Με ένα βιβλίο-πολιτικό μανιφέστο, μέσω του οποίου προϊδεάζει για τα μελλοντικά σχέδια του, κάνει
τη δημόσια επανεμφάνιση του ύστερα από αρκετούς μήνες αποστασιοποίησης ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Το βιβλίο τιτλοφορείται «Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση»
(Εκδόσεις Ίνδικτος) κι ενώ ο πρώην υπουργός στο σύντομο πρόλογο
επιχειρεί να διευκρινίσει πως δεν «πρόκειται για πρόταση προγράμματος
πολιτικού κόμματος», ουσιαστικά αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος των 119
σελίδων του εγχειριδίου στη παράθεση μιας πολιτικής ατζέντας-οδικού
χάρτη εξόδου από την κρίση.
«Η αναμονή μου λαμβάνει τέλος. Σε ο,τι αφορά τις προθέσεις μου, η έκδοση των θέσεων για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση συνιστά πολιτική ενέργεια. Θα αγωνιστώ για να καταρτιστεί, επιτέλους, και να εφαρμοστεί το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και επιστροφής στο δρόμο της ευημερίας και αξιοπιστίας. Η πίστη μου σε αυτό που επιχειρώ είναι ακλόνητη!» είναι οι τελευταίες λέξεις του κειμένου.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, με την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου, το οποίο θα προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις, διαπιστώνει πως «στην Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για ένα συμμετοχικό, ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο. Δεν έχει σημασία αν ο αυτός ο χώρος, αυτή η παράταξη θα προκύψει από την μετεξέλιξη υπάρχοντος κόμματος, ή τη συγχώνευση, ή την εκλογική συμπόρευση υφιστάμενων σχηματισμών, ή ακόμη και από την ίδρυση ενός νέου κόμματος που θα συσπειρώνει τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας» αναφέρει χαρακτηριστικά, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα. Ένα κόμμα που όπως περιγράφει ο Ανδρέας Λοβέρδος θα έχει κατοχυρωμένη την εκπροσώπηση των τάσεων στην ηγεσία και σταθερό αριθμό μελών στα όργανα που θα προκύπτουν από ψηφοφορίες. «Η λογική των οργάνων-φυσαρμονικών, που κατήργησε την αξία της συμμετοχής κι όπως είδαμε στο ΠΑΣΟΚ μετέτρεψε π.χ. το Εθνικό Συμβούλιο σε μη αποφασίζον σώμα, περνούν οριστικά στο παρελθόν» η κριτική του για τη προεδρία Παπανδρέου αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί και επί Βενιζέλου η Ιπποκράτους.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος επισημαίνει πως η χώρα χρειάζεται «ένα κινηματία Πρωθυπουργό, 8-10 πολύ δυναμικούς υπουργούς και 30-40 δυναμικά στελέχη στον κρατικό μηχανισμό που μπορούν να φέρουν την άνοιξη που περιμένουμε». Ο ίδιος επιμένει σε πολλά σημεία του βιβλίου για την αναγκαιότητα εκπόνησης και εφαρμογής «εδώ και τώρα ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση». Αναλύει τους άξονες αυτού του σχεδίου με έμφαση στην ανάπτυξη αλλά και σε μια γενναία και ριζοσπαστική συνταγματική αναθεώρηση και κάνει λόγο για «αμετανόητους πολιτικούς, οι οποίοι, σε πείσμα της κρυστάλλινης εμπειρίας, εξακολουθούν να πιστεύουν πως η ανάπτυξη είναι ζήτημα διεθνούς επαιτείας. Πρέπει να αποκαλυφθούν ως προς την ουσία των επιχειρημάτων τους στον ελληνικό λαό και να αφήσουν άλλους ρεαλιστικότερους και ανταγωνιστικότερους να δώσουν αυτή τη μάχη».Ο κ. Λοβέρδος επί τοις ουσίας προεξοφλεί πως η έλλειψη αυτού του Εθνικού Σχεδίου θα είναι ίσως η αιτία αποτυχίας της τρικομματικής κυβέρνησης και, επαναφέροντας στο προσκήνιο μια παλιότερη παρέμβαση του (Ιούνιος 2012) επισημαίνει: «Κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα πάρει τώρα ή αύριο εισπρακτικά μέτρα 11,5 δις ευρώ δεν θα υπάρξει» αναφέρει χαρακτηριστικά επιμένοντας στην αναγκαιότητα της παράτασης της δημοσιονομικής προσαρμογής με ταυτόχρονη εφαρμογή αναπτυξιακού πλάνου.
Ο κ. Λοβέρδος επιχειρεί και μία αποτίμηση της διετούς διακυβέρνησης Παπανδρέου. «Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αν δεν υπήρχε η κρίση, θα ήταν μία από τι καλύτερες κυβερνήσεις στην Ε.Ε γι αυτή την περίοδο. Υπό τις συνθήκες, όμως, κρίσης δημοσίου χρέους και ανταγωνιστικότητας υπήρξε κατώτερη των μεγάλων αναγκών. Ελπίζω βέβαια, να μην αποδειχθεί κάτι που σήμερα φαίνεται ως πιθανό: πως δηλαδή δεν αποκλείεται να αναδειχθεί η καλύτερη έως σήμερα ελληνική κυβέρνηση την περίοδο της κρίσης» είναι το «καρφί» του στην τρικομματική κυβέρνηση του κ. Σαμαρά.Στο Γ.Παπανδρέου ωστόσο χρεώνει «δημαγωγική αντιπολιτευτική πρακτική πριν από το 2009», «αδυναμία και φόβο να μιλάμε με τον πολίτη τη γλώσσα της πραγματικότητας». Ο κ. Λοβέρδος επισημαίνει ακόμη πως «η ανάγκη να αποταθούμε στην Ε.Ε. για την επίλυση των προβλημάτων μας αντέφασκε με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου ενώ χαρακτηρίζει «καταστροφική» την ιδέα του τότε Πρωθυπουργού περί δημοψηφίσματος.
Απολύτως ενδεικτικό της αποστασιοποίησης Λοβέρδου από τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, είτε πως δεν αναφέρεται καθόλου σ΄αυτά ενώ ακόμη και το όνομα του Βαγγέλη Βενιζέλου, το χρησιμοποιεί μία και μόνη φορά όπου του πιστώνει τη θετική έκβαση του Psi, δηλαδή του «κουρέματος» των ομολόγων.
Πηγή: real.gr (ρεπορτάζ της Κάτιας Μακρή)
«Η αναμονή μου λαμβάνει τέλος. Σε ο,τι αφορά τις προθέσεις μου, η έκδοση των θέσεων για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση συνιστά πολιτική ενέργεια. Θα αγωνιστώ για να καταρτιστεί, επιτέλους, και να εφαρμοστεί το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και επιστροφής στο δρόμο της ευημερίας και αξιοπιστίας. Η πίστη μου σε αυτό που επιχειρώ είναι ακλόνητη!» είναι οι τελευταίες λέξεις του κειμένου.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, με την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου, το οποίο θα προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις, διαπιστώνει πως «στην Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για ένα συμμετοχικό, ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο. Δεν έχει σημασία αν ο αυτός ο χώρος, αυτή η παράταξη θα προκύψει από την μετεξέλιξη υπάρχοντος κόμματος, ή τη συγχώνευση, ή την εκλογική συμπόρευση υφιστάμενων σχηματισμών, ή ακόμη και από την ίδρυση ενός νέου κόμματος που θα συσπειρώνει τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας» αναφέρει χαρακτηριστικά, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα. Ένα κόμμα που όπως περιγράφει ο Ανδρέας Λοβέρδος θα έχει κατοχυρωμένη την εκπροσώπηση των τάσεων στην ηγεσία και σταθερό αριθμό μελών στα όργανα που θα προκύπτουν από ψηφοφορίες. «Η λογική των οργάνων-φυσαρμονικών, που κατήργησε την αξία της συμμετοχής κι όπως είδαμε στο ΠΑΣΟΚ μετέτρεψε π.χ. το Εθνικό Συμβούλιο σε μη αποφασίζον σώμα, περνούν οριστικά στο παρελθόν» η κριτική του για τη προεδρία Παπανδρέου αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί και επί Βενιζέλου η Ιπποκράτους.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος επισημαίνει πως η χώρα χρειάζεται «ένα κινηματία Πρωθυπουργό, 8-10 πολύ δυναμικούς υπουργούς και 30-40 δυναμικά στελέχη στον κρατικό μηχανισμό που μπορούν να φέρουν την άνοιξη που περιμένουμε». Ο ίδιος επιμένει σε πολλά σημεία του βιβλίου για την αναγκαιότητα εκπόνησης και εφαρμογής «εδώ και τώρα ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση». Αναλύει τους άξονες αυτού του σχεδίου με έμφαση στην ανάπτυξη αλλά και σε μια γενναία και ριζοσπαστική συνταγματική αναθεώρηση και κάνει λόγο για «αμετανόητους πολιτικούς, οι οποίοι, σε πείσμα της κρυστάλλινης εμπειρίας, εξακολουθούν να πιστεύουν πως η ανάπτυξη είναι ζήτημα διεθνούς επαιτείας. Πρέπει να αποκαλυφθούν ως προς την ουσία των επιχειρημάτων τους στον ελληνικό λαό και να αφήσουν άλλους ρεαλιστικότερους και ανταγωνιστικότερους να δώσουν αυτή τη μάχη».Ο κ. Λοβέρδος επί τοις ουσίας προεξοφλεί πως η έλλειψη αυτού του Εθνικού Σχεδίου θα είναι ίσως η αιτία αποτυχίας της τρικομματικής κυβέρνησης και, επαναφέροντας στο προσκήνιο μια παλιότερη παρέμβαση του (Ιούνιος 2012) επισημαίνει: «Κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα πάρει τώρα ή αύριο εισπρακτικά μέτρα 11,5 δις ευρώ δεν θα υπάρξει» αναφέρει χαρακτηριστικά επιμένοντας στην αναγκαιότητα της παράτασης της δημοσιονομικής προσαρμογής με ταυτόχρονη εφαρμογή αναπτυξιακού πλάνου.
Ο κ. Λοβέρδος επιχειρεί και μία αποτίμηση της διετούς διακυβέρνησης Παπανδρέου. «Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αν δεν υπήρχε η κρίση, θα ήταν μία από τι καλύτερες κυβερνήσεις στην Ε.Ε γι αυτή την περίοδο. Υπό τις συνθήκες, όμως, κρίσης δημοσίου χρέους και ανταγωνιστικότητας υπήρξε κατώτερη των μεγάλων αναγκών. Ελπίζω βέβαια, να μην αποδειχθεί κάτι που σήμερα φαίνεται ως πιθανό: πως δηλαδή δεν αποκλείεται να αναδειχθεί η καλύτερη έως σήμερα ελληνική κυβέρνηση την περίοδο της κρίσης» είναι το «καρφί» του στην τρικομματική κυβέρνηση του κ. Σαμαρά.Στο Γ.Παπανδρέου ωστόσο χρεώνει «δημαγωγική αντιπολιτευτική πρακτική πριν από το 2009», «αδυναμία και φόβο να μιλάμε με τον πολίτη τη γλώσσα της πραγματικότητας». Ο κ. Λοβέρδος επισημαίνει ακόμη πως «η ανάγκη να αποταθούμε στην Ε.Ε. για την επίλυση των προβλημάτων μας αντέφασκε με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου ενώ χαρακτηρίζει «καταστροφική» την ιδέα του τότε Πρωθυπουργού περί δημοψηφίσματος.
Απολύτως ενδεικτικό της αποστασιοποίησης Λοβέρδου από τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, είτε πως δεν αναφέρεται καθόλου σ΄αυτά ενώ ακόμη και το όνομα του Βαγγέλη Βενιζέλου, το χρησιμοποιεί μία και μόνη φορά όπου του πιστώνει τη θετική έκβαση του Psi, δηλαδή του «κουρέματος» των ομολόγων.
Πηγή: real.gr (ρεπορτάζ της Κάτιας Μακρή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου