Από όταν εκλέχθηκε η κυβέρνηση της ΝΔ έπληξε πρώτα την «ελευθερία», μετά την «παιδεία» και τώρα ήρθε η σειρά του «ψωμιού». Η ΝΔ, με αυτή τη στρατηγική, τι προσπαθεί να πετύχει;
Η πολιτική της κυβέρνησης τροφοδοτεί την κρίση και κάνει μία αλληλένδετη επίθεση σε όλα τα επίπεδα: οικονομία, εργασία, παιδεία, δημοκρατία και δικαιώματα. Η θεσμική επίθεση στα δικαιώματα ξεκίνησε με το νόμο για τις διαδηλώσεις. Προφανώς, κινήθηκαν εν όψει της κοινωνικής δυσαρέσκειας και των προβλημάτων που ήδη διαφαίνονταν. Στη συνέχεια είδαμε την επίθεση στους νέους και τα πανεπιστήμια. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο πως στο νόμο για τις πορείες και στο νόμο για την παιδεία θεσπίστηκαν ιδιώνυμα. Στον εργασιακό νόμο που έρχεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύονται, θεσπίζεται επίσης ιδιώνυμο σε σχέση με τη συνδικαλιστική δράση. Βλέπουμε τη ρήξη της σημερινής κυρίαρχης αντίληψης της ΝΔ με το δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης.
Εκτιμά η ΝΔ πως υπάρχει συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, που της αφήνει περιθώρια για τέτοιες πολιτικές ή έχει εγκλωβιστεί στις δικές της ιδεοληψίες;
Στη συντηρητική παράταξη επικρατεί πλέον η νεοφιλελεύθερη αντίληψη, που συνδυάζεται με τον αυταρχισμό και την καταστολή. Υπηρετεί ένα νεοφιλελευθερισμό «βαλκανικού τύπου», που δεν περιλαμβάνει μόνο την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς, αλλά και την πελατειακή αντίληψη με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Ας δούμε τα πρώτα νομοσχέδια της κυβέρνησης: το πανεπιστημιακό άσυλο, η υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, η απελευθέρωση των απολύσεων και η κατάργηση της προστασίας που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τους εργολαβικούς εργαζόμενους.
Όταν ξέσπασε η κρίση της πανδημίας, η κυβέρνηση την αξιοποίησε για αναδιάρθρωση της οικονομίας και απορρύθμιση της εργασίας. Το σχέδιο Πισσαρίδη παρουσιάστηκε ως το θεωρητικό υπόβαθρο για τις πολιτικές τους. Όμως, οι επιλογές της κυβέρνησης είναι παραφωνία σε σχέση με την τάση που υπάρχει στην Ευρώπη, η οποία στρέφεται σε μία «νεοκεϊνσιανή πολιτική» της κρίσης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε ξαφνικά προοδευτικός ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρώπη, αλλά ότι η ανάγκη οδηγεί την ιστορία και την πολιτική. Το είδαμε με το Ταμείο Ανάκαμψης, την Ευρωπαϊκή Οδηγία για έναν επαρκή κατώτατο μισθό, και την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας. Αποδεικνύεται ότι η ΝΔ είναι και εκτός ευρωπαϊκού κλίματος.
Γίνεται πολύς λόγος τελευταία, προετοιμαστικά προφανώς της κατάθεσης του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, για τη μη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, την επιβάρυνση των ταμείων από την πανδημία και τη διασύνδεση του ασφαλιστικού με το δημογραφικό.
Γίνεται πολύς λόγος τελευταία, προετοιμαστικά προφανώς της κατάθεσης του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, για τη μη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, την επιβάρυνση των ταμείων από την πανδημία και τη διασύνδεση του ασφαλιστικού με το δημογραφικό.
Το ασφαλιστικό που προετοιμάζουν θα παύσει να είναι διανεμητικό και θα γίνει κεφαλαιοποιητικό, θα υπάρχει ο «ατομικός κουμπαράς για κάθε νέο ασφαλισμένο» και θα επενδύονται αυτά τα κεφάλαια, όπως περιγράφεται από τον υφυπουργό Εργασίας, κ. Τσακλόγλου. Τι επιδιώκεται;
Με την επιδιωκόμενη εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική ασφάλιση θα υποστεί μεγάλο πλήγμα το δημόσιο και διανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, όπως και η αλληλεγγύη των γενεών. Δημιουργείται ο κίνδυνος μείωσης των συντάξεων και καταδικάζονται οι νέοι σε επισφάλεια με τον «προσωπικό κουμπαρά». Επιπλέον, το κόστος μετάβασης θα είναι τεράστιο. Σε περίοδο κρίσης, έρχονται να επιβαρύνουν, με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν, τον κρατικό προϋπολογισμό και τους φορολογούμενους με πάνω 55 δισ. ευρώ, προς όφελος των λίγων ιδιωτικών συμφερόντων.
Πώς απαντάνε σε αυτό το επιχείρημα;
Το δημογραφικό θέμα είναι ένα υπαρκτό ζήτημα που απαιτεί πολύπλευρες πολιτικές. Επιχειρείται όμως η μονόπλευρη και με αυθαίρετο τρόπο προσπάθεια σύνδεσης της ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος με το δημογραφικό. Ωστόσο, ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ το 2016 και ο συμπληρωματικός νόμος Βρούτση, τον Φεβρουάριο του 2020, έχουν πάρει από την εθνική αναλογιστική αρχή, έκθεση βιωσιμότητας για το ασφαλιστικό έως το 2070, η οποία έχει επικυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με την επιδιωκόμενη εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική ασφάλιση θα υποστεί μεγάλο πλήγμα το δημόσιο και διανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, όπως και η αλληλεγγύη των γενεών. Δημιουργείται ο κίνδυνος μείωσης των συντάξεων και καταδικάζονται οι νέοι σε επισφάλεια με τον «προσωπικό κουμπαρά». Επιπλέον, το κόστος μετάβασης θα είναι τεράστιο. Σε περίοδο κρίσης, έρχονται να επιβαρύνουν, με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν, τον κρατικό προϋπολογισμό και τους φορολογούμενους με πάνω 55 δισ. ευρώ, προς όφελος των λίγων ιδιωτικών συμφερόντων.
Πώς απαντάνε σε αυτό το επιχείρημα;
Το δημογραφικό θέμα είναι ένα υπαρκτό ζήτημα που απαιτεί πολύπλευρες πολιτικές. Επιχειρείται όμως η μονόπλευρη και με αυθαίρετο τρόπο προσπάθεια σύνδεσης της ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος με το δημογραφικό. Ωστόσο, ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ το 2016 και ο συμπληρωματικός νόμος Βρούτση, τον Φεβρουάριο του 2020, έχουν πάρει από την εθνική αναλογιστική αρχή, έκθεση βιωσιμότητας για το ασφαλιστικό έως το 2070, η οποία έχει επικυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχουμε το παράδοξο να μην υπάρχει πίεση από κανέναν γι’ αυτήν την αλλαγή που προτάσσεται από την κυβέρνηση. Μάλιστα, ο ΟΟΣΑ εξέδωσε σύσταση που αποτρέπει τις χώρες από ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις εν μέσω πανδημίας Επίσης, αποκρύπτουν το κόστος που έχει στο ασφαλιστικό σύστημα η απορρύθμιση της εργασίας και η μείωση των μισθών που προωθούν! Κάτω από την πίεσή μας, ο κ. Τσακλόγλου αναγκάστηκε να παραδεχτεί στη Βουλή ότι το σύστημα είναι βιώσιμο, αλλά ότι επιδιώκουν την αλλαγή του για να εκμεταλλευθούν τα χρήματα των ταμείων για «επενδύσεις».
Και πού θα επενδυθούν αυτά τα 55 δισ.;
Αυτό ρωτήσαμε και εμείς. Γιατί προωθείτε μια αλλαγή με τεράστιο κόστος; Ποιές είναι οι εγγυήσεις ότι τα χρήματα θα επενδυθούν για το καλό της ελληνικής οικονομίας; Όπως αποκάλυψε ο αρμόδιος υπουργός, δεν υπάρχουν εγγυήσεις, καθώς σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν μπορεί να τεθούν προϋποθέσεις στην κίνηση κεφαλαίων. Το κόστος θα το πληρώσουν οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι και οι φορολογούμενοι, προς όφελος πολυεθνικών ασφαλιστικών και funds.
Εκκρεμούν 450.000 συντάξεις, τις οποίες πολλές φορές έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση ότι θα διευθετήσει ανεπιτυχώς. Το επιχείρημα πια είναι πως δεν μπορεί το ΕΦΚΑ να ανταποκριθεί και επομένως θα επιτραπεί σε ιδιώτες λογιστές και νομικούς να εκδώσουν συντάξεις. Είναι όντως «σαράβαλο» το e-ΕΦΚΑ, όπως το χαρακτήρισε ο υπουργός κ. Χατζηδάκης;
Είναι ντροπή να μιλάει έτσι ο αρμόδιος υπουργός. Ο υπερτριπλασιασμός των εκκρεμών συντάξεων έχει την υπογραφή της Νέας Δημοκρατίας. Επί 18 μήνες δεν έκαναν τίποτα. Τώρα υποτίθεται ότι προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν, με τρόπο όμως ατελέσφορο, υποβαθμίζοντας τη λειτουργία του ΕΦΚΑ, και εγείροντας σοβαρά συνταγματικά ζητήματα.
Και πού θα επενδυθούν αυτά τα 55 δισ.;
Αυτό ρωτήσαμε και εμείς. Γιατί προωθείτε μια αλλαγή με τεράστιο κόστος; Ποιές είναι οι εγγυήσεις ότι τα χρήματα θα επενδυθούν για το καλό της ελληνικής οικονομίας; Όπως αποκάλυψε ο αρμόδιος υπουργός, δεν υπάρχουν εγγυήσεις, καθώς σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν μπορεί να τεθούν προϋποθέσεις στην κίνηση κεφαλαίων. Το κόστος θα το πληρώσουν οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι και οι φορολογούμενοι, προς όφελος πολυεθνικών ασφαλιστικών και funds.
Εκκρεμούν 450.000 συντάξεις, τις οποίες πολλές φορές έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση ότι θα διευθετήσει ανεπιτυχώς. Το επιχείρημα πια είναι πως δεν μπορεί το ΕΦΚΑ να ανταποκριθεί και επομένως θα επιτραπεί σε ιδιώτες λογιστές και νομικούς να εκδώσουν συντάξεις. Είναι όντως «σαράβαλο» το e-ΕΦΚΑ, όπως το χαρακτήρισε ο υπουργός κ. Χατζηδάκης;
Είναι ντροπή να μιλάει έτσι ο αρμόδιος υπουργός. Ο υπερτριπλασιασμός των εκκρεμών συντάξεων έχει την υπογραφή της Νέας Δημοκρατίας. Επί 18 μήνες δεν έκαναν τίποτα. Τώρα υποτίθεται ότι προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν, με τρόπο όμως ατελέσφορο, υποβαθμίζοντας τη λειτουργία του ΕΦΚΑ, και εγείροντας σοβαρά συνταγματικά ζητήματα.
Το πρόβλημα είναι διπλό. Ο ΕΦΚΑ έχει χάσει την περίοδο των μνημονίων το 48% των δημοσίων υπαλλήλων. Είχαμε προγραμματίσει από το 2020 να γίνουν προσλήψεις στον ΕΦΚΑ και μέχρι τότε, μέσω ενός προγράμματος του ΟΑΕΔ, προσελήφθησαν 600 επιστήμονες για τη στήριξή του.
Η κυβέρνηση δεν ανανέωσε, μετά τις εκλογές, τη σύμβαση των επιστημόνων και δεν έκανε καμία πρόσληψη. Τώρα βρήκε την ευκαιρία ο υπουργός Εργασίας να βάλει ιδιώτη μάνατζερ και θέλει να στήσει μηχανισμό πιστοποίησης ιδιωτών, λογιστών, δικηγόρων, που είναι αντισυνταγματικός. Δεν μπορούν ιδιώτες να υπογράφουν την απονομή συντάξεων και να χειρίζονται προσωπικά δεδομένα ασφαλισμένων.
Όπως αποκαλύφθηκε, στις προθέσεις τις κυβέρνησης είναι οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν οι ίδιοι τους ιδιώτες για να τους βγάζουν τη σύνταξη. Αποτελεί προσβολή προς τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους. Η έκδοση των συντάξεων συνιστά αυτονόητη υποχρέωσή του κράτους και του e-ΕΦΚΑ, που χρηματοδοτείται απο τις εισφορές των εργαζομένων.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχει ψηφιοποιηθεί το ιστορικό των ασφαλισμένων. Μας έλεγαν ότι με ένα κλικ θα υπάρχει ψηφιακή σύνταξη, αλλά δεν έκαναν την αναγκαία ψηφιακή αναβάθμιση.
Ενώ το 1/3 των εργαζομένων αμείβεται με τον κατώτατο μισθό και το 1/3 των εργαζομένων αμείβεται με πιο χαμηλό ακόμα μισθό, ανακοινώνεται περαιτέρω απορρύθμιση της εργασίας, με απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση του 8ώρου, κατάργηση των συλλογικών διεκδικήσεων, επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Που θα οδηγήσει όλο αυτό;
Η πρώτη «γενική δοκιμή» των αντεργατικών μέτρων έγινε την περίοδο της πανδημίας, όπου είδαμε τις αναστολές συμβάσεων εργασίας των 534 ευρώ, την εκ περιτροπής εργασία με το πρόγραμμα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με μείωση μισθών, και τις απλήρωτες υπερωρίες. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη στην πανδημία, όπου όταν ένας εργαζόμενος μπει υποχρεωτικά σε καραντίνα, όταν επιστρέψει στη δουλειά του πρέπει να κάνει απλήρωτες υπερωρίες.
Ενώ το 1/3 των εργαζομένων αμείβεται με τον κατώτατο μισθό και το 1/3 των εργαζομένων αμείβεται με πιο χαμηλό ακόμα μισθό, ανακοινώνεται περαιτέρω απορρύθμιση της εργασίας, με απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση του 8ώρου, κατάργηση των συλλογικών διεκδικήσεων, επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Που θα οδηγήσει όλο αυτό;
Η πρώτη «γενική δοκιμή» των αντεργατικών μέτρων έγινε την περίοδο της πανδημίας, όπου είδαμε τις αναστολές συμβάσεων εργασίας των 534 ευρώ, την εκ περιτροπής εργασία με το πρόγραμμα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με μείωση μισθών, και τις απλήρωτες υπερωρίες. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη στην πανδημία, όπου όταν ένας εργαζόμενος μπει υποχρεωτικά σε καραντίνα, όταν επιστρέψει στη δουλειά του πρέπει να κάνει απλήρωτες υπερωρίες.
Με αυτό το νομοσχέδιο έρχεται η πλήρης απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με την εφαρμογή του σχεδίου Πισσαρίδη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στην κυβερνητική πρόταση για το Ταμείο Ανάκαμψης, αναφέρεται η τηλεργασία ως ελαστική μορφή εργασίας. Γι’αυτό, παρά τις πιέσεις μας, δεν έχουν φέρει θεσμικό πλαίσιο για την τηλεργασία, ενώ είναι υποχρεωτική έναν χρόνο τώρα για το 50% των εργαζομένων.
Η βασική επιδίωξη του νομοσχεδίου είναι η πλήρης διάλυση του ωραρίου, χωρίς η διευθέτηση του χρόνου εργασίας να γίνεται με συλλογικές διαπραγματεύσεις αλλά με ατομικές συμβάσεις, και η κατάργηση των υπερωριών, καθώς ο εργαζόμενος αντί να αμείβεται γι’ αυτές, θα έχει ρεπό ή άδεια.
Αποψιλώνουν κάθε πλέγμα προστασίας των εργαζομένων στοχεύοντας στο νόμο 1264/82, ο οποίος κατοχύρωσε για πρώτη φορά τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Θέλουν να περιορίσουν και να καταστήσουν ανενεργό το δικαίωμα της απεργίας και να ποινικοποίησουν συνδικαλιστικές δράσεις.
Στοχεύουν έτσι στην καρδιά του κοινωνικού συμβολαίου της μεταπολίτευσης και των κοινωνικών δικαιωμάτων, στο αυτονόητο δικαίωμα των εργαζομένων για συλλογική διεκδίκηση και συνδικαλιστική δράση. Μας οδηγούν εκατό χρόνια πίσω!
Αυτά τα σχέδια δεν μπορεί η κυβέρνηση να μην γνωρίζει ότι θα συναντήσουν ισχυρές αντιστάσεις.
Σίγουρα θα υπάρξουν αντιστάσεις. Οι νέοι εργαζόμενοι δεν ζουν εργασιακή κανονικότητα τα τελευταία δέκα χρόνια. Οφείλουμε να αναδείξουμε τις συνέπειες αυτής της επίθεσης στους εργαζόμενους και στη νέα γενιά. Μια συνολική επίθεση, που αφαιρεί κάθε δυνατότητα συλλογικής δράσης και προστασίας.
Αυτά τα σχέδια δεν μπορεί η κυβέρνηση να μην γνωρίζει ότι θα συναντήσουν ισχυρές αντιστάσεις.
Σίγουρα θα υπάρξουν αντιστάσεις. Οι νέοι εργαζόμενοι δεν ζουν εργασιακή κανονικότητα τα τελευταία δέκα χρόνια. Οφείλουμε να αναδείξουμε τις συνέπειες αυτής της επίθεσης στους εργαζόμενους και στη νέα γενιά. Μια συνολική επίθεση, που αφαιρεί κάθε δυνατότητα συλλογικής δράσης και προστασίας.
Θεωρώ ότι αυτή η αντεργατική πολιτική θα εξελιχθεί σε θρυαλλίδα κοινωνικών ανατροπών! Είμαστε σε μία φάση καμπής. Κάθε μέρα ενισχύεται το κοινωνικό αίτημα της αλλαγής πολιτικής. Διαμορφώνεται στην πράξη το υπόβαθρο μιας κοινωνικής συμμαχίας των εργαζομένων, των ανέργων, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των νέων ανθρώπων, των αόρατων χιλιάδων εργαζομένων και κοινωνικά αδύναμων.
Τώρα είναι η στιγμή να αναπτυχθεί ένα ευρύτερο κοινωνικό, προοδευτικό μέτωπο στους χώρους δουλειάς και στα κινήματα. Με τις προγραμματικές μας θέσεις, ως ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, και τις δράσεις μας αναδεικνύουμε την προοπτική ενός εναλλακτικού και εφικτού σήμερα δρόμου.
Μπορούμε να εκφράσουμε αυτό το αίτημα αλλαγής πολιτικής, δίνοντάς του τη δυναμική να γίνει πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα για πολιτική και κοινωνική αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου