αναγκαστικά μετεξεταστέοι.
Φέτος το καλοκαίρι, οι μετεξεταστέοι μοιάζουν λίγοι περισσότεροι. Διαφορετικά, είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς πως μέσα στο σορό των μνημονιακών υποχρεώσεων και σημειώσεών τους οι αρμόδιοι πολιτικοί παράγοντες ανακαλύπτουν εξαίφνης τον τρόπο να λύσουν το γόρδιο δεσμό. Βρίσκουν, δηλαδή στα κιτάπια τους ένα πρωί ότι μνημονιακή υποχρέωση της χώρας αποτελεί μόνο η ολοκλήρωση της χάραξης και της αποτύπωσης των 15.000 χιλιομέτρων των ελληνικών ακτών -καθώς διαδικασία έχει προχωρήσει μόνο κατά 10%- αφήνοντας στη λήθη το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό.
«Αμέλεια ή μεταμέλεια» το δίπολο που διαμορφώνεται μοιραία στο μυαλό του μέσου πολίτη και όχι υποχρεωτικά εκείνου που προσυπέγραψε το ψήφισμα δεκάδων οικολογικών οργανώσεων για τη διατήρηση του δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης των ακτών, οδηγώντας την κοινή γνώμη με μαθηματική ακρίβεια στην καχυποψία. Κάπως έτσι αρχίζουν και πυροδοτούνται αλυσιδωτά συνειρμοί που
καθιστούν ύποπτη οποιαδήποτε αναπτυξιακή πρωτοβουλία, υπό το φόβο των πιθανών ...αστερίσκων από πλευράς της Πολιτείας, κάπως έτσι αρχίζει ο μαζικός παροξυσμός κατά των κάθε λογής επενδυτών.
Ανάμεσα στους «ανέξοδα οικολογούντες» (ορολογία βουλευτή του ΠΑΣΟΚ) και τους επισπεύδοντες αναπτυξιολάγνους εξακολουθεί να επιβιώνει η κοινή λογική. Σε εποχές μνημονίου και ελπίζοντας στην ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσπάθειας, είναι επιτακτικό το εγχειρίδιο της ειλικρίνειας να συνοδεύει παντού την πολιτική τάξη και ιδιαιτέρως στην παραλία. Διαφορετικά και στραβός είναι ο αιγιαλός και στραβά θα αρμενίζουμε.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΞΙΑ» (27/7/2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου