Tης Γεωργίας Σαδανά : Η αβάσταχτη προχειρότητα του ΕΝΦΙΑ

Δύσκολα κανείς συμπαθεί τους λογιστές. Ακόμη πιο δύσκολα, όταν η σχέση του κοινού με τον κλάδο μεταφράζεται σε χαρτονομίσματα μαζί με ισχυρές δόσεις αγανάκτησης. Άλλοτε, σκυμμένοι πάνω σε λογιστικές καταστάσεις και άλλοτε με τα μάτια καρφωμένα επί ώρες στην οθόνη ενός υπολογιστή, καθώς περνούν από μπροστά τους καρέ καρέ ατελείωτα ποσά και ψηφία, υπομένουν στωικά την βάσανο του
 Taxisnet.
Είναι, ωστόσο αδύνατο να μην νοιώσει κανείς οίκτο για τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα που δέχονται σαν παλιρροϊκά κύματα τα τελευταία εικοσιτετράωρα από την πελατεία τους λόγω… ΕΝΦΙΑ και τους ίδιους σε ρόλο κυματοθραύστη. Τα υπέρογκα ποσά από τη μια, ο καύσωνας του καλοκαιριού από την άλλη, έχουν φέρει χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά στα όρια τους και μακριά από θάλασσες και ακτές. Η έλλειψη ρευστότητας, ορατή πια σε κάθε έκφανση της ζωής στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη συσσώρευση φορολογικών υποχρεώσεων από πλευράς των πολιτών συνθέτουν ένα κοκτέιλ εκρηκτικό, γεύση του οποίου μέχρι στιγμής έχουν νοιώσει οι βουλευτές της επαρχίας.
Όπως, όμως σε κάθε σοβαρή κομεντί, έτσι και στην περίπτωση του ΕΝΦΙΑ, «δεν είναι μόνο τα λεφτά» η αιτία της λαϊκής οργής. Είναι η ελαφρότητα της πολιτικής διαχείρισης και η τεχνοκρατική προχειρότητα, που μετέτρεψαν την υπόθεση του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων σε θρίλερ. Στο σκηνικό αυτό, το «mea culpa» από πλευράς του υπουργείου Οικονομικών δεν αρκεί πια ως κίνητρο για άφεση των διαδοχικών «αμαρτιών» του στα μάτια της κοινής γνώμης, η πολιτική πίεση των εκλογικών πελατών  δεν εξαερώνεται στη διαδρομή από την ελληνική ύπαιθρο προς την Πλατεία Συντάγματος και η ανάγκη των κυβερνητικών εταίρων να οριοθετηθούν απέναντι στο λαό και το κομματικό τους ακροατήριο, «βραχυκυκλώνει» τις όποιες πυροσβεστικές κινήσεις. Είναι τότε που η ηγεσία της κυβέρνησης παρεμβαίνει ως «από μηχανής θεός», μεταφέροντας τις αξίες γης στα περσινά επίπεδα και την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ στα τέλη του Σεπτέμβρη.
Ούτε όμως και αυτή η παρέμβαση στέκεται ικανή να κατευνάσει τους αγριεμένους πελάτες του εκάστοτε λογιστή, μπροστά στο ενδεχόμενο «αποκατάστασης της αδικίας». Γιατί στο μυαλό του κάθε φορολογούμενου ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας, από το οποίο εισβάλλει η προσδοκία του «κουρέματος» του όποιου φόρου, η πιθανότητα της ατομικής διευθέτησης με κάθε μέσο, η επιστροφή στην ad hoc απαίτηση του κακομαθημένου ψηφοφόρου, σημαίνοντας έτσι τη θριαμβευτική επιστροφή σε συμπεριφορές και συνήθειες που γέννησαν την κρίση και τον… ΕΝΦΙΑ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αξία» στις 9/8/2014