Κυριάκος Πιερρακάκης : Nα κρατηθεί η χώρα στην οικονομική, κοινωνική και γεωπολιτική της κατάσταση. Το χρωστάμε στην ιστορία μας, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Στις αρχές της διακυβέρνησης Τσίπρα/Καμμένου θεώρησα πως το "σιγάν" ήταν "κρείττον". Ο κόσμος είχε κάνει μια επιλογή και η κυβέρνηση πήρε εντολή αναδιαπραγμάτευσης. Εντολή που έπρεπε να στηριχθεί ακόμα και από όλους όσοι πιστεύαμε ότι η ίδια αυτή η διαδικασία της παρατεταμένης πολιτικής αβεβαιότητας υπονόμευε το

εθνικό συμφέρον και την προοπτική της ανάκαμψης. Ήταν η εντολή του εκλογικού σώματος, ακόμα και αν βασίστηκε στην πλάνη και στην εξαπάτηση ότι υπήρχε ένας άλλος εύκολος δρόμος. Άλλωστε πάντα υπήρχε το ενδεχόμενο να είχαμε κάνει εμείς οι υποστηρικτές της προηγούμενης κατάστασης το λάθος, να ήμασταν υποδεέστεροι διαπραγματευτές και λιγότερο επαρκείς υπηρέτες του εθνικού συμφέροντος, καθώς έγιναν αρκετά λάθη τα τελευταία χρόνια και οι πολιτικοί μας ταγοί συχνά υπήρξαν αμφίθυμοι στις επιλογές τους.

Τώρα η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε. Οι 6 αυτοί μήνες βύθισαν τη χώρα εκ νέου στην ύφεση και η κυβέρνηση επέλεξε να οδηγήσει τη χώρα ασύντακτα στη δραχμή. Ο τρόπος που επέλεξε να το κάνει είναι ιστορικά ανάλγητος - κρύβοντας το πραγματικό ερώτημα από τον κόσμο (ευρώ ή δραχμή), καθώς και τις επιπτώσεις του "όχι". Η επιλογή της δραχμής όφειλε να είναι καθαρή, όχι κρυμμένη πίσω από ψευδείς περιγραφές για να διαχυθεί η ευθύνη της καταστροφικής μετάβασης στον ελληνικό λαό, με στόχο αφ' ενός να διατηρηθεί συμπαγής η κυβερνητική πλειοψηφία και αφ'ετέρου να μετατεθεί η τελική ευθύνη στους άλλους λαούς της Ευρωζώνης. Εσωτερικά, ο διχασμός ήδη βρίσκεται στις πόρτες μας και οι παλαιοί πολιτικοί διαχωρισμοί είναι ήδη παρελθόν. Η Ελλάδα δυστυχώς "Σερβοποιήθηκε" και έχει ήδη χωριστεί σε ένα ευρωπαϊκό και σε ένα αντιευρωπαϊκό (φίλο-Ρωσικό;) μέτωπο.

Δεν γνωρίζω αν θα φτάσουμε σε δημοψήφισμα με τους παράλογους τεχνικούς και πολιτικούς όρους με τους οποίους αυτό σκιαγραφείται. Ξέρω όμως ότι αν προχωρήσουμε σε αυτη την κατεύθυνση, στο χρόνο που απομένει θα πρέπει ο καθένας μας στο μέτρο των δυνατοτήτων του να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να κρατηθεί η χώρα στην οικονομική, κοινωνική και γεωπολιτική της κατάσταση. Το χρωστάμε στην ιστορία μας, το οφείλουμε στα παιδιά μας.