Ιστορίες από την «τρελή» πορεία της Εθνικής Ελλάδας προς την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004, στιγμές από τη θητεία του στον προεδρικό θώκο του ΠΑΟΚ, την εμπειρία του από τη ζωή στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και την άποψή του για τον ΙβάνΗ είσοδος στην πολιτική και... η φέτα
Αναφορικά με το πώς πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με την πολιτική, ο Ζαγοράκης αποκάλυψε: «Έγινε τυχαία. Ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου την πολιτική. Ήμουν άσχετος με όλο αυτό και την πολιτική πρέπει να την έχεις. Κάποια μέρα, αρχές του 2014, με πλησίασε ένας άνθρωπος από τη Νέα Δημοκρατία και μου πρότεινε να μπω στο ευρωψηφοδέλτιο. Απάντησα κατευθείαν αρνητικά. Μετά, όμως, μου εξήγησε πως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Μίλησα και με τον τότε πρωθυπουργό, τον κ. Αντώνη Σαμαρά, που είχε διατελέσει Ευρωβουλευτής, και τελικά πείστηκα».
Και προσέθεσε: «Έχω έρθει σε κόντρα με το κόμμα μου για το συμφέρον της περιοχής μου, της Βόρειας Ελλάδας. Στην Ευρωβουλή αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η Ελλάδα. Δεν υπάρχει Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ κτλ. Αυτό λέω και στους άλλους Έλληνες συναδέλφους μου πλέον. Συνθέτουμε όλοι την Εθνική Ελλάδας. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να λειτουργούμε για το συμφέρον 5-10 ατόμων και όχι του συνόλου. Η συμφωνία για τη φέτα είναι μια συμφωνία ανταλλαγής προϊόντων. Δεν θα έχεις δασμούς, θα μπορείς ελεύθερα να παράγεις. Σε κάποιους εμπόρους τυροκομικών αυτό δεν άρεσε. Και βγήκε προς τα έξω πως εμείς που ψηφίσαμε είμαστε προδότες, ότι πουλήσαμε το όνομα της φέτας. Κι όμως, αν διαβάσει κανείς το κείμενο, θα καταλάβει πως και προστασία υπάρχει και σφραγίδα και όλα. Δυστυχώς, μας αρέσει το μπάχαλο».
Όσο για το πώς μας βλέπουνε οι εταίροι; «Τη σέβονται την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι. Απλά δεν σέβονται την πολιτική μας», επισήμανε ο Ζαγοράκης. «Στους μεγάλους θεσμούς, στα μεγάλα γραφεία –ακόμη και του Γιούνγκερ, προέδρου της Κομισιόν– παντού έχει Έλληνες. Τα μεγαλύτερα στελέχη είναι Έλληνες. Στις δέκα προσλήψεις που κάνουν στην Ευρώπη, οι δύο είναι Έλληνες. Υπάρχει σεβασμός. Ο Αντόνιο Ταγιάνι, ο νέος πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, υποστηρίζει την Ελλάδα περισσότερο κι από εμάς».
Τα προεδρικά γαλόνια
Για σχεδόν 4,5 χρόνια (από τον Ιούνιο του 2007 ως τον Ιανουάριο του 2012) και με μια μικρή παρένθεση, ο Θοδωρής Ζαγοράκης αναμείχθηκε ενεργά με τα κοινά του ΠΑΟΚ, διατελώντας σε δύο περιόδους πρόεδρος της ΠΑΕ. Η συζήτηση στράφηκε τόσο γύρω από τον Φερνάντο Σάντος, προσωπική επιλογή του κ. Ζαγοράκη, όσο και γύρω από το περίφημο παιχνίδι στο "Κλ. Βικελίδης" κόντρα στον Άρη, με τον διαιτητή της αναμέτρησης Ηλίας Σπάθα, να... κλέβει τα φώτα της δημοσιότητας.
«Τον Φερνάντο Σάντος τον πίστευα», εξήγησε ο Ζαγοράκης. «Τον είχα προπονητή για μια χρονιά και στην ΑΕΚ και γνώριζα πώς δούλευε. Μαζί του έμαθα πράγματα που δεν τα είχα δει σε άλλον προπονητή. Ήξερα πως είναι αυτός που θα μας συμμαζέψει και θα μας βάλει σε καλό δρόμο. Στην αρχή συναντιόμασταν δύο και τρεις φορές την εβδομάδα για να συζητήσουμε το αγωνιστικό κομμάτι. Και επέμενα τόσο πολύ, που σε μία συνέντευξη Τύπου είχα πει "όποιος δεν θέλει τον Σάντος, ας μην έρχεται στο γήπεδο. Αν είναι να κάνεις κακό στην ομάδα, μείνε σπίτι". Και είχε γίνει χαμός. Φυσικά, είδαμε όλοι τι έγινε στη συνέχεια, αλλά και το ποια ήταν η πορεία του Σάντος».
Όσο για εκείνη την αναμέτρηση του Μαρτίου του 2010, που ίσως και να στέρησε την ευκαιρία από τον ΠΑΟΚ να πάρει το πρωτάθλημα, ο πρώην άσος των Λέστερ και Μπολόνια τόνισε: «Όταν είχε οριστεί ο κ. Σπάθας σε εκείνο το Άρης-ΠΑΟΚ, είχε βουίξει η πόλη. Δεν κοιμόμασταν για μια βδομάδα. Μας έλεγαν πως θα μας "καθαρίσει". Δεν το πίστευα. Ωστόσο κατέβηκα επίσημα δύο και τρεις φορές στην Αθήνα και συναντήθηκα με τον τότε πρόεδρο της ΕΠΟ, τον κ. Σοφοκλή Πιλάβιο. Κι εκείνος με διαβεβαίωσε πως δεν θα συνέβαινε τίποτα. Τον έπαιρνε μπροστά μου τηλέφωνο. Εκ των υστέρων διαψευστήκαμε βέβαια, αλλά κι ο κ. Πιλάβιος μάλλον δεν γνώριζε κάτι. Εμείς, πάντως, κοιμόμασταν δίχως τύψεις γιατί ό,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε. Δεν είναι δυνατόν να διαγράφαμε 20 χρόνια πορείας με μία μονοκονδυλιά. Θα ξεφτιλιζόμασταν. Οι άλλοι μπορούσαν κι έκαναν το κάτι παραπάνω. Κι ο νοών νοείτω.
Ο άθλος του 2004
Γυρνώντας το χρόνο 13 χρόνια πίσω, ο Θοδωρής Ζαγοράκης θυμήθηκε τι προηγήθηκε του ταξιδιού στην Πορτογαλία, αλλά και τα όσα έζησαν οι διεθνείς και το τιμ του Ότο Ρεχάγκελ εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι.
«Φυσικά και υπήρχαν προστριβές, τσακωμοί, ερχόμασταν στα χέρια. Στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις ή και στα δωμάτια πολλές φορές μαλώναμε. Ήμασταν 23 άτομα. Όμως όταν μπαίναμε στο λεωφορείο για να πάμε στο παιχνίδι, όλα αυτά τα αφήναμε πίσω. Ήμασταν ένα σύνολο, όπου ο καθένας είχε το ρόλο του», είπε για το κλίμα στην Εθνική.
Και προσέθεσε: «Μετά την πρόκριση επί της Γαλλίας καταλάβαμε τι γίνεται. Δεν είχαμε τότε, το 2004, ούτε Facebook ούτε Twitter κτλ. Δεν γνωρίζαμε τι γινόταν πίσω στην πατρίδα. Από εκεί και πέρα άρχισαν να ασχολούνται σοβαρά μαζί μας και να μας υπολογίζουν. Ακόμη και στην Ελλάδα, λίγες μέρες προτού φύγουμε, διαβάζαμε τις εφημερίδες να γράφουν "πού πάνε αυτοί, πάλι ρεζίλι θα μας κάνουν. Θα ξεφτιλιστούμε". Οι δικοί μας, οι Έλληνες, τα γράφανε αυτά. Ε, αυτό ήταν το παράπονό μας, αλλά μας πείσμωσε κιόλας. Ήταν ένα παραπάνω κίνητρο να αποδείξουμε πως κάτι αξίζουμε κι εμείς».
Ποιο ήταν, όμως, το μεγαλύτερο κέρδος από εκείνη την πορεία; «Το μεγαλύτερο επίτευγμα εκείνης της γενιάς, ήταν ότι κράτησε μια συνέχεια και βρισκόταν σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων για όλα τα επόμενα χρόνια –με εξαίρεση το Παγκόσμιο του 2006. Ποια; Η Ελλάδα που πήγαινε μια φορά στα 14 χρόνια. Κάποια στιγμή θα ερχόταν και το τέλος, το οποίο ήρθε πέρυσι με τις τραγικές μας εμφανίσεις. Αφήσαμε, όμως, μια μεγάλη κληρονομιά», είπε με περηφάνια ο Ζαγοράκης που φόρεσε 120 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο.
«θείο δώρο για το ελληνικό ποδόσφαιρο ο Ιβάν»
Φυσικά, από την κουβέντα δεν ήταν δυνατό να λείψει η κατάσταση στην οποία βρίσκεται τώρα ο ΠΑΟΚ. «Ο ΠΑΟΚ έπαιξε φέτος την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα», είπε κατηγορηματικά ο Ζαγοράκης, που στο παρελθόν φόρεσε ακόμη τη φανέλα της Καβάλας και της ΑΕΚ. «Είχε διάρκεια σε καλή απόδοση. Και οι άλλες ομάδες είχαν καλά διαστήματα, αλλά ο ΠΑΟΚ –αναγνωρίζεται από όλους– πως ήταν καλύτερος. Πιστεύω πως μπορούσε να πάρει ακόμη και το πρωτάθλημα. Το Κύπελλο είναι ένας τίτλος. Είναι μια επιβράβευση στο τέλος της σεζόν. Και είδατε πως ακόμη κι οι ξένοι παίκτες το χάρηκαν πολύ γιατί έχουν δεθεί με την ομάδα».
Όσο για τον προπονητή του «Δικεφάλου του Βορρά», τον Βλάνταν Ίβιτς, ο Ζαγοράκης τόνισε: «Τα αποτελέσματα είναι αυτά που κρίνουν αν κάποιος είναι καλός ή όχι. Τον Ίβιτς τον δικαιώνουν τα αποτελέσματα. Ήταν μια δική μου επιλογή να τον αποκτήσουμε όταν ήταν ακόμη ποδοσφαιριστής, αλλά και να του δώσουμε στέγη ως προπονητή. Τον είχα φέρει το 2013 στην Κ20 του ΠΑΟΚ. Τον πίστευα πως "το έχει". Ο προπονητής είναι η πιο δύσκολη δουλειά που υπάρχει. Εγώ θα μάλωνα συνέχεια με τους παίκτες μου. Ο Ίβιτς τα έχει καταφέρει περίφημα μέχρι στιγμής».
Για τον νυν μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ, τον Ιβάν Σαββίδη, ο Θοδωρής Ζαγοράκης είχε μόνο εγκωμιαστικά σχόλια να κάνει: «Ο Σαββίδης είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και κατ’ επέκταση στον ΠΑΟΚ. Δεν υπήρχε καλύτερη "καραμπόλα" για μένα, ειδικά εκείνη την περίοδο που άλλαζε το φορολογικό σύστημα στο ποδόσφαιρο. Η εφορία από το 23% πήγε στο 45%. Γι΄αυτό και τότε έπρεπε να κάνουμε πωλήσεις παικτών. Κι ήρθε ένας άνθρωπος, με τον οποίο βρεθήκαμε τυχαία, του είπα αλήθειες, κάθισε κάτω και ξεσκόνισε όλα τα βιβλία για πέντε μήνες και τελικά ανέλαβε».
Και ο ευρωβουλευτής κατέληξε: «Σιγά-σιγά άρχισε να βάζει χρήματα, έβαλε και τεχνογνωσία και πλέον αρχίζει η απόσβεση. Ακόμη δεν έχει πάρει πίσω κάτι από αυτά που έδωσε. Αυτό που φοβάμαι, όμως, είναι... εμάς. Είμαστε αυτοκαταστροφικοί. Είναι θείο δώρο ο Ιβάν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου