Αποκαλύψεις για το εμπόριο όπλων «ρίχνoυν τις μάσκες» για τις χώρες της Δύσης

ΗΠΑ, Ρωσία και ευρωπαϊκές χώρες προμήθευσαν όπλα, που χρησιμοποιήθηκαν κατά των εξεγερμένων πολιτών της Αραβικής Άνοιξης, σύμφωνα με σχετική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η οποία αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο των απανταχού «ανθρωπιστικών» πολεμικών εκστρατειών των χωρών της Δύσης.

To Al Jazeera αναφέρει, συγκεκριμένα, ότι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και ορισμένες χώρες της Ευρώπης, παρείχαν μεγάλες ποσότητες όπλων σε αυταρχικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, λίγο πριν από το ξέσπασμα των εξεγέρσεων στις χώρες των περιοχών αυτών. 

Η έκθεση υπογραμμίζει ότι οι συμφωνίες αυτές είχαν υπογραφεί, παρά το γεγονός ότι τα όπλα αυτά ήταν πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθούν σε ενέργειες που θα συνιστούσαν κατάφωρη παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι, την πενταετία που προηγήθηκε του ξεσπάσματος της Αραβικής Άνοιξης, εξοπλισμός (όπλα, δακρυγόνα, τεθωρακισμένα οχήματα και είδη ασφαλείας) πουλήθηκαν έναντι 2,4 δισ. δολαρίων σε Μπαχρέιν, Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία και Υεμένη. Οι χώρες που πούλησαν τον εξοπλισμό ήταν 20 με την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, την Τσεχία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, μεταξύ άλλων. Η οργάνωση προσθέτει ότι οι έλεγχοι των εξαγωγών όπλων απέτυχαν στο να εμποδίσουν τη μεταφορά τους.

Η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι οι ΗΠΑ ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Αιγύπτου, κερδίζοντας 1,3 δισ., ενώ 10 κράτη (σε αυτά περιλαμβάνονται το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ρωσία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο) είχαν προμηθεύσει όπλα και πυρομαχικά στη Λιβύη. Ινδία, Γαλλία και Ρωσία, την ίδια ώρα είχαν συμφέρουσες πωλήσεις στη Συρία.

Σημειώνεται ότι υπάρχει εκκρεμής συνθήκη για το εμπόριο όπλων την οποία προωθούν οι χώρες-μέλη του ΟΗΕ (153 υπέρ, μία κατά) η οποια θα συζητηθεί εκ νέου τον Ιούλιο και που έχει στόχο να θέσει κανόνες στο εμπόριο όπλων, ώστε να μην φτάνουν αυτά σε χέρια ανθρώπων που απειλούν τη σταθερότητα χωρών και ατομικά δικαιώματα. 

Τα ερώτημα που προκύπτει, μοιραία, είναι αν μπορεί μία συνθήκη, από τον αμφιλεγόμενο ΟΗΕ, να θέσει κανόνες στο ανεξέλεγκτο εμπόριο όπλων στο οποίο εμπλέκονται κυβερνήσεις και βιομηχανίες με μακριά «πλοκάμια». Φυσικά, οι προσδοκίες δεν είναι υψηλές, αφού μπροστά στα υψηλά κέρδη και το χρήμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αξία της ανθρώπινης ζωής, φαντάζουν μηδαμινά μεγέθη στον μάταιο τούτο κόσμο.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος