Άννα Διαμαντοπούλου : 21 Σεπτεμβρίου, μια άλλη μέρα

Μπορούμε να δούμε την 21 Σεπτεμβρίου αισιόδοξα;

Μπορούμε να πούμε στους νέους, αλλά και στους εαυτούς μας ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξει ο τόπος;
Να δημιουργηθούν δουλειές , να υπάρξει δικαιοσύνη και αξιοκρατία;
Είναι σουρεαλισμός αντί για το Κούγκι να ζητάμε συναίνεση και συνεργασία;
Έχοντας πλήρη συναίσθηση της πραγματικότητας , θα επιχειρήσω

την υπέρβαση της Κυριακής και την προσγείωση στην 3η του Οκτώβρη τη μέρα, ίσως, των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης.

- Ο Πρωθυπουργός της χώρας θα πρέπει να είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος! Άλλες επιλογές θα καθιστούσαν τον όποιο Π/Θ σχετικά αδύναμο και εξαρτημένο από ισορροπίες στο εσωτερικό και μεταξύ των κομμάτων.

- O Πρωθυπουργός θα πρέπει να συνομιλήσει με την ιστορία και όχι με το κόμμα του. Να αποφασίσει να κρατήσει τη χώρα στο Ευρώ, να βάλει μπρος την οικονομία αμέσως και να κυβερνήσει με αξιοκρατία και δικαιοσύνη από την πρώτη στιγμή αδιαφορώντας για την επανεκλογή του.

- Δεν θα έχει παζαρέψει την Κυβέρνησή του με κανένα κόμμα. Θα έχει επιλέξει ανθρώπους που αυτονόητα θα ανταποκρίνονται στα κριτήρια που οι πιο απαιτητικοί ψηφοφόροι θα απαιτούσαν για τους Υπουργούς τους: γνώση, εμπειρία , έργο αποφασιστικότητα, αναγνώριση και πίστη στο στόχο. Ας απαιτήσει από τους υπουργούς να μη κατέβουν στις επόμενες εκλογές και να αφιερωθούν αποκλειστικά στο τεράστιο έργο ανασυγκρότησης κάθε τομέα . Ας θυσιάσουν όσοι το αντέχουν μέρος της πολιτικής τους καριέρας όταν η πλειοψηφία των πολιτών έχει δει τη ζωή τους να αλλάζει άρδην.

- Το Υπουργικό Συμβούλιο θα έχει καθαρά ευρωπαϊκό προσανατολισμό και θα δεσμευθεί σε ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους που θα περιλαμβάνονται στις προγραμματικές δηλώσεις.

Οι προγραμματικές δηλώσεις δεν μπορεί να είναι ούτε απλά το μνημόνιο ούτε το πρόγραμμα ενός κόμματος. Η βουλή πρέπει να ψηφίσει ένα σχέδιο με τις αναγκαίες αλλαγές - ισοδύναμα στο τρίτο μνημόνιο και πολλά εθνικά αναγκαία μέτρα όπως την επιτάχυνση των δημοσίων έργων (καθεστώς Ολυμπιακών Αγώνων), την προσέλκυση επενδύσεων και την αλλαγή του εκλογικού νόμου μέσα στο 2015. Ταυτόχρονα πρέπει από την πρώτη στιγμή να χαραχθεί εθνική γραμμή για το προσφυγικό ζήτημα και παράλληλα ο Π/Θ θα πρέπει να ανακοινώσει την ομάδα για την αναδιάρθρωση του Χρέους.

Η άμεση εφαρμογή του μνημονίου θα γίνεται σε συνεργασία με την τρόικα αλλά ο έλεγχος των Υπουργών και η αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου θα γίνεται σε τριμηνιαία βάση από τις επιτροπές της Βουλής. Όχι με λυρισμό και λογύδρια, αλλά βάσει έργου. Μια σοβαρή αξιολόγηση των Υπουργών θα δώσει και το παράδειγμα της γενικευμένης αξιολόγησης που είναι αναγκαίο στοιχείο στην κοινωνία μας.

Μια κυβέρνηση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα αποδώσει όταν έχει ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη ,δηλαδή ευρεία συμφωνία πάνω σε ορισμένους βασικούς και δίκαιους στόχους για την επαναθεμελίωση των ΒΑΣΙΚΩΝ θεσμών και υποδομών στη χώρα. Θα αποδώσει όταν η πλειοψηφία των πολιτών πειστούν ότι βάζουμε θεμέλια για την επόμενη καλύτερη μέρα.

Για τη χώρα και τη ζωή του καθενός και της καθεμιάς.

Και πως θα γίνουν αυτά ; θα καταργηθεί η πολιτική ; Η αριστερά, η δεξιά, οι ταξικές συγκρούσεις η άλλη άποψη; Νομίζω ότι ύστερα από όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 2015, η απάντηση είναι απλή:

Δεν θα καταργηθεί η πολιτική, πάντα θα υπάρχουν διαφορετικές ιδέες , συγκρουόμενα κοινωνικά συμφέροντα και οι εκφραστές τους , αλλά θα συμφωνήσουμε όλοι μαζί να σώσουμε πρώτα το καράβι που βυθίζεται κι ύστερα ας αποφασίσουμε ποιον καπετάνιο θέλουμε ανάλογα με το λιμάνι που θα μας προτείνει.

KAΘΗΜΕΡΙΝΗ