Συνδέεται με τους νευροδιαβιβαστές και ρυθμίζει τη δραστηριότητα ενός ενζύμου που διασπά τη σεροτονίνη, την ντοπαμίνη και άλλες χημικές ουσίες «ευφορίας» στον εγκέφαλο. Το γονίδιο ΜΑΟΑ, όπως λέγεται, είναι αυτό που κατά τους επιστήμονες κάνει τις γυναίκες ευτυχισμένες.
Αρχικά, ανακαλύφθηκε το «γονίδιο του πολεμιστή», που κάνει επιθετικούς τους άνδρες. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, υπάρχει και το «γονίδιο της ευτυχίας» για τις γυναίκες.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα ανακάλυψαν ότι η χαμηλή έκφραση του γονιδίου ΜΑΟΑ προκαλεί θετικά συναισθήματα στις γυναίκες. Στους άνδρες όμως ασκεί ακριβώς την αντίθετη δράση, καθώς σχετίζεται με την επιθετικότητα.Αρχικά, ανακαλύφθηκε το «γονίδιο του πολεμιστή», που κάνει επιθετικούς τους άνδρες. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, υπάρχει και το «γονίδιο της ευτυχίας» για τις γυναίκες.
Στη νέα μελέτη οι ερευνητές εξέτασαν την έκφραση του γονιδίου σε 193 γυναίκες και 152 άνδρες, που είχαν επίσης συμπληρώσει ειδικά ερωτηματολόγια για την ευτυχία που ένιωθαν.
Οπως διαπίστωσαν, οι γυναίκες που διέθεταν έστω και μία κόπια από τον τύπου του ΜΑΟΑ με χαμηλή έκφραση ανέφεραν πως είναι πολύ πιο ευτυχισμένες από όσες δεν διέθεταν καμία.
Αντιθέτως, οι άνδρες που έφεραν την ίδια κόπια δεν ανέφεραν μεγαλύτερη ευτυχία απ’ ό,τι οι συνομήλικοί τους χωρίς αυτήν.
Οι ερευνητές έλαβαν βεβαίως υπ’ όψιν τους και άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την ευτυχία, όπως η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και το εισόδημα.
Οπως γράφουν στην επιθεώρηση «Πρόοδος στην Νευροψυχοφαρμακολογία & Βιολογική Ψυχιατρική» (PNPBP), η διαφορά μεταξύ των δύο φύλων ενδεχομένως οφείλεται στην τεστοστερόνη, η οποία μπορεί να μετριάζει τη θετική επίδραση του ΜΑΟΑ στους άνδρες.
Κατά τον δρα Χένιαν Τσεν, αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Επιδημιολογίας & Βιοστατιστικής του Κολεγίου Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα, η χαμηλή έκφραση του ΜΑΟΑ έχει σχετισθεί καιι με προβλήματα όπως ο αλκοολισμός, η επιθετικότητα και η αντικοινωνική συμπεριφορά, γι’ αυτό και η ανακάλυψή του ήταν έκπληξη. «Εξαιτίας αυτών των συσχετίσεων, αποκαλείται ακόμα και “γονίδιο του πολεμιστή” από ορισμένους επιστήμονες» εξήγησε. «Ωστόσο, η μελέτη μας δείχνει πως στις γυναίκες τουλάχιστον έχει και μια πολύ πιο φωτεινή πλευρά».
Μια προηγούμενη έρευνα, αυτή των Fox, Ridgewell & Ashwin, του Πανεπιστημίου του Essex, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Proceedings of the Royal Society B», επιβεβαιώνει επίσης τη γενετική προδιάθεση που έχουν ορισμένοι να είναι περισσότερο αισιόδοξοι και κατ’ επέκταση ευτυχείς, αφού η αντίδρασή μας στις δυσκολίες της ζωής ρυθμίζεται μερικώς από τα επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που συμμετέχει στη ρύθμιση της διάθεσής μας, του θυμού, της επιθετικότητας, της σεξουαλικότητας κ.ά. Πολλά μάλιστα αντικαταθλιπτικά φάρμακα στοχεύουν στην αύξηση των επιπέδων σεροτονίνης στον εγκέφαλο.
Το γονίδιο ΜΑΟΑ κωδικοποιεί ένα ένζυμο (τη μονοαμινική οξειδάση Α, της κατηγορίας των νευροδιαβιβαστών) υπεύθυνο για τη διαβίβαση σημάτων μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου (νευροδιαβιβαστής). Χαμηλή παραγωγή του ενζύμου αυτού, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Terrie Moffitt, συνδέεται με επιθετικότητα και βίαιη συμπεριφορά νεαρών αγοριών που έχουν μεγαλώσει σε βίαιο περιβάλλον.
Γένους θηλυκού και η ευγνωμοσύνη
Η ικανότητα ενός ανθρώπου να νιώθει ευγνωμοσύνη είναι ένας από τους παράγοντες-κλειδιά για την ευτυχία, όπως έδειξε μία ακόμα επιστημονική έρευνα. Οι γυναίκες πλεονεκτούν έναντι των ανδρών από την άποψη της γενναιοδωρίας. Η έρευνα του καθηγητή ψυχολογίας Τοντ Κασντάν, του αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζορτζ Μέισον, που δημοσιεύτηκε στο «Journal of Personality», διαπίστωσε ότι οι άνδρες είναι πολύ λιγότερο πιθανό να νιώσουν και να εκφράσουν ευγνωμοσύνη σε σχέση με τις γυναίκες, γι’ αυτό μειονεκτούν στο να νιώσουν ευτυχία.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό ψυχολόγο, η ευγνωμοσύνη και το αίσθημα χαράς, όταν κάποιος παίρνει ένα δώρο, είναι ένα από τα ουσιώδη χαρακτηριστικά για να ζει κανείς μια καλή ζωή. Οι γυναίκες αποδέχονται με ευχαρίστηση ένα δώρο, αλλά οι άνδρες δεν προλαβαίνουν να ξετυλίξουν το δώρο και αρχίζουν να αισθάνονται το βάρος της υποχρέωσης απέναντι σε αυτόν που τους το χάρισε.
«Αν και η επίδραση της ευγνωμοσύνης βραχυπρόθεσμα είναι μικρή, μακροπρόθεσμα μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά» δήλωσε ο Κασντάν, ο οποίος τόνισε ότι «επειδή οι άνδρες διδάσκονται από μικροί γενικώς να ελέγχουν και να κρύβουν τα συναισθήματά τους, αυτό λειτουργεί αργότερα περιοριστικά για την ευτυχία και την ευημερία τους».
Η ικανότητα ενός ανθρώπου να νιώθει ευγνωμοσύνη είναι ένας από τους παράγοντες-κλειδιά για την ευτυχία, όπως έδειξε μία ακόμα επιστημονική έρευνα. Οι γυναίκες πλεονεκτούν έναντι των ανδρών από την άποψη της γενναιοδωρίας. Η έρευνα του καθηγητή ψυχολογίας Τοντ Κασντάν, του αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζορτζ Μέισον, που δημοσιεύτηκε στο «Journal of Personality», διαπίστωσε ότι οι άνδρες είναι πολύ λιγότερο πιθανό να νιώσουν και να εκφράσουν ευγνωμοσύνη σε σχέση με τις γυναίκες, γι’ αυτό μειονεκτούν στο να νιώσουν ευτυχία.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό ψυχολόγο, η ευγνωμοσύνη και το αίσθημα χαράς, όταν κάποιος παίρνει ένα δώρο, είναι ένα από τα ουσιώδη χαρακτηριστικά για να ζει κανείς μια καλή ζωή. Οι γυναίκες αποδέχονται με ευχαρίστηση ένα δώρο, αλλά οι άνδρες δεν προλαβαίνουν να ξετυλίξουν το δώρο και αρχίζουν να αισθάνονται το βάρος της υποχρέωσης απέναντι σε αυτόν που τους το χάρισε.
«Αν και η επίδραση της ευγνωμοσύνης βραχυπρόθεσμα είναι μικρή, μακροπρόθεσμα μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά» δήλωσε ο Κασντάν, ο οποίος τόνισε ότι «επειδή οι άνδρες διδάσκονται από μικροί γενικώς να ελέγχουν και να κρύβουν τα συναισθήματά τους, αυτό λειτουργεί αργότερα περιοριστικά για την ευτυχία και την ευημερία τους».
ΣΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ
Κάθε άνθρωπος έχει ένα ζεύγος γονιδίων ΜΑΟΑ (ένα από τον πατέρα και ένα από τη μητέρα του), εκ των οποίων το ένα γονίδιο μπορεί να είναι «αποτελεσματικό» και το άλλο «αναποτελεσματικό» όσον αφορά τον βαθμό που επηρεάζει τους νευροδιαβιβαστές και κατ’ επέκταση τη διάθεση και τη συμπεριφορά του ατόμου. Επιστήμονες εξέτασαν 2.500 ανθρώπους ηλικίας 18 έως 26 ετών και συνέκριναν τον γενετικό χάρτη τους με τους λογαριασμούς στην πιστωτική τους κάρτα. Οσοι διέθεταν στο DNA τους τη λεγόμενη «αναποτελεσματική» παραλλαγή του συγκεκριμένου γονιδίου είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να χρωστάνε.
Η πιθανότητα ήταν μεγαλύτερη σε ποσοστό από 8% (αν μόνο το ένα από τα δύο γονίδια του ζεύγους ΜΑΟΑ ήταν «αναποτελεσματικό») και έως 16% (αν και τα δύο γονίδια που είχαν κληρονομηθεί και από τους δύο γονείς ήταν «αναποτελεσματικά»). Οπως δήλωσε ο Ντε Νεβ, της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), «είναι ξεκάθαρο από τα δεδομένα ότι αυτό το “αναποτελεσματικό” γονίδιο, που εν μέρει κυβερνά τις παρορμήσεις μας, παίζει σημαντικό ρόλο στο κατά πόσον κάποιος έχει χρέη στην πιστωτική του κάρτα».
Κάθε άνθρωπος έχει ένα ζεύγος γονιδίων ΜΑΟΑ (ένα από τον πατέρα και ένα από τη μητέρα του), εκ των οποίων το ένα γονίδιο μπορεί να είναι «αποτελεσματικό» και το άλλο «αναποτελεσματικό» όσον αφορά τον βαθμό που επηρεάζει τους νευροδιαβιβαστές και κατ’ επέκταση τη διάθεση και τη συμπεριφορά του ατόμου. Επιστήμονες εξέτασαν 2.500 ανθρώπους ηλικίας 18 έως 26 ετών και συνέκριναν τον γενετικό χάρτη τους με τους λογαριασμούς στην πιστωτική τους κάρτα. Οσοι διέθεταν στο DNA τους τη λεγόμενη «αναποτελεσματική» παραλλαγή του συγκεκριμένου γονιδίου είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να χρωστάνε.
Η πιθανότητα ήταν μεγαλύτερη σε ποσοστό από 8% (αν μόνο το ένα από τα δύο γονίδια του ζεύγους ΜΑΟΑ ήταν «αναποτελεσματικό») και έως 16% (αν και τα δύο γονίδια που είχαν κληρονομηθεί και από τους δύο γονείς ήταν «αναποτελεσματικά»). Οπως δήλωσε ο Ντε Νεβ, της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), «είναι ξεκάθαρο από τα δεδομένα ότι αυτό το “αναποτελεσματικό” γονίδιο, που εν μέρει κυβερνά τις παρορμήσεις μας, παίζει σημαντικό ρόλο στο κατά πόσον κάποιος έχει χρέη στην πιστωτική του κάρτα».
Αλλαξε ο στόχος άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού
Τα αυτοάνοσα νοσήματα στο παρελθόν δεν υπήρχαν σε τέτοια ένταση και σε τόσο σοβαρές ασθένειες, γιατί το αμυντικό σύστημα ήταν κυρίως απασχολημένο να αντιμετωπίζει τους εξωτερικούς παράγοντες. Τώρα πρέπει να ασχοληθεί με τον εαυτό του και ως εκ τούτου οποιαδήποτε αντίδραση μέσα από τον ίδιο τον οργανισμό θεωρείται ότι στρέφεται εναντίον του και έχει την ανάγκη δημιουργίας αυτοάνοσου. Το χάσμα ανάμεσα στην ανθρώπινη ανατομία και στο μοντέρνο πολιτισμό ολοένα μεγαλώνει.
Ετσι λοιπόν, βλέπουμε τους Αφρικανούς που παράλληλα είχαν τα γονίδια που εμπόδιζαν την ελονοσία τώρα να γίνονται ευπαθείς λόγω αυτών προς την αναιμία ή τα γονίδια που τους έκαναν να αντέχουν στην αφυδάτωση να τους κάνουν σήμερα υπερτασικούς.
Πηγή: neurotalk.com
Τα αυτοάνοσα νοσήματα στο παρελθόν δεν υπήρχαν σε τέτοια ένταση και σε τόσο σοβαρές ασθένειες, γιατί το αμυντικό σύστημα ήταν κυρίως απασχολημένο να αντιμετωπίζει τους εξωτερικούς παράγοντες. Τώρα πρέπει να ασχοληθεί με τον εαυτό του και ως εκ τούτου οποιαδήποτε αντίδραση μέσα από τον ίδιο τον οργανισμό θεωρείται ότι στρέφεται εναντίον του και έχει την ανάγκη δημιουργίας αυτοάνοσου. Το χάσμα ανάμεσα στην ανθρώπινη ανατομία και στο μοντέρνο πολιτισμό ολοένα μεγαλώνει.
Ετσι λοιπόν, βλέπουμε τους Αφρικανούς που παράλληλα είχαν τα γονίδια που εμπόδιζαν την ελονοσία τώρα να γίνονται ευπαθείς λόγω αυτών προς την αναιμία ή τα γονίδια που τους έκαναν να αντέχουν στην αφυδάτωση να τους κάνουν σήμερα υπερτασικούς.
Πηγή: neurotalk.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου