Αννα Διαμαντοπούλου : «Εθνικό χρέος η συγκρότηση ενός νέου πόλου για την “Ελλάδα που παράγει”»

1.Κυρία Διαμαντοπούλου η πρόσφατη συνάντηση του ¨Δικτύου του οποίου προΐσταστε με τον πρόεδρο της ΝΔ τροφοδότησε συζητήσεις για πολιτική προσέγγιση σας με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έχουν κάποια βάση;

Η συνάντηση έγινε με τη ΝΔ, το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ, και υπηρετεί δύο προτεραιότητες του Δικτύου. Η πρώτη αφορά στην κατάθεση προτάσεων, εν προκειμένω στο ασφαλιστικό, και η δεύτερη την

συναίνεση. Κατανοώ το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά υπογραμμίζω ότι εδώ και τρία χρόνια το ΔΙΚΤΥΟ εμπλέκει στις μελέτες του όλα τα κόμματα, ώστε να δημιουργήσουμε και στην Ελλάδα κουλτούρα, μηχανισμούς και διαδικασίες συνεννόησης και συναίνεσης στα μεγάλα χωρίς να υπονομεύει ο ένας τον άλλον και δίνοντας τέλος στον μνημονιακό εμφύλιο.

2.Δεδομένου ότι ο Κ. Μητσοτάκης έχει προαναγγείλει άνοιγμα στο λεγόμενο μετριοπαθές κέντρο θα ήσασταν δεκτική σε μίας μορφής συνεργασία με την αξιωματική αντιπολίτευση;

Ανήκω από παλιά και όχι όψιμα στο μεταρρυθμιστικό χώρο. Με το ΔΙΚΤΥΟ παρουσιάσαμε προτάσεις μεταρρύθμισης για την απασχόληση, για το προσφυγικό - ήδη από πέρυσι τον Μάρτιο- για το χρέος, για το ασφαλιστικό, για το δημογραφικό, για τη δικαιοσύνη, κλπ … Ως εκ τούτου χαιρετίζω κάθε μεταρρυθμιστική εξέλιξη που συμβαίνει και εκτός «των στενών χωρικών πολιτικών υδάτων».
Η ΝΔ, όμως, κάνει την δική της δουλειά και έχει δρομολογήσει τις δικές της εξελίξεις. Η δική μου προσπάθεια πολιτικά επικεντρώνεται πρωτίστως στο να συμβάλλω στην ανάδειξη και τη συγκρότηση ενός νέου μεταρρυθμιστικού πόλου.
Δεν ανήκω σ΄αυτούς που πιστεύουν ότι το εθνικολαϊκιστικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει ρίζες στην κοινωνία, ή ότι μπορεί να εκφράσει τους πολίτες του πλειοψηφικού δημοκρατικού χώρου που σήμερα είναι χωρίς έκφραση. Γι΄αυτό και η συγκρότηση του νέου πόλου για την «Ελλάδα που παράγει» αποτελεί εθνικό χρέος πολιτών και πολιτικών αυτού του χώρου.

3.Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ούσα ενεργός πολιτικά δεν έχετε επιδιώξει να επιστρέψετε έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας στην κεντρική πολιτική σκηνή...

Είναι σημαντικό να αποδεικνύεις πάντα, κυρίως στον εαυτό σου, ότι υπάρχει ζωή, δουλειά, προσφορά και πολιτική και εκτός κόμματος.
Μετά την εμπειρία μου στην ευρωπαϊκή και ελληνική πολιτική σκηνή και με δεδομένο το υφιστάμενο κομματικό τοπίο, θεωρώ ότι μπορώ να συνεισφέρω στην οργανωμένη επίτευξη της εθνικής συνεννόησης και αυτό στις ώριμες δημοκρατίες γίνεται με τεκμηριωμένες προτάσεις μεταρρυθμίσεων και θεσμικές διαδικασίες και δομές εκτός κομμάτων.
Η κρίση βοήθησε πολλούς, και εμένα, να δούμε ότι ο συνεχής προσχηματικά ιδεολογικός εμφύλιος ή θα τελειώσει εκείνος ή θα τελειώσει τη χώρα.

4.Ποιες υπερβάσεις χρειάζονται για να ¨δέσει ¨ ο χώρος του κέντρου που σήμερα καταγράφει απώλειες και από τα δεξιά και από τα αριστερά;

Το εθνικό πρόταγμα είναι «Η Ελλάδα που παράγει» με δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους. Η ιδεολογία και η πολιτική για να το πετύχουμε απαιτεί αντίληψη και προοπτική ματιά στο 2020 και ξεκόλλημα από τη δεκαετία του ΄70 και του ΄80. Σημαίνει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, πρώτη προτεραιότητα τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης με προσέλκυση επενδύσεων από τον ιδιωτικό τομέα αλλά και την Ευρωπαϊκή τράπεζα Επενδύσεων, αξιοκρατία σε κάθε επιλογή, διαχωρισμό κόμματος – κράτους και ένα βασικό πλαίσιο αυτονόητων μεταρρυθμίσεων.
Βασική διαφορά με το παρελθόν θα συνιστά ένα κόμμα δημοκρατικό με όργανα συλλογικής ευθύνης (δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με μεσσίες) και η πίστη στην «εθνική ιδιοκτησία» των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται.

5.Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές - κι από εσάς- προτάσεις για την συμπόρευση του χώρου της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Η τελευταία πρόταση διατυπώθηκε από την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Πώς την αντιμετωπίζετε;

Κάθε πρόταση που αποβλέπει στην ενότητα του χώρου είναι θετική.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι θέλουμε να φτιάξουμε πολιτικά και οργανωτικά στον χώρο που περιέγραψα, ώστε να έχει απήχηση και κυρίως χρησιμότητα για τη χώρα. Εδώ νομίζω ότι υπάρχει σύγχυση και διαφορετικές προσεγγίσεις ακόμα. Η δική μου θέση είναι ότι χρειαζόμαστε νέο στίγμα και νέο σχήμα. Νέο στίγμα σημαίνει ιδέες και προτάσεις. Νέο σχήμα ξεκινά με ιδρυτικό συνέδριο με καθολική ενεργοποίηση των δυνάμεων της παράταξης και όχι συνάθροιση υπαρχόντων σχημάτων. Ένα εγχείρημα όπου όλοι συμμετέχουν σε ισότιμη και ανιδιοτελή βάση. Για τις ηγεσίες των κομμάτων του χώρου σημαίνει ένα καταρχήν προσωπικό βήμα πίσω για ένα συλλογικό άλμα μπροστά.

6.Σ΄αυτήν την χρονική συγκυρία τί σας προβληματίζει περισσότερο: Η κατάσταση της οικονομίας και το βάλτωμα της διαπραγμάτευσης ή το μεταναστευτικό;

Στην ευρύτερη περιοχή μας εξελίσσονται δύο μείζονες συγκρούσεις: Βορρά – Νότου για την οικονομία και Δύσης – Ανατολής για το προσφυγικό. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τομή των δύο αυτών συγκρούσεων. Αυτό που με προβληματίζει είναι η πλήρης αδυναμία συγκρότησης εθνικής στρατηγικής εκ μέρους της κυβέρνησης εξαιτίας άγνοιας των δεδομένων, ανικανότητας επιβίωσης στην κινούμενη άμμο των διεθνών σχέσεων και συνεχιζόμενης εθνικολαικιστικής έπαρσης. Η χώρα απειλείται και πάλι από Grexit και μετατροπή της σε Ευρασία και ο Π/Θ συνεχίζει να επιτίθεται στα άλλα κόμματα…

7.Βλέπετε φως στο τούνελ;

Όχι χωρίς έμπρακτη εθνική συνεννόηση.

8.Θα συμμετείχατε σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας;

Θα πρέπει πρώτα να κατανοήσω και να συμφωνήσω στο πως ορίζεται η εθνική ενότητα. Γιατί απλά η συνάθροιση ανθρώπων από διαφορετικούς χώρους χωρίς σχέδιο, οδηγεί σε τέλμα ή αδιέξοδο.

Στη Βούλα Κεχαγιά:

ta ΝΕΑ