Παναγιωτακόπουλος: Η πρόταση μας για μία πραγματικά προοδευτική Κεντροαριστερά

Η αναγκαιότητα συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης, κυριάρχησε στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το πρωί στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ στην Αθήνα.

Στη συγκέντρωση, στην οποία παραβρέθηκαν πάνω από 500 μέλη και στελέχη προερχόμενα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και πρώην κορυφαία του στελέχη, πρώην

Υπουργοί και βουλευτές.

Στη συγκέντρωση σύντομες εισηγητικές τοποθετήσεις έκαναν οι:

• Παντελής Σαββίδης – Δημοσιογράφος για τα Εθνικά θέματα
• Αγαμέμνων Κολιάτσος – Οικονομολόγος για την οικονομία
• Βασίλης Ραούλης – Δημοσιογράφος για το πολιτικό σύστημα
• Κατερίνα Μπέρδου – Δικηγόρος για τη νεολαία

Στην κεντρική πολιτική ομιλία το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παναγιωτακόπουλος τόνισε:

“ … Οι μνημονιακές πολιτικές, η σύγκρουση με την κοινωνία, η επικράτηση του λαϊκισμού, η αδυναμία συγκροτημένης πολιτικής προοδευτικής διεξόδου, η ταύτιση σε κυβερνητικό επίπεδο με τη Νέα Δημοκρατία, η διάλυση κάθε συνεκτικού πολιτικού δεσμού και η επικράτηση συντηρητικών λογικών και πρακτικών οδήγησαν στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.

Η διάψευση κάθε ελπίδας για μια καλύτερη ζωή και οι κυβερνητικές πρακτικές απογοήτευσαν εξόργισαν και μετέτρεψαν σε εχθρούς όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που το 2009 στήριξαν τις όποιες ελπίδες τους σε αυτό. Η κυβερνητική εξουσία, η διαχείριση κρατικών θέσεων λειτούργησαν σαν αναισθητικό σε κάθε προσπάθεια αντίληψης της πραγματικής κατάστασης της κοινωνίας.

Μοιραία λανθασμένες επιλογές, ξένες με την πολιτική του ιστορία που ερχόταν σε σύγκρουση με τις αρχές του το οδήγησαν στην απαξίωση, στις εκλογικές ήττες και τελικά στη στρατηγική μετατόπισή του από το χώρο της προόδου σε εκείνο της συντήρησης. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό του και η εμμονή της ηγεσίας του σε βαθιά συντηρητικές λογικές και πρακτικές το διέλυσαν.

Ο πυλώνας της πολιτικής ισορροπίας και ο βασικός εκφραστής της προόδου στη χώρα έπαψε στην ουσία να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η απογοήτευση, η οργή για την προδοσία της ελπίδας, με τη βοήθεια του άκρατου λαϊκισμού οδήγησαν τα στρώματα που εκφράστηκαν διαχρονικά από το ΠΑΣΟΚ στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ και τον εκτόξευσαν εκλογικά, οδηγώντας τον στην διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, με τη σύμφωνη γνώμη των εκφραστών της διαπλοκής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το νέο παιχνίδι τους αλλά και ο κρίσιμος ιμάντας για την υλοποίηση πολιτικών που αυτοί ήθελαν για τη διαιώνιση των προνομίων τους και την οριστική διάλυση κάθε κοινωνικής αντίστασης…

Η μόνη δύναμη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα και η έλλειψη της είναι περισσότερο από εμφανής σήμερα, είναι η συγκροτημένη και πραγματικά προοδευτική Κεντροαριστερά, οι δυνάμεις δηλαδή του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της ρεαλιστικής αριστεράς.

Είναι ο χώρος που όπως και αν τον ονομάσει ο καθένας, στέκεται σήμερα κατακερματισμένος, πολιτικά διαλυμένος, οργανωτικά ανύπαρκτος και στρατηγικά ηττημένος και βρίσκεται στη γωνία αδύναμος να επηρεάσει τις εξελίξεις.

Στιγματισμένος από τα δικά του λάθη, πληγωμένος από τις υπερφίαλες φιλοδοξίες ορισμένων που σε κρίσιμα πολιτικά σταυροδρόμια επέλεξαν λάθος κατευθύνσεις, ανίκανος να αντιληφθεί τα λάθη του και να διορθώσει αυτά που πλήγωσαν τον κόσμο του, αδύναμος να εμπνεύσει και κυρίως να ενώσει. Αδύναμος να δώσει προοπτική και όραμα που θα ξεπερνά το σήμερα και τη μικροπολιτική της βουλευτικής έδρας ή της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, φοβικός απέναντι στην κοινωνία και αμέτοχος στις διεργασίες της.

Αυτός όμως είναι ο πολιτικός χώρος της προοπτικής, που την ίδια στιγμή ,μπορεί να εκπροσωπήσει όλες τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, που μπορεί να δώσει διεξόδους στα αδιέξοδα, που μπορεί να αποτελέσει το αποκούμπι για όσους υπέφεραν και υποφέρουν, για όσους απογοητευμένοι επέλεξαν μοναχικούς δρόμους και αποφάσισαν να βάλουν τα όνειρά τους στην κατάψυξη…

Υπάρχουν εδώ δύο βασικές συμφωνίες από τις οποίες θα πρέπει να ξεκινήσουμε:

Η πρώτη αφορά την κατεύθυνση, την πολιτική στόχευση και το πολιτικό περιεχόμενο οποιασδήποτε πρωτοβουλίας.

Και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο:

Κεντροαριστερά χωρίς πραγματικά προοδευτικό πρόσημο δεν υπάρχει.

Προοδευτική παράταξη που συγκυβερνά με τους εκπροσώπους της συντήρησης δεν υπάρχει.

Αριστερά που συγκρούεται με την κοινωνία δεν υπάρχει.

Όπως δεν υπάρχει προοδευτικό Κέντρο που γλυκοκοιτάζει προς την εξουσία με κάθε αντίτιμο, όπως δεν υπάρχει χώρος για βαρόνους και στρατηγούς μηχανισμών, προσωπικές φιλοδοξίες, μεγαλοϊδεατισμούς και λογικές του «Εγώ».

Για όσους αναρωτηθούν τι σημαίνει προοδευτικό σήμερα θα τους απαντούσα πολύ απλά:

Η σύγχρονη εκδοχή αυτών που η σημασία τους δεν αλλοιώθηκε ούτε από το χρόνο ούτε από το σκοτάδι της συντήρησης: Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση και Δικαιοσύνη…

Η δεύτερη αφορά τον τρόπο, το πώς μπορεί να συγκροτηθεί σε κάτι που μπορεί να είναι και οργανωτικά δυνατό και πολιτικά αποτελεσματικό

Και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο:

Όχι κινήσεις κορυφής που είναι δεδομένο ότι θα αποτύχουν ούτε συνάθροιση παραγόντων που αγωνιούν για τους εαυτούς τους. Μέσα από την κοινωνία και τις πραγματικές της δυνάμεις μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει η νέα προσπάθεια, γιατί αυτή πρέπει να εκφράσει.
Από μηδενική βάση να φτιάξουμε το «εγώ» ένα τεράστιο «εμείς» με εκείνους που μπορούν , που αντέχουν να πάρουν στις πλάτες τους τη νέα προσπάθεια.

Πρέπει επιτέλους να γίνει αποδεκτό το αυτονόητο. Η κρίση και η πολιτική ήττα στιγμάτισαν ένα μεγάλος μέρος του άλλοτε πολιτικού προσωπικού του χώρου. Το στιγμάτισαν με τέτοιο τρόπο που δίκαια ή άδικα το κάνανε εχθρικό με την κοινωνία και άρα αναποτελεσματικό.

Η νέα προσπάθεια θέλει νέους ανθρώπους και υπάρχουν, νέους φορείς ιδεών και υπάρχουν, νέες αντιλήψεις και υπάρχουν έξω από κομματικούς σωλήνες και συμφωνίες κορυφής, στην κοινωνία και στις διεργασίες της.

Όσο χρήσιμη και αναγκαία είναι η πολιτική εμπειρία και οι δυνατότητες του καθένα τόσο χρήσιμο και αναγκαίο είναι να αντιληφθούν όλοι ότι ο κύκλος της πολιτικής παρουσίας κλείνει, ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά προσφορά, ότι η χρησιμότητα του καθένα κρίνεται καθημερινά και στην πράξη.

Αν συμφωνήσουμε στα βασικά και αδιαπραγμάτευτα στοιχεία αυτής της πρότασης μπορούμε να αποφασίσουμε σήμερα την συγκρότηση μιας πραγματικής πολιτικής κίνησης με συγκεκριμένο στόχο:

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για τη συγκρότηση, από την αρχή, μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για να ενώσουμε τα διασκορπισμένα κομμάτια του πολιτικού μας χώρου.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για μια δημοκρατική και Ανεξάρτητη πατρίδα με κυρίαρχο το λαό της.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για μια κοινωνία που θα δημιουργήσει και πάλι τις συνθήκες για να σταθούν οι άνθρωποι της στα πόδια τους, με αισιοδοξία για το μέλλον.

Με προοπτική και ασφάλεια…”

Μετά τις τοποθετήσεις των παρευρισκόμενων τη συγκέντρωση έκλεισε ο καθηγητής Πανεπιστημίου Κοτρόγιαννος Δημήτρης προτείνοντας τη συγκρότηση μιας επιτροπής που θα αναλάβει το σχεδιασμό των πρωτοβουλιών που θα εξελιχθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, προκειμένου να τεθούν οι βάσεις της συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής και σοσιαλιστικής παράταξης.