Την Αθήνα θα επισκεφθεί, στις 28 και 29 Οκτωβρίου, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ανακοίνωσε το πρωί της Παρασκευής η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Ουλρίκε Ντέμερ.
Η τελευταία επίσκεψη της Άγκελα Μέρκελ ως καγκελάριος στην Αθήνα αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον και λόγω της ταραχώδους σχέσης της με την Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, αλλά και της στάσης που διαχρονικά κρατά απεάναντι στην Τουρκία.
Η Άνγκελα Μέρκελ θα έχει την Πέμπτη (28/10) το βράδυ δείπνο με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο θα συναντηθεί και την Παρασκευή (29/10) στο Μέγαρο Μαξίμου. Η κοινή συνέντευξη Τύπου έχει προγραμματιστεί για τις 12:30.
Η απερχόμενη Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ στην τελευταία της “αποχαιρετιστήρια” συνάντηση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε για τις τουρκογερμανικές σχέσεις: “Γεωστρατηγικά είμαστε εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο”.
Ελληνική ευρωκρίση και προσφυγικό
Τα 16 χρόνια της Μέρκελ στην καγκελαρία έχουν ταυτιστεί ωστόσο στο μυαλό του Έλληνα αναγνώστη πιο πολύ με άλλα γεγονότα: με την προσφυγική κρίση του 2015 και την κρίση στην ευρωζώνη (που παραλίγο να βγάλει την Ελλάδα από το κοινό νόμισμα), με την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την έκρηξη της ισλαμιστικής τρομοκρατίας (ISIS, Daesh), με τη μεταμόρφωση του Τούρκου ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (που ξεκίνησε ως μετριοπαθής φίλος της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας προτού καταλήξει ισλαμοεθνικιστικής wannabe σουλτάνος που τα θέλει όλα δικά του και εκβιάζει για να τα αποκτήσει) και την άνοδο της ακροδεξιάς.
Ο Άνγκελα Μέρκελ βρέθηκε, ως ηγέτιδα, να εκπέμπει παλαιάς κοπής σταθερότητα μέσα σε έναν ολοένα και πιο ασταθή κόσμο που αλλάζει. Οι φίλοι της θα της πιστώσουν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ (εκείνο το «εάν πέσει το ευρώ, πέφτει και η Ευρώπη» που ύψωσε ως ανάχωμα ενάντια σε όσα προωθούσε τότε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε) αλλά και την ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού (των - για ένα διάστημα - ανοιχτών γερμανικών συνόρων και εκείνου του «θα τα καταφέρουμε», ενάντια σε όσα προωθούσαν τότε πολιτικοί όπως ο Χορστ Ζεεχόφερ).
Όταν μάλιστα εκείνη ρωτήθηκε πρόσφατα ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της 16ετούς θητείας στην καγκελαρία, η ίδια απάντησε: «Κατά την κρίση του ευρώ, όταν ζήτησα τόσο πολλά από τους πολίτες της Ελλάδας». Το εάν αυτό όντως ισχύει ή όχι, δεν έχει μεγάλη σημασία πια, αν και θα μπορούσε να «πουληθεί» ως μια εκ των υστέρων «δικαίωση» για την Ελλάδα, με την υποσημείωση βέβαια πως η Μέρκελ ως πολιτικός έχει και έναν μύθο να συντηρήσει… τον δικό της, που έχει να κάνει και με το πως θα ήθελε η ίδια να τη θυμούνται.
Τα 16 χρόνια της Μέρκελ στην καγκελαρία έχουν ταυτιστεί ωστόσο στο μυαλό του Έλληνα αναγνώστη πιο πολύ με άλλα γεγονότα: με την προσφυγική κρίση του 2015 και την κρίση στην ευρωζώνη (που παραλίγο να βγάλει την Ελλάδα από το κοινό νόμισμα), με την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την έκρηξη της ισλαμιστικής τρομοκρατίας (ISIS, Daesh), με τη μεταμόρφωση του Τούρκου ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (που ξεκίνησε ως μετριοπαθής φίλος της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας προτού καταλήξει ισλαμοεθνικιστικής wannabe σουλτάνος που τα θέλει όλα δικά του και εκβιάζει για να τα αποκτήσει) και την άνοδο της ακροδεξιάς.
Ο Άνγκελα Μέρκελ βρέθηκε, ως ηγέτιδα, να εκπέμπει παλαιάς κοπής σταθερότητα μέσα σε έναν ολοένα και πιο ασταθή κόσμο που αλλάζει. Οι φίλοι της θα της πιστώσουν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ (εκείνο το «εάν πέσει το ευρώ, πέφτει και η Ευρώπη» που ύψωσε ως ανάχωμα ενάντια σε όσα προωθούσε τότε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε) αλλά και την ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού (των - για ένα διάστημα - ανοιχτών γερμανικών συνόρων και εκείνου του «θα τα καταφέρουμε», ενάντια σε όσα προωθούσαν τότε πολιτικοί όπως ο Χορστ Ζεεχόφερ).
Όταν μάλιστα εκείνη ρωτήθηκε πρόσφατα ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της 16ετούς θητείας στην καγκελαρία, η ίδια απάντησε: «Κατά την κρίση του ευρώ, όταν ζήτησα τόσο πολλά από τους πολίτες της Ελλάδας». Το εάν αυτό όντως ισχύει ή όχι, δεν έχει μεγάλη σημασία πια, αν και θα μπορούσε να «πουληθεί» ως μια εκ των υστέρων «δικαίωση» για την Ελλάδα, με την υποσημείωση βέβαια πως η Μέρκελ ως πολιτικός έχει και έναν μύθο να συντηρήσει… τον δικό της, που έχει να κάνει και με το πως θα ήθελε η ίδια να τη θυμούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου