Σάκης Αλατζόγλου : Η επιστροφή της πολιτικής στην Ελλάδα της κρίσης

Η κρίση που έπληξε την χώρα μας δεν είναι πρωτίστως οικονομική. Είναι βασικά κρίση που έπληξε το πολιτισμικό και κοινωνικό αξιακό σύστημά της. Είναι κρίση του πολιτικού συστήματος και του ίδιου του κράτους. Η κρίση αυτή αποδιοργάνωσε το παλιό πολιτικό σύστημα, το οποίο ακόμη και σήμερα προσπαθεί να επιβιώσει. Στην προσπάθειά του να περισωθεί προσπαθεί να ξαναστηθεί με παλαιά υλικά.

Σύντομα θα γίνει αισθητή η ανάγκη ενός ανανεωμένου και ανανεωτικού ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου. Ο λόγος αυτός θα απευθυνθεί σε πολίτες που έχουν σκληρά δοκιμαστεί από την εξάχρονη οικονομική ύφεση και την λιτότητα. Τα μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας που έχουν υποστεί απώλειες και που έχουν αλλάξει την ζωή και την ταυτότητά τους αναμένουν ένα ρεαλιστικό και παράλληλα ´οραματικό¨ πολιτικό σχέδιο που θα οδηγεί στη δημιουργία μιας νέας ,διαφορετικής Ελλάδας από τη σημερινή άλλα και από τη χθεσινή.

Η πολιτική θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το αίτημα της επιστροφής της πολιτικής είναι αλληλένδετο με το αίτημα της κοινωνικής ανασύνθεσης. Σύντομα οι νέες γενιές θα αναγκαστούν να εμπλακούν στη πολιτική, καταλαμβάνοντας τον απαραίτητο πολιτικό χώρο, για να προσδιορίσουν το δικό τους μέλλον σε μια νέα Ελλάδα. Η Ελλάδα της επόμενης ημέρας θα είναι μια χώρα που ανοίγει βηματισμό για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης. Μια Ελλάδα που δεν θα στηρίζεται σε δανεικά αλλά στους περιβαλλοντικούς και ανθρώπινους πόρους της, διεκδικώντας το μέλλον που της αξίζει. 

Το πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας δεν θα προσδιορίζεται από τον άξονα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» αλλά από το περισσότερο ελπιδοφόρο ερώτημα «ποιο σχέδιο και για ποια Ελλάδα;» Σταδιακά, το κέντρο βάρους της πολιτικής αντιπαράθεσης θα μετατίθεται στο τι είδους χώρα θέλουμε. Σε αυτή τη νέα παραγωγική πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορούν να πρωταγωνιστήσουν πολιτικά στελέχη του χθες. Χρειάζονται πρόσωπα τα οποία θα έρθουν ως σημαιοφόροι νέων ιδεών, νέων αντιλήψεων, νέων νοοτροπιών. Χρειάζονται πολιτικά πρόσωπα που θα υπηρετούν πολιτικές που θα στοχεύουν στην παραγωγή και όχι στον παρασιτισμό. 

Στο κοινωνικό κράτος και όχι στο πελατειακό κράτος. Στο συμφέρον των πολιτών και όχι στα κέρδη των τραπεζών. Στις απαραίτητες πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι στον λαϊκισμό. Χρειάζονται νέοι άνθρωποι σε ιδέες και όχι κατά ανάγκην σε ηλικία, που θα υπηρετήσουν την εναλλακτική προοδευτική πολιτική. Μια πολιτική που οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις εγκλωβισμένες, η μεν συμπολίτευση στην διαχείριση της κρίσης και η δε αντιπολίτευση στην ψηφοθηρική εκμετάλλευσή της, δεν είναι σε θέση να υπηρετήσουν, αφήνοντας έτσι ένα μεγάλο πολιτικό κενό. Το πώς θα καλυφθεί αυτό το κενό είναι το ερώτημα που θα προσδιορίσει τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις. 

 Σάκης Αλατζόγλου

Eκπαιδευτικός