Αιφνιδίασε πολλούς ο Αλέξης Τσίπρας με την αναφορά που έκανε, μιλώντας
την Πέμπτη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στην αποστασία του
1965 και τον Ηλία Τσιριμώκο, τον πρόθυμο, παρότι αριστερός, να αναλάβει
πρωθυπουργός στην κυβέρνηση που προσπάθησε να στήσει με τις παρεμβάσεις
του το παλάτι.
Οι τόνοι που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για την επικείμενη προεδρική εκλογή και το ενδεχόμενο να υπάρξουν ανίερες συμμαχίες ώστε η διαδικασία να μην οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, είναι μεν υψηλοί, όμως το συγκεκριμένο ιστορικό παράδειγμα προκαλεί στο χώρο της αριστεράς, της κεντροαριστεράς, ακόμη και του κέντρου ιδιαίτερη ευαισθησία.
Ο κ. Τσίπρας έχει αναγορεύσει σε κομβικό σημείο την διαδικασία εκλογής προέδρου, καθώς είναι από τις λίγες φορές όπου η αντιπολίτευση μπορεί να προκαλέσει εξελίξεις. Και φυσικά τώρα ο στόχος είναι να μην εκλεγεί συναινετικά πρόεδρος από την παρούσα βουλή και να προκληθούν πρόωρες εκλογές. Έχει δε ξεκαθαρίσει ότι με δεδομένη την καταστροφική πολιτική που ασκείται στη χώρα την τελευταία διετία, αλλά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που έβγαλε δυσαρμονία ανάμεσα σε κυβέρνηση και λαϊκή βούληση, οι εκλογές είναι επιβεβλημένες και ότι η όποια συναινετική διάθεση για την εκλογή προέδρου μπορεί να περιμένει και να εκφραστεί στην επόμενη βουλή, η οποία θα έχει νωπή λαϊκή εντολή και θα αποτυπώνει καλύτερα τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Έχει δηλαδή αναγορεύσει την όλη διαδικασία σε μητέρα των μαχών.
Με βάση τα αριθμητικά δεδομένα η κυβερνητική πλειοψηφία απέχει πολύ από τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών που χρειάζονται κατά την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή του προέδρου, καθώς διαθέτει κάτι περισσότερους από 150. Σύμφωνα με όλους τους υπολογισμούς που γίνονται εντός και εκτός Κουμουνδούρου για να εκλεγεί πρόεδρος χρειάζεται να συναινέσει και κάποιο άλλο κόμμα, πέραν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν αρκούν ούτε όλοι οι ανεξάρτητοι αυτή την ώρα βουλευτές για να δημιουργηθεί η πλειοψηφία των 180 βουλευτών.
Πέραν του ΣΥΡΙΖΑ όμως, κατηγορηματικά κατά της συναινετικής εκλογής έχουν ταχθεί το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή, όπερ σημαίνει ότι ο γρίφος βρίσκεται στη ΔΗΜΑΡ. Μόνο εάν το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στηρίξει την εκλογή προέδρου είναι δυνατόν να επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης. Άρα εκείνο που φοβούνται ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μήπως οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος προτείνουν έναν υποψήφιο προερχόμενο από τα αριστερά ώστε να… συγκινήσουν την ΔΗΜΑΡ και να εξασφαλίσουν τις ψήφους της. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί ουσιαστικά να «κάψει» αυτό ακριβώς το σενάριο, καθώς με την άρνηση της ΔΗΜΑΡ να συναινέσει στην εκλογή τότε σχεδόν αυτόματα θα προκληθούν πρόωρες εκλογές.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ η συγκεκριμένη στόχευση θα συνεχιστεί με ακόμη πιο υψηλούς τόνους στη συνέχεια, εφόσον τα σχετικά σενάρια περί αριστερού υποψηφίου παραμένουν στο τραπέζι. Και προτίθενται να μιλήσουν ακόμη και για «προδοσία» της αριστεράς και των ιδεών της, εάν διαφανεί όντως ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιου είδους σύμπλευση με τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
protothema
Οι τόνοι που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για την επικείμενη προεδρική εκλογή και το ενδεχόμενο να υπάρξουν ανίερες συμμαχίες ώστε η διαδικασία να μην οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, είναι μεν υψηλοί, όμως το συγκεκριμένο ιστορικό παράδειγμα προκαλεί στο χώρο της αριστεράς, της κεντροαριστεράς, ακόμη και του κέντρου ιδιαίτερη ευαισθησία.
Ο κ. Τσίπρας έχει αναγορεύσει σε κομβικό σημείο την διαδικασία εκλογής προέδρου, καθώς είναι από τις λίγες φορές όπου η αντιπολίτευση μπορεί να προκαλέσει εξελίξεις. Και φυσικά τώρα ο στόχος είναι να μην εκλεγεί συναινετικά πρόεδρος από την παρούσα βουλή και να προκληθούν πρόωρες εκλογές. Έχει δε ξεκαθαρίσει ότι με δεδομένη την καταστροφική πολιτική που ασκείται στη χώρα την τελευταία διετία, αλλά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που έβγαλε δυσαρμονία ανάμεσα σε κυβέρνηση και λαϊκή βούληση, οι εκλογές είναι επιβεβλημένες και ότι η όποια συναινετική διάθεση για την εκλογή προέδρου μπορεί να περιμένει και να εκφραστεί στην επόμενη βουλή, η οποία θα έχει νωπή λαϊκή εντολή και θα αποτυπώνει καλύτερα τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Έχει δηλαδή αναγορεύσει την όλη διαδικασία σε μητέρα των μαχών.
Με βάση τα αριθμητικά δεδομένα η κυβερνητική πλειοψηφία απέχει πολύ από τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών που χρειάζονται κατά την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή του προέδρου, καθώς διαθέτει κάτι περισσότερους από 150. Σύμφωνα με όλους τους υπολογισμούς που γίνονται εντός και εκτός Κουμουνδούρου για να εκλεγεί πρόεδρος χρειάζεται να συναινέσει και κάποιο άλλο κόμμα, πέραν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν αρκούν ούτε όλοι οι ανεξάρτητοι αυτή την ώρα βουλευτές για να δημιουργηθεί η πλειοψηφία των 180 βουλευτών.
Πέραν του ΣΥΡΙΖΑ όμως, κατηγορηματικά κατά της συναινετικής εκλογής έχουν ταχθεί το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή, όπερ σημαίνει ότι ο γρίφος βρίσκεται στη ΔΗΜΑΡ. Μόνο εάν το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στηρίξει την εκλογή προέδρου είναι δυνατόν να επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης. Άρα εκείνο που φοβούνται ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μήπως οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος προτείνουν έναν υποψήφιο προερχόμενο από τα αριστερά ώστε να… συγκινήσουν την ΔΗΜΑΡ και να εξασφαλίσουν τις ψήφους της. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί ουσιαστικά να «κάψει» αυτό ακριβώς το σενάριο, καθώς με την άρνηση της ΔΗΜΑΡ να συναινέσει στην εκλογή τότε σχεδόν αυτόματα θα προκληθούν πρόωρες εκλογές.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ η συγκεκριμένη στόχευση θα συνεχιστεί με ακόμη πιο υψηλούς τόνους στη συνέχεια, εφόσον τα σχετικά σενάρια περί αριστερού υποψηφίου παραμένουν στο τραπέζι. Και προτίθενται να μιλήσουν ακόμη και για «προδοσία» της αριστεράς και των ιδεών της, εάν διαφανεί όντως ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιου είδους σύμπλευση με τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
protothema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου