Κώστας Γ. Μαμέλης : Τρώες (;)

Όταν τα διακυβεύματα μετατρέπονται από πολιτικοιδεολογικά σε αντιπαραθετικά μηχανισμών νομής  (έστω  μικρής) εξουσίας και αναλίσκονται σε ανταγωνισμούς διαχειριστικής ικανότητας, δεν παράγεται θετικό κοινωνικό αποτέλεσμα, ει μη μόνον μια κοντόθωρη ομάδα αναλώσιμου πολιτικού
προσωπικού.

Εξ άλλου ποτέ δεν καταγράφηκε  ιστορική, πολιτική και δημοκρατική νομιμοποίηση, μέσα στις ανούσιες και θορυβώδεις προσωποπαγείς συγκρούσεις.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως  ευθυνών των βασικών πρωταγωνιστών τους, ανέδειξαν το  κέλυφος και τις εγγενείς αδυναμίες της εναπομείνασας κομματικο  - κυβερνητικής γραφειοκρατίας που  επικαθορίζει το (δυσοίωνο) μέλλον του και θέτουν επί τάπητος το ερώτημα αν είναι πλέον δυνατή η ανάκτηση του σοσιαλιστικού κινήματος, αν  η ανασύσταση του πολιτικού φορέα  μπορεί να αποτελεί βραχυπρόθεσμο στόχο ή οι καλένδες τον μεταθέτουν στο μακρινό, δυσδιάκριτο, επέκεινα.

Κοντολογίς, αν αξίζει τον κόπο ή «Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων…. σαν των Τρώων».

Το σημερινό και  (μην υποτιμηθεί)  ισχυρό, χάρις στους μηχανισμούς πρόληψης, καταστολής και επικοινωνίας, άρχον εξουσιαστικό συγκρότημα, διαισθανόμενο την αναποτελεσματικότητα των εφαρμοσμένων πολιτικών του, επιχειρεί μια συνολική διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος, εκτεινόμενη σε βάθος δεκαετιών.

Και αποπειράται στην ταχύτερη δυνατή εκχώρηση μεριδίων αγοράς και πλούτου, μέσω των δοκιμασμένων μηχανισμών βίαιης αναδιανομής, στην  συνταγματική προστασία του μέσω της αναθεώρησης και στη μετάλλαξη  και  νόθευση της πολιτικής εκπροσώπησης του σοσιαλιστικού κινήματος, μέσω της γνωστής συνταγής.

Δημοσκοπική εγκατάσταση «νέου δικομματισμού», αλλοίωση των γενετικών χαρακτηριστικών μέσω του κυβερνητισμού, πολυδιάσπαση με πυροδότηση προσωπικών στρατηγικών, εισοδισμός αναγνωρίσιμου πολιτικού προσωπικού από την ελεγχόμενη «μήτρα» της επικοινωνίας, συκοφάντηση κάθε  προσπάθειας συλλογικής ανασύστασης στη βάση των ιδεολογικών και πολιτικών προταγμάτων.

Αλλά ακόμη και αυτά, τα (υπό  στυγνό  εξωθεσμικό έλεγχο) επίπεδα της ατελούς κοινωνικοπολιτικής συγκρότησης της χώρας, με κυρίαρχες και πρωτογενείς δομικές αντιφάσεις του αδυσώπητου νεοφιλελεύθερου συστήματος εξουσίας της - προασπιστή της ευρωπαϊκής  «κανονικότητας» - επιβάλουν την ύπαρξη μιας βιώσιμης εκδοχής (ενιαίας, ανοιχτής, συλλογικής) του πολιτικού εκφραστή του αυτόνομου σοσιαλιστικού χώρου, που ενσωματώνει τόσο τους πραγματικούς  προοδευτικούς μεταρρυθμιστές, όσο και τους  ριζοσπάστες των σταδιακών ανατροπών και που μπορεί να παράξει και εφαρμόσει το μοναδικό εναλλακτικό σχέδιο  αυτοδύναμης ανάταξης της χώρας, σε μια δημιουργική συνάντηση με το πάνδημο αίτημα αλλαγής της πολιτικής.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 17.12.2014