Κ. Σκανδαλίδης: Θετική η κίνηση των ˮ58ˮ

Ως επείγουσα ανάγκη, ιδίως τώρα που η χώρα μπαίνει σε μια νέα φάση, θεωρεί ο Κώστας Σκανδαλίδης τη συγκρότηση του τρίτου πόλου ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ  Χαρακτηρίζει θετική την Κίνηση των «58», σημειώνοντας ωστόσο ότι πρέπει να αποσαφηνιστεί σύντομα η θέση τους απέναντι στο Μνημόνιο, στις μελλοντικές συμμαχίες και στις κρίσιμες προτεραιότητες μετά το Μνημόνιο.



Πώς κρίνετε την πρωτοβουλία των «58» για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς;

Κάθε πρωτοβουλία που έχει ως στόχο την ανασυγκρότηση των δυνάμεων που βρίσκονται ανάμεσα στη Δεξιά και την κομμουνιστογενή Αριστερά είναι σε θετική κατεύθυνση και γεννά ελπίδα.

Η ευρεία δημοκρατική και προοδευτική παράταξη ως εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα απουσιάζει σήμερα και αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Η συγκρότησή της με τη μορφή ενός τρίτου πόλου ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ επείγει, ιδίως τώρα που η χώρα μπαίνει σε μια καινούργια φάση.

Από πού πιστεύετε ότι θα κριθεί η επιτυχία ή όχι της προσπάθειας;

Η συλλογή αξιόλογων υπογραφών είναι μια καλή αρχή. Το εγχείρημα, όμως, θα κριθεί από τη δυνατότητα και την ταχύτητα κοινωνικής αναφοράς και δικτύωσης, κι αυτή με τη σειρά της εξαρτάται από τη θετική συμβολή των υπαρκτών δυνάμεων του χώρου. Γιατί, όπως συχνά λέω και επανειλημμένα γράφει και ο Γ. Βούλγαρης, τίποτε δεν μπορεί να συγκροτηθεί από παρθενογένεση.

Εχετε γράψει δεκάδες κείμενα. Νομίζετε ότι η διακήρυξη και το περιεχόμενό της δίνει το έναυσμα για συσπείρωση;

Είναι φανερό ότι το κείμενο ενέχει την πρόσκληση σε διάλογο και συνδιαμόρφωση της στρατηγικής του χώρου. Δεν οριοθετεί τη θέση του απέναντι στη συνταγή του Μνημονίου, στις μελλοντικές συμμαχίες, στις κρίσιμες προτεραιότητες στη μεταμνημονιακή περίοδο. Αυτά όλα πρέπει να αποσαφηνιστούν γρήγορα, αν θέλουμε από το πεδίο της διακήρυξης να πάμε στο πεδίο της πράξης. Και, δυστυχώς, η πράξη επείγει γιατί πλησιάζουν οι ευρωεκλογές και οι τοπικές εκλογές, που θα είναι καθοριστικές για την επιτυχία του εγχειρήματος. Και στις δυο πρέπει να εκφραστεί η σύμπραξη των ευρύτερων δυνάμεων του χώρου.

Από τι κατά τη γνώμη σας μπορεί να κινδυνέψει η πρωτοβουλία ώστε να μην εκφραστεί σʼ αυτές τις εκλογές;

Εκλογικές συμπράξεις δεν είναι δυνατές με κανέναν τρόπο αν δεν ξεπεραστούν δύο κρίσιμες συμπληγάδες.

Η πρώτη αφορά τον κίνδυνο να μείνει η πρωτοβουλία υπόθεση αποκομμένων στελεχών αν δεν επικυρωθεί η σύμπραξη με ρεύμα λαϊκής συσπείρωσης στη βάση. Εκεί εκφυλίστηκε η «Ελιά». Η δεύτερη αφορά την ενιαία στρατηγική του χώρου. Κόμματα ή κινήσεις με συγκρουόμενες στρατηγικές καθιστούν τη σύμπραξη θνησιγενή.

Με μόνο το ΠΑΣΟΚ και χωρίς τη ΔΗΜΑΡ, που αρνείται μέχρι στιγμής, ποια είναι η ευρύτητα του χώρου;

Νομίζω ότι από την αρχή το ΠΑΣΟΚ και ο Ευ. Βενιζέλος έχουν αγκαλιάσει την πρωτοβουλία και τη στηρίζουν χωρίς ηγεμονισμούς και υστεροβουλίες. Αντίθετα, η ΔΗΜΑΡ και ο Φ. Κουβέλης την αντιμετωπίζουν με μια ίσως όχι αδικαιολόγητη φοβία και επιφύλαξη, που φτάνει μέχρι την άρνηση.

Πιστεύω, όμως, ότι οι ίδιες οι εξελίξεις στην πορεία προς τις ευρωεκλογές θα επιβάλουν εκ των πραγμάτων την ανάγκη της συνεργασίας. Και, βέβαια, με όλες τις άλλες δυνάμεις, κινήσεις, προσωπικότητες που μπορούν να συστρατεύσουν.

Σε ποιο χώρο ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά θα υπάρξει η σύγκλιση; Προς τα πού θα κλίνει;

Δεν έχω καμία ψευδαίσθηση, ούτε δισταγμό. Το λέει η λέξη: Κεντροαριστερά. Με το τέλος του Μνημονίου, τελειώνει κι ο δικός μας ιστορικός συμβιβασμός.

Η επομένη των εθνικών εκλογών πρέπει να βρει τη χώρα με προοδευτική κυβέρνηση και αλλαγή πλεύσης. Το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει στον χώρο του και η ΔΗΜΑΡ να πάψει να βάζει τεχνητά εμπόδια και προαπαιτούμενα. Να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε από μηδενική βάση στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας.

Κάποιοι άρχισαν να εκφράζουν το φόβο ακούγοντας τη στήριξη του Κ. Σημίτη, του Ευ. Βενιζέλου και άλλων πολιτικών ότι τα κόμματα μπορούν να καπελώσουν την πρωτοβουλία...

Κατʼ αρχήν, να διευκρινίσουμε ότι οι «58» απευθύνονται στα κόμματα και στις κινήσεις και τα καθιστούν άμεσα αποδέκτες της. Οι ηγεσίες των κομμάτων και των κινήσεων, και προς τιμήν του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ευθαρσώς το δηλώνει, οφείλουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αφήσουν την κίνηση απερίσπαστη.

Ομως, μην πάμε στο άλλο άκρο, ο καθένας να γίνεται τιμητής ή κριτής, γιατί χωρίς τους υπάρχοντες φορείς και τη συμμετοχή των στελεχών τους κυρίως στη βάση, το βήμα θα μείνει μετέωρο. Τα μεν κόμματα ασφαλώς και δεν νοείται να το καπελώσουν, οι δε έχοντες την πρωτοβουλία να μην καταντήσουν «επιτροπή καλλιστείων» για το πολιτικό δυναμικό των κομμάτων.

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ