Σπύρος Λυκούδης: Κεντροαριστερά αν Όχι Τώρα, Πότε;

Η χώρα μας βρίσκεται σε δεινή, δεινότατη κατάσταση. Ποτέ δεν έχει βρεθεί σε χειρότερη στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Μόνο πολιτικά τυφλοί ή προσποιούμενοι τους αόμματους αρνούνται να αποδεχτούν την πραγματικότητα. Ορισμένοι πάσχουν από αθεράπευτη αχρωματοψία. Και είτε προσπαθούν μάταια να την ωραιοποιήσουν είτε να την παρακάμψουν με ακατάσχετη και

παραπλανητική προπαγάνδα, που επιτρέψτε με να το πω, θυμίζει άλλες ζοφερές εποχές και άλλα καθεστώτα.Η χώρα με δυσκολία στέκεται στα πόδια της. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παραπατάει. Καθημερινά, κλονίζεται και παραπαίει.

Προσποιείται ότι κυβερνά.

Αδυνατεί στην ουσία να κυβερνήσει.

Διότι δεν έχει κανένα Σχέδιο για την ανάταξη και ανόρθωση της χώρας, πέραν της εμμονικής προσκόλλησής της στις καρέκλες της εξουσίας.

Η διατήρησή της στην εξουσία με κάθε μέσο είναι το μόνο της μέλημα. Σε αυτό είναι απολύτως αδίστακτη. Δεν ορρωδεί προ ουδενός.

 Το επαναλαμβάνω. Αυτή η κυβέρνηση στερείται πολιτικής αρετής. Αρχών και αξιών.

Διότι, δεν ενδιαφέρεται να λύσει τα προβλήματα της χώρας που την οδηγούν σε νέα αδιέξοδα. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η πολιτική της επιβίωση.

Τρέφεται για μια ακόμη φορά με την αυταπάτη ότι θα την διασφαλίσει με τον

νεποτισμό, τον αχαλίνωτο κομματισμό και το κομματικό κράτος που χτίζει με

ολοκληρωτική και καθεστωτική νοοτροπία.

Είναι το μόνο Σχέδιο που έχει.

Οι νεόκοποι μερκελιστές μας είχαν ξεμείνει από «εχθρούς». Δεν μπορούσαν να  κατασκευάσουν άλλους αχυράνθρωπους για να λογχίζουν κατά βούληση.

Γι αυτό επεξεργάζονται μεθοδικά τη δική τους διαπλοκή, την επιχειρηματική και

την μιντιακή. Γι αυτό θωπεύουν και στηρίζουν τον νέο «αυριανισμό», τον κιτρινισμό και τον δημοσιογραφικό υπόκοσμο.

Γι αυτό κινούνται στο σκοτεινό παρασκήνιο, όταν οι γάτες έχουν βγει πλέον στα κεραμίδια και νιαουρίζουν εις επήκοον όλων.

Γι αυτό προσπαθούν να αξιοποιήσουν ότι προκύπτει. Είχαμε την καλή και την κακή βία. Τώρα έχουμε τους καλούς και τους κακούς κοριούς. Έχουμε τον καλό κοριό των Wikileaks και τον χρησιμοποιούν χωρίς να σκέφτονται το επόμενο βήμα.

Ο πολιτικός τους λόγος διχάζει και στοχοποιεί, αντί να ενώνει και να

Κινητοποιεί για το καλό του τόπου. «Ή Εμείς ή Αυτοί» παραμένει το δόγμα τους.

Όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Πρόκειται για μια βαθύτατα διχαστική και αντι-πατριωτική πολιτική.

Και το «αυτοί» είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι που

Αρνούμαστε να καταπιούμε τα ψεύδη τους.

Αρνούμαστε να συναινέσουμε στα δικά τους λάθη.

Αρνούμαστε να γίνουμε θλιβεροί κομπάρσοι σε ένα κακό και κακόγουστο έργο, με κακούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς.

Η κυβέρνηση αυτή βλάπτει τη χώρα και τις προοπτικές της.

Και βλάπτει ανενδοίαστα πλέον και τους θεσμούς της που με τόσους κόπους και θυσίες έχουμε χτίσει, με αποψίλωση των Ανεξάρτητων Αρχών, με ωμές και απροκάλυπτες παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης. Θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το Κράτος Δικαίου.

Φίλες και φίλοι

Παρακολουθήσαμε την περασμένη Τρίτη τη στημένη παράσταση στη Βουλή περί «διαπλοκής». Ο Θησαυρός, φυσικά, αποδείχτηκε άνθρακες. Αντί να προτείνει και να συζητήσει τις θεσμικές εκείνες ρυθμίσεις που πράγματι θα μπορούσαν να μειώσουν στο ελάχιστο τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής η κυβέρνηση επιδόθηκε και πάλι στην προσφιλή της τακτική της καταγγελίας και της λασπολογίας με αποκόμματα εφημερίδων.  Περίσσευε πάντα ως συνήθως αρκετή λάσπη για το ΠΟΤΑΜΙ.

Δικαίως, ο κ. Τσίπρας, στο ρόλο του ανώτατου εισαγγελέως, ανακριτή και δικαστή της  χώρας σφυροκοπήθηκε αλύπητα από τη δημοκρατική

αντιπολίτευση. Η παραπλάνηση έπεσε στο κενό και του γύρισε μπούμεραγκ.

Καταχειροκροτήσαμε όλοι την ανελέητη κριτική του Σταύρου, σε μια μεστή επιχειρημάτων και στοιχειοθέτησης ομιλία, που έκανε γενική αίσθηση. Δεν πρόκειται σε τίποτα να τους χαριστούμε. Θα τους καταδιώκει η ορθή και άτεγκτη κριτική μας. Δεν πρόκειται να αφήσουμε τη λογοκοπία, τη δημαγωγία και τον καταστροφικό εθνολαϊκισμό τους να δηλητηριάσουν και να διαβρώσουν περαιτέρω την ελληνική κοινωνία μέσα στο άγχος, την απογοήτευση, την οργή και την απελπισία της.

Φίλες και φίλοι

Η χώρα αγωνιά.

Βρίσκεται απομονωμένη σε μια γωνιά της Ευρώπης.

Με τα σύνορα κλειστά.

Με μια συμφωνία που η εφαρμογή της εξαρτάται από την Τουρκία, η οποία δεν χάνει ευκαιρία για να προβάλλει τις μονομερείς διεκδικήσεις κατά της χώρας μας.

Η κυβέρνηση φέρει βαρύτατες ευθύνες για τον χειρισμό του θέματος των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.Άφησε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι. Τους μετανάστες να «λιάζονται», ενώ τώρα τους περνά χειροπέδες.

Την «Αμυγδαλέζα» να κλείνει ενώ τώρα δημιουργεί δεκάδες σαν αυτήν. Τον διαφημιζόμενο «ανθρωπισμό» της να βουλιάζει στις λάσπες της Ειδομένης, όπου ένας Υπουργός τη θεωρεί «τιμητική εικόνα», ένας άλλος «Νταχάου». Οι κρατικές υπηρεσίες απούσες.

Οι εικόνες θλιβερές.

Απομονωμένοι στη μικρή, αυτάρεσκη γωνιά μας, ως «ειδική περίπτωση».

Εύχομαι, ειλικρινά, η βραδυφλεγής αυτή βόμβα να μην σκάσει στα χέρια μας.

Η χώρα, εξ αιτίας της καταστροφικής κυβερνητικής πολιτικής διαθέτει ελάχιστη διαπραγματευτική δύναμη. Έχει δαπανήσει αλόγιστα το πολιτικό και διπλωματικό της κεφάλαιο. Η αξιοπιστία της είναι σχεδόν μηδενική.

Οι βασικές αποφάσεις παίρνονται αλλού. Η διαβόητη αξιολόγηση,

άργησε κάποιους…. μήνες και σέρνεται ακόμα από τον περασμένο Οκτώβριο.

Ανερμάτιστη και ανίκανη η κυβέρνηση κινδυνεύει να ρίξει το εθνικό σκάφος στα βράχια.

Η Παιδεία διαλύεται. Η Υγεία καταρρέει.

Τα βάρη τους 3ου , επονείδιστου και επαχθέστατου Μνημονίου είναι

δυσβάσταχτα.

Δεν πρόκειται μόνο για τα δεκάδες δισεκατομμυρίων νέου χρέους με τα οποία φόρτωσε τη χώρα η σκιώδης και ψευδεπίγραφη «σκληρή διαπραγμάτευση».

Η χώρα αντιμετωπίζει νέα ύφεση. Η ανεργία καλπάζει. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι καλούνται και πάλι να σηκώσουν το βάρος μιας απίστευτης φορομπηχτικής πολιτικής, με νέα 5.5 δις, το 3% του ΑΕΠ.

Οι μικρο-μεσαίες τάξεις, ο κορμός της οικονομίας και της κοινωνίας, εξουθενώνονται. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και η κυβέρνηση πανηγυρίζει περί «δίκαιης» κατανομής των βαρών. Ποιών βαρών;

Αυτών που η ίδια  δημιούργησε.

Ένας εργαζόμενος με 2 παιδιά πληρώνει σήμερα το 44% του μισθού του σε φόρους και εισφορές. Με τα νέα μέτρα το ποσοστό υπολογίζεται να φτάσει στο 60%.

«Πλούσιοι» θεωρούνται πλέον οι έχοντες 1.500 ευρώ το μήνα, ενώ «ολιγάρχες» οι έχοντες λίγα παραπάνω.

Το επιχειρηματικό κλίμα είναι στο ναδίρ. Η επενδυτική άπνοια εμφανής. Τα «κόκκινα δάνεια» και οι υποχρεώσεις του κράτους αυξάνονται. Οι έλεγχοι κεφαλαίου παραμένουν. Οι τράπεζες φυτοζωούν. Οι καταθέσεις μειώνονται. Οι επιχειρήσεις μετακομίζουν. Οι ιδιωτικοποιήσεις βραδυπορούν.

Η κυβέρνηση αντί να προσπαθήσει να μεγαλώσει την πίτα για να τη μοιράσει όσο το δυνατόν πιο δίκαια μετατρέπει τη χώρα σε ένα

απέραντο φτωχοκομείο.

Οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται.

Φίλες και φίλοι,

Τα αδιέξοδα της χώρας είναι προφανή.

Άγγιξα μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Πρέπει να σταματήσουμε τον κατήφορο. Να βγάλουμε τη χώρα από το τέλμα και την παρακμή της.

Να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο.

Να ξεφύγουμε συνάμα από τις Συμπληγάδες του νέου δικομματισμού και του νέου διπολισμού, του αλληλο-τροφοδοτούμενου λαϊκισμού.

Η χώρα δεν έχει μέλλον μέσα από μια τέτοια πολιτική αντιπαράθεση.

Τα προβλήματα συγκαλύπτονται και ανακυκλώνονται με την τεχνητή

αντιπαλότητα.

Οι ριζικές δομικές  μεταρρυθμίσεις , που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος για να

εκσυγχρονιστεί και να πάει μπροστά σπρώχνονται, σαν ανεπιθύμητα

σκουπίδια, κάτω από το χαλί.

Γι αυτό

Ποτέ η ανάγκη δεν ήταν τόσο επείγουσα

Ποτέ η ώρα δεν ήταν τόσο κατάλληλη

Ποτέ οι συνθήκες δεν ήταν τόσο πιεστικές

Ποτέ η πολιτική διάθεση δεν ήταν τόσο ευνοϊκή

Για να προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να

Συγκροτήσουμε τη Νέα και μεγάλη Προοδευτική και Μεταρρυθμιστική Παράταξηστο μεσαίο χώρο.

Εγώ την αποκαλώ Κεντροαριστερά.

Εμείς δεν κρύβουμε ούτε φοβόμαστε τις λέξεις.

Ο ίδιος ο όρος λόγω της μεγάλης ευρωπαϊκής του ιστορίας και παράδοσης εμπεριέχει κι όλα τα ριζοσπαστικά και μεταρρυθμιστικά στοιχεία του Κέντρου. Χωρίς αυτά, χωρίς τις ευρύτερες κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές συμμαχίες, τα επιτεύγματα της σοσιαλδημοκρατικής εκδοχής, κυρίως μετά τον πόλεμο, θα ήταν αδιανόητα. Ήταν μια  Μεγάλη Συμμαχία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με βάση, κάτω από διάφορες ονομασίες, το τότε οργανωμένο εργατικό κίνημα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τα διάφορα κοινωνικά κινήματα, τις μικρο-μεσαίες τάξεις, τη διανόηση.

Στη δική μας περίπτωση προκύπτει από τις σημερινές ανάγκες της κοινωνίας και της πολιτικής και μπορεί να πυροδοτήσει σημαντικότατες πολιτικές εξελίξεις.

Φίλες και φίλοι,

Όταν μαζί ξεκινήσαμε την κίνηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών, τον Οκτώβριο του 2014, θέσαμε ως έναν από τους βασικούς στρατηγικούς μας στόχους την Ανασυγκρότηση και Ενότητατου ευρύτερου μεταρρυθμιστικού προοδευτικού χώρου, τη δυναμικότητα και δυναμική του οποίοι συνήθως παραγνωρίζουμε.

Την άποψή μας αυτή εκφράσαμε και προβάλαμε συνέχεια με πολλούς τρόπους.

Ποτέ δεν πάψαμε, παρά τις δυσκολίες, να πιστεύουμε ακράδαντα στην

αναγκαιότητα συνάντησης όλων των δυνάμεων του χώρου, κομματικών και μη.

Και χαιρόμαστε πάρα πολύ σήμερα που στις γραμμές του ΠΟΤΑΜΙΟΥ οι ιδέες αυτές έχουν ωριμάσει, τόσο μάλιστα ώστε να επιτρέπουν την ανάληψη θαρραλέων πρωτοβουλιών.

Στο Συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ τον περασμένο Φεβρουάριο είχα χαιρετίσει τη Θαρραλέα αλλαγή προσανατολισμού του Σταύρου κι επικρότησα κατόπιν τις ακόμα πιο γενναίες θέσεις. του.

Σήμερα, από το βήμα αυτό, θα ήθελα και πάλι να χαιρετίσω την πρωτοβουλία του να συναντηθεί με την κα Γεννηματά. Είναι ένα πάρα πολύ θετικό γεγονός.

Επιταχύνει τις διαδικασίες αλλά και γεννά προσδοκίες.

Συντάσσομαι με την άποψη, την οποία άλλωστε, επανειλημμένα και δημόσια έχω υποστηρίξει, ότι η ώθηση δεν μπορεί παρά να δοθεί από την κορυφή αλλά η υπόθεση ανήκει στους πολίτες, στην κοινωνία. Εκεί θα κριθεί η απήχηση του εγχειρήματος, και όχι με κάποια συγκόλληση μηχανισμών, που κανείς, άλλωστε δεν φαίνεται να επιθυμεί.

Δεν πρόκειται για την ενίσχυση της μιας ή της άλλης πλευράς.

Πρόκειται για μια βαθύτατη πολιτική διαδικασία στην οποία καλούνται και πρέπει να συμμετάσχουν όλοι όσοι αγωνιούν για τη χώρα και πιστεύουν, όπως εγώ, όπως εμείς, ότι χωρίς την παράταξη αυτή η χώρα δεν μπορεί να πάρει την προοδευτική μεταρρυθμιστική κατεύθυνση που χρειάζεται για να βγει από την κρίση, να θεραπεύσει τις παθογένειές της, να αποκτήσει περισσότερη αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση, να ανοίξει τα φτερά και τις προοπτικές της.

Η μαζική συμμετοχή των πολιτών από διάφορους κρίσιμους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους θα έχει καταλυτική και καθοριστική σημασία για την τελική έκβαση.

Να συγκροτήσουμε Προγραμματικά και Πολιτικά έναν χώρο αυτόνομο, με δικό του πολιτικό προσανατολισμό και προσδιορισμό, με τη δική του πολιτική ταυτότητα. Όχι έναν «τρίτο» πόλο μπαλαντέρ άλλων πολιτικών δυνάμεων, αλλά ένα ισχυρό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα ικανό να διεκδικήσει το μείζον όχι το έλασσον. Να γίνει καθοριστικός και αναντικατάστατος παράγοντας στη διακυβέρνηση της χώρας.

Έγινε, λοιπόν, την περασμένη εβδομάδα το πρώτο βήμα.

Πρώτο, αλλά πολύ σημαντικό.

Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες, αλλά δεν πρέπει συνάμα να τις φοβόμαστε. Μπορούμε να τις ξεπεράσουμε. Και τις προσωπικές και τις αντικειμενικές. Είμαι γι αυτό βέβαιος, εάν επιδειχθεί η ανάλογη καλή θέληση και πολιτική βούληση. Πιστεύω ότι υπάρχουν. Απομένει να το διαπιστώσουμε και στην πράξη.

Φίλες και φίλοι,

Ακριβώς επειδή αντιλαμβανόμαστε το εγχείρημα αυτό ως μια πολιτική Διαδικασία όπου η συμμετοχή των πολιτών, ας το επαναλάβω θα έχει κρίσιμη και καθοριστική σημασία θα ήθελα πραγματικά να σας καλέσω να στρατευτούμε όλοι μας στην υπόθεση αυτή.

Δεν πρέπει να διαψεύσουμε τις προσδοκίες.

Από τη μεριά μας δεν θα φεισθούμε κόπων και προσπαθειών για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Άλλωστε, εμείς,

Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές, οι ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς

Ερχόμαστε από πολύ μακριά και θέλουμε να πάμε πολύ μακριά

Επιτρέψτε μου στο τέλος για πρώτη φορά να απευθυνθώ από το βήμα αυτό προς τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτούς που από πεποίθηση και ιδεολογία κι όχι από σκοπιμότητα ή καιροσκοπισμό έσπευσαν να πιστέψουν τις υποσχέσεις του για τη Γη της Επαγγελίας και παραμένουν εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδα, ιδεολογικά και πολιτικά.

Αντιλαμβάνομαι τη βαθιά απογοήτευσή τους. Τη δικαιολογημένη αποστασιοποίηση και δυσπιστία τους, ίσως και την οργή τους για την παταγώδη διάψευση.

Θα ήθελα να τους καλέσω να ξανασκεφτούν τις δεσμεύσεις τους και τις τοποθετήσεις τους.

Είμαι βέβαιος ότι με πολλούς από αυτούς, άνδρες και γυναίκες, πορευτήκαμε κάποια στιγμή μαζί για να ταράξουμε τα νερά και να δημιουργήσουμε το ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς δημοκρατικής, πολιτικά φιλελεύθερης, κοινωνικά ευαίσθητης, ευρωπαϊκής και μεταρρυθμιστικής, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και αυταπάτες. Και κυρίως μιας Αριστεράς με αρχές και αξίες.

Πιστεύω ότι είναι αδύνατο να αναγνωρίζουν σήμερα όλα αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ, στις κομματικές και κυβερνητικές του πρακτικές.

Είμαι βέβαιος επίσης, ότι αισθάνονται άσχημα όταν βλέπουν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να χειροκροτούν με ενθουσιασμό στη Βουλή, τον ακροδεξιό εταίρο τους, έναν αναιδή λασπολόγο.

Είμαι βέβαιος ότι δεν αναγνωρίζουν τίποτα από τις αριστερές τους αξίες στην όλο και μεγαλύτερη ιδεολογική και πολιτική όσμωση με τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο προς χάριν της διατήρησης της εξουσίας και μόνο.

Θα ήθελα λοιπόν να τους καλέσω να σκεφτούν και να κρίνουν ποια Αριστερά χρειάζεται πραγματικά η χώρας μας. Να τους καλέσω στην προσπάθεια για την μεγάλη συστράτευση.

Mεταρρύθμιση