Επτά χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από τον ειδικό φρουρό Ε. Κορκονέα.
Μια δολοφονία που δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μεμονωμένο περιστατικό ή προϊόν της ψυχολογική αστάθειας του δράστη αλλά ως θλιβερή κατάληξη μιας νοοτροπίας καταστολής και υπέρβασης των ορίων του Κράτους Δικαίου.
Ήταν ο εγκληματικός προορισμός μια πορείας που είχε ξεκινήσει από
την εποχή της "ζαρντινιέρας" στη Θεσσαλονίκη, τις απαγωγές των Πακιστανών, το φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια, τα βίντεο της ντροπής με βασανισμούς αλλοδαπών μέσα σε αστυνομικά καταστήματα.
Μια αλυσίδα γεγονότων που ξεκίνησε με την αποχαλίνωση ακραίων στοιχείων που δυσφημίζουν την Ελληνική Αστυνομία και τους ευσυνείδητους λειτουργούς της που δίνουν το δικό τους καθημερινό αγώνα.
Γεγονότα που είχαν ως προορισμό να στερήσουν για πάντα, εντελώς αναίτια, το χαμόγελο από ένα 15χρονο παιδί και την οικογένεια του.
Γι' αυτό και η σημερινή μέρα δεν είναι μια μέρα που προτίθεται για κανενός είδους πλιάτσικο.
Πλιάτσικό στο κέντρο της Αθηνας σε βάρος του κατεστραμμένου από την κρίση εμπορικού κόσμου και των κατοίκων των πιο υποβαθμισμένων γειτονιών της πρωτεύουσας.
Πλιάτσικο πολιτικό, από όσους επιθυμούν να "υιοθετήσουν" ένα νεκρό παιδί ή κάποιες σπασμένες βιτρίνες για μερικές ψήφους ή για να στρατολογήσουν "νεοσύλλεκτους" σε κάποιο δικό τους φανταστικό "αντάρτικο".
Πριν από όλα δεν είναι ημέρα βίας, δεν είναι ημέρα διχασμού.
Γιατί ποιος δημοκρατικός πολίτης ασχέτα από την πολιτική γεωγραφία, ποιός ανθρωπος δε μπορεί παρά να θρηνεί για ένα παιδί που χάθηκε έτσι άδικα;
Ποιός αμφισβητεί πως η βία γεννά κι αλλη βία;
Πως δεν ανασταίνει ανθρώπους αλλά ανασταίνει μόνο τα μίση;
Ποιός δεν αντιλαμβάνεται πως η τηρήση του νόμου, η λειτουργία της αστυνομίας όχι ως όργανο εκφοβισμού αλλά ως φρουρού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η δημοκρατική μεταρρύθμιση των σωμάτων ασφαλείας είναι ο μόνος δρόμος για να μη θρηνήσουμε νέους "Γρηγορόπουλους";
Γιατί ο Αλέξανδρος, θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας.
Σήμερα 6 Δεκεμβρίου, τιμούμε τη μνήμη του.
Συμμετέχουμε ειρηνικά στις κινητοποιήσεις.
Καλούμε την Ελληνική Κυβέρνηση να προχωρήσει στην κατάργηση της ρίψης χημικώνσύμφωνα με τις προεκλογικές της εξαγγελίες.
Αρνούμαστε όπως τότε, να σιωπήσουμε στον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία όπως κι αν αυτή μεταφράζεται στις μέρες μας, είτε με τη μορφή της δολοφονίας του μικρού Μπερκίν Ελβάν στην Τουρκία, τους αναίτιους ξυλοδαρμούς νέων αφροαμερικανών στις ΗΠΑ ή τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον ανυποψίαστων πολιτών στο Παρίσι ή τη Βυρητό.
Γιατί η λύση δεν είναι η περισσότερη βία.
Παντού και πάντα η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου