κομματαρχών. Κατά τη γνώμη μου ένα υγιές περιβάλλον που θα συνδύαζε τη κοινή λογική της εξέλιξης της κοινωνίας και μίας πολιτικής ενταγμένης και προσδιορισμένης, στα πλαίσια μίας δίκαιης κοινωνίας, χωρίς αμετροέπειες και λαϊκισμούς θα ήταν η αναγέννηση μίας για πολλούς από εμάς χαμένης ελπίδας.
Ο άνθρωπος επιδιώκει το κέρδος, μία έννοια γενική αλλά ενδεχομένως και παρεξηγημένη, αν τη συγκεκριμενοποιήσουμε. Κέρδος στη τσέπη μας, κέρδος στην οικογένεια μας, κέρδος μέσα σε μία παρέα, κέρδος στις επιδιώξεις…κέρδος είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά…Δυστυχώς αν και η λέξη κέρδος δεν συμπεριληφθεί σε μία κοινωνία συνόλου, δεν έχει ως στόχο της δηλαδή την ευδαιμονία του συνόλου, καμία εξέλιξη δεν θα έχει νόημα, γιατί πάντα θα μένει στη μέση.
Είναι ανώφελο να προσπαθούμε χωρίς να επιδιώκουμε, να αλλάξει η βιτρίνα μίας πολιτικής επανάληψης που σκοπό έχει να επιβάλλει συγκεκριμένα δεδομένα και στην πραγματικότητα να μην εξελίσσεται. Η πολιτική όπως και ο πολιτισμός χρήζουν της εξέλιξης της νέας εποχής πραγμάτων, των νέων καταστάσεων και αλλαγών εκείνων που θα μπορέσουν να γυρίσουν σελίδα, εκείνων που θα μπορέσουν να γυρίσουν τη πλάτη τους στο παρελθόν και θα μπορέσουν παράλληλα να χτίσουν τοίχους προστασίας για το μέλλον.
Σαφέστατα το πολιτικό πρόσταγμα μιας κατάστασης επαναπροσδιορισμού της πολιτικοκοινωνικής μας και πολιτισμικής μας ταυτότητας, δεν θα ήταν ο εναγκαλισμός μιας διαφορετικής πολιτικής ιδεολογίας, δεν θα ήταν η απόρριψη των αρχών και των αξιών μας αλλά θα ήταν η επανατοποθέτηση και η ‘‘διαλογή’’ του καθαρού και έντιμου ‘‘πολιτικού υλικού’’ που θα είχε τη καθαρότητα σκέψης, αλλά και την εντιμότητα των γενικότερων πράξεων του.
Είναι προσβολή για τη μάνα του Δυτικού Πολιτισμού, την Ελλάδα μας, που γέννησε δασκάλους της πολιτικής να απορρίπτεται σε διεθνές επίπεδο για την εντιμότητα της και να ‘‘επιβραβεύεται’’ για την πολιτική της λοβιτούρα… Και από την άλλη κουλτούρα των αδέσμευτων πολιτικών διαπραγματεύσεων, η οποία έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο των εξελίξεων…και εκεί που ο κόσμος δεν έχει προσδιορίσει την πολιτική του ταυτότητα, βρισκόμενος σε μία σύγχυση, οφείλει να αποκωδικοποιήσει εκείνα τα πρόσωπα που άλλοτε κρατούσαν τη σημαία της υποκρισίας και άλλοτε κρατούσαν τη σημαία της ψευτιάς, μη γνωρίζοντας ούτε τα ίδια πια να υψώσουν πιο ψηλά.
Είναι βαρύ το δίλημμα των υποσχεσιολογιών αλλά και της καλά δομημένης υποκρισίας, πάντα και τα δύο έχουν κοινό παρανομαστή. Αυτά πρέπει να αποφύγουμε φίλοι μου, το κακό παρανομαστή που δεν θα μας βγάλει το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. ΑΡΚΕΤΑ!!! Πολλοί από εμάς έχουμε δώσει σοβαρούς και έντιμους αγώνες σε δύσκολες εποχές και κάποιοι από εσάς, σε ακόμη πιο δύσκολους καιρούς. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε στο παρελθόν, αλλά ούτε και να το σβήσουμε…Όμως ποιός νομίζει ότι μπορεί να αναλάβει το βάρος των συνειδήσεων ‘‘τους’’, ποιος μπορεί να σηκώσει το σταυρό με τις αμαρτίες και να ξεπλύνει τα λάθη που δυστυχώς επαγγελματίες-ανεπάγγελτοι πολιτικοί έπραξαν.
Σαφέστατα και οι δυνάμεις που οφείλουν και έχουν την ηθική υποχρέωση να βγούν μπροστά είναι εκείνες που πραγματικά μπορούν να προσφέρουν, μπορούν να δώσουν στις κοινωνίες των πολιτών και όχι να υφαρπάξουν τους κόπους και την εμπειρία αξιόλογων ‘‘κοινωνικών δομών’’ που με κόπο και πραγματικές θυσίες έχτισαν.
Η αισιοδοξία από την απαισιοδοξία δεν απέχει παρά μόνο ένα βήμα, όπως η αλήθεια από το ψέμα, η υποκρισία με το λαμπρό και φωτεινό πρόσωπο. Και εμείς φίλοι μου τέτοια πρόσωπα ΘΕΛΟΥΜΕ, να είναι βαπτισμένα μέσα σε μια κοινωνική αλήθεια γνωρίζοντας την πραγματική υπόσταση των απαιτήσεων και των ‘‘θέλω’’ μας, πρόσωπα που θα είναι ικανά να αντιμετωπίσουν το ψέμα και να κάνουν οδηγό τους την αλήθεια μακριά από ‘‘τρομαγμένες αλήθειες’’ και κουλτούρες του μεσαίωνα. Η Αναγέννηση δεν θα έρθει μόνη της…θα έρθει μόνο αν εμείς τη θέλουμε πραγματικά και αν την επιθυμούμε στα αλήθεια. Τα πρόσωπα δεν θα μας οδηγήσουν, εμείς θα οδηγήσουμε τα πρόσωπα και θα γίνουμε οι ταγοί των δικών μας στόχων.
Κανένας δεν μπορεί και δεν έχει δικαίωμα να επιβάλει καμία πολιτική που δεν συνάδει με τη δική μας φιλοσοφία, τη δική μας ιδεολογία, τη δική μας εμπειρία, τα δικά μας θέλω. Και όπως είπε και η γνωστή Αμερικανίδα συγγραφέας και φιλόσοφος, Ayn Rand (Αιν Ραντ) 1905-1982, ‘‘Για να πετύχεις χρειάζεσαι σκέψη. Πρέπει να ξέρεις τι κάνεις. Και αυτό είναι πραγματική δύναμη’’ Ας κάνουμε λοιπόν δύναμη τη σκέψη μας, που αποτελεί τροφή του μυαλού, ας μη γινόμαστε αρθρωτά ανδρείκελα συμφερόντων που διακυβεύονται και ας πετύχουμε τα όνειρα μας και τις σκέψεις μας, από τη δύναμη του μυαλού μας και την ορμή των καθαρών σκέψεων μας. Διότι κανένας και καμία μας, δεν αξίζει κάτι λιγότερο από αυτό που χρωστά στον εαυτό του.
Ράνια Κεδίκογλου
Μέλος Νομαρχιακής ΠΑΣΟΚ Ά Θεσσαλονίκης
Υπεύθυνη τομέα Πολιτισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου