Ολα περί πάρτης και όχι περί πατρίδος...

Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

Χθες είχαμε 11/11/11. Θα έχουμε ξανά σε 100 χρόνια από τώρα, πρώτα ο Θεός, διότι δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει χώρα - μη σου πω και πλανήτης. Ναι το ξέρω, εφιαλτικά ακούγονται αυτά, αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις, κρατάω μια πισινή, διότι εγώ κι εσείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν θα είμαστε εδώ τότε που θα ξαναγίνει 11/11/11. Ευελπιστούμε όμως ότι θα υπάρχει Ελλάδα. Θα μου πεις τώρα, άμα φύγω εγώ από εδώ και οδεύσω «ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός», με νοιάζει τι θα γίνει πίσω; Εσένα μπορεί όχι, αλλά εμένα με νοιάζει. Γιατί άλλοι την άφησαν αυτή την πατρίδα σ' εμάς κι εμείς πρέπει να την αφήσουμε σώα και αβλαβή στους επόμενους και εκείνοι με τη σειρά τους στους μεθεπόμενους και ούτω καθεξής. Υπό την έννοια αυτή, χαιρετίζω και εγώ την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον κύριο Λουκά Παπαδήμο!

Ζήσαμε 10 χρόνια

σε 12 μέρες...

Το ξέρω, όλα τα προηγούμενα έχουν σχέση με την πραγματικότητα που βιώνουμε όση το γάλα με την Καβάλα, η γίδα με τη Χαλκίδα, το σόι με το μπόι, ο φάντης με το ρετσινόλαδο και άλλα άσχετα, ων ουκ έστιν αριθμός! Αλλά μήπως είχαν σχέση με την πραγματικότητα όσα παρακολουθήσαμε στα όρια της έκρηξης (κρόσσια έγιναν τα νεύρα μας) να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας το τελευταίο 12ήμερο, τα οποία έληξαν αισίως χθες το μεσημέρι με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης; Από την ημέρα που τον Γιώργο τον τσίμπησε η γνωστή μύγα τσε - τσε με την κωδική ονομασία «δημοψήφισμα για το ευρώ», ζήσαμε πράγματα και θάματα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα συνέβαιναν ούτε στη διάρκεια δέκα ετών. Ή μήπως είκοσι; Αδυνατώ να προσδιορίσω. Αλλά ότι ζήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές, αυτό δεν συζητείται!

Το δημοψήφισμα

έκοψε το νήμα

Θα ξεχάσω εγώ, για παράδειγμα, το παγωμένο κλίμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε τη διενέργεια δημοψηφίσματος; Το ακίνητο, αποσβολωμένο βλέμμα των υπουργών και των βουλευτών που κατάλαβαν ότι «έτσι ξαφνικά», που λέει και το τραγούδι, κοβόταν το νήμα μιας κυβέρνησης που δύο χρόνια πριν είχε κερδίσει περίπατο τις εκλογές με 11 μονάδες διαφορά και τώρα θύμιζε ασθενή στα τελευταία του που παλεύει να βγει η ψυχή του, αλλά δεν τα καταφέρνει και βασανίζεται άσχημα; Θα ξεχάσω τα όσα ακολούθησαν; Οσα έμαθα για τις Κάννες και που έκαναν εμένα (εμένα!..) να κοκκινίσω - πόσω μάλλον τον Γιώργο που τα άκουγε κιόλας κατά πρόσωπο. Μέχρι κι εκείνος ο Γιούνκερ, ο οποίος άμα το βρει δεν το αφήνει (το ουισκάκι) και πάνω στον πανικό του από το δημοψήφισμα δεν κρατήθηκε και όντας ντίρλα, τον έβριζε. Στιγμές ροκ...

Εψαχναν τρόπο

να ωφεληθούν!

Και ύστερα ήρθε η Κυριακή. Οπου μαζεύτηκαν και είπαν να φτιάξουν κυβέρνηση συνεργασίας, μήπως (λέμε μήπως, γιατί όλα αυτά τα περί συνεργασίας στον αέρα είναι) και σωθεί αυτή η έρμη η χώρα. Αλλά πέρασε η Κυριακή άπρακτη. Και μετά ήρθε η Δευτέρα. Απρακτη και αυτή. Και μετά η Τρίτη. Και ύστερα η Τετάρτη. Και έγινε ο εξευτελισμός της πολιτικής ζωής πλήρης και ολοσχερής. Τέλειος. Και κατάλαβε και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας ότι οι πολιτικοί αρχηγοί - μικροί, μεγάλοι δεν έχει σημασία (όλοι ίδιοι είναι) - το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα βγουν ωφελημένοι. Οι ίδιοι και τα κόμματά τους. Και αν δεν υπάρχει κάτι να ωφεληθούν, τουλάχιστον να μη χάσουν. Να μη ζημιώσουν στο παραμικρό. Μετά τοποθετούν το εθνικό συμφέρον. Πολύ μετά. Να εκεί πίσωωωωω, να χρειάζεσαι κιάλια να το δεις.

Τι έλεγαν

τα παπαγαλάκια

Φώναζαν εφημερίδες, ραδιόφωνα, κανάλια και η κοινή λογική για τον Παπαδήμο ότι είναι η ιδανικότερη επιλογή, ότι ξέρει το θέμα, το έχει χειριστεί, είναι οικονομολόγος περιωπής και, ως εκ τούτου, αν αναλάμβανε θα ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. «Οχι», απαντούσαν πεισματικά και οι δυο. Και ο Γιώργος και ο Σαμαράς - και μην ακούτε τίποτε. Γιατί άραγε; Ακριβώς γιατί τον πρότειναν τα μέσα. «Ανθρωπος των συμφερόντων» ο Παπαδήμος, κόβεται, διακήρυσσαν τα (απαραίτητα σε αυτές τις περιπτώσεις) παπαγαλάκια που ενδημούν στο περιβάλλον των αρχηγών. «Τραπεζίτη δεν βάζουμε», έλεγαν επιπρόσθετα τα του Σαμαρά. «Βάζει όρους ο Παπαδήμος», έριχναν λάδι στη φωτιά οι από γύρω. Και γιατί όλα αυτά; Γιατί οι λεβέντες σκέφτονταν την πάρτη τους. Σου λέει, αν πετύχει ο Παπαδήμος στη θέση του πρωθυπουργού, ως κεντρώος, μετριοπαθής άνθρωπος που είναι, μπορεί να εγκατασταθεί στο πολιτικό προσκήνιο ως υπαρκτό πολιτικό μέγεθος και άντε μετά να τον ξεκουνήσεις! Ολα περί πάρτης και όχι περί πατρίδος...

Απίστευτες

υποψηφιότητες

Ακραία ως εκτίμηση, αλλά ας βρεθεί κάποιος να μου προσφέρει μια άλλη, με βάση τα όσα συνέβησαν και τα όσα διακινήθηκαν στο παρασκήνιο. Μία, όχι πολλές. Δεν είναι δυνατόν να φτάνει στο σημείο ο Παπανδρέου να προτείνει για νέο πρωθυπουργό τον προσωπικό του φίλο Φίλιππο Πετσάλνικο, γνωρίζοντας ότι θα τον κατηγορήσουν ότι τοποθετεί ακόμη έναν... κηπουρό του (όπως κατά κόρον λέχθηκε αυτές τις λίγες ώρες που ο συμπαθής κατά τα άλλα Φίλιππος έμεινε υποψήφιος πρωθυπουργός), και να αρνείται το προφανές ότι ο Παπαδήμος ήταν η πλέον ενδεδειγμένη επιλογή. Ούτε να συζητάει την προηγουμένη επί δέκα ώρες υποψηφιότητα του επίσης συμπαθούς Απόστολου Κακλαμάνη ή να εξετάζει σοβαρά, ας πούμε, την περίπτωση του καθηγητή Ιωάννη Κουκιάδη. Κάτι σημαίνουν όλα αυτά - ότι ο Γιώργος είχε πεισθεί (ήθελα να ήξερα από ποιον!) πως μπορεί να έμενε φεύγοντας! Ηθελα να ήξερα ποιος του πιπίλιζε το μυαλό με κάτι τέτοια...

Θέλουν τον πολιτικό διασυρμό του;
Οι άνθρωποι του Γιώργου είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύντομης παρουσίας του στην ηγεσία της χώρας. Ισως κάποια στιγμή, όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, θα πρέπει να αξιολογήσουμε έναν προς έναν όλους αυτούς που βρέθηκαν δίπλα του και τον οδήγησαν στην καταστροφή. Φαντάζομαι ότι ανάλογη αξιολόγηση θα κάνει και ο ίδιος όταν κρυώσει κάπως το πράγμα και αρχίσει να ψάχνεται για το πώς από πανίσχυρος Πρωθυπουργός το 2009, μέσα σε δύο χρόνια, έναν μήνα και τρεις ημέρες εγκατέλειψε υβριζόμενος την εξουσία. Του χρειάζεται πάντως αυτή η αξιολόγηση. Ισως τον βοηθήσει να δει καθαρά πού τον οδηγούν πάλι, για να πετύχουν τον απόλυτο πολιτικό διασυρμό του.  Γιατί ακούω ήδη ότι τον πιέζουν να παραμείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και να τεθεί επικεφαλής της μάχης των εκλογών του Φεβρουαρίου εφόσον δεν έχει
εν τω μεταξύ γίνει αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ