Η ψήφιση του ασφαλιστικού και φορολογικού νομοσχεδίου, τον περασμένο Μάιο, έφερε στην επικαιρότητα τη συζήτηση για τις αλλαγές στα εργασιακά. Υπήρξε τόσο καταιγιστικός ο ρυθμός των διαρροών, των παρεμβάσεων και των δημοσιευμάτων, που η κυβέρνηση τρέχει να μαζέψει τα
ασυμμάζευτα.
Δύο πράγματα όμως είναι δεδομένα. Πρώτον, η κυβέρνηση άνοιξε διάπλατα τη διαπραγμάτευση για τα εργασιακά. Οι αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα, η ανταπεργία (lock out), οι ομαδικές απολύσεις, οι συλλογικές συμβάσεις, ο συνδικαλιστικός νόμος, η επέκταση της ελαστικής εργασίας είναι πάνω στο τραπέζι. Και η κυβέρνηση έχει πλήρως αποδεχθεί τη συζήτηση αυτή. Μια συζήτηση που δεν υπήρχε στα τέλη του 2014, ως αποτέλεσμα της στάσης του ΠΑΣΟΚ.
Δεύτερον, οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι θα δώσει μάχες μόνο χαμόγελο προκαλούν. Όχι μόνο γιατί έχει εγκαταλείψει πλήρως τις προεκλογικές της υποσχέσεις αλλά και γιατί είναι πρόσφατο το στραπάτσο του ασφαλιστικού και του φορολογικού.
Είναι όμως η ώρα να ειπωθούν αλήθειες.
Μετά την ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο, ψηφίστηκαν σημαντικές αλλαγές στο Εργατικό Δίκαιο, υποβαθμίζοντας τον παράγοντα εργασία, στο βωμό της αύξησης της ανταγωνιστικότητας. Μειώθηκε νομοθετικά ο κατώτατος μισθός, υποβαθμίστηκαν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις προς όφελος των επιχειρησιακών, αποδιαρθρώθηκε το πλαίσιο Διαιτησίας. Αυτές οι αλλαγές πέτυχαν το στόχο τους;Αναμφίβολα Όχι! Απεναντίας επηρέασαν αρνητικά τις συνθήκες εργασίας και το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα εργαζομένου.
Συνεπώς, η διαπραγμάτευση, από τη σκοπιά των προοδευτικών δυνάμεων, ξεκινά από την παραδοχή ότι η βελτίωση της θέσης της Ελληνικής Οικονομίας συνδέεται με την προστασία της εργασίας και την ενίσχυση της συλλογικής αυτονομίας, που συμβάλλουν στην παραγωγικότητα και τη δημιουργία νέου πλούτου. Και όχι στην περαιτέρω μείωση του κόστους εργασίας.
Στα επιμέρους ζητήματα, μια προοδευτική πρόταση περικλείει τους εξής έξι άξονες:
- Καμιά μείωση στις αποδοχές των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα.
- Επαναφορά της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης ως κατώτατος μηχανισμός προστασίας και ενίσχυση με συγκεκριμένες προϋποθέσεις της επεκτασιμότητας των κλαδικών.
- Αυτονόητο ΌΧΙ στο αντιδραστικό lock out.
- Εξέταση των ομαδικών απολύσεων από ένα αναβαθμισμένο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας.
- Συνεπής εφαρμογή του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82, που αποτελεί δημοκρατικό κεκτημένο του εργατικού κινήματος. Οι όποιες στρεβλώσεις δεν οφείλονται στον νόμο αλλά στην καταστρατήγησή του.
- Ισχυροποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών προστασίας της εργασίας.
Το ΠΑΣΟΚ, ήδη από το 2014, αντιτάχθηκε σθεναρά στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Παρόμοια στάση υιοθέτησε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, το Φθινόπωρο του 2014 στη Γενεύη. Είναι η ώρα να μιλήσουμε για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος της οικονομίας αλλά με αξιοπρέπεια και ασφάλεια για τον εργαζόμενο.
Άλλωστε για τους Σοσιαλιστές η αξιοπρεπής εργασία χτίζει μια ισχυρή κοινωνία.
*Ο Κώστας Πανταζής, είναι Γραμματέας Τομέα Εργασίας και Πρόνοιας του ΠΑΣΟΚ
pronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου