Λέει σίγουρα πολλά πράγματα για την ελληνική κοινωνία το γεγονός ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση, περίπου ένας στους τέσσερις χαρακτηρίζει κατανοητή και δικαιολογημένη την επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη. Ωστόσο προσωπικά μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση η κομματική κατανομή των ποσοστών.
Το μεγαλύτερο με 27%, ανήκει στη Νέα Δημοκρατία. Κατανοητό, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει στους κόλπους της μια ακραία εθνικιστική πτέρυγα σε αναντιστοιχία με τον φιλελεύθερο μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα της ηγεσίας.
Ακολουθεί με 20% ο ΣΥΡΙΖΑ. Ομολογώ δυσκολεύτηκα να το κατανοήσω, η κυβέρνηση, τουλάχιστον στο μακεδονικό, είναι πολύ πιο κοντά στις θέσεις του Γιάννη Μπουτάρη. Αλλά βέβαια η ηγεσία είναι ενδεχομένως σε αναντιστοιχία με την βάση του κόμματος. Τον κ. Τσίπρα στηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι «αγανακτισμένων» που προσελκύστηκε από την διχαστική και δημαγωγική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ.
Το χαμηλότερο ποσοστό, με 9%, προέρχεται από το Κίνημα Αλλαγής. Πιθανώς αυτό να οφείλεται στο ότι το ΠΑΣΟΚ στήριξε τον Μπουτάρη στις δημοτικές εκλογές, να μην λέει δηλαδή τίποτα. Ενδεχομένως όμως να δείχνει και κάτι άλλο. Ότι σήμερα, η βάση του ΠΑΣΟΚ αλλά και των υπόλοιπων φορέων που απαρτίζουν το ΚΙΝΑΛ, είναι πολύ πιο μπροστά από όσο νομίζουν ορισμένοι. Είναι πολύ περισσότερο έτοιμη να αποδεχθεί νέες ιδέες, πολύ λιγότερο προσκολλημένη στα στερεότυπα του παρελθόντος.
Το χαμηλότερο ποσοστό, με 9%, προέρχεται από το Κίνημα Αλλαγής. Πιθανώς αυτό να οφείλεται στο ότι το ΠΑΣΟΚ στήριξε τον Μπουτάρη στις δημοτικές εκλογές, να μην λέει δηλαδή τίποτα. Ενδεχομένως όμως να δείχνει και κάτι άλλο. Ότι σήμερα, η βάση του ΠΑΣΟΚ αλλά και των υπόλοιπων φορέων που απαρτίζουν το ΚΙΝΑΛ, είναι πολύ πιο μπροστά από όσο νομίζουν ορισμένοι. Είναι πολύ περισσότερο έτοιμη να αποδεχθεί νέες ιδέες, πολύ λιγότερο προσκολλημένη στα στερεότυπα του παρελθόντος.
Μια τέτοια ερμηνεία έχει λογική. Μετά από μια τόσο σοβαρή δοκιμασία, πέρα από τους επαγγελματίες της πολιτικής, έχουν μείνει στο Κίνημα είτε όσοι διακατέχονται από υπερβολική δόση κομματικού πατριωτισμού είτε όσοι είναι πραγματικά έτοιμοι να συγκρουστούν με όλες τις εκδοχές του λαϊκισμού, είτε της ΝΔ και των Ζαππείων, είτε των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Είναι μια αισιόδοξη ερμηνεία γιατί βέβαια υποδηλώνει ότι, ανεξάρτητα από τα ποσοστά, στο ΚΙΝΑΛ υπάρχει μια συγκροτημένη ιδεολογικά και πολιτικά βάση που στην πραγματικότητα αποτελεί και τον λόγο ύπαρξης ενός πολιτικού φορέα. Ταυτόχρονα όμως υποδηλώνει ότι στη σημερινή συγκυρία τουλάχιστον, το ΚΙΝΑΛ πρέπει να προσπαθήσει να εκφράσει χωρίς εκπτώσεις αυτό το ρεύμα αντί να επιχειρεί ένα «πολυσυλλεκτικό» άνοιγμα στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας, μάλλον χωρίς προοπτική, ότι θα αποκτήσει ξανά την ηγετική του θέση στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Σε συνθήκες μικρού δικομματισμού, όπου οι κομματικές αυτοδυναμίες είναι δύσκολες, ένας κεντρώος μεταρρυθμιστικός φορέας δεν έχει απλώς νόημα, είναι ανάγκη για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα ένας λογικός ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι καταδικασμένος, και σ' αυτό έχει δίκιο ο Μαραντζίδης, να αφομοιωθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προϋπόθεση πρώτη για ένα κεντρώο κόμμα είναι η καθαρότητα των θέσεων. Δεν είναι τόσο εύκολο γιατί σε μια σειρά κορυφαίων στελεχών η λογική του πολυσυλλεκτισμού και της ικανοποίησης των συντεχνιών που για πολλά χρόνια συμβίωναν με το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί δεύτερη φύση.
Προϋπόθεση πρώτη για ένα κεντρώο κόμμα είναι η καθαρότητα των θέσεων. Δεν είναι τόσο εύκολο γιατί σε μια σειρά κορυφαίων στελεχών η λογική του πολυσυλλεκτισμού και της ικανοποίησης των συντεχνιών που για πολλά χρόνια συμβίωναν με το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί δεύτερη φύση.
Προϋπόθεση δεύτερη, μια σαφής πολιτική συνεργασιών. Αυτό σημαίνει κατ αρχήν ότι μετά τις εκλογές η χώρα δεν μπορεί να μείνει χωρίς κυβέρνηση, ανεξάρτητα, αν θέλετε, από το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο. Χρειάζεται δηλαδή μια πολιτική συνεργασιών με βάση το συμφέρον της χώρας, όχι τις όποιες κομματικές σκοπιμότητες.
Η πιο σημαντική προϋπόθεση ωστόσο είναι να το πιστέψει και η ηγεσία του κόμματος. Όσο δίνουν την εντύπωση ότι νοιάζονται μόνο για προσωπικές μικροδιευθετήσεις θα παραμένουν μέρος του προβλήματος, όχι η λύση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου