ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ : Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΕΚΤΈΛΕΣΗ ΤΟΥ ΣΙΙΤΗ ΙΜΑΜΗ ΣΤΗΝ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ

Στην Συρία , ένα αιώνα μετά την διομορφωση του χαρτη της περιοχης, δοκιμάζονται οι νέες περιφερειακες και διεθνείς γεωστρατηγικες ισορροπίες .

Τότε, στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, είχαμε πρωταγωνιστες την ηττημένη και καταρρεουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία ,τον "Μεγαλο Ασθενη" και τις νικήτριες και κυρίαρχες αποικιοκρατικες δυνάμεις της Ευρώπης, την Γαλλία και την Μεγάλη

Βρετανία .

Οι Αραβικές απελευθερωτικες δυνάμεις και ο Αραβικός εθνικισμός, που πολέμησαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μαζί με Γάλλους και Βρετανούς ,αποδεχθηκαν την χάραξη των συνόρων και την Γαλλοβρετανικη επικυριαρχια.

Παρ'ότι οι χώρες, μετα τον Δευτερο Παγκοσμιο Πολεμο, μεσα από εξεγέρσεις, διέρρηξαν τις αποικιοκρατικες τους εξαρτήσεις, ουσιαστικά εντάχθηκαν στην ζώνη επιρροής, της Σοβιετικης Ένωσης.

Τα Αραβικά κοσμικά καθεστώτα κατερρευσαν, κάτω από τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα που δημιούργησαν.

Στους αιματηρους τοπικούς πολέμους και την επέμβαση του Σανταμ Χουσειν στο Κουβέιτ ,προστέθηκαν οι Δυτικές επεμβάσεις . Το μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα, το 2001 στις ΗΠΑ , ακολούθησε η καθολική Δυτική εισβολή.

Ακολουθησε η "Αραβική Άνοιξη", που είχε αφετηρία την φονταμεταλιστικη ισλαμική αφύπνιση και μεμονωμένες δημοκρατικές προσωπικοτητες, υποστηριζομενες από τις ΗΠΑ , που οδήγησε στην πλήρη διάλυση της περιοχής.

Οι εξελίξεις αυτές δημιούργησαν εστίες ανεξελεγκτης τρομοκρατίας και μεγάλα προσφυγικα κύματα.

Η Συρία ,κυριως λογω της γεωστρατηγικης και γεωοικονομικης της θεσης ,είναι το πιο μεγάλο θύμα .

Οι πρωταγωνιστες του δραματος, τωρα είναι περισσότεροι, γιαυτό και η κρίση μεγαλύτερη.

Επειδή ,η παράταση της κρισης, περιοριζει τα οφέλη των πρωταγωνιστων και αυξάνει τις ζημιές ,από την Άνοιξη υπάρχουν πρωτοβουλίες για εξεύρεση, κοινά αποδεκτής λύσης.

Η πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ, αυτήν ακριβώς την επιλογή αποτυπώνει.

Βέβαια, ο εξαμηνος οδικός χάρτης, που συμφωνήθηκε, είναι δύσκολο να τηρηθεί .

Είναι βέβαιο ότι ΗΠΑ -ΕΕ, ΡΩΣΙΑ και ΙΡΑΝ, έχουν καταλήξει σε συμφωνία, για το πλαίσιο επίλυσης της κρίσης .

Η δύναμη που διαθέτουν, δεν επιτρέπει κανέναν να πιστεύει, ότι θα αποτύχουν.

Παρ 'όλες ,τις μεταξύ τους διαφωνίες και την έλλειψη αξιόπιστων συνομιλητών στο εσωτερικό της Συρίας, δεν φαίνεται να μπορεί να ανατραπεί, το βασικό σενάριο επίλυσης της κρίσης.

Δύο στοιχεία, είναι βέβαιο ότι θα κυριαρχούν στο σχέδιο επίλυσης της κρίσης.

α) Τον ρόλο, των Γάλλων και Βρετανών , θα έχουν οι ΗΠΑ, η ΡΩΣΙΑ και το ΙΡΑΝ.

β) Τα σύνορα στην περιοχή, θα μοιάζουν με τα σημερινά, αλλά δεν θα είναι τα ίδια.

Δύο χώρες, που συμμετείχαν στην δημιουργία της κρίσης και την τροφοδοτούν μέχρι σήμερα, νιώθουν ότι οι εξελίξεις, από την Άνοιξη και μετά δεν τους ευνοούν.

Τουρκία και Σαουδική Αραβία, σύμμαχοι των ΗΠΑ και οι δύο, έχουν καταλάβει ότι το σχέδιο επίλυσης της κρίσης, μπορεί να απειλήσει, ακόμη και την εδαφική τους ακεραιότητα ,μελλοντικά.

Σίγουρα δεν οφελει τα γεωστρατηγικα και γεωοικονομικα τους συμφέροντα.

Η Τουρκία πρώτη, με την κατάρριψη του Ρωσικού Σουχοι και την δημόσια εκτέλεση του Ρώσου πιλότου, από Τουρκομανους, προσπάθησε να σταματήσει την προσέγγιση Ρωσίας -ΗΠΑ, αποτυγχανοντας ουσιαστικά.

Ακολουθησε ,η Σαουδική Αραβία, με την εκτέλεση του Σιιτη Ιμαμη, με στόχο να σταματήσει την προσέγγιση ΙΡΑΝ- ΗΠΑ. Είναι βέβαιο ότι δεν θα το πετύχει.

Η χώρα μας και η Κύπρος επιρρεαζονται έμμεσα και άμεσα, από τις εξελίξεις.

Η κυβέρνηση Συριζα, μέχρι το Καλοκαίρι φορτωμενοι στις ιδεοληψίες της κινδύνεψε να κάνει την χώρα μέρος του προβλήματος και μέλος της ομάδας των χαμένων της κρίσης.

Από την επίσκεψη στον ΟΗΕ τον Σεπτέμβρη ο Τσιπρας και μετά από τις επαφές, κυρίως με Αμερικανούς αξιωματούχος, έκανε στροφή και κινείται στην κοινή εθνική στρατηγική της Μεταπολιτευσης.

Είναι πολύ κακό, που δεν έχει γίνει καμία συνάντηση των αρχηγών των δημοκρατικων κομμάτων, όπως και η ανάλογη συνάντηση στο υπουργείο εξωτερικών, για τα κρίσιμα αυτά θέματα.