Δεν έχει απαντηθεί ακόμα το ερώτημα αν, διανύοντας τους αιώνες, η ανθρωπότητα οδηγείται προς το «Θεό» ή απομακρύνεται απ’ αυτόν, αλλά είναι σίγουρο πως μπορούμε να ατενίζουμε το αύριο με την γνώση και την εμπειρία που μας προσφέρει το χθες.
Κι αυτό πιστεύω πρέπει να το έχουν όλοι οι λαοί στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ειδικά δε όταν βρίσκονται μπροστά σε κρίσιμες
καμπές όπου, ενώ οι στιγμές απαιτούν το βήμα μπροστά, αυθόρμητα αμφιταλαντεύονται στο χθες και στο τίποτα.
Υπάρχουν επτά σταθερές που είναι συγχρόνως και προϋποθέσεις ώστε να μπορούμε ως κοινωνία να συζητάμε. Κι αυτό από μόνο του είναι το ήμισυ του παντός.
Πρώτον, να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας εάν πιστεύουμε ή όχι ότι πράγματι η πολιτική ως λειτουργία μπορεί να λύνει προβλήματα και να δημιουργεί προϋποθέσεις για μια καλύτερη ζωή. Αν η απάντηση είναι όχι, τότε ρέπουμε προς το χάος και την αναρχία που η ιστορική εμπειρία των κοινωνιών τις έχει απορρίψει. Εξού και το γνωστό σε όλους «κάθε κοινωνία είναι πολιτική κοινωνία».
Δεύτερον, να αποδεχθούμε ότι το καλύτερο διαθέσιμο πολίτευμα είναι η Δημοκρατία, άρα και η εκλογική διαδικασία και η αρχή ο κάθε πολίτης να έχει το δικαίωμα ψηφίζει και έτσι να υποδεικνύει ποιος επιθυμεί να είναι αυτός που θα διαχειριστεί την τύχη της πατρίδας του και, μέσω αυτού, του ίδιου του μέλλοντός του.
Τρίτον, να αποδεχθούμε ότι η ύπαρξη των κομμάτων είναι υποχρεωτική γιατί αυτήν την μορφή της πολιτικής οργάνωσης μας προσφέρει η ανθρώπινη γνώση μέχρι σήμερα. Άρα, αν δεν μας αρέσει κάτι στα κόμματα τότε να αλλάξουμε κάτι σ” αυτά, όχι όμως να τα καταργήσουμε.
Τέταρτον, να αναγνωρίσουμε ότι το υποσύνολο δεν δείχνει το όλον. Και το γεγονός ότι κάποιοι πολιτικοί αξιωματούχοι αποδείχθηκαν μικρότεροι τω περιστάσεων δεν σημαίνει ότι όλοι ήταν έτσι. Υπάρχουν στελέχη που έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται ώστε να υπηρετήσουν επάξια την κοινωνία και την πατρίδα.
Πέμπτον, άλλο η πολιτική και άλλο σταθερές αρχές όπως δικαιοσύνη, διαφάνεια και αξιοκρατία. Η επιλογή, για παράδειγμα, να έχουμε νοσοκομείο σε κάθε νομό και σχολείο σε κάθε χωριό ήταν πολιτικά σωστή. Λάθος ήταν η κακοδιαχείριση, η κατασπατάληση και η έλλειψη αξιοκρατίας που, καθιστώντας αυτές ζημιογόνες, άφησαν να εννοηθεί ότι το πρόβλημα της χώρας ήταν το μέγεθος/η ποσότητα, και όχι η ποιότητα.
Έκτον, κατέρρευσε το κομμουνιστικό σύστημα, όμως κατέρρευσε και το καπιταλιστικό. Και η επιμονή κάποιων να επιμένουν ότι το ένα σύστημα ή το άλλο είναι απόλυτα σωστό είναι εκ προοιμίου άστοχη. Και έχει αποδειχθεί ότι, ενώ ο πρώτος διαφθείρει το Κράτος, ο δεύτερος διαφθείρει την κοινωνία.
Έβδομον, να αντιληφθούμε πως το εθνικό συμφέρον, ιδιαίτερα όταν βάλλεται από εξωτερικούς εχθρούς (όπως π.χ. το Μνημόνιο και η στέρηση ελευθερίας που συνεπάγεται), μπορεί να υπηρετηθεί μόνο με εθνική ομογένεια και ομοψυχία, και φυσικά έξω και πέρα από τεχνητές διαχωριστικές γραμμές που, μέχρι σήμερα έχουμε τόσο ακριβά πληρώσει.
Έχουμε, λοιπόν, να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους:
ο πρώτος, αυτός της «κακίας», που λέει ότι η πολιτική δεν υπάρχει και όλα υπαγορεύονται άνωθεν, ότι «τέτοια δημοκρατία έχουμε να δούμε από την χούντα», ότι τα κόμματα είναι διαφθορεία και ότι όλοι εκεί μέσα είναι κλέφτες, ότι «όταν πονάει το πόδι πρέπει να το κόβουμε», ότι η πολιτική που ασκήθηκε στην Ελλάδα (στο μεγαλύτερο μέρος από το ΠΑΣΟΚ) απέτυχε απόλυτα, άρα πρέπει όλα να ιδιωτικοποιηθούν ή να κλείσουν, και τέλος, ότι υπάρχει κάποιο κόμμα που αυτοί που το υπηρετούν προήλθαν από παρθενογέννεση και κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.
Και ο δεύτερος,
αυτός της «αρετής», που λέει ότι η πολιτική πράγματι μπορεί να δώσει λύσεις, ότι αν η Δημοκρατία μας έχει στρεβλώσεις θα δουλέψουμε για να τις εξαλείψουμε, ότι αν τα κόμματα έγιναν φωλιές πελατειακών εξυπηρετήσεων θα εγκαταστήσουμε στο κράτος μηχανισμούς διαφάνειας και αξιοκρατίας ώστε να το σταματήσουμε, κι ότι για φαινόμενα διαφθοράς θα επιδιώξουμε όσο το δυνατόν περισσότερη δικαιοσύνη.
Η επιλογή είναι δική μας και, φυσικά, έχουμε και την ευθύνη των επιλογών μας.
Υ.Γ. Με αυτό το άρθρο δεν θέλω να υπαινιχθώ ότι εγώ προσωπικά κατέχω την αλήθεια, αλλά θα ήθελα αυτό το κείμενο να σταθεί η αφορμή για να γίνουν κάποιες συζητήσεις μεταξύ των πολιτών (στο καφενείο, στην πλατεία, στην αγορά κλπ) που θα προσπαθήσουν να απαντήσουν σε κάποια καίρια ζητήματα που θα είναι μία καλή αρχή ώστε ως κοινωνία να μπορούμε να συζητάμε, να βάζουμε ερωτήματα και, φυσικά, να δίνουμε απαντήσεις.
Χρήστος Τζιουβάρας
Αναπληρωτής Γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Πιερίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου