι απόψεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και του ευρωπαϊκού Νότου.

Ο ευρωπαϊκός Νότος δεν είναι γεωγραφία, είναι πολιτική, οικονομία και κοινωνία. Γιατί είναι μια σύνθετη έννοια. Για να διαμορφώσεις συσχετισμούς υπέρ του ευρωπαϊκού Νότου, χρειάζεσαι χώρες που καταλαβαίνουν την εθνική τους στρατηγική, όπως είναι για παράδειγμα η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, αλλά και χώρες του Βορρά που είναι οικονομικά και αναπτυξιακά Νότος. Χρειάζεσαι κόμματα και πολιτικές δυνάμεις που συμμερίζονται την άποψη αυτή και χρειάζεσαι και ιδέες οι οποίες είναι ανατρεπτικές, διορθωτικές. Και αυτό σιγά-σιγά γίνεται.

Τώρα στην Ευρώπη το πρώτο ερώτημα είναι η ανεργία των νέων. Το πρώτο ερώτημα είναι τι γίνεται με την ακροδεξιά, με τον φασισμό, με την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Καταλαβαίνουν τον κίνδυνο διάλυσης του κοινωνικού ιστού, καταλαβαίνουν ότι η διολίσθηση προς αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και επιλογές, προς τη γοητεία του αυταρχισμού, είναι τεράστιο πρόβλημα. Και τώρα είναι η ευκαιρία, η στιγμή να προβάλλουμε αυτές τις απόψεις. Εμείς το κάνουμε αυτό όχι στο όνομα ενός κομματικού πατριωτισμού, αλλά στο όνομα ενός εθνικού πατριωτισμού.

Για τη Χρυσή Αυγή και την αντιρατσιστική νομοθεσία

Και ο αγώνας που δίνουμε για τα ζητήματα της Χρυσής Αυγής, της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, είναι ένας αγώνας ο οποίος στην πραγματικότητα συνδέεται με τη προσπάθεια η Ελλάδα να μείνει μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, μέσα στο κεντρικό ρεύμα, να συνδιαμορφώνει τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, να μην οδηγηθεί στο περιθώριο. Να μην γίνει δακτυλοδεικτούμενη, όπως άλλες χώρες, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με την Ουγγαρία τώρα, όπως συνέβη κάποια στιγμή με την Αυστρία, λόγω της ανόδου ακροδεξιού Κόμματος που κυβέρνησε, συγκυβέρνησε κάποια στιγμή.

Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι για τον πολίτη που δεν είναι ούτε ρατσιστής, ούτε φιλοναζιστής, η δημοκρατία έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, το κράτος Δικαίου τεράστια σημασία και η ασφάλειά του έχει εξίσου μεγάλη σημασία. Θέλει να νιώθει ασφαλής, με την απλή, καθημερινή, αστυνομική έννοια του όρου.

Γι' αυτό και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να εφαρμόσουμε και μια ολοκληρωμένη εθνική μεταναστευτική πολιτική, η οποία εναρμονίζεται πλήρως με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, αλλά δεν κάνει την Ελλάδα φτωχό συγγενή της Ευρώπης, ούτε έναν βαστάζο του ευρωπαϊκού φορτίου  της μεταναστευτικής πολιτικής. Είμαστε ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είμαστε μόνο στην Ευρωζώνη, είμαστε και μέσα στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μην το ξεχνάμε αυτό.

Για την Κυβέρνηση

Έρχομαι ξανά στο ζήτημα της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αυτή υπάρχει, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, επειδή το ΠΑΣΟΚ άντεξε μια πολύ μεγάλη περίοδο μόνο του. Με λάθη; Με καθυστερήσεις; Με αμφιθυμίες; Άντεξε όμως. Μέχρι το Νοέμβριο του 2011. Και στη συνέχεια η κυβέρνηση αυτή υπάρχει επειδή κάποιοι έκαναν στροφή, ριζική στροφή 180 μοιρών. Η Νέα Δημοκρατία και οι δυνάμεις που εκπροσωπούνται σήμερα από τη ΔΗΜΑΡ, που έφυγαν από το στείρο «αντιμνημονιακό» μέτωπο και ήρθαν στο μέτωπο της ευθύνης, της ασφάλειας, της προοπτικής με κόπο και κόστος.

Φυσικά αφ' ης στιγμής είχε εγκαθιδρυθεί η διάκριση μεταξύ δήθεν «μνημονιακών» και δήθεν «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, κάποιοι άλλοι κατέλαβαν το λεγόμενο «αντιμνημονιακό χώρο» και μέσα σε αυτό το χώρο εμφανίστηκε το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.

Η διαίρεση αυτή μας κάνει ίσως να ξεχνάμε τι έχει μεσολαβήσει, τι έχει προηγηθεί, ποιοι είναι συνεπείς και ποιοι είναι λιγότερο συνεπείς και βεβαίως εκεί μέσα ο καθένας μπορεί να αναπτύσσει τη δημαγωγία του και την ανευθυνότητά του.

Δεν δεχόμαστε να μας υποδεικνύει κανείς την ευθύνη μας, την ξέρουμε και τη σηκώσαμε περισσότερο από κάθε άλλον. Εμείς θέλουμε να πετύχει η κυβέρνηση αυτή, γιατί η κυβέρνηση αυτή στην πραγματικότητα έχει υιοθετήσει τις στρατηγικές μας επιλογές. Αλλά για να πετύχει η κυβέρνηση αυτή και για να πετύχει η χώρα, πρέπει να πετύχουμε δημοσιονομικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά.

Δεν αρκεί να εμφανίσουμε καλά αποτελέσματα στο δημοσιονομικό έλλειμμα, δεν αρκεί να αναδιοργανώσουμε τον χρηματοοικονομικό τομέα και τον τραπεζικό τομέα. Πρέπει να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις ενός νέου μοντέλου στην πραγματική οικονομία -αυτό για το οποίο μιλάμε εδώ στον Πειραιά -και πρέπει να προστατεύσουμε την κοινωνική συνοχή.

Δεν θα λυθεί μόνο μέσα από την ανάπτυξη δυστυχώς το πρόβλημα της κολοσσιαίας ανεργίας. Θέλει κρατικές παρεμβάσεις. Γι' αυτό επιμένουμε στην χρηματοδότηση και την άμεση εφαρμογή φιλόδοξων προγραμμάτων για νέες προσωρινές θέσεις εργασίας για ανέργους, ιδίως από οικογένειες χωρίς εργαζόμενο και για τη στήριξη υφιστάμενων θέσεων εργασίας, γιατί πολλές επιχειρήσεις σε πολλούς κλάδους κλονίζονται.

Και δεν θέλουμε να τρέχουμε πίσω από καθημερινές εκπλήξεις, σενάρια, μυθεύματα, δημοσιεύματα με άγχος.

Δεν μπορεί να τρέχουμε τη μια πίσω από το θέμα του ΦΠΑ στην εστίαση, την άλλη πίσω από το Ενιαίο Τέλος Ακινήτων, που πρέπει να γίνει ενιαίος φόρος ακινήτων, την τρίτη πίσω από την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης. Δεν είναι δυνατό να ασχολούμαστε αποσπασματικά με το ένα ή με το άλλο θέμα σαν να είναι κάτι το ξαφνικό. Θέλουμε να πούμε στον ελληνικό λαό που βρισκόμαστε, με ποιο τρόπο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και καταφέραμε τώρα να έχουμε ένα στέρεο εφαλτήριο και ποια είναι τα βήματα που πρέπει να γίνουν, με τη σειρά, ανά Υπουργείο, ανά Τομέα για να βγάλουμε αποτέλεσμα.

Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά κάτι, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί αυτή τη στιγμή ως υπερβολικό στη διατύπωσή του, αλλά ας σκεφτεί ο καθένας σας μέσα στη συνείδησή του αν έχουμε δικαίωμα να το πούμε ή όχι. Εμείς που σηκώσαμε όλο αυτό το βάρος δεν ξέρουμε τι πρέπει να γίνει για να πετύχει η κυβέρνηση; Εμείς αγωνιζόμαστε λοιπόν να πετύχει, αλλά θέλουμε πραγματικά να πετύχει, δεν θέλουμε ούτε αντιφάσεις, ούτε καθυστερήσεις, ούτε αμφιθυμίες.

Γι' αυτό θέλουμε να υπάρχει ξεκάθαρο πρόγραμμα, να υπάρχουν ξεκάθαρες προτεραιότητες. Γιατί η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι επιτυχία της χώρας και επιτυχία δική μας, αλλά να μιλάμε για επιτυχία. Για να φτάσουμε στη επιτυχία αυτή, δεν αρκεί να εμφανίσουμε αριθμούς ή να εμφανίσουμε διαπραγματεύσεις με τους ξένους εταίρους. Πρέπει να το νιώθει ο πολίτης στην πραγματικότητα της ζωής του, στην οικονομία και στην ίδια την κοινωνική συνοχή. Αυτό είναι για μας το άγχος.

Αυτό, δεν αφορά τα ποσοστά μας, δεν αφορά τις δημοσκοπήσεις, δεν αφορά καμία σκοπιμότητα. Γιατί αν ήταν να υπηρετήσουμε σκοπιμότητες, θα μπορούσαμε να υψώσουμε το φλάμπουρο της δημαγωγίας και της ανευθυνότητας πολύ νωρίτερα και συλλογικά και ατομικά.

Εμείς, όταν μας λέτε τα προβλήματά σας και τα ακούμε με τεράστια προσοχή, μας ενδιαφέρει να μπορούμε να απαντήσουμε με υπευθυνότητα, γιατί ξέρουμε τι δεν έγινε και για ποια φταίμε εμείς.  Αλλά ξέρουμε ότι τώρα δεν είναι συνήθεις οι καταστάσεις, είναι καταστάσεις εθνικής ανάγκης. Και αν τώρα δεν μπορέσουμε, με μια Κυβέρνηση συνεργασίας τριών Κομμάτων, να λύσουμε τα προβλήματα αυτά, με ρυθμούς οι οποίοι να ξεπερνούν το συνηθισμένο και να είναι ρυθμοί έκτακτης κατάστασης, δεν θα μπορέσουμε ποτέ. Και δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε.

Ακούω «εξυπναδικισμούς» σε σχέση με αυτό που κάνουμε. Αυτό που κάνουμε πολιτικά είναι μια άσκηση μεγάλης εθνικής και κοινωνικής ευθύνης. Δεν διαμορφώνουμε συσχετισμούς μεταξύ κομμάτων, ούτε μεταξύ προσώπων, δεν διαμορφώνουμε σταδιοδρομίες πολιτικών στελεχών. Όλα αυτά τα έχει σαρώσει η ιστορία και η κρίση.

Αλλά κουβαλάμε μια ιστορική ευθύνη και αυτή την ιστορική ευθύνη θέλουμε τη φέρουμε σε πέρας. Δεν θα κριθεί η ιστορική μας ευθύνη ούτε στις ευρωεκλογές ούτε στις επόμενες εκλογές. Θα κριθεί ιστορικά. Αλλά η ιστορία δεν ανατρέπει τη δημοκρατία. Εμείς θέλουμε να πείσουμε τον πολίτη.

Πόσες φορές δεν έχουμε ανεχτεί καταλυτική κριτική; Ότι «μειώσατε τις συντάξεις, μειώσατε τους μισθούς, οδηγήσατε τη χώρα στην ύφεση!». Μας αρέσει εμάς να το ακούμε αυτό; Δεν έχουμε δικαίωμα να απαντήσουμε σε αυτό; Να πούμε τι έχει συμβεί ιστορικά μέχρι το 2009; Τι μπορούσε να γίνει και τι έγινε από το 2010 και μετά σε ποια Ευρώπη, με ποιους συσχετισμούς, με ποια στήριξη κοινωνική και πολιτική στο εσωτερικό της χώρας;

Νομίζω ότι δικαιούμαστε να πούμε την αλήθεια και συμφωνώ με αυτό που είπε ο Αντιπεριφερειάρχης των Νησιών, χρειάζεται αλήθεια, ενότητα, σχέδιο και δουλειά. Είναι τα δικά μου λόγια.

Για τις έρευνες σχετικά με τους υδρογονάνθρακες

Βλέπετε τι γίνεται και στην ευρύτερη περιοχή. Δεν πρέπει να βγάζουμε ποτέ από τη σκέψη μας το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων και την εξωτερική πολιτική. Χτες ενημερώθηκα από τον Υπουργό Περιβάλλοντος για τις έρευνες σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο και την περιοχή νοτίως της Κρήτης, στο Κατάκολο, στα Ιωάννινα, στον δυτικό Πατραϊκό. Σήμερα προχωράει ένας μεγάλος θεσμός δικός μας, που είναι η Κρατική Εταιρεία Υδρογονανθράκων. Την άλλη εβδομάδα ψηφίζεται το Ταμείο Αλληλεγγύης που θα στηρίζει τα ασφαλιστικά Ταμεία μέσα από τα μελλοντικά έσοδα των υδρογονανθράκων.

Αυτό είναι και εξωτερική πολιτική και ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Πρέπει να διδαχτούμε και από την εμπειρία της Κύπρου και στο θέμα αυτό.

Για την κατάσταση στην Τουρκία

Πρέπει να παρακολουθούμε τι γίνεται στην Τουρκία, θέλουμε μια Τουρκία εσωτερικά σταθερή. Μια Τουρκία σταθερά προσανατολισμένη στην υποστήριξη των δημοκρατικών θεσμών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η Τουρκία είναι αξιόπιστος και ασφαλής συνομιλητής για μας. Θέλουμε μια Τουρκία που δεν εξάγει κρίση, θέλουμε μια Τουρκία η οποία μπορεί να αντιληφθεί την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς Δικαίου.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αποσαφηνίσουμε τα συμφραζόμενα και έρχομαι τώρα στις παρατηρήσεις σας.

Για τα ζητήματα του Πειραιά

Ήθελα πριν από οτιδήποτε άλλο να ευχαριστήσω θερμά την Περιφέρεια Αττικής, τον Περιφερειάρχη και φυσικά τους δυο φίλους Αντιπεριφερειάρχες του Πειραιά και των Νησιών, για την πρόσκληση να επισκεφθώ τον Πειραιά και για την ευκαιρία να συναντηθώ μαζί σας.

Είναι για εμένα πολύ σημαντικό να ακούω από πρώτο χέρι χωρίς καμία μεσολάβηση το σύνολο των εκπρόσωπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των παραγωγικών και κοινωνικών φορέων της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.

Αποσαφηνίζω πολλά πράγματα, αποκτώ μια πληρέστερη εικόνα και είμαι βέβαιος ότι μεταφέρετε εδώ τη φωνή και των επιχειρήσεων και της αγοράς και της τοπικής οικονομίας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας, που είναι αυτό που βασικά μας ενδιαφέρει.

Πειραιάς: Νιώθω πολύ μεγάλη εκλεκτική συγγένεια με τον Πειραιά γιατί είμαι Θεσσαλονικιός και όταν έρχομαι στον Πειραιά λόγω της σχέσης της πόλης με τη θάλασσα, νιώθω ότι είμαι στη Θεσσαλονίκη, νιώθω μια αυτόματη οικειότητα.

Επίσης πρέπει να σας πω ότι νιώθω και μια αλληλεγγύη, γιατί ο Πειραιάς, παρά το ότι βρίσκεται πραγματικά δίπλα στην Αθήνα, αντιμετωπίζεται ως παλαιός «δευτερότοκος αδελφός», σε σχέση με την Αθήνα και αυτό το νιώθουν όλες οι πόλεις της Περιφέρειας και αυτό πρέπει να το σπάσουμε.

Ο Πειραιάς έχει ανάγκη σεβασμού της γεωγραφικής του υπόστασης και της ιστορίας του. Γιατί μέσα από τη γεωγραφία και την ιστορία προκύπτουν και οι προτεραιότητες του νέου μοντέλου ανάπτυξης για τον Πειραιά. Όλα όσα είπαμε για το λιμάνι, όλα όσα είπαμε για τη βιομηχανική και βιοτεχνική υποδομή, όλα όσα είπαμε για τον ιστορικό και πολιτιστικό πλούτο, δεν είναι το νέο μοντέλο ανάπτυξης; Είναι το νέο μοντέλο ανάπτυξης του Πειραιά, μαζί με το Πανεπιστήμιο, το ΤΕΙ, τα ερευνητικά Κέντρα, το διανοητικό κεφάλαιο δηλαδή τις προϋποθέσεις, τις καινοτομίες.

Αλλά πρωτίστως χρειαζόμαστε θεσμούς Αυτοδιοίκησης. Για την Αυτοδιοίκηση συμφωνώ με όλες τις παρατηρήσεις που άκουσα. Θα μου επιτρέψετε και ζητάω συγνώμη γι' αυτό, να θυμίσω ότι η ισχύουσα συνταγματική διάταξη του άρθρου 102 έχει διαμορφωθεί με τη δική μου εισήγηση το 2001 και συνιστά μια πλήρη διασφάλιση και μια πλήρη θεσμική υποδομή για την Αυτοδιοίκηση και από πλευράς αρμοδιοτήτων και από πλευράς πόρων και από πλευράς αυτονομίας, σε σχέση με τα όρια της εποπτείας από το κράτος.

Δεν έχουμε ανάγκη από νέες συνταγματικές ρυθμίσεις, αλλά από το σεβασμό και την εφαρμογή των υφιστάμενων συνταγματικών ρυθμίσεων. Σε αυτό θα μου επιτρέψετε να εντάξω και τη νησιωτικότητα, η οποία προβλέπεται ρητά στο Σύνταγμά μας που και πάλι είχα την τιμή να εισηγηθώ την εισαγωγή αυτής της ρύθμισης αυτής της αρχής στο Σύνταγμά μας.

Αλλά γιατί να επικαλεστούμε το ελληνικό Σύνταγμα όταν αυτό απορρέει από το ίδιο το ευρωπαϊκό κοινοτικό Δίκαιο, η αρχή της νησιωτικότητας. Και πράγματι ο Πειραιάς πρέπει να τονίζει το νησιωτικό χαρακτήρα του, για τον Αργοσαρωνικό και τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, αλλά όχι μόνο. Διότι ο Πειραιάς είναι η πύλη προς όλη τη νησιωτική Ελλάδα.

Χαίρομαι λοιπόν γιατί είναι ομόφωνη η στάση όλου του Πειραιά στην ανάγκη να αναδειχθεί το λιμάνι. Ο Γιώργος Ανωμερίτης έχει κάνει έργο ζωής στην ιστορία του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και τον ευχαριστώ και τον συγχαίρω.

Εμείς θέλουμε το λιμάνι να αναπτυχθεί, δεν τασσόμαστε υπέρ της λεγόμενης «μεγάλης παραχώρησης», δηλαδή της παραχώρησης του μετοχικού κεφαλαίου της ανώνυμης εταιρείας του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, δεν πιστεύουμε ότι είναι αυτή η λύση. Η λύση είναι πράγματι ένας λιμένας ο οποίος ανήκει στο δημόσιο, στην Αυτοδιοίκηση, στα Επιμελητήρια, στους φορείς που ασχολούνται με τη ναυτιλιακή οικονομία και τελεί υπό τον έλεγχο μιας Ανεξάρτητης Αρχής Λιμένων. Και πιστεύουμε ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να έχει λαμπρή παρουσία και στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη και σε όλα τα περιφερειακά λιμάνια της χώρας, μέσα από τις παραχωρήσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί με την παραχώρηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τα containers και αυτό μπορεί να γίνει πιο οργανωμένα, ακόμη και πιο επιθετικά αλλά όχι μέσω της παραχώρησης αυτής καθαυτής της ανώνυμης εταιρείας.

Θα το συζητήσουμε σε κυβερνητικό επίπεδο γιατί υπάρχουν νέα δεδομένα, αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες για τις οποίες δεν έχει ζητηθεί η γνώμη μας και η έγκρισή μας. Και έχω ζητήσει από τον Πρωθυπουργό αυτό να γίνει αντικείμενο συζήτησης των τριών πολιτικών αρχηγών, παρισταμένης και της Διοίκησης του Ταμείου Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.

Για την κρουαζιέρα επίσης συμφωνώ απολύτως με τις θέσεις του Οργανισμού Λιμένος, πιστεύω ότι πρέπει να ολοκληρώσουμε τις υποδομές και να είναι ο Πειραιάς ο κόμβος. Θέλω να σας πω ότι έχουμε κάνει τεράστια προσπάθεια το 2004 με τα Ολυμπιακά έργα του Πειραιά να διαμορφωθεί αυτή η υποδομή, η οποία έχει ανάγκη από συμπλήρωση. Και αυτό δεν αφορά μόνο το λιμάνι, αφορά και τα κυκλοφοριακού χαρακτήρα έργα, αφορά και την υποδομή, αφορά και την ιδέα του Τραμ, η οποία εισήχθη ως Ολυμπιακό έργο και τώρα βλέπω ότι αυτό αποκτά μια χρησιμότητα και τη ζητάει η πόλη και η περιοχή. Και αυτό με χαροποιεί.

Έχω σκύψει πολλές φορές στα προβλήματα του Πειραιά από τα αρχαιολογικά έργα και το Μουσείο, μέχρι το λιμάνι και από το Διοικητικό Θέατρο μέχρι τη Δραπετσώνα και από τα ναυπηγεία μέχρι το βιοτεχνικό πάρκο του Σχιστού. Τα ξέρω τα προβλήματα αυτά και ξέρω και τις καθυστερήσεις.

Τώρα είναι μια ευκαιρία να εστιάσετε κι εσείς, να εστιάσουμε κι εμείς σε τέσσερις – πέντε μεγάλους στόχους, να μην διαχυθούμε σε πάρα πολλά επιμέρους ζητήματα για να μπορέσουμε να πετύχουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Θεωρώ ότι το πρώτο θέμα είναι το λιμάνι μαζί με την κρουαζιέρα. Η θέση μας είναι πάρα πολύ καθαρή και θα τη φέρω στη συζήτηση με τους άλλους δυο πολιτικούς Αρχηγούς με τους αρμόδιους Υπουργούς και με το ΤΑΙΠΕΔ όπως ακριβώς σας την έχω διατυπώσει εδώ δημόσια.

Το δεύτερο μεγάλο θέμα κατά τη γνώμη μου είναι το θέμα των ναυπηγείων και της ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης γιατί στην πραγματικότητα μιλάμε για μια εθνική υποδομή.

Έχουν καταβληθεί τεράστιες προσπάθειες, ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας μετείχα στις προσπάθειες αυτές με πολύ μεγάλο κόστος, γιατί προσπαθούσαμε μέσω της αμυντικής πολιτικής να υποκαταστήσουμε προβλήματα και αρρυθμίες της βιομηχανικής και ναυπηγικής πολιτικής.

Πρέπει να σωθούν τα δύο μεγάλα ναυπηγεία, ήδη ψηφίζουμε και σήμερα μία ρύθμιση για την Ελευσίνα προσωρινού μεταβατικού χαρακτήρα. Πρέπει να λυθεί και το ζήτημα του Σκαραμαγκά και υπάρχουν τρόποι να λυθεί αυτό το θέμα. Έχουμε διαμορφώσει τις προϋποθέσεις και η υποδομή να σωθεί και τα υποβρύχια του πολεμικού ναυτικού να παραδοθούν και τα χρήματα που έχει δώσει διαχρονικά το Ελληνικό Δημόσιο να διασωθούν και να αποκτήσουν αντίκρισμα.

Και βεβαίως γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι μόνον μέσα από τη συνεργασία των δύο αυτών οντοτήτων και μέσα από την προσθήκη της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης και του βιοτεχνικού πάρκου του Σχιστού, μπορεί να υπάρξει μία λύση.

Οι υποδομές είναι πάρα πολύ σημαντικές και γι’ αυτό υπάρχει μία διεθνής ζηλοφθονία για τις υποδομές αυτές και πρέπει να διαφυλάξουμε αυτές τις υποδομές, γιατί τέτοιου είδους δεξαμενές δε θα βρει κανείς εύκολα. Και αναφέρομαι πρωτίστως και στη μεγάλη δεξαμενή που έχει ο Σκαραμαγκάς.

Γι’ αυτό χωρίς να θέλω να μπω στις λεπτομέρειες τις οποίες έχουμε επεξεργαστεί και τις γνωρίζουμε, εμείς θα στηρίξουμε γενναίες πολιτικές αποφάσεις που έχουν ανάγκη από νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή για τον Σκαραμαγκά και την Ελευσίνα και το ευρύτερο ζήτημα της ναυπηγοεπισκευαστικής νομοθεσίας.

Λυπάμαι που έχουμε καθυστερήσει στην αξιοποίηση της περιοχής της Δραπετσώνας και πιστεύω πράγματι ότι μέσα από τον πολιτισμό και άλλες καινοτόμες ιδέες μπορεί αυτή να είναι η φόρμουλα ένα, ότι πρέπει να αξιοποιηθεί η περιοχή αυτή. Και αν χρειαστεί να κάνουμε παρεμβάσεις στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας ή σε οποιονδήποτε άλλον φορέα, θα τις κάνουμε με κριτήριο το γενικό συμφέρον, αλλά και το συμφέρον του ιδιοκτήτη, ο οποίος δε θα μπορέσει διαφορετικά να κάνει τίποτα.

Φυσικά και στηρίζουμε το αίτημα για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα, πιστεύω στο θεσμό αυτό. Έχω αγωνιστεί για το θεσμό αυτό, είναι παρεξηγημένος, υπάρχουν συνεχώς μεμψιμοιρίες γύρω από τα ζητήματα, αλλά χρειαζόμαστε μία ανάταση και μία παρακίνηση και είναι σημαντικό να υπάρχει ένας στόχος σε σχέση με το 2021 καθώς και το 2020 είναι το χρονικό όριο για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη μικρότερων παρεμβάσεων στον ιστό του Πειραιά. Και η δημοτική αγορά τροφίμων πρέπει να γίνει και το δημοτικό θέατρο, για το οποίο έχω αφιερώσει πολύ χρόνο πρέπει να γίνει ένα σημείο αναφοράς και φυσικά οι υποδομές οι συγκοινωνιακές. Αναφέρθηκα στο μετρό και το τραμ και αντιλαμβάνομαι το παράπονο και είναι πραγματικά παράδοξο αυτό που έχει συμβεί στον ιστορικό σχεδιασμό των υποδομών αυτών.

Δε θα αναφερθώ τώρα στα θέματα των φυλακών και του Κορυδαλλού, γιατί ήμουνα Υπουργός Δικαιοσύνης το 1996 όταν υπέγραψα με τον Αντιπεριφερειάρχη ως Δήμαρχο Κορυδαλλού τη σύμβαση για την απομάκρυνση του σωφρονιστηρίου ανηλίκων και είναι κρίμα που ξανασυζητάμε πάλι για τα θέματα αυτά.

Δικαστικό μέγαρο. Πράγματι είναι θεμιτή η αξίωση του δικηγορικού νομικού κόσμου του Πειραιά να βρεθεί μια λύση. Αντιλαμβάνομαι ότι, παρά τις προθέσεις, είναι δύσκολο να μετακινηθεί εκεί ένα Υπουργείο, αυτό έχει δείξει η εμπειρία των τελευταίων 10 και πλέον ετών. Θα κάνω τη συζήτηση με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και με τον Υπουργό Δικαιοσύνης.

Και φυσικά αντιλαμβάνομαι την ανάγκη αθλητικών υποδομών στον Πειραιά, ο οποίος έχει δίπλα τις αθλητικές υποδομές, αλλά αυτές δεν είναι κοινωνικά προσανατολισμένες και δεν τις έχει κοινωνικά προσανατολισμένες μέσα στον ιστό. Δηλαδή και το ΣΕΦ υπάρχει και το Καραϊσκάκη υπάρχει, θα μου επιτρέψετε να πω ότι και οι υποδομές της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων υπάρχουν, τις οποίες μπορούμε να τις ανοίξουμε λίγο παραπάνω. Αλλά χρειάζονται κι άλλα πράγματα τα οποία πρέπει να γίνουν. Δεν είμαι σε θέση να δώσω μία πρακτική απάντηση, αλλά θα συζητήσω με τη Γενική Γραμματέα Αθλητισμού και τον Υφυπουργό για το ζήτημα αυτό.

Έρχομαι στο θέμα της Ψυτάλλειας στο οποίο αναφέρθηκε ο Αντιπεριφερειάρχης. Καλά, είναι απλό νομίζω να γίνει το έργο της αξιοποίησης του νερού και εάν χρειαστεί τώρα σε σχέση και με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ να γίνει κάποια κίνηση, ίσως πρέπει να κάνουμε κάποια ειδική πρόβλεψη στη σύμβαση αυτή για να μην έχουμε πρόβλημα με την Ψυτάλλεια από πλευράς αξιοποίησης του νερού.

Δε θα μιλήσω ειδικότερα για τα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, γιατί θα κάνουμε μια μεγάλη συνάντηση με την ΚΕΔΕ και την Ένωση Περιφερειών και θα τα δούμε εκεί διεξοδικά όλα. Πρέπει να καθίσουμε στο τραπέζι να ξαναδούμε το οικονομικό ζήτημα και τον οικονομικό προγραμματισμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Βέβαιον είναι ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το εκλογικό σύστημα, δεν πρόκειται να πάμε σε χωριστά ψηφοδέλτια, ούτε ο χρόνος διεξαγωγής των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, αυτό τουλάχιστον μπορώ να το πω.

Τώρα, εάν έχουμε ανάγκη και περαιτέρω αλλαγών στη νομοθεσία, γιατί υπάρχουν εμπλοκές γραφειοκρατικές και καθυστερήσεις, αυτό είναι κάτι που είμαστε έτοιμοι να το συζητήσουμε και να το υποστηρίξουμε σθεναρά.

Θα μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για τα νησιά. Οι θεσμοί μπορεί να λειτουργήσουν λυτρωτικά, δηλαδή πιστεύω ότι το γεγονός πως έχουμε περιφερειακή ενότητα νήσων τώρα είναι σημαντικό, γιατί ανεδείχθη το πρόβλημα της νησιωτικότητας και οι προτεραιότητες των νησιών και είναι εντυπωσιακό ότι τα κοντινά αυτά νησιά έχουν τέτοιο πρόβλημα υποδομών. Η Αίγινα δεν έχει νερό ας το πούμε έτσι κι αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, βιολογικοί καθαρισμοί αποχετεύσεις και λοιπά.

Χρήματα υπάρχουν πράγματι, μέσα από την αναδιάρθρωση των πόρων του ΕΣΠΑ μπορούν να βρεθούν αυτά εφόσον υπάρχουν οι μελέτες, μπορεί πραγματικά να γίνει τέτοιου είδους αναπροσανατολισμός. Εμάς μας ενδιαφέρει ο μείζων αναπροσανατολισμός. Δηλαδή να φύγουν κάποια κονδύλια από τα διαρθρωτικά ταμεία να πάνε στο κοινωνικό ταμείο, ώστε μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να κάνουμε τα μεγάλα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και αυτοαπασχόλησης.

Αυτό είναι και αναπτυξιακό, δεν είναι εικονικές αυτές οι θέσεις εργασίας, δε θέλουμε θέσεις εργασίας για να παίρνουν ένα επίδομα οι άνεργοι για κάποιους μήνες, ένα μικρό επίδομα. Όχι, μπορεί να γίνει πολύ σημαντική δουλειά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα σχολεία και στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, αλλά πρωτίστως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Και είμαι έτοιμος να στηρίξω κάθε καλή ιδέα, κάθε νέα καλή ιδέα. Δηλαδή το Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων για το scrap είναι μια ιδέα καλή, απλή, συγκεκριμένη.

Και επίσης περιττεύει να πω ότι πιστεύω -και για λόγους οικογενειακούς- στο θεσμό τον επιμελητηριακό και από σας εξαρτάται να προτείνετε τις μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα ξαναφέρουν στην επικαιρότητα τον επιμελητηριακό θεσμό. Ξέρω το πρόβλημα της υποχρεωτικής εισφοράς και ότι άλλο νομίζετε μπορούμε να το συζητήσουμε σε μια συνάντηση με την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, να δούμε τι πρέπει να γίνει για τα θέματα αυτά.

Δεν ξέρω αν έχω παραλείψει κάποιο από τα θέματα που μου θέσατε. Για τα τουριστικά να πω δυο λόγια για να μην αδικήσω την τουριστική υποδομή και το θέμα του αεροδρομίου το οποίο είναι πάρα πολύ χρήσιμο. Το τουριστικό πρόβλημά του αργοσαρωνικού είναι ίδιο με το τουριστικό πρόβλημα της χώρας. Η χρονιά είναι πάρα πολύ καλή για τον εξωτερικό τουρισμό, βεβαίως είναι λιγότερο καλή αθροιστικά από το 2008.

Γιατί δεν αρκεί να έχουμε άφιξη των αφίξεων, πρέπει να έχουμε και επίπεδα κατανάλωσης κατά κεφαλή. Κι επίσης έχουμε το μεγάλο πρόβλημα του εσωτερικού τουρισμού, πολύ μεγάλο πρόβλημα και σίγουρα το καθοριστικό στοιχείο είναι πάντα το αεροδρόμιο, οι περιοχές χωρίς αεροδρόμιο, άρα και πολλά νησιά μας αδικούνται. Και τα τέλη του αεροδρομίου είναι ένα τεράστιο θέμα.

Μπορούμε να συντονίσουμε τα θέματα του κοινωνικού τουρισμού και θα πάρουμε μια πρωτοβουλία εμείς να δούμε ποιοι φορείς κάνουν προγράμματα κοινωνικού τουρισμού και γιατί τα καθυστερούν το Σεπτέμβριο.

Θα φωνάξουμε τα ασφαλιστικά ταμεία, τον ΟΑΕΔ ο οποίος έχει πάρει τις αρμοδιότητες της τέως Εργατικής Εστίας, για να δούμε τι μπορεί να γίνει από την άποψη αυτή. Κι εγώ πιστεύω ότι χρειάζεται μία ώθηση κυρίως στις μικρές μονάδες, δηλαδή στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και στις μονάδες που είναι εκτός των μεγάλων ας το πούμε συμβάσεων με τους tour operators και τα λοιπά και δεν έχουν αυτοδύναμη προβολή στο διαδίκτυο.

Τα τέλη του αεροδρομίου είναι ένα ζήτημα το οποίο είναι θύμα της αντίφασης ανάμεσα στην ανάγκη για ταμειακό αποτέλεσμα μέσα από την επέκταση της σύμβασης και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και την ανταγωνιστικότητα του αεροδρομίου του ίδιου, άρα το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει κάποια στιγμή να κάνει τους υπολογισμούς του και να δει τι είναι αυτό που συμφέρει περισσότερο, εάν συμφέρει η διατήρηση των τελών ώστε να μπορεί να κάνει μία σύμβαση για το αεροδρόμιο ή το γενικότερο όφελος της εθνικής οικονομίας.

Κοιτάξτε και κλείνω με αυτό, αυτό είναι το γενικότερο πρόβλημα της τελευταίας τριετίας, διότι οι δημοσιονομικοί στόχοι οι οποίοι επιβλήθηκαν πολλές φορές παρεμποδίζουν τους αναπτυξιακούς στόχους οι οποίοι συνδέονται και με τις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλαγές στην αγορά εργασίας, αλλαγές στο άνοιγμα των επαγγελμάτων, αλλαγές στη σχέση με το τραπεζικό σύστημα, αλλαγές στη σχέση κράτους και οικονομίας.

Διότι το άγχος το δημοσιονομικό να πετύχεις τα έσοδα, να συγκρατήσεις τις δαπάνες, να εμφανίσεις ένα μειωμένο έλλειμμα όπως το εμφανίσαμε εμείς που ξεπεράσαμε το στόχο του 2012, αντί για 6,6% καταφέραμε να είμαστε στο 6%. Αυτό όπως αντιλαμβάνεστε έχει την άλλη όψη του, ότι υπονομεύεις τον παρονομαστή το ΑΕΠ, είναι το μεγάλο πρόβλημα που έχει όλη η Ευρώπη και αυτό προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε.

Που έχει ισορροπήσει αυτό το πράγμα; Έχει ισορροπήσει σε μία φράση η οποία ίσως εσείς νομίζετε ότι είναι μια πολιτική δήλωση χωρίς περιεχόμενο. Εμείς έχουμε πει ότι η οικονομία, η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα, δεν αντέχουν νέα δημοσιονομικά μέτρα για το 2015 το 2016 και δε θα ληφθούν νέα δημοσιονομικά μέτρα, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι μόνο μέσα από τη λειτουργία της οικονομίας και μέσα από τους ρυθμούς ανάπτυξής της θα καλυφθεί και το δημοσιονομικό κενό.

Φυσικά με την παρέμβαση που χρειάζεται και που είναι υπεσχημένη σε σχέση με το δημόσιο χρέος, γιατί αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την ιστορική αναφορά στο ότι μειώσαμε το δημόσιο χρέος. Το μειώσαμε 65 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό. Θα έχει μειωθεί στο τέλος ενδεχομένως για 75 ή και παραπάνω ποσοστιαίες μονάδες.

Που είναι το επαχθές χρέος; Έχει διαγραφεί. Πήραμε πάνω μας ένα μέρος λόγω της ανακεφαλαιοποίησης ναι, πάλι το έχουμε μειώσει κατά 40 μονάδες. Τελικά αν προσθέσει κανείς τα προσδοκώμενα έσοδα από τις τράπεζες κατά 50 μονάδες του ΑΕΠ κι αυτό θα έχει αυξηθεί ως το τέλος. Αυτό είναι εντυπωσιακό, γιατί θέλουμε να διασώσουμε τις καταθέσεις, θέλουμε να διασώσουμε τις τράπεζες.

Θέλουμε να διασώσουμε τη δυνατότητα νέων χορηγήσεων, τη ρευστότητα στην οικονομία, τις χρηματοδοτήσεις, αλλιώς δε λειτουργεί αυτός ο κύκλος της χρηματοοικονομικής σφαίρας και άρα παρεμποδίζεται και η σφαίρα της πραγματικής οικονομίας, γιατί αν δεν μπορείς να έχεις κεφάλαιο κίνησης, αν δεν μπορείς να έχεις εγγυητικές επιστολές, αν δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση στις τράπεζες να σου συγχρηματοδοτήσουν το αναπτυξιακό πρόγραμμα μέσω του ΕΤΕΑΝ ή οποιουδήποτε άλλου φορέα, δεν έχεις αποτέλεσμα.

Έχει τεράστια σημασία το ότι καταφέραμε να μειώσουμε το χρέος να κρατήσουμε ζωντανές τις τράπεζες για να πάρουμε τόσο μεγάλο δάνειο με τόσο καλούς όρους. Μας λένε βγείτε στις αγορές. Γιατί να βγούμε στις αγορές, για να δανειζόμαστε με 8% ενώ τώρα δανειζόμαστε με 2,2%; Αυτό είναι το μεγάλο θέμα, η μεγάλη ανισότητα στην Ευρώπη είναι η ανισότητα των επιτοκίων, διότι όταν η μία χώρα δανείζεται με σχεδόν μηδενικά επιτόκια και η άλλη με 8%, φανταστείτε τις επιχειρήσεις των χωρών αυτών.

Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό μεταξύ Καλιφόρνιας και Γιούτας ας πούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες; Να πεις ότι επειδή είσαι διαφορετική Πολιτεία έχεις διαφορετικά επιτόκια; Είναι πολύ δύσκολο. Στην Ευρώπη όμως συμβαίνει, αυτό είναι η καρδιά του προβλήματος στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη.

Θα μου πείτε αυτό είναι τόσο κρίσιμο για τα προβλήματα του Πειραιά; Ναι είναι τόσο κρίσιμο για τα προβλήματα οποιασδήποτε περιοχής και οποιασδήποτε επιχείρησης, σε όλους τους τομείς και στον πρωτογενή και στη μεταποίηση και στις υπηρεσίες.

Άρα θεωρώ ότι κάναμε ένα καλό βήμα σήμερα, εγώ έχω μάθει πολλά πράγματα για τον τρόπο με τον οποίον σκέφτεστε και για τις προτεραιότητες που σας απασχολούν και είμαι φυσικά ανοιχτός και στη συνέχεια της συζήτησης για περαιτέρω θέματα, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε στο πλαίσιο που σας είπα. Δεν πρόκειται να κάνουμε καμία μικροπολιτική ή παλαιοκομματική έκπτωση, ούτε σε σχέση με την Κυβέρνηση, ούτε σε σχέση με την Αντιπολίτευση. Διότι εμείς έχουμε έναν δρόμο, να μιλήσουμε άλλη γλώσσα και να λέμε την αλήθεια με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.