Γράφει ο καθηγητής Αδαμάντιος Πεπελάσης : Τι θα μας συνέβαινε εκτός ευρώ

Από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση οι όροι χειροτερεύουν, δεν διασφαλίζεται η ελάφρυνση του χρέους και απομακρύνεται η αναπτυξιακή προοπτική. Ενώ τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη, είναι ώρα να σκεφθούμε το εκτός ευρώ, έστω και ελάχιστα πιθανό, ενδεχόμενο. Είμαστε σε θέση να το

αντιμετωπίσουμε;

Το νόμισμα μας θα είναι ευάλωτο και ασταθές. Για να ελεγχθούν οι πληθωριστικές πιέσεις θα χρειαστεί σταθερή, σφικτή και χειρουργικής ακρίβειας δημοσιονομική πολιτική. Προϋπόθεση, η ισχυρή διακυβέρνηση με ειλικρινή ενημέρωση των πολιτών ώστε, να προωθηθούν βίαιες προσαρμογές όπως, η υποκατάσταση των εισαγωγών ειδών πρώτης ανάγκης με παράλληλη ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού των επιχειρήσεων.

Το Δημόσιο συρρικνωμένο, θα πρέπει να προσφέρει διευρυμένες υπηρεσίες προστασίας των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Η φορολογική πολιτική να ικανοποιεί την αναδιανεμητική και την αναπτυξιακή ανάγκη. Η μια επιδίωξη περιορίζει τις επιλογές της άλλης.

Τομείς αιχμής όπως ο Τουρισμός, οι Μεταφορές, οι ειδικές καλλιέργειες, ο Πολιτισμός αλλά και υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας θα απαιτήσουν φιλόδοξους σχεδιασμούς και επενδυτικά κίνητρα. Επίσης, τομείς που ενισχύουν το δίκτυ κοινωνικής ασφάλειας, όπως η προληπτική ιατρική ή τα προγράμματα στέγασης με ισχυρό πολλαπλασιαστικό αντίκτυπο στην απασχόληση, θα πρέπει να πλαισιωθούν με ένα υγιές και σταθερό πλέγμα κινήτρων με γνώμονα και την ταχύτητα απόσβεσης των επενδύσεων.

Αυτά είναι μόνον ενδεικτικά μιας δύσκολης πρόκλησης για τον περιορισμό των νέων θυμάτων της ανελέητης ανθρωπιστικής κρίσης.

Αν πράγματι βρεθούμε εκεί, υπάρχει ο κίνδυνος κάποιοι να πιστέψουν ότι η Ελλάδα επανέκτησε την ανεξαρτησία της και αποφασίζει μόνη για το μέλλον της. Κάθε άλλο, αενάως θα διαπραγματευόμαστε και μάλιστα με αδύναμο νόμισμα και σε περιβάλλον γεω-στρατηγικής ανασφάλειας. Με τέτοιες αντιλήψεις, δύσκολα θα προστατευθεί η ελληνική παραγωγή, η ελληνική γη και οι ΔΕΚΟ από τις ορέξεις όσων διαθέτουν ρευστότητα ή ευχερή πρόσβαση σε διεθνείς χρηματοδοτήσεις, είτε πρόκειται για ξένους, είτε για Έλληνες με συσσωρευμένα κεφάλαια στο εξωτερικό. Η οικονομία μας θα προσφέρεται ως λεία σε κερδοσκόπους και όσους διεκδικούν προνομιακή μεταχείριση από το κράτος.

Η πολιτική βούληση, η συναίνεση και οι θεσμοί της Ελλάδας παραμένουν αδύναμοι. Τα κίνητρα και η παράδοση της φαυλότητας ισχυρά, οι πειρασμοί μεγάλοι, οι σχεδιασμοί ατελείς και οι μηχανισμοί εφαρμογής τους αναξιόπιστοι. Οι πολίτες δυσπιστούντες και απελπισμένοι.
Στις ελάχιστες από τις προϋποθέσεις για αποτελεσματική διαχείριση της οικονομίας μας εκτός του ευρώ δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Διατηρώ ακόμη ελπίδες ότι, έστω και την τελευταία στιγμή, όλα αυτά θα αποδειχθούν αχρείαστες σκέψεις, με την επισήμανση ότι: αν εντός του ευρώ συμπεριφερόμαστε με τις εκτός ευρώ προϋποθέσεις, το μέλλον θα ήταν ευοίωνο.

anoixtoparathyro