Γράμματα στο 1%

Υπάρχει ένας διαδικτυακός τόπος που μπορείτε να αφήσετε ένα μήνυμα στο 1% που συνεχίζει ακάθεκτο, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων,  να συσσωρεύει τον πλούτο του κόσμου. Η διεύθυνσή του είναι:http://posts.occupytheboardroom.org/

Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά μηνύματα που έχουν αφήσει κάποιοι χρήστες στο γραμματοκιβώτιό του.

Η Σάρον Μασκντόναλντ από το Σέφιλντ έγραψε ένα μήνυμα με τίτλο “Η απελπισία του 99% της χώρας”.

Σημειώνει σχετικά: “Είμαι 75 ετών και στη διάρκεια της ζωής μου, ποτέ δεν έχω δει τέτοια απόγνωση και τέτοια απελπισία γύρω μου. Έχω διδάξει σε νηπιαγωγεία σε 6 κράτη, σε πλούσια και σε φτωχά παιδιά αλλά και σε παιδιά της λεγόμενης μεσαίας τάξης. Όντως, το 99% των οικογενειών αγωνίζονται καθημερινά να τα βγάλουν πέρα. Έχω δει ένα πεντάχρονο παιδί να επιστρέφει με ένα κλειδί γύρω από το λαιμό του στο άδειο σπίτι του. Οι δυο γονείς του ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται, σε δυο δουλειές ο καθένας τους, και πάλι δεν μπορούσαν να αντέξουν τα έξοδα ενός ιδιωτικού παιδικού σταθμού.  Η πίεση που δέχονται οι οικογένειες είναι ανυπόφορη και συχνά δεν ξέρουν τι να κάνουν τα παιδιά τους. Δεν είναι σε θέση να τους προσφέρουν τα στοιχειώδη. Στο μεταξύ, σα να μην είναι όλα ετούτα αρκετά, τα σχολεία καταρρέουν και οι εκπαιδευτικοί που απολύονται. Η ερώτησή μου προς εσάς, είναι πώς μπορείτε και κοιμάστε τη νύχτα; Εσείς που ανήκετε σ’ αυτό το ελάχιστο 1% είστε υπεύθυνοι για την τόση πολλή δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο. Σας νοιάζει ή όχι;”

H Μισέλ με τη σειρά της γράφει ένα άκρως αποκαλυπτικό κείμενο με τίτλο “Γεια σου, Τομ. Θες να πάμε για καφέ και κουβεντούλα;”

Μεταξύ άλλων σημειώνει: “Γεια σου, Τομ. Πώς είσαι; Θα γούσταρα πολύ να γινόσουν ο καινούριος καλύτερός μου φίλος. Ίσως θα μπορούσες να με βοηθήσεις πώς θα τη βγάλω καθαρή από το χρέος της πιστωτικής κάρτας μου. Ξέρεις, ποτέ δεν ήμουν κακός πελάτης, μέχρι που οι τράπεζες άρχισαν να αλλάζουν τους ρόλους. Πάντα προσπαθούσα να ζω σύμφωνα με τον χρυσό κανόνα. Σου αρέσει ο χρυσός κανόνας; Ξέρω, πιθανώς δεν ξέρεις και πολλά γύρω από το 99%.  Ως επί το πλείστον είμαστε αξιοπρεπείς λαοί που έπαιξαν με τους κανόνες και αγωνίστηκαν για την υλοποίηση του αμερικάνικου ονείρου, αλλά το γ….. την έχει κοπανήσει. Φαίνεται ότι εσύ και οι άλλοι τραπεζίτες παίξατε τυχερά παιχνίδια με τα χρήματα των λαών και στη συνέχεια ζητήσατε διάσωση από την κυβέρνηση και μας αφήσατε να πιστεύουμε πως άμα καταρρεύσετε θα πάψουμε να υπάρχουμε, θα πάψουμε να ζούμε. Το ζήτημα, φίλε, είναι ότι μπορείτε να ξεγελάσετε τους ανθρώπους για λίγο αλλά στη συνέχεια θα το καταλάβουν και θα θυμώσουν. Ήξερες ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί; Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος του 99% βρίσκουν ξανά τη φωνή τους. Οι τραπεζίτες σου τους έχουν κάνει πολύ θυμωμένους. Πάντως, θέλω να σ’ ευχαριστήσω διότι έχω απογοητευτεί που κανείς δεν παρατήρησε τι πραγματικά συνέβαινε το προηγούμενο διάστημα με όλους εσάς τους άπληστους και τους πεινασμένους για δύναμη. Εσύ και οι φίλοι σου στην Ουάσιγκτον προσπαθήσατε να στοχοποιήσετε την άπληστη ένωση εργαζομένων και τους άπληστους και τεμπέληδες καθηγητές κι αυτό δούλεψε για ένα διάστημα και –ουάου!- είναι καταπληκτικό πώς καταφέρνετε και ξεγελάτε τους ανθρώπους και να θεωρητικοποιείτε την πείνα σας για χρήμα. Το κίνημα “Tea Party” ήταν επίσης μια έξυπνη κίνηση από μέρους σας. Έλα τώρα, ξέρω ότι ένας έξυπνος άντρας σαν εσένα, πρέπει να πιάνει τέτοια πράγματα στον αέρα. Είναι τόσο έξυπνος που όλο αυτό πρέπει να μοιάζει ότι “οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι” και ότι ο Πρόεδρος θα ακούσει τα προβλήματα κάποιων τρελών και μετά θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να τους χειραγωγήσουμε. Θα ‘θελα πραγματικά να ακούσω τι λέτε μεταξύ σας. Θα ‘θελα πραγματικά να αγαπώ κάποιους πλούσιους φίλους. Δεν έχω την πολυτέλεια να πάρουμε μαζί ένα δείπνο σε κάποιο ακριβό εστιατόριο, αλλά μπορούμε να πάρουμε έναν καφέ και να κουβεντιάσουμε σε κάποιο Mc Donald. Ένα δολάριο για καφέ, έχω να το ξοδέψω, φίλε. Στην υγειά σου!”