Παντελής Καψής : Ακριβή μου αυτοδυναμία...

Η συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση για το Μακεδονικό είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην αυτοδυναμία της ΝΔ. Με μια έννοια αυτό είναι δίκαιο. Ο κ. Τσίπρας αντί να επιδιώξει την συναίνεση όλων των κομμάτων, επιχείρησε να παίξει με το θέμα και να δημιουργήσει πρόβλημα στη ΝΔ. Κατάφερε το αντίθετο. Την συσπείρωσε, σε

σκληρές ομολογουμένως θέσεις και δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα στον κυβερνητικό του εταίρο, τους ΑΝΕΛ. Όσο για τα σχέδια δημιουργίας ενός ακόμα δεξιού κόμματος από τα ρετάλια της εθνικοφροσύνης, δύσκολα μπορούν πια να ευοδωθούν.

Αυτοί βασικά ήταν και οι λόγοι που ο κ. Μητσοτάκης ήταν λίγο πολύ αναγκασμένος να μην δεχθεί την συμφωνία. Κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν σίγουρα πολύ πιο διαλλακτικός. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα ωστόσο, αν συνέπλεε με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε υπογράψει την πολιτική του αυτοκτονία. Στο επιτελείο του επικρατεί ικανοποίηση. Οι πιο μετριοπαθείς όμως κατανοούν ότι με την στάση του ο πρόεδρος της ΝΔ έχει αφήσει μερικά σημαντικά γραμμάτια για το μέλλον, τα οποία ενδεχομένως θα του κοστίσουν ακριβά.

Το πρώτο και το προφανές είναι η σύνθεση της επόμενης κοινοβουλευτικής του ομάδας. Η στάση της ΝΔ και η ανοχή αν όχι η επικράτηση ενός ακραίου εθνικιστικού λόγου, με ορισμένους βουλευτές να μιλούν ακόμα και για προδοσία, πριμοδοτεί τα πιο ακραία στοιχεία στο κόμμα τα οποία βέβαια έχουν και συγκεκριμένο πόλο συσπείρωσης, τον Αντώνη Σαμαρά.

Προεκλογικά αυτό δεν θα είναι πρόβλημα, η προοπτική της εξουσίας δεν αφήνει περιθώρια διαφοροποιήσεων. Στις εκλογές εξάλλου , ένας πρόεδρος του κόμματος έχει πολλά περιθώρια να επηρεάσει την σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας που θα εκλεγεί. Με το μακεδονικό σε πρώτο πλάνο ωστόσο, είναι αναπόφευκτο μια μερίδα των βουλευτών να κινείται σε πολύ διαφορετικό μήκος κύματος από τα μεταρρυθμιστικά φιλελεύθερα σχέδια του κ. Μητσοτάκη. Και η ΝΔ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, η κομματική πειθαρχία δεν είναι καθόλου δεδομένη. Έχουμε δει στο παρελθόν ότι και στα πιο απλά ζητήματα, μπορεί να υπάρχουν έντονες αντιδράσεις. Έτσι ο κ. Μητσοτάκης θα είναι αρχηγός σε ένα κόμμα που θα δυσκολεύεται να ελέγξει.

Κι αυτά αν όλα πάνε καλά. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ο κ. Τσίπρας να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές νωρίτερα, το Φθινόπωρο ας πούμε, πριν επικυρωθεί η συμφωνία από την Ελληνική Βουλή. Έχει πολλούς λόγους να το κάνει. Πρώτον για να προστατεύσει την κυβέρνηση από μια ανοιχτή διάσπαση. Δεύτερον για να αποφύγει το πολιτικό κόστος όχι μόνο της επικύρωσης της συμφωνίας αλλά και της μείωσης των συντάξεων- το Σεπτέμβριο κάλλιστα μπορεί να αφήνει να εννοηθεί ότι θα τις επαναδιαπραγματευθεί. Τρίτον για να κληροδοτήσει στον κ. Μητσοτάκη ένα δίλημμα που δεν έχει απάντηση χωρίς βαρύ κόστος. Αν ο πρόεδρος της ΝΔ επικυρώσει την συμφωνία, θα αντιμετωπίσει στα σίγουρα ανταρσία βουλευτών του. Θα αντιμετωπίσει ακόμα έντονες αντιδράσεις και από τους ψηφοφόρους του, σε μια εποχή μάλιστα, μετά από την κρίση, που έχουμε δει μεγάλες πλειοψηφίες να εξαερώνονται. Αν την ακυρώσει ωστόσο τότε δυσβάσταχτο θα είναι το κόστος για την χώρα. Θα είμαστε ανακόλουθοι, θα φανεί ότι εμείς ευθυνόμαστε για την αποτυχία ενώ όπως φαίνεται θα είναι έτσι κι αλλιώς αργά για να αποτραπεί η είσοδος των γειτόνων στο ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί να αποκλειστεί μάλιστα το ενδεχόμενο αυτό να γίνει με το όνομα Μακεδονία, καθώς η συμφωνία θα έχει καταρρεύσει.

Όλα αυτά φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι η συμφωνία θα επικυρωθεί και από την άλλη πλευρά. Σε αυτή την περίπτωση, το αντίτιμο της αυτοδυναμίας μπορεί να αποδειχθεί πολύ ακριβό.