Του Γρηγόρη Σαρίδη : Προοδευτικές αλλαγές με σχέδιο και προοπτική

 Τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα των ευρωεκλογών ήδη προκάλεσαν ανασχηματισμό της κυβέρνησης με άδηλο μέλλον. Πυροδότησαν προβληματισμό, συζητήσεις και κινητικότητα. Φανερό ότι δεν επικυρώθηκε η ανατροπή που πρέσβευε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το δίλημμα που κατασκεύασε ο πρωθυπουργός και καλούσε να επιδοκιμαστεί η αποτρεπτική παρουσία του. Καθαρό επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χτίζει» σταδιακά την εκλογική επικράτησή του.
Επεκτείνεται χωρικά, βαθαίνει θεσμικά με άξονα την κυριαρχία ως εναλλακτική δυνατότητα χώρας και κοινωνίας. Εκκρεμότητα αν καταφέρει να διαμορφώσει πολιτικές συμμαχίες ή θα επιλέξει από ανάγκη. Σε αντίθεση, η Νέα Δημοκρατία συρρικνώνεται και δημιουργείται ένας κεντροδεξιός αστερισμός εφήμερων σχημάτων και προσώπων. Ένας ρευστός «πολωμένος πολυκερματισμός» με «αντιμνημονιακή» χροιά ο οποίος θα αναγκαστεί να ενταχθεί στις κύριες δυνάμεις. Όπως και ένα ισχυρό ακροδεξιό μόρφωμα, αποτύπωση «ιστορικών ανεπαρκειών του ελληνικού μεταπρατικού συστήματος νομής και εξουσίας». 

Παρενέργεια των αποτελεσμάτων, η πολιτική περιδίνηση της ΔΗΜΑΡ και η πιστοποίηση ύπαρξης ενός στρατηγικού πολιτικά και αριθμητικά χώρου στο πεδίο της κεντροαριστεράς. Ζητούμενο γι’ αυτήν στη μεταβατική φάση που θα κρίνει τη δυνατότητά της να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις, η διαμόρφωση συλλογικής πολιτικής ταυτότητας, τοποθέτησης στη συγκυρία με θεσμικό τρόπο εν μέρει και εν όλω, σεβασμός διαφορετικότητας και υπέρβαση πρόσκαιρων παρεΐστικων ή προσωπικών σχεδιασμών. Συντελείται στην κοινωνία ένας ριζικός μετασχηματισμός εκλογικής έκφρασης και εκπροσώπησης ως αποτέλεσμα της καταστροφής που επήλθε στην παραγωγική δομή, την κοινωνική και πολιτική λειτουργία. Τα παραπάνω συνοψίζονται σ’ ένα αίτημα με πολλούς αποδέκτες, το οποίο έχει ως εξής: Αλλαγές με πολιτικό σχέδιο και προοδευτικό περιεχόμενο, σύνθεση απόψεων με προοπτική. Επί της ουσίας τίθενται κοινά ερωτήματα και αναζητούνται καλύτερες απαντήσεις. Η πραγματικότητα κρίσης και εκλογικής καταγραφής έθεσε σε κίνηση διαδικασίες αναζήτησης, διαφωνιών και συγκλίσεων. Ειδικά στην κεντροαριστερά γίνεται αντιληπτό ότι εκτός από την απαραίτητη προϋπόθεση ενιαίας, ξεχωριστής και αυτοδύναμης παρουσίας με προοδευτικό περιεχόμενο υπάρχουν κρίσιμα ερωτήματα που θέλουν καθαρές απαντήσεις:

 1. Υπάρχει άλλη εφικτή δυνατότητα για τη διακυβέρνηση του τόπου πέραν της υπαρκτής σημερινής κυβέρνησης, ποια είναι αυτή και πως μπορεί να επιτευχθεί; 

2. Ποιες είναι οι αναγκαίες προοδευτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν; 

3. Ποιες συμμαχίες μπορούν να επιδιωχθούν για να επιτευχθούν οι αλλαγές πολιτικής;

 4. Μπορεί να υπάρξει κοινή πορεία με προοπτική των διαφορετικών φορέων της και ποια θα είναι τύχη των σημερινών εκφράσεών της - ΠΑΣΟΚ, Ελιά, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ; Χωρίς να ξεχνάμε ότι οι πολίτες με τις επιλογές τους έδειξαν ότι εκτός από αλλαγές πολιτικών επιδιώκουν και ανάδειξη νέων προσώπων με πολιτικό περιεχόμενο. Τα οποία μπορούν να υπηρετήσουν συλλογικά επιλεγμένες απαντήσεις και όχι αντίστροφα. Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες και δεν μπορούν να περιοριστούν σε βολικούς αφορισμούς, μονόδρομες επιλογές και αποσιώπηση δυνατοτήτων για να βγούμε στιγμιαία από το αδιέξοδο, το οποίο θα βρούμε μπροστά μας στην επόμενη στροφή των πραγμάτων. 

Κρίσιμο ζήτημα, τι θα αποφασίσει με θεσμικό τρόπο το ΠΑΣΟΚ ως ραχοκοκαλιά της κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ ως ιστορικό δημιούργημα με κοινωνικές και πολιτικές ρίζες ούτε κατακτάται από ομάδες στελεχών, ούτε παρακάμπτεται, ούτε διαλύεται με εξωθεσμικό τρόπο. Η ενότητα, η συμπόρευση και η συνεργασία όλων των υπαρκτών δυνάμεων που θέλουν να ορίζονται ως κεντροαριστερά είναι μια επίπονη προσπάθεια, ευθύνη και χρέος προς τον ιστορικό μεταπολιτευτικό δημιουργό της, τις κοινωνικές δυνάμεις που προσβλέπουν σε αυτήν, και αξίζει τον κόπο να αναληφθεί. 

 * Ο Γρηγόρης Σαρίδης είναι μέλος της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Α’ Θεσσαλονίκης
 Εφημερίδα Μακεδονία Ημερομηνία: 11/06/2014