Συνδέοντας την προσφυγή στην κάλπη με το PSI (όπως από καιρού, επανειλλημμένως έχει γραφεί στο Newpost.gr, επισημαίνοντας ότι το PSI αποτελεί το ρυθμιστή των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων), ο κ. Σαμαράς είπε χαρακτηριστικά: «Αν ολοκληρωθεί επιτυχώς η ανταλλαγή ομολόγων, τότε μέσα σε ένα μήνα μπορεί να έχει ολοκληρωθεί η νέα δανειακή σύμβαση και να πάμε σε εκλογές ως τα τέλη Μαρτίου».
Αυτό το υποθετικό «αν», διατυπώνεται για πρώτη φορά από τα πλέον επίσημα χείλη και αποτυπώνει απολύτως τις σκέψεις που από την πρώτη στιγμή απασχόλησαν τον τρίτο όροφο της Συγγρού και τους στενούς επιτελείς του Προέδρου της ΝΔ. Ειδικά μετά το ναυάγιο της πρώτης απόπειρας για «κούρεμα» στη βάση της απόφασης της 21ης Ιουλίου. Ο πρόεδρος της ΝΔ πάντως απέφυγε έστω και να υποννοήσει τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων.
Προφανώς τα σενάρια σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να αποβούν καταστροφικά για την Ελλάδα. Με δεδομένες όμως τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό στερέωμα, συντρέχουν προϋποθέσεις (εφ’ όσον βέβαια εξελιχθούν ταυτοχρόνως μια σειρά παραμέτρων) ακόμη και για θετικό για τη χώρα αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις λοιπόν, το καλό και το κακό σενάριο, όσο γίνεται πιο απλουστεστευμένα, έχουν ως εξής:
Το PSI με 50%, είτε ολοκληρώνεται, είτε όχι. Εφ’ όσον ολοκληρωθεί –και αν ισχύσουν οι ιδανικές συνθήκες και κριθεί επαρκές- η κατάσταση συνεχίζεται ως έχει. Εάν δεν ολοκληρωθεί, η επόμενη φάση μπορεί να περιλαμβάνει μεγαλύτερο «κούρεμα».
Αυτό μπορεί να γίνει υπό δύο συνθήκες:
-Εκτός Ευρωζώνης. Αυτό για την ώρα ακούγεται ως το «καταστροφικό» σενάριο. Σημαίνει άτακτη χρεοκοπία και επιστροφή σε εθνικού χαρακτήρα και πολλαπλά υποτιμημένο νόμισμα.
-Εντός Ευρωζώνης. Στην περίπτωση αυτή υπάρχουν δύο υποσενάρια:
Διατήρησης του Ευρώ, όπου ξεκινάει νέος κύκλος διαπραγματεύσεων με βάση τη νέα συμφωνία για μεγαλύτερο «κούρεμα».
Μη διατήρησης του Ευρώ, με αποχώρηση της Γερμανίας και 3-4 κρατών- δορυφόρων (Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία και πιθανώς Τσεχία).
Στην παρούσα φάση, αυτό ακούγεται ως εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί. Με τον υφεσιακό κύκλο να πλήττει στο σύνολό της της Ευρώπη όμως, κανείς δε διασφαλίσει τα «ΑΑΑ» της γαλλικής οικονομίας αλλά και του EFSF. Αυτό πρακτικά σημαίνει μεταξύ άλλων απόφαση για να τυπωθεί χρήμα, γεγονός που οδηγεί τη Γερμανία στην έξοδο.
Αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως διάλυση της Ευρωζώνης, παρά αποτελεί ουσιαστικά το γνωστό σενάριο των «δύο ευρώ». Σενάριο που δείχνει να συμφέρει την Ελλάδα καθώς, με το «σκληρό ευρώ» να ανεβαίνει και το «μαλακό ευρώ» να μειώνεται, η συναλλαγματική αξία του ελληνικού χρέους πέφτει. Αυτό είναι το καλό σενάριο για την Ελλάδα.
Παράπλευρος παράγων της ιστορίας αυτής είναι ότι ο λόγος που πιθανώς οδηγήσει την Γερμανία στην έξοδο, δεν είναι η Ελλάδα, αλλά χώρες όπως η Ιταλία ή η Ισπανία.
Σημειώνεται τέλος ότι, υπάρχουν και παραπλευρα σενάρια. Το υποχρεωτικό «κούρεμα» του ιδιωτικού χρέους με τις «ευλογίες» της Ευρώπης (άγνωστο όμως υπό ποιες πολιτικές συνθήκες στο ευρωπαϊκό στερέωμα), το οποίο ακούγεται ιδανικό για την Ελλάδα, αν βέβαια αποφασιστεί από τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας να αδιαφορήσουν για τις τραπεζικές αντιδράσεις.
Είτε να «συρθεί» για κάποιον καιρό ακόμη αυτή η ιστορία αλλά δείχνει βραχύβιο καθώς αποδεικνύεται ότι λόγω της κλιμακούμενης ύφεσης, το πρόγραμμα των μέτρων δεν είναι αποτελεσματικό, με πλέον πρόσφατα παραδείγματα τα οικονομικά δεδομένα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Πάνος Ρασσιάς
newpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου