Κώστας Χαραλαμπίδης : Γιατί πάλι ΠΑΣΟΚ ;

«Ο χώρος του ευρωπαϊκού, δημοκρατικού σοσιαλισμού στην πατρίδα μας, δέχεται αμφίπλευρες πιέσεις και πολιτικές επιβουλές από τα δεξιά (μία δεξιά σκληρή, προσφάτως ενδεδυμένη τη λεοντή του «ευρωπαϊκού συνομιλητή») και από τα αριστερά (μία αριστερά  ανίκανη να αρθρώσει έναν μη λαϊκιστικό , ουσιαστικό και υπεύθυνο λόγο).

Η ανάγκη να προστατευθεί αυτός ο χώρος  είναι δημοκρατικό καθήκον και εθνική υπόθεση. Δυστυχώς, αυτό δε μπορεί να

συμβεί χωρίς την εκ θεμελίων ανασύνθεση της ελληνικής κεντροαριστεράς- μία ανασύνθεση που θα περιλαμβάνει δυνάμεις πολύ ευρύτερες  από αυτές που περιέχονται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ.

Η διοχέτευση σε κοινή κοίτη όλων των κοινωνικών και πολιτικών  δυνάμεων που ανήκουν στο τόξο της ελληνικής κεντροαριστεράς είναι το ιστορικό στοίχημα της εποχής. Ένα στοίχημα  που θα κερδηθεί , αν  γρήγορα κατανοήσουμε όλοι την ανάγκη για συστράτευση  σε αγώνες , που θα δώσουν νέα μορφή στις ιστορικές αξίες , που υπηρετήσαμε για πολλά χρόνια μέσα στο ΠΑΣΟΚ.»

Αυτά τονίζαμε μεταξύ άλλων, με τον φίλο Σάββα Τσολάκη, στην επιστολή μας στην ΚΟΕΣ του ΠΑΣΟΚ στις 30 Νοεμβρίου 2012, αρνούμενοι τη συμμετοχή μας στο συνέδριο, επειδή «αποτράπηκε η συζήτηση για την πρωτοφανή εκλογική , πολιτική και κοινωνική συρρίκνωση του κόμματος.

Από τότε έγιναν πολλές συζητήσεις και προσπάθειες για να βρεθεί κοινός τόπος για τη δημιουργία του ενιαίου και ισχυρού φορέα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά αντί για συγκλίσεις είχαμε αποκλίσεις.

Πρώτα το «Ποτάμι». Πέρα από τις ασαφείς μεταρρυθμιστικές του διακηρύξεις, δεν πρέπει να παραμείνει ασχολίαστος ο προσωποπαγής του χαρακτήρας και τα «αντιπολιτικά» του κηρύγματα. Εξελίχθηκε σε μια εκλογική κοινοπραξία πολιτικά ετερόκλητων προσώπων που τα περισσότερα «στεγάστηκαν» εκεί σχεδόν με την προκήρυξη των εκλογών. Συνωστίζονται για εκλογικούς λόγους, ελκυόμενα από τα δημοσκοπικά ποσοστά. Συναθροίζονται νεοφιλελεύθεροι της Δράσης, του παλιού μητσοτακισμού, και αριστεριστές παλαιάς κοπής, αλλά και μεταρρυθμιστές του κέντρου. Το ερώτημα είναι εάν μπορεί να αποτελέσει παράγοντα σταθεροποίησης ένα κόμμα, με τόσο μεγάλες ιδεολογικές και πολιτικές αντιθέσεις, που σίγουρα μετά τις εκλογές, θα εκδηλωθούν στο εσωτερικό του.

Η τελευταία και πιο αναπάντεχη απόκλιση από το στόχο της εκ θεμελίων ανασύνθεσης της ελληνικής κεντροαριστεράς ήταν δυστυχώς η δημιουργία του Κινήματος ΔΗ.ΣΟ. από τον Γιώργο Παπανδρέου. Νομίζω να έχει απαντηθεί αρνητικά από κάθε πολίτη με κοινή λογική το ερώτημα, αν υπήρχε ουσιαστικός πολιτικός λόγος για την ίδρυση του φορέα. Ο ιδιαίτερα προσωποκεντρικός και συναισθηματικός χαρακτήρας του κόμματος αυτού δεν αποτελεί παράγοντα αισιοδοξίας για την ισχυρή και ενιαία κεντροαριστερά.

Οι εξελίξεις αυτές επιτάσσουν την επανασυσπείρωση  στο ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη ώστε να διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα της ισχυρής και ενιαίας κεντροαριστεράς, της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής δηµοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα. Μιας νέας κεντροαριστεράς που δεν θα είναι συμπλήρωμα στο πλαίσιο ενός αριστεροδεξιού δικομματισμού. Μιας κεντροαριστεράς που τα κύρια χαρακτηριστικά της θα είναι :

·         Η αντίθεση προς τον συντηρητισµό, τον λαϊκισμό και την αριστερή ανευθυνότητα.

·         Η στρατηγική των μεταρρυθµίσεων για ν’ αλλάξουµε τις κρατικές, οικονοµικές και κοινωνικές παθογένειες, που µας οδήγησαν στη χρεοκοπία.

·         Η οικοδόμηση µιας παραγωγικής οικονοµίας απέναντι στον παρασιτισµό κάθε είδους.

·         Η οικοδόµηση ενός νέου κοινωνικού κράτους που στηρίζει του πραγµατικά αδύνατους.

22/1/2015

Κώστας Χαραλαμπίδης

Γεωπόνος

Πρώην μέλος Ε.Σ. ΠΑΣΟΚ