Του Νίκου Νυφούδη : Χάραξη τουριστικής πολιτικής με τον… Ξένιο Δία!

Ακόμα και σήμερα, που έχουν περάσει τρία περίπου χρόνια αφότου η κρίση μάς χτύπησε και έχει διαλύσει κάθε παραγωγικό ιστό της χώρας -υποσχόμενη φυσικά ότι θα αλλάξει προς το καλύτερο τον τρόπο που σκεφτόμαστε και δημιουργούμε οι νεοέλληνες- φαίνεται πως ελάχιστα πράγματα γίνονται ή προγραμματίζονται για τον τουρισμό της χώρας.

Ξενία, κάμπινγκ ΕΟΤ, αιγιαλός, beach bar και μαρίνες είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που αποτελούσαν επίκεντρο των όσων διαδραματίζονταν κάθε καλοκαίρι σε διάφορες γωνιές της χώρας. Ξενία που τα ξέχασε και ο Θεός… Δίας, στο όνομα του οποίου ήταν αφιερωμένα τα πρωτοποριακά αυτά ξενοδοχεία, τα διαλυμένα κάμπινγκ στις περισσότερες περιπτώσεις -όπως της Επανομής, Θεσσαλονίκης- να θυμίζουν Μπαγκλαντές ρισκάροντας να αδικήσω την Ασιατική χώρα που δεν έχω επισκεφτεί, οι καταπατημένες παραλίες -από τον Αστέρα μέχρι και το σπίτι του καθενός από εμάς που έβαλε ένα λυόμενο επάνω στην παραλία-, τα πάρε δώσε στην Χαλκιδική με το παιχνίδι εκατομμυρίων -μεγάλος χαμένος το ελληνικό δημόσιο, όπου πολλοί δείχνουν από πίσω τοπικούς παράγοντες να κάνουν χοντρό παιχνίδι- και φυσικά οι Μαρίνες -τη νέα μεγάλη ελληνική μόδα-. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της κατάστασης που επικρατούσε. Χθες. Και σήμερα;

Σήμερα πέρα από την προσπάθεια -την οποία τουλάχιστον ευαγγελίζονται οι ιθύνοντες γιατί δεν έχουμε δει και πολλά- για την αξιοποίηση των ερειπωμένων Ξενία, τίποτα άλλο δεν φαίνεται να αλλάζει στον ορίζοντα. Ο αιγιαλός παραμένει το ίδιο καταπατημένος, τα beach bar αυξάνονται και πληθύνονται με θολές μεθόδους, τα κάμπινγκ του ΕΟΤ το ίδιο κατεστραμμένα να μας θυμίζουν την παρακμή αυτής της χώρας και φυσικά οι μαρίνες να σχεδιάζονται από τους δημάρχους χωρίς καμία συνοχή και κανένα σχέδιο συνολικής τουριστικής αξιοποίησης. Σε ποια άλλη χώρα θα υπήρχε αυτή η ενιαία ακτογραμμή του κόλπου του Θερμαϊκού από το Καλοχώρι μέχρι την Νέα Μηχανιώνα και δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η ένωση της για να μπορεί ο επισκέπτης να περπατήσει από τη μία άκρη στην άλλη; Με πολλά και διαφορετικά οφέλη. Καταρχήν ένα τεράστιο τουριστικό προϊόν, κατά δεύτερον μια ανάσα για οικιστική ανάπτυξη σε περιοχές που σήμερα φλερτάρουν με την εγκατάλειψη όπως η περιοχή της Κάτω Πυλαίας.

Τα κάμπινγκ του ΕΟΤ, όμως, παραμένουν πραγματικά τα πιο αδικημένα project, σοσιαλιστικού τύπου κατά τη γνώμη μου, που θα μπορούσαν -όπως το έκαναν και στο παρελθόν- να δίνουν τη δυνατότητα για καλές και οικονομικές διακοπές στον λαό. Είναι αδιανόητο να χτυπάς αλύπητα έναν ολόκληρο λαό και να μην προβλέπεις να αντισταθμίσεις τις οικονομικές απώλειές του με κοινωνικές παροχές. Και το κάμπινγκ του ΕΟΤ είναι μια κοινωνική παροχή, όπως το φθηνό εισιτήριο στις μεταφορές, το φθηνό ρεύμα και αέριο και τόσα άλλα. Που για κανένα δεν γίνεται τίποτα. Για να μην μιλήσω για ξακουστές περιπτώσεις beach bar που όχι μόνο δεν αποδίδουν το παραμικρό στο ελληνικό δημόσιο για τις ξαπλώστρες που προσφέρουν σε επιφανείς πελάτες τους, αλλά φοροδιαφεύγουν με τον πιο προκλητικό τρόπο.

Η ερώτηση είναι τί θα έπρεπε να γίνει; Για αρχή, να προστατεύσουμε τα Ξενία, που βρίσκονται στις καλύτερες περιοχές της χώρας, από όλους αυτούς τους “επενδυτές” που θα δείξουν ενδιαφέρον για την αγορά τους. Ναι, πρέπει να τα αναβιώσουμε αλλά με τους σωστούς όρους και αν πρέπει να πουληθούν αυτό να γίνει στη σωστή τιμή. Όλοι αυτοί που ορέγονται τον αιγιαλό πρέπει να καταλάβουν πως για την ΟΡΘΗ χρήση τους και χωρίς να εμποδίζεται η πρόσβαση στους πολίτες πρέπει να αποδίδουν το ανάλογο τίμημα στο Ελληνικό δημόσιο. Η χώρα μας έχοντας το υψηλότερο ποσοστό ακτογραμμής στην Ευρώπη, θα πρέπει να βρει τρόπο αυτή από μόνη της να αποτελέσει τουριστικό προϊόν. Δεν είναι τυχαίο που η Βαρκελώνη κατάφερε να χτίσει έναν ολόκληρο μύθο πάνω σε μια ανάπλαση της παραλίας της. Και φυσικά, τελευταίο και πιο σημαντικό, τα κάμπινγκ του ΕΟΤ που μπορούν να αποτελέσουν μια εναλλακτική πρόταση για τον Έλληνα και ξένο πολίτη, διαφορετική από αυτή του ακριβού τουρισμού. Φθηνός ποιοτικός τουρισμός, με ανάδειξη των εναλλακτικών σπορ και της ελληνικής φύσης. Και σε καμία περίπτωση ξεπούλημα και αυτής της γης σε “σωτήρες” της χώρας.

Για να δούμε όμως, μέχρι σήμερα οι πολιτικές επιλογές πολλές, οι πολιτικοί “λίγοι”. Ή αλλιώς το πνεύμα μεν πρόθυμο ή δε σάρκα ασθενής, πια. Πολύ ασθενής!

* Ο κ. Νυφούδης είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δημοτικός σύμβουλος του δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη και δημιουργός του "The Life Goddess"