Γεωργία Σαδανά : Χρίσματα και σχίσματα

Ο Θόδωρος Καρυπίδης, «καναλάρχης» στη Δυτική Μακεδονία ανακοίνωσε χθες την κάθοδό του στον αυτοδιοικητικό στίβο ως ανεξάρτητος και παρ’ ολίγον ΣΥΡΙΖΑ. Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, Οδυσσέας Βουδούρης γνωρίζει τα πυρά εκ μέρους τοπικών κομματικών οργανώσεων και φαντάζει «πολιτικός γυρολόγος» στα μάτια των νεολαίων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στον ελληνικό βορρά και στο «γαλάζιο» αυτή τη φορά στρατόπεδο, ο εν ενεργεία Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας δηλώνει ανυποχώρητος, προσκαλεί σε τηλεοπτική αναμέτρηση τον «ομογάλακτό» του μέχρι χθες και σημερινό του αντίπαλο, Γιάννη Ιωαννίδη και γνωρίζει την υποστήριξη του Προέδρου της Νέας Μέρας, Χρήστου Ζώη, συνοδοιπόρου μέχρι πρότινος στην Νέα Δημοκρατία.

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στην ελληνική πρωτεύουσα. Με κοινή πολιτική αφετηρία την Νέα Δημοκρατία, ένας πρώην δήμαρχος, ο Νικήτας Κακλαμάνης και ένας πρώην υπουργός, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος διεκδικούν το δήμο Αθηναίων μαζί με τους Βασίλη Καπερνάρο από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, Γιώργο Καμίνη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), Γαβριήλ Σακελλαρίδη (ΣΥΡΙΖΑ) και Νίκο Σοφιανό (ΚΚΕ), χωρίς να μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι ο κατάλογος δεν θα μακρύνει κι άλλο.

Οι πρώτες, και μάλλον όχι έσχατες, υποψηφιότητες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αποκάλυψαν νωρίτερα την πραγματική εικόνα. Η αποκόλληση παραδοσιακών ψηφοφόρων από τις κομματικές τους βάσεις μοιάζει οριστική και αμετάκλητη, γι’ αυτό και συμπαρασύρει όσους από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές την έχουν εντοπίσει και τους τραβά προς «άλλες Πολιτείες», προκειμένου να διατηρήσουν την αντιστοίχησή τους με την εκλογική τους δεξαμενή. Ακόμη και τα γεννήματα του «κομματικού σωλήνα» τολμούν να γυρίσουν την πλάτη σχεδόν ξεδιάντροπα στην πολιτική τους μήτρα, για να μην χάσουν το ρεύμα που περνά από μπροστά τους.

Για την Νέα Δημοκρατία, τα θραύσματα είναι περισσότερα και όχι χωρίς εξήγηση. Οι πληγές που μετρούν οι «μικρομεσαίοι» από τη φορολογία, η ανεργία των «νέων παιδιών» τους (μακριά από τη σταθερότητα του δημόσιου τομέα που απολαμβάνουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και μέχρι πρότινος του ΠΑΣΟΚ) και οι περικοπές στο προνομιακό ακροατήριο των συνταξιούχων συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα στα «γαλάζια» καφενεία.

Εκρηκτική είναι η ατμόσφαιρα, για άλλους λόγους, και στο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα που αργεί να ενηλικιωθεί πολιτικά με διλήμματα που επανέρχονται με την πρώτη ευκαιρία στα πρόσωπα εμβληματικών μορφών του (Γλέζος, Λαφαζάνης) και ταυτόχρονα αδυνατεί να περιγράψει τα όρια ανάμεσα στην κομματική πολυφωνία και τη χάβρα, ιδίως όταν πρόκειται για υποψηφιότητες και αξιώματα. Στην αξιωματική αντιπολίτευση όλοι μπορούν να έχουν λόγο, αρκεί να αποφεύγουν εντέχνως τον εσωκομματικό διάλογο.

Άλλωστε, οι εκλογές δεν προσφέρονται για διάλογο και πρόγραμμα. Μονάχα για εκδίκηση από πλευράς ψηφοφόρων και επιβίωση από πλευράς υποψηφίων. Κάπως έτσι τα χρίσματα δεν αργούν να καταλήγουν σε σχίσματα, χωρίς ενοχές και τύψεις.

ΕΚΔΟΧΕΣ