Σε μια περίοδο όπου το ρευστό οικονομικό τοπίο στη χώρα μας έχει πιάσει κόκκινο, εντείνονται οι συζητήσεις για το ρόλο των πολιτικών φορέων στο κοινωνικό-οικονομικό χάρτη της χώρας, αλλά και την ανάγκη συσπείρωσης ευρύτερών πολιτικών δυνάμεων στο χώρο της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς γενικότερα.
Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η ένωση τέτοιων πολιτικών δυνάμεων παρόλο που αποτελούσε παλλαϊκή απαίτηση πάντοτε ήταν ένα σταυρόλεξο για πολύ δύσκολους λύτες παρόλα αυτά όμως η ανάγκη ουσιαστικής συγκρότησης τους ανεξάρτητών των ενδοπαραταξιακών τους αντιθέσεων θα προστάτευε την ανάπτυξη ακραίων κομματικών επιλογών ειδικότερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης.
Η πτώση του παραδοσιακού κομματισμού ουσιαστικά έφερε μια πλειάδα κομμάτων και νέων πολιτικών σχηματισμών στη χώρα, πάνω από τριάντα κόμματα και κινήσεις εμφανίστηκαν με κύριο γνώριμα τον αντιμνημονιακό λόγο και την αμφισβήτηση των πολιτικών επιδόσεων του καθιερωμένου πολιτικού προσωπικού , παρόλα αυτά όμως ο πολυκερματισμός αυτός δεν οδηγεί πουθενά καθώς δεν απαντά πειστικά στο ζήτημα του συνεκτικού σχεδίου για το μέλλον και της αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Που βρισκόμαστε όμως σήμερα. Στο σημερινό τοπίο κυριαρχούν δύο διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά σχέδια: αυτό μιας «ρεπουμπλικανικής» Δεξιάς κι εκείνο της νεομαρξιστικής Αριστεράς. Η πρώτη υπερασπίζεται το συντηρητισμό (θρησκεία, οικογένεια, εθνικές παραδόσεις, ευταξία), είναι εχθρική στους μετανάστες, ήπια αυταρχική και εθνικιστική και (από ανάγκη) φιλοευρωπαϊκή.
Η δεύτερη προσδιορίζεται από τις ιδεολογίες του εξισωτισμού και την εχθρότητα ενάντια στην ελεύθερη οικονομία και την παγκοσμιοποίηση. Δίνει έμφαση στην καταπολέμηση της φτώχειας και έλκεται από λαϊκιστικά συνθήματα του.
Ως προς την ουσία της πολιτικής, είναι, κρατικιστική και έντονα παρεμβατική στην οικονομία, αμφίθυμη έναντι της φιλελεύθερης Ευρώπης. Μην έχοντας να κρατηθεί από ευρωπαϊκά πρότυπα, υιοθετεί λατινοαμερικανικά λαϊκιστικά υποδείγματα.
Εδώ λοιπόν έρχεται η ανάγκη συσπείρωσης του κατακερματισμένου αδύναμου αλλά υπαρκτού χώρου του πολιτικού κέντρου που θα στεγάσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες του Δημοκρατικού Κέντρου της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς τόσο στη φιλελεύθερη όσο και στη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή εκεί πρέπει λοιπόν να καμφθούν προσωπικές φιλοδοξίες, αντιπαλότητες και άσκοπες συνεδριακές διαδικασίες που δεν προσφέρουν τίποτα ,ώστε να επιτευχθεί μια ιστορική πολιτική συμφωνία που έχει ανάγκη η χώρα στη πιο κρίσιμη στιγμή της.
* O κ. Πάνας είναι επικεφαλής της Πρωτοβουλίας «Κεντρική Μακεδονία –Μπροστά» και πρώην Περιφερειακός Σύμβουλος Χαλκιδικής
karfitsa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου