Ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος πήρε την πρωτοβουλία να οδηγήσει τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημ. Παπαγγελόπουλο στην Eπιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, μπορεί να αποδειχθεί κάτι περισσότερο από κοινοβουλευτικός έλεγχος. Για την ακρίβεια να πυροδοτήσει εξελίξεις που ενδεχομένως θα φτάσουν μέχρι ενδοκυβερνητικές αλλαγές.
Ειδικά αν, όπως λέγεται, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε
αυτή τη συνεδρίαση δεν θα κάνει απλώς χρήση του κοινοβουλευτικού ιμπέριουμ που έτσι κι αλλιώς διαθέτει. Δεν θα είναι απλώς ένας θυελλώδης ρήτορας, αλλά θα μιλήσει με στοιχεία. Και δεν θα μείνει μόνο στα θέματα Δικαιοσύνης.
Έτσι κι αλλιώς αυτή η διαδικασία είναι η πρώτη που φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος διακρίνει ότι από τα τρία μέτωπα στα οποία προσπαθεί να καταστήσει ισχυρή την παρουσία της –ενημέρωση, ροή του χρήματος και Δικαιοσύνη- το κρίσιμο είναι το τρίτο.
Ποιοι θα λένε τις ειδήσεις στα κανάλια δεν έχει και μεγάλη σημασία στην εποχή το Διαδικτύου. Και ποιοι θα παίρνουν τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις και τα τραπεζικά δάνεια υπερβαίνει την κυβέρνηση, διότι οι κοινοτικοί δεν δίνουν πλέον λεφτά στα τυφλά και τραπεζικά δάνεια δεν θα υπάρξουν για μεγάλο διάστημα.
Μένει Δικαιοσύνη στην οποία εκ των πραγμάτων θα καταλήγουν όλες οι μεγάλες υποθέσεις που με τη σειρά του ορίζουν και τα χαρακτηριστικά του πολιτικού παιχνιδιού. Η κυβερνητική ρητορική κατά της διαπλοκής έχει ανάγκη από συγκεκριμένες δικαστικές συμπεριφορές .
Η κυβερνητική τακτική σ’ αυτό το μέτωπο ήταν εξ αρχής σε στυλ ‘λάου-λάου’. Να κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς να γίνεται ντόρος. Π.χ. όταν ήλθε η στιγμή να οριστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση για τις εκλογές η αντιπολίτευση ανακάλυψε ότι μόνο ένα από τα ανώτατα Δικαστήρια είχε ηγεσία. Στα άλλα δύο η κυβέρνηση το είχε παραλείψει.
Με τον ίδιο τρόπο η τοποθέτηση ενός πανεπιστημιακού -που ορισμένες φόρες δείχνει φοβισμένος- στο υπουργείο Δικαιοσύνης και η ανάθεση της κρίσιμης δουλειάς σε έναν πρώην δικαστικό που ήταν χρεωμένος στη Δεξιά, –άρα θα μπορούσαν να τον ξεφορτωθούν εύκολα ,αν στράβωνε κάτι κάποια στιγμή- έδειξε ότι η κυβέρνηση μπορεί να μην έχει σχέδια για την οικονομία ή το μεταναστευτικό για τους δικαστές, όμως, έχει.
Αυτό το σχέδιο απειλεί να αποκαλύψει και να ακυρώσει ο Βενιζέλος, είτε συνεννοήθηκε με την Φώφη για την πρωτοβουλία του, είτε όχι, όπως λέγεται. Η ουσία είναι ότι ο Παπαγγελόπουλος -ίσως και ο Ν. Παρασκευόπουλος,αν τον έχουν πείσει από το Μέγαρο Μαξίμου να σπεύσει για βοήθεια-, θα βρουν απέναντί τους κάποιον που δεν παίζεται σ’ αυτά τα θέματα.
Αν η λοιπή αντιπολίτευση -και κυρίως η ΝΔ- αντιλήφθηκε ποια ευκαιρία της δίνει ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και τη στηρίξει, ο απολογισμός για την κυβερνητική πλευρά θα είναι βαρύς.
Για τον ίδιο τον Βενιζέλο αυτή η σύγκρουση σε ένα πεδίο που του είναι οικείο είναι μια καλή ευκαιρία να βγει από μια ιδιότυπη ομηρία στην οποία έχει βάλει ίδιος τον εαυτό του, αποφεύγοντας να δραστηριοποιηθεί υπό την Γεννηματά και διαψεύδοντας ότι βρίσκεται σε επαφή με οποιοδήποτε άλλον.
Είναι η πρώτη περίοδος στη σταδιοδρομία του που δεν έχει συνομιλητές, δεν έχει ρόλο και δεν έχει προοπτική. Μια προσωπική νίκη στη Βουλή επί του κυβερνητικού συνασπισμού θα είναι η ανάσα που του χρειάζεται για να ξαναπάρει επάνω του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου