Ελλη Σταη : Το πολιτικό έλλειμμα παραμένει

Με την ανακοίνωση της Eurostat πιστοποιήθηκε και επισήμως το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό της χώρας, για το 2013.

Πέρα από τις αντικρουόμενες εκτιμήσεις και τις πολιτικές διαμάχες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, η πραγματικότητα είναι ότι ένας δημοσιονομικός στόχος επιτεύχθηκε. Αυτό, βεβαίως και είναι

βήμα στην πορεία εξόδου από την κρίση, η οποία έξοδος περνάει, σε κάθε περίπτωση, από τη συζήτηση για το ελληνικό χρέος, που θα γίνει το φθινόπωρο.

Η Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο ο προϋπολογισμός της ούτε τα αμφισβητούμενα νούμερα του πλεονάσματος. Είναι επίσης και κυρίως η κοινωνία της, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται – και την αντιπροσωπεύει -το πολιτικό σύστημα. Και σε αυτό το μέτωπο αντί για πλεόνασμα, παρατηρούμε ένα διαρκές έλλειμμα.

Ο δημόσιος βίος της χώρας μας παραμένει ελλειμματικός σε πολλά επίπεδα. Καταρχήν, υπάρχει, το βλέπουμε όλοι μας, έλλειμμα ειλικρινούς συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι πέρα από τις φυσιολογικές διαφορές τους, υπάρχει και ο κοινός τόπος, στον όποιο πρέπει να αντιμετωπίσουν μαζί προβλήματα εθνικής διάστασης, που μόνο έτσι αντιμετωπίζονται.

Υπάρχει έλλειμμα εθνικής συνεννόησης ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες, παραγωγικές τάξεις, συλλογικούς φορείς, γενικότερα υπάρχει έλλειψη συλλογικότητας στη δράση κάτι που βεβαίως μοιάζει να είναι ένα από τα αρνητικά χαρακτηριστικά του έθνους μας. Αυτό βεβαίως μας εμποδίζει από το να φτιάξουμε το πλαίσιο που θα διαμορφώσει τις προοπτικές μας ως χώρα, σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον. Υπάρχει έλλειμμα, βεβαίως, ανάμεσα σε αυτά που αναγκαστικά ακολουθήσαμε για την δημοσιονομική εξυγίανση και τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, πέρα και πάνω από τα μνημόνια, για να μπούμε σε μια επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας, που θα την εισπράξει ουσιαστικά ολόκληρη η κοινωνία στην καθημερινή της ζωή.

Μπορεί να χαίρεται- ακόμη και να πανηγυρίζει - κάποιος για το πρωτογενές πλεόνασμα, που προέκυψε με κόπο και πόνο το 2013. Αλλά δεν μπορεί παρά να λυπάται γιατί στο ίδιο διάστημα τα πολιτικά ελλείμματα μάλλον διευρύνονται. Κακά τα ψέματα: αν δεν κλείσουν αυτά τα ελλείμματα, κανένα πρωτογενές πλεόνασμα δεν μας σώζει. Γιατί η σωτηρία δεν είναι υπόθεση των αριθμών. Είναι η αποδοχή ενός νέου μοντέλου ζωής, παραγωγής και συμμετοχής.

Αυτό είναι το έλλειμμα για το όποιο πρέπει να μιλάμε από εδώ και πέρα, μεταξύ μας και χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, και σε αυτό βρισκόμαστε ενώπιος ενωπίω. Εδώ δεν χωράει ούτε πρόγραμμα σωτήριας προσαρμογής.

thetoc.gr