Δημοκρατία σημαίνει θέσπιση των κοινών της Πόλεως πραγμάτων, ώστε να υλοποιείται με την λειτουργία των Θεσμών η βούληση του κυρίαρχου Λαού.Κι αν σήμερα στην Ελλάδα θα θέλαμε να περιγράψουμε με δυo λέξεις το πολιτειακό και πολιτικό μας πρόβλημα, αυτό που βιώνει ο Λαός ως αδιέξοδο, κάλλιστα θα μπορούμε να το αναδείξουμε λέγοντας:
κατάρρευση της θεσμικής – δημοκρατικής λειτουργίας της Χώρας!
Είχα ξεδιπλώνει κάποιες σκέψεις επί του θέματος σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όταν ένας «μεταρρυθμιστής» Υπουργός εισηγούνταν ένα ακόμη νομοσχέδιο για την Δημόσια Διοίκηση. Επρόκειτο, ως συνήθως, για μια ακόμη αποσπασματική, μονομερή προσπάθεια επιβολής κι ελέγχου των μηχανισμών κι όχι για μια προσπάθεια δημοκρατικής, υγιούς κι αντικειμενικής Θεσμικής Λειτουργίας του Κράτους.
Στην παρέμβασή μου ισχυρίστηκα ότι η κακοδαιμονία του Δημόσιου Χώρου στην Ελλάδα οφείλεται στην κατάρρευση της λειτουργίας των Θεσμών, οι οποίοι δεν υπηρετούν τον δημοκρατικό σκοπό που εκ του Συντάγματος έχει προβλεφθεί. Έχει χαθεί το αυτονόητο, που σημαίνει ότι οι Δημοκρατικοί Θεσμοί της Πατρίδας ιδρύθηκαν, υφίστανται, χρηματοδοτούνται και λειτουργούν με εντολή του αφέντη Λαού, υπέρ του Λαού και του Κράτους.
Κι είχε γίνει αποδεκτό ότι από την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια κι εντεύθεν ότι το τότε νεοσυσταθέν Κράτος κι οι μηχανισμοί του ήταν υπόθεση κι ιδιοκτησία των Ανακτόρων και ξενόφερτων τσάτσων Βασιλέων, εκ Βαυαρίας και Δανίας, πλην όμως πάντοτε υπηρετούντων ξένα συμφέροντα κι επιδιώξεις. Εξ ου και ο όρκος δινόταν στο όνομα του Βασιλέως κι όχι του Ελληνικού Λαού, εξ ου και λειτουργούσε η Βασιλική Χωροφυλακή, το Βασιλικό Ναυτικό, η Βασιλική Αεροπορία κλπ.
Είναι σαράντα πέντε χρόνια από το Δημοψήφισμα του 1975, που άφησε στο παρελθόν, οριστικά πλέον, το πολίτευμα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας, τους Κοκούς των Αποστατών και της Χούντας, την Φρειδερίκη και τις αυλικές ραδιουργίες και τα Βασιλικά πραξικοπήματα σε βάρος της Λαϊκής Βούλησης.
Το ζήτημα όμως της Θεσμικής Λειτουργίας του Δημόσιου Χώρου στο όνομα του Λαού και υπέρ του Λαού και της Πατρίδας δεν το λύσαμε. Νομίζω ότι ούτε καν το συζητήσαμε, δεν το είδαμε κατάματα.
Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ο πρώτος που έθεσε το ζήτημα της λειτουργίας του Κράτους, των Θεσμών του Κράτους αντικειμενικά, χωρίς φακέλους, χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων εισαγωγή στο Δημόσιο με αντικειμενικά κριτήρια κι εξετάσεις. Καίριες οι νομοθετικές παρεμβάσεις από τον Ανδρέα για να προωθηθεί η διαφάνεια και ο εκδημοκρατισμός σε ένα κρατικό μηχανισμό, που δεν σεβόταν το Σύνταγμα κι είχε μάθει να υπηρετεί αδιαφανώς τα Ανάκτορα και τα σκληρά συστήματα της Δεξιάς, να φακελώνει πολίτες, να οργανώνει εξορίες, να συγκαλύπτει δολοφονίες, να νοθεύει εκλογές με βία .
Όμως η προσπάθεια εκδημοκρατισμού της Θεσμικής Λειτουργίας του Δημόσιου Χώρου δεν ολοκληρώθηκε.
«Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή» προειδοποιεί ο ποιητής.
Οι νέες συνθήκες έσπασαν το ισχυρό βασιλικό μονοπώλιο της Δεξιάς κι εισήγαγαν τον κομματικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο κάθε μιας μικρής, μεγάλης ή κεντρικής Υπηρεσίας. Μάχες εκ του σύσταση με κομματικές ξιφολόγχες, αλλά όχι υπέρ του Συντάγματος, όχι υπέρ του αφέντη Λαού, όχι υπέρ της αντικειμενικής λειτουργίας και της Φιλοπατρίας, αλλά υπέρ των ημετέρων του Κόμματος!
Υπογραμμίζω, χάριν άρσης οιοσδήποτε παρεξήγησης, ότι σε κάθε μορφή λειτουργίας του δημοσίου υπάρχουν Λειτουργοί με εξαίρετο Ήθος, που τίμησαν και τιμούν με αξιοπρέπεια, και εντιμότητα την θέση που τους εμπιστεύτηκε η Πατρίδα. Τούτο όμως δεν αρκεί. Δεν μπορούμε να πορευόμαστε αιώνια με βάση τις μειοψηφίες και την μικρά ζύμη.
Κι αυτή, επανέρχομαι, η νέα διαπάλη για τον κομματικό έλεγχο στη Θεσμική Λειτουργία του Δημόσιου Χώρου, του Κράτους έχει δημιουργήσει νέες καρκινικές καταστάσεις, που δηλητηριάζουν κι αδρανοποιούν το Κράτος. Είναι ολοφάνερο στους πολίτες ότι οι κομματικές ηγεσίες θεωρούν το Κράτος ως Λάφυρο, που τους παραδίδεται μετά την εκλογική νίκη!
Απόλυτη διαστροφή των κανόνων λειτουργίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος!
Αντί να θεωρήσουν ότι έχουν την ύψιστη τιμή να υπηρετήσουν, να διακονήσουν τον Λαό, τους Έλληνες και τη Χώρα, στην Ελλάδα αντιθέτως αιρετοί και κομματικοί επιτίθενται στο «λάφυρο». Γι αυτό και οι κοινότυπες κυνικές αθλιότητες «όλοι μαζί τα φάγαμε», «όλοι ίδιοι είναι» , κλπ.
Γι αυτό και στις μέρες μας, κρισιμότατες μέρες, επικινδυνότατες ημέρες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικής ακεραιότητας, οικονομικής ευστάθειας, βύθιση της παραγωγικής μας βάσης, πλήρους απαξίωσης της θεσμικής λειτουργίας, μηδέ της δικαιοσύνης εξαιρουμένης, οι πυρήνες των κομματικών ηγεσιών, αντί να εκφέρουν Δημοκρατικό Πολιτικό Λόγο, αντί να καταθέσουν πολιτική πρόταση διεξόδου από τα σωρευμένα προβλήματα, αντί να συνεγείρουν τους πολίτες με θέσεις κι όραμα για το σήμερα και το αύριο της Ελλάδας, διαγκωνίζονται σε πόλεμο λάσπης και του αθλιότερου συμψηφισμού εγκλημάτων! Παρασύροντας στα τάρταρα το επίπεδο του δημόσιου λόγου Λαού και της Χώρας, αντί της επειγόντως ζητούμενης ανάτασης, δημοκρατικής, οικονομικής, κοινωνικής πατριωτικής ανάτασης.
Είναι φανερό ότι κάποιοι κύκλοι έκλεισαν.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι νέοι κύκλοι πρέπει να ανοίξουν!
Ανοίγουν!
*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός
Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο politicalbank.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου