Οι εξελίξεις της κυβερνητικής περιόδου επιβεβαιώνει πόσο ατελέσφορη και αδιέξοδη ειναι η «συνταγή» των νεοφιλελεύθερων πολιτικών για τη χώρα τους , πολίτες την οικονομία !
Όχι μόνο στα εθνικά θέματα με τη στρατηγική του δεδομένου και άνευ όρων πειθαρχημένου μεγέθους που ακολουθεί ΝΔ και κ Μητσοτάκης αλλά και στην οικονομία που περιορίζει το πρόβλημα των πολύπλευρων κρίσεων μονόπλευρα στις «δημοσιονομικές» υποχρεώσεις και στον αυτόματο πιλότο της αγοράς .
Γιατί αυτή η νεοφιλελεύθερη συνταγή -που σήμερα με την πολύπλευρη κρίση επιχειρεί η ΝΔ του κ Μητσοτάκη -γίνεται όχημα όχι μόνο πολλαπλασιασμού των επιπτώσεων σε βάρος της παραγωγικής βάσης της χώρας, της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας αλλά πρόβλημα , προκειμένου η χώρα να έχει ενεργό ρόλο με πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και συμμαχίες στις γεωπολιτικές και στρατηγικές ανακατάξεις της περιοχής .
Το πλεονέκτημα που έδωσε το τυπικό τέλος εξόδου από τα μνημόνια με την κυβέρνηση Τσίπρα υπονομεύεται πλέον από τον τρόπο διαχείρισης τόσο της υγειονομικής όσο και της οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη
Γίνεται φανερό πως απαιτείται ένας προοδευτικός οδικός χάρτης με διακριτές τις εναλλακτικές πολιτικές που δεν θα διαχωρίζουν την ανάπτυξη και σωτηρία της χώρας από Τις ανάγκες των πολιτών .
Απαιτείται σχέδιο προοδευτικό, που θα σχετίζεται με την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με συνοχή που θα δίνει πρόσβαση σε όλους στα κοινωνικά αγαθά και δημοκρατία.
Και αυτό πλέον με τη σειρά του εμφανώς συνδέεται με την προώθηση προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών στην Ευρώπη και την Ελλάδα και στη Μεσόγειο
Είναι η ώρα των διακριτών Προοδευτικών πολιτικων , σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων που προωθεί ο νεοφιλελευθερισμός (γερμανική Ευρώπη) με τους εγχώριους συμμάχους του.
Γεγονός που έγκαιρα -από τη 10ετία του '80- ο Ανδρέας Παπανδρέου διέβλεπε, προωθώντας με το σοσιαλιστικό κίνημα πρωτοβουλίες συναντήσεων με ηγέτες που επιδίωκαν μια προοδευτική πολιτική ανάπτυξης.
Το κοινωνικό αίτημα λοιπόν παραμένει αναλλοίωτο και αφορά την ανάγκη εξειδίκευσης οδικού χάρτη με ευδιάκριτες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες προκειμένου η έξοδος από την κρίση και τα αδιέξοδα μονόπλευρα δημοσιονομικά «νεοφιλελεύθερα μνημόνια» να σχετίζεται τόσο με εφαρμοσμένες πολιτικές που θα αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση με δίκαιη συμμετοχή των συντελεστών στους κινδύνους και τις ευκαιρίες όσο και την κοινωνική συνοχή με αλληλεγγύη και τη δημοκρατία...
Είναι η ώρα να διεκδικηθεί η επάνοδος στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που σηματοδότησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη συμφωνία των τότε πολιτικων δυνάμεων
Το στοίχημα βρίσκεται ακριβώς στην ικανότητα της πληθυντικης αριστερας να ανταγωνιστεί Πλειοψηφικά , με τις δυνάμεις της συντήρησης και τους προθυμους της ,ώστε να συγκροτηθεί με προγραμματικό λόγο και ευδιάκριτες κοινωνικες συμμαχίες ένας εναλλακτικός δρόμος διακυβέρνησης ωφελιμος όχι για τους λίγους αλλά για τους πολλούς και τη χώρα .
Η 3 του Σεπτέμβρη γινεται επίκαιρη γιατί και σήμερα διεκδικει από τις δυνάμεις της αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμου να γίνει ευδιακριτος ο δρόμος που αγωνιζεται όχι απλά για τη διαμορφωση ενος προοδευτικού μετώπου αλλά της προοδευτικης πλειοψηφιας διακυβέρνησης που έχουν πλέον ανάγκη η χώρα ,η πραγματική οικονομία και οι πολίτες
Με αφορμή τόσο τη νέα πολιτική περίοδο όσο και την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικού κινήματος θέλω να υπογραμμίσω το εξής:
Η ανασύνθεση και ανασύνταξη της μεγάλης παράταξης του αριστερού, προοδευτικού, σοσιαλιστικού και ριζοσπαστικού χώρου προϋποθέτει πολιτικό προοδευτικό σχέδιο με κοινωνικές και πολιτικές όμορες συμμαχίες.*
Και ταυτόχρονα πρέπει να έχει ένα και μόνο ένα μέτωπο αντιπαράθεσης, που θα αφορά τον διχαστικό κοινωνικά και αναπτυξιακά νεοφιλελευθερισμό και όσους ευθέως η παράπλευρα τον εκφράζουν.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Ανδρέα και ο πυρήνας της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.
Προϋποθέτει παράλληλα και μοντέλο προοδευτικής πολιτικής διακυβέρνησης και κομματικών δομών που να είναι ικανές να διασυνδέονται και να εξειδικεύουν , δηλαδή να εφαρμόζουν πολιτικές με διακριτους και μετρήσιμους κοινωνικά -παραγωγικά οικονομικά και δημοκρατικά προοδευτικούς στόχους υπέρ του κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων που εκφράζει .
Το κοινωνικό Και σήμερα αίτημα -οπως ακριβως και την 3 Σεπτέμβρη του 74 με τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ -μεταφραζεται και πάλι στην ανάγκη ο προοδευτικος χώρος με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευκη συμμαχια , να διασυνδεθεί πολυπλευρα με την κοινωνία και τις διεργασιες της , για να έχει σταθερό νήμα αλληλοτροφοδοτισης , με τους παραγωγικούς, οικονομικούς χώρους. Για να μετασχηματίζει τις ανάγκες σε πολιτικό προγραμμα διακυβερνησης
Και αυτή η εντολή δόθηκε στις τελευταίες εκλογές
. Η εποχή δεν προσφέρεται σε μεταλλαγμένα πολιτικά σχήματα η ακόμα χειροτερα στην έγκαταληψη των αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της αριστεράς για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πραγματική οικονομία και η δημοκρατία !
Το αίτημα δεν είναι η μετάλλαξη σε δεξιά σοσιαλδημοκρατια αλλά η προοδευτικη αριστερή απάντηση ,με διασύνδεση και η αλληλοτροφοδότηση με την κοινωνική διεργασία και ανάγκη
Οι μεταλλάξεις κομματικών σχηματισμών ,σε θολά ως προς την ταυτότητα και το όνομα, θνησιγενή και ερμαφρόδιτα κόμματα, και η «άθροιση αξιωματούχων» σε σχήματα «απολιτίκ» με ολίγον κέντρο, ολίγη αριστερά και κεντροδεξιά », δεν πρόκειται να βρουν κοινωνική αποδοχή, δεν μπορούν να γίνουν καν βιώσιμα, γιατί απουσιάζει το...
με «ποιους και για ποιους» !
Ειναι αναγκαίος λοιπόν ο άλλος δρόμος με πρωταγωνιστή τις δυνάμεις της αριστεράς του δημοκρατικού σοσιαλισμου και της οικολογίας για να γίνουν κορμος της δημοκρατικής παράταξης που θα αντιστρατεύεται τις διχαστικες επιδιωξεις του Νεοφιλελευθερισμού Και των προθύμων αξιωματουχων του κυβερνητισμού του !
Γι αυτόν αλλωστε το λόγο ο Ανδρεας Παπανδρέου απέρριπτε ως επικίνδυνους τους «διμέτωπους» !
3 Σεπτέμβρη '74 - 3 Σεπτέμβρη
Επαναφέρω λοιπόν τη συζήτηση στο θέμα.
Το σοσιαλιστικό κίνημα ΠΑΣΟΚ, έλεγε Τότε ο Ανδρέας, είχε ένα μόνο μέτωπο αντιπαράθεσης, τον νεοφιλελευθερισμό, και στη βάση αυτή με προγραμματικό λόγο διαμόρφωνε την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.
Θυμιζω ότι κριτική τότε του σοσιαλιστικού χώρου ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα στις δυνάμεις ή τα πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονταν στον πόλο της «άλλης Αριστεράς» δεν ήταν ποτέ αντίπαλη αλλά σχετιζόταν με θέματα δηλαδή τις λάθος επιλογές τους να υπηρετήσουν αυτό τον στόχο.
Παραλληλα θυμιζω πως οι πρωτοβουλίες των τότε στελεχών στους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους έδειχναν ότι είναι προτεραιότητα η επιδίωξη προοδευτικών συμμαχιών για την προώθηση των αλλαγών υπέρ της κοινωνίας, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.
3 Σεπτέμβρη .. 74 ..έχει δημιουργήσει παρακαταθηκη και ρίζες στην κοινωνία
και αυτό θυμίζει πως :
Τα κόμματα πρέπει να έχουν και ρίζες και μνήμες! Πολύ περισσότερο να διαλέγουν την όχθη της μάχης Που αγωνίζονται :
Δηλαδή αν δηλαδή εργάζονται για τη συγκρότηση προοδευτικής η συντηρητικής πλειοψηφίας.
Ακριβώς λοιπόν γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να απορρίπτουμε συμπεριφορές θυμικού που θολώνουν την αντίθεση ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση
Η παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου με την 3η του Σεπτέμβρη είχε και έχει θα έχει την συγχρονη επικαιρότητα ...ασφαλως όμως γι όσους επιλέγουν την προοδευτικη όχθη ...
* Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτικη Συμμαχια
Γιατί αυτή η νεοφιλελεύθερη συνταγή -που σήμερα με την πολύπλευρη κρίση επιχειρεί η ΝΔ του κ Μητσοτάκη -γίνεται όχημα όχι μόνο πολλαπλασιασμού των επιπτώσεων σε βάρος της παραγωγικής βάσης της χώρας, της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας αλλά πρόβλημα , προκειμένου η χώρα να έχει ενεργό ρόλο με πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και συμμαχίες στις γεωπολιτικές και στρατηγικές ανακατάξεις της περιοχής .
Το πλεονέκτημα που έδωσε το τυπικό τέλος εξόδου από τα μνημόνια με την κυβέρνηση Τσίπρα υπονομεύεται πλέον από τον τρόπο διαχείρισης τόσο της υγειονομικής όσο και της οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη
Γίνεται φανερό πως απαιτείται ένας προοδευτικός οδικός χάρτης με διακριτές τις εναλλακτικές πολιτικές που δεν θα διαχωρίζουν την ανάπτυξη και σωτηρία της χώρας από Τις ανάγκες των πολιτών .
Απαιτείται σχέδιο προοδευτικό, που θα σχετίζεται με την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με συνοχή που θα δίνει πρόσβαση σε όλους στα κοινωνικά αγαθά και δημοκρατία.
Και αυτό πλέον με τη σειρά του εμφανώς συνδέεται με την προώθηση προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών στην Ευρώπη και την Ελλάδα και στη Μεσόγειο
Είναι η ώρα των διακριτών Προοδευτικών πολιτικων , σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων που προωθεί ο νεοφιλελευθερισμός (γερμανική Ευρώπη) με τους εγχώριους συμμάχους του.
Γεγονός που έγκαιρα -από τη 10ετία του '80- ο Ανδρέας Παπανδρέου διέβλεπε, προωθώντας με το σοσιαλιστικό κίνημα πρωτοβουλίες συναντήσεων με ηγέτες που επιδίωκαν μια προοδευτική πολιτική ανάπτυξης.
Το κοινωνικό αίτημα λοιπόν παραμένει αναλλοίωτο και αφορά την ανάγκη εξειδίκευσης οδικού χάρτη με ευδιάκριτες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες προκειμένου η έξοδος από την κρίση και τα αδιέξοδα μονόπλευρα δημοσιονομικά «νεοφιλελεύθερα μνημόνια» να σχετίζεται τόσο με εφαρμοσμένες πολιτικές που θα αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση με δίκαιη συμμετοχή των συντελεστών στους κινδύνους και τις ευκαιρίες όσο και την κοινωνική συνοχή με αλληλεγγύη και τη δημοκρατία...
Είναι η ώρα να διεκδικηθεί η επάνοδος στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που σηματοδότησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη συμφωνία των τότε πολιτικων δυνάμεων
Το στοίχημα βρίσκεται ακριβώς στην ικανότητα της πληθυντικης αριστερας να ανταγωνιστεί Πλειοψηφικά , με τις δυνάμεις της συντήρησης και τους προθυμους της ,ώστε να συγκροτηθεί με προγραμματικό λόγο και ευδιάκριτες κοινωνικες συμμαχίες ένας εναλλακτικός δρόμος διακυβέρνησης ωφελιμος όχι για τους λίγους αλλά για τους πολλούς και τη χώρα .
Η 3 του Σεπτέμβρη γινεται επίκαιρη γιατί και σήμερα διεκδικει από τις δυνάμεις της αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμου να γίνει ευδιακριτος ο δρόμος που αγωνιζεται όχι απλά για τη διαμορφωση ενος προοδευτικού μετώπου αλλά της προοδευτικης πλειοψηφιας διακυβέρνησης που έχουν πλέον ανάγκη η χώρα ,η πραγματική οικονομία και οι πολίτες
Με αφορμή τόσο τη νέα πολιτική περίοδο όσο και την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικού κινήματος θέλω να υπογραμμίσω το εξής:
Η ανασύνθεση και ανασύνταξη της μεγάλης παράταξης του αριστερού, προοδευτικού, σοσιαλιστικού και ριζοσπαστικού χώρου προϋποθέτει πολιτικό προοδευτικό σχέδιο με κοινωνικές και πολιτικές όμορες συμμαχίες.*
Και ταυτόχρονα πρέπει να έχει ένα και μόνο ένα μέτωπο αντιπαράθεσης, που θα αφορά τον διχαστικό κοινωνικά και αναπτυξιακά νεοφιλελευθερισμό και όσους ευθέως η παράπλευρα τον εκφράζουν.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Ανδρέα και ο πυρήνας της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.
Προϋποθέτει παράλληλα και μοντέλο προοδευτικής πολιτικής διακυβέρνησης και κομματικών δομών που να είναι ικανές να διασυνδέονται και να εξειδικεύουν , δηλαδή να εφαρμόζουν πολιτικές με διακριτους και μετρήσιμους κοινωνικά -παραγωγικά οικονομικά και δημοκρατικά προοδευτικούς στόχους υπέρ του κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων που εκφράζει .
Το κοινωνικό Και σήμερα αίτημα -οπως ακριβως και την 3 Σεπτέμβρη του 74 με τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ -μεταφραζεται και πάλι στην ανάγκη ο προοδευτικος χώρος με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευκη συμμαχια , να διασυνδεθεί πολυπλευρα με την κοινωνία και τις διεργασιες της , για να έχει σταθερό νήμα αλληλοτροφοδοτισης , με τους παραγωγικούς, οικονομικούς χώρους. Για να μετασχηματίζει τις ανάγκες σε πολιτικό προγραμμα διακυβερνησης
Και αυτή η εντολή δόθηκε στις τελευταίες εκλογές
. Η εποχή δεν προσφέρεται σε μεταλλαγμένα πολιτικά σχήματα η ακόμα χειροτερα στην έγκαταληψη των αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της αριστεράς για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πραγματική οικονομία και η δημοκρατία !
Το αίτημα δεν είναι η μετάλλαξη σε δεξιά σοσιαλδημοκρατια αλλά η προοδευτικη αριστερή απάντηση ,με διασύνδεση και η αλληλοτροφοδότηση με την κοινωνική διεργασία και ανάγκη
Οι μεταλλάξεις κομματικών σχηματισμών ,σε θολά ως προς την ταυτότητα και το όνομα, θνησιγενή και ερμαφρόδιτα κόμματα, και η «άθροιση αξιωματούχων» σε σχήματα «απολιτίκ» με ολίγον κέντρο, ολίγη αριστερά και κεντροδεξιά », δεν πρόκειται να βρουν κοινωνική αποδοχή, δεν μπορούν να γίνουν καν βιώσιμα, γιατί απουσιάζει το...
με «ποιους και για ποιους» !
Ειναι αναγκαίος λοιπόν ο άλλος δρόμος με πρωταγωνιστή τις δυνάμεις της αριστεράς του δημοκρατικού σοσιαλισμου και της οικολογίας για να γίνουν κορμος της δημοκρατικής παράταξης που θα αντιστρατεύεται τις διχαστικες επιδιωξεις του Νεοφιλελευθερισμού Και των προθύμων αξιωματουχων του κυβερνητισμού του !
Γι αυτόν αλλωστε το λόγο ο Ανδρεας Παπανδρέου απέρριπτε ως επικίνδυνους τους «διμέτωπους» !
3 Σεπτέμβρη '74 - 3 Σεπτέμβρη
Επαναφέρω λοιπόν τη συζήτηση στο θέμα.
Το σοσιαλιστικό κίνημα ΠΑΣΟΚ, έλεγε Τότε ο Ανδρέας, είχε ένα μόνο μέτωπο αντιπαράθεσης, τον νεοφιλελευθερισμό, και στη βάση αυτή με προγραμματικό λόγο διαμόρφωνε την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.
Θυμιζω ότι κριτική τότε του σοσιαλιστικού χώρου ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα στις δυνάμεις ή τα πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονταν στον πόλο της «άλλης Αριστεράς» δεν ήταν ποτέ αντίπαλη αλλά σχετιζόταν με θέματα δηλαδή τις λάθος επιλογές τους να υπηρετήσουν αυτό τον στόχο.
Παραλληλα θυμιζω πως οι πρωτοβουλίες των τότε στελεχών στους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους έδειχναν ότι είναι προτεραιότητα η επιδίωξη προοδευτικών συμμαχιών για την προώθηση των αλλαγών υπέρ της κοινωνίας, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.
3 Σεπτέμβρη .. 74 ..έχει δημιουργήσει παρακαταθηκη και ρίζες στην κοινωνία
και αυτό θυμίζει πως :
Τα κόμματα πρέπει να έχουν και ρίζες και μνήμες! Πολύ περισσότερο να διαλέγουν την όχθη της μάχης Που αγωνίζονται :
Δηλαδή αν δηλαδή εργάζονται για τη συγκρότηση προοδευτικής η συντηρητικής πλειοψηφίας.
Ακριβώς λοιπόν γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να απορρίπτουμε συμπεριφορές θυμικού που θολώνουν την αντίθεση ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση
Η παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου με την 3η του Σεπτέμβρη είχε και έχει θα έχει την συγχρονη επικαιρότητα ...ασφαλως όμως γι όσους επιλέγουν την προοδευτικη όχθη ...
* Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτικη Συμμαχια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου