Στις αρχές Ιουνίου του 1966 στο αεροδρόμιο του Ελληνικού είχε μια ασυνήθιστη κινητικότητα. Πολλοί περίεργοι και σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι, περίπου 5000 άτομα, έβλεπαν το «Πόλις των Αθηνών» ένα Boeing 707 -320 της Ολυμπιακής του Ωνάση να τροχοδρομεί στον διάδρομο απογείωσης του αεροδρομίου με προορισμό την Νέα Υόρκη.
Η Αθήνα από τότε απέκτησε ένα μετάλλιο στο πάνθεον των αεροπορικών μεταφορών που μέχρι τότε το είχαν αποκτήσει ελάχιστες πρωτεύουσες του κόσμου όπως το Παρίσι και το Λονδίνο. Για πενήντα χρόνια η Αθήνα θα διατηρούσε το δρομολόγιο και την περίφημη χρονοθυρίδα στο πολυσύχναστο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης με άφιξη λίγο μετά τις 4 το απόγευμα τοπική ώρα.
Ηταν η εποχή που οι πανέμορφες αεροσυνοδοί της εταιρίας φορούσαν στολές που τις είχε ράψει η Coco Chanel και αργότερα ο Pierre Cardin, στην πρώτη θέση η εταιρία προσέφερε γαρδένιες στις κυρίες και οι περισσότεροι επιδίδονταν στην αγαπημένη τους συνήθεια να κλέβουν τα ασημένια μαχαιροπήρουνα και… κηροπήγια με τα οποία είχαν νωρίτερα απολαύσει το γεύμα τους.
Ηταν η εποχή που όταν τα στελέχη της εταιρίας έλεγαν στον Ωνάση ότι σε κάθε δρομολόγιο εξαφανίζονται τα ασημένια σερβίτσια με το λογότυπο της OA, ο ίδιος χαμογέλαγε και έλεγε ότι αυτό ήθελε μιας και είναι η καλύτερη διαφήμιση για την εταιρία και την Ελλάδα.
Ολα αυτά όμως τελειώνουν τον ερχόμενο Οκτώβριο όταν η τελευταία αεροπορική εταιρία η Delta airlines σταματά να εξυπηρετεί την απευθείας πτήση Αθήνας – Νέας Υόρκης.
Για πενήντα χρόνια είτε επί Ωνάση είτε στην συνέχεια όταν η Ολυμπιακή ήταν κρατική το δρομολόγιο αυτό ήταν η διαφήμιση της Ελλάδας και ειδικότερα της Αθήνας στην αμερικάνικη μητρόπολη. Πολύ περισσότερο ήταν η γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες ομογενείς με την πατρίδα.
Αρκεί, μέχρι και πριν μερικά χρόνια, να πήγαινε κάποιος στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στο δυτικό τέρμιναλ λίγο μετά τις 10 το πρωί που έφτανε η πτήση από τη Νέα Υόρκη. Εκεί θα έβλεπε έκπληκτος στην αίθουσα αφίξεων πάνω από 20 και πλέον αναπηρικά καρότσια γεμάτα από μαυροφορεμένες γιαγιάδες οι περισσότερες με τσεμπέρια, να περιμένουν τους υπαλλήλους της εταιρίας να περισυλλέξουν τις αποσκευές τους. Ήταν οι μανάδες των μεταναστών που γύριζαν στην πατρίδα για να περάσουν λίγες ημέρες ξεκούρασης στο χωριό.
Η έλλειψη εθνικής πολιτικής στις αερομεταφορές έφερε την Αθήνα το 2012 να αποτελεί πλέον έναν μικρό περιφερειακό αεροπορικό προορισμό στην άκρη της Ευρώπης. Είναι χαρακτηριστικό ότι πλέον για να πετάξει κάποιος από την Αθήνα στην Νέα Υόρκη θα πρέπει να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, τη Φρανκφούρτη, το Λονδίνο την Κοπεγχάγη ή ακόμη στη Βαρσοβία ή στο Κάιρο και να ταλαιπωρηθεί ατελείωτες ώρες περιμένοντας την ανταπόκριση της πτήσης που θα τον μεταφέρει στις ΗΠΑ.
Οι ελληνικών συμφερόντων ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες πετούν πλέον μόνο σε κοντινούς προορισμούς ελλείψει χρημάτων ενώ οι κατά τα άλλα μεγάλες κρατικές ευρωπαϊκές και όχι μόνο εταιρίες (Lufthansa, Air France, Turkish Airlines, Emirates ) τις οποίες κανένας στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν απαίτησε μετ’ επιτάσεως να κλείσουν παρά τη σκανδαλώδη εύνοια των κυβερνήσεων τους, λυμαίνονται την ελληνική αγορά αερομεταφορών, αποστερώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας στους Έλληνες και αποστερώντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία.
Οταν την επόμενη φόρα που θα βρεθείτε σε ένα αεροπλάνο της Turkish με προορισμό την Νέα Υόρκη θυμηθείτε πώς η χώρα μας από κορυφαία δύναμη στον παγκόσμιο στίβο των αερομεταφορών κατάντησε να είναι ανύπαρκτη, χάρη στις αποφάσεις των κυβερνήσεων της τα τελευταία 30 χρόνια.
protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου