Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ερχόμαστε μετά από μία βαριά ήττα.
Πετύχαμε ένα μονοψήφιο ποσοστό, που δεν ξεπερνά τα δάχτυλα του ενός χεριού.
Είναι σαν να εκχωρήσαμε το σύνολο του κοινωνικού χώρου μας στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ήττα μας δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Πολλοί μιλούν για εξαέρωση του πολιτικού και κοινωνικού χώρου όπως εκφραζόταν από το ΠΑΣΟΚ.
Όχι μόνο δεν πείσαμε. Δεν προσελκύσαμε, μάλλον απομακρύναμε, τις νεώτερες και πιο παραγωγικές γενιές.
Κουράσαμε, χωρίς να εμπνέουμε ούτε καν σιγουριά.
· Αρκούν, λοιπόν, οι δάφνες και τα λάβαρα του παρελθόντος για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε;
Να είμαστε ειλικρινείς.
Σήμερα πια αυτά δεν αρκούν.
Αποτελούν μια σημαντική περιουσία με εξαιρετικό και πολύτιμο ιστορικό περιεχόμενο.
Η σημερινή τους εμβέλεια, όμως, δεν είναι αντίστοιχη και ανάλογη του παρελθόντος.
Μπορούμε, για ώρες, να διηγούμαστε τη μεγάλη προσφορά μας στην οικοδόμηση ενός κοινωνικού κράτους και στην ενίσχυση των δομών του κράτους δικαίου. Όμως, αυτό δεν αρκεί.
Απέναντί μας στέκονται οι νέοι, που οι μισοί είναι άνεργοι.
Ο πολίτης, που δεν βρίσκει δουλειά σε χρόνια βάση.
Η εκπαίδευση και η υγεία που δεν είναι ανοικτές και προσβάσιμες σε όλους.
· Έχουμε ανάγκη μια νέας ταυτότητα.
Προσωπικά στέκομαι με σεβασμό στην διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Και στα οράματα και τους στρατηγικούς στόχους , που αποτύπωσαν σ’ αυτή ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι ιστορικά πολύτιμοι συνεργάτες του.
Από την άλλη, αναγνωρίζω ότι η εθνική κυριαρχία έχει εμπλουτιστεί με καινούργιες ιδιότητες και καινούργιο περιεχόμενο.
Το κράτος δικαίου έχει νέες προτεραιότητες. Την πάταξη της διαφθοράς. Την προληπτική στεγανοποίηση των πηγών τροφοδότησής της και την κατασταλτική τιμωρία των φαινομένων της.
Το κοινωνικό κράτος, η διεύρυνσή του, η τελική διαμόρφωση των συνθηκών μιας ανοικτής κοινωνίας, περνάει, σήμερα πια, μέσα από διαδικασίες που το 1974 ήταν άγνωστες.
· Έχουμε ανάγκη ένα ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ
Σήμερα Ναι, θέλουμε να σηκώσουμε ψηλά το όραμα μιας ανοιχτής κοινωνίας.
Όπου όλοι θα έχουμε πρόσβαση σε όλα τα κοινά και κοινωφελή αγαθά.
Όπου δεν θα μετράει η δύναμη του πλούτου και η δύναμη των σχέσεων.
Όπου δεν θα μετράει το φύλο και το σχεδιασμένο από άλλους lifestyle.
Όπου ο παραγοντισμός και οι μηχανισμοί δεν θα διαμορφώνουν κοινωνικά και οικονομικά μεγέθη.
Όπου, κανένας δεν θα φοβάται τις ώρες της ανημποριάς και αδυναμίας.
Θέλουμε ένα νέο όραμα για την Ελλάδα.
Η δεδομένη ανεξαρτησία της δεν θα αποδειχθεί ούτε θα μετεξελιχθεί σε μια περιθωριακή εθνική μοναξιά. Θέλουμε την Ελλάδα παρούσα στην Ευρώπη. Όχι ως επαίτη. Ούτε ως επαναστατημένο έφηβο.
Θέλουμε την Ελλάδα συμπρωταγωνίστρια και γέφυρα μεταξύ λαών.
Θέλουμε να έχουμε όραμα για τη δημιουργική συνεργασία μεταξύ των γενεών.
Θέλουμε να έχουμε όραμα για νέες συλλογικότητες.
Όχι στη βάση πελατειακών σχέσεων.
Χρειαζόμαστε ένα όραμα για τον πολιτικό μας χώρο. Όχι για χώρο που αναδεικνύει, χαρισματικούς αρχηγού .
Θέλουμε «πρώτους» στο πλαίσιο συντροφικής συλλογικότητας. Στο σημείο που βρισκόμαστε είναι λάθος να κλειστούμε εντός των τειχών.
· Έχουμε ανάγκη από ένα Γενικό Προσκλητήριο .
Προς όλες τις γενιές, που πορεύτηκαν με το ΠΑΣΟΚ όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Προς όλους τους μεγάλους κοινωνικούς χώρους.
Δεν μπορεί να υπάρξει κίνημα αν δεν έχει κατανοήσει τα προβλήματα του αγρότη και δε θα τον στηρίζει με σύγχρονους όρους.
Αν δεν εκπροσωπεί τους εργαζόμενους,
Αν δεν εκφράζει υγιείς δυνάμεις της επιχειρηματικότητας.
Δεν μπορεί να υπάρξει ο χώρος αν δεν καταφέρει να εκφράσει το δάσκαλο, τον άνθρωπο που δουλεύει στο χώρο της υγείας, σ’ αυτόν που αναδιαμορφώνει το δημόσιο χώρο.
Αν δεν αποδείξει ότι κατανοεί τις αγωνίες της νέας γενιάς, οτι συμμερίζεται και συνδιαμορφώνει τους μεγάλους ορίζοντες.
Έχουμε ανάγκη από ένα Γενικό Προσκλητήριο για τη διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού και πολιτικού συνασπισμού εξουσίας στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, στο χώρο της «κεντροαριστεράς» που θα εκφράσει αυτό το όραμα και θα δώσει περιεχόμενο στην ελπίδα. Η ισχυρή παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, συνδέεται με την αποτελεσματική λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, με το στόχο της βιώσιμης ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και της οικοδόμησης ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Αυτό τον πολιτικό χώρο δεν μπορεί να τον καλύψει, ως έχει, κανένα από τα κόμματα του χώρου στην κατάσταση που είναι σήμερα, του ΠΑΣΟΚ μη εξαιρουμένου. Αυτό τον πολιτικό χώρο, επίσης, όσο και αν κάποιοι το επιθυμούν, δεν μπορεί και δεν θα τον καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δύο μήνες ως κυβέρνηση, έχει δυστυχώς δικαιώσει όλους τους προβληματισμούς, τις επιφυλάξεις και τις ανησυχίες που η στάση και ο λόγος του ως αντιπολίτευση είχαν δημιουργήσει. Η Ελλάδα θα πάρει μπρος και θα πάει εμπρός μόνο με αλλαγές, με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του ,μόνο αν γκρεμίσει ότι την οδήγησε στα όρια της χρεοκοπίας, ότι την κρατάει καθηλωμένη. Αυτή είναι η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας. Όσοι, βολεύονται με υπεραπλουστεύσεις και με το να δημιουργούν εχθρούς μέσα και έξω από τη χώρα, έξω οι «κατακτητές" και μέσα οι "μειοδότες", έχουν στην πραγματικότητα πάρει ήδη θέση. Με την Ελλάδα που χρεοκόπησε. Την Ελλάδα της απραξίας. Σήμερα, ακόμα περισσότερο από ότι πριν τις εκλογές, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το αίτημα για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Την ανάγκη δημιουργίας ενός μεταρρυθμιστικού προοδευτικού πόλου μέσα από μια νέα προγραμματική σύγκλιση που θα προτάσσει το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, στη μετά την κρίση εποχή.Αν τα παραπάνω, όπως πιστεύω, αποτελούν κοινές μας πεποιθήσεις ας δούμε πως μπορούμε να προχωρήσουμε βήμα - βήμα.Ποια είναι η κατάσταση σήμερα ;Η συζήτηση για τη λεγόμενη «κεντροαριστερά» παραμένει ακόμη και σήμερα απλώς μια συζήτηση ∙ είναι φτιαγμένη από λέξεις, "μανιφέστα", ιδέες και πρωτοβουλίες αλλά δεν ανταποκρίνεται σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο, με αποδέκτη την κοινωνία.Αυτή η ανασυγκρότηση δεν να είναι άλλη μία ιστορία πολιτικών μεταμφιέσεων, αλλά η ουσιαστική επανασύνδεση με την παράδοση της δημοκρατικής παράταξης, η ανανέωσή της και η δημιουργία του ΝΕΟΥ που θα αποκτήσει κυρίαρχα χαρακτηριστικά στη Μεταμνημονιακή Ελλάδα. Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ σε αυτήν την προσπάθεια ;Το ΠΑΣΟΚ, συνομιλώντας ισότιμα με όλες τις όμορες πολιτικές δυνάμεις και πρωτοβουλίες μπορεί να γίνει ο καταλύτης των εξελίξεων μέσα από την ανανέωση, διεύρυνση και μετεξέλιξη του. Το πραγματικό ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε ΔΕΝ είναι ΑΝ το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα μεγάλο σύγχρονο, ευρωπαϊκό κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, που να ενσωματώνει και εκφράζει την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τις δυνάμεις του κέντρου. Το ερώτημα είναι πώς και με ποιούς, μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Πώς δεν θα έχει και αυτή η προσπάθεια την κατάληξη όλων των ανάλογων πρόσφατων πρωτοβουλιών. Πρωτοβουλιών που αδικήθηκαν από την συγκυρία, ενδεχομένως και από ατυχείς χειρισμούς, αποτελούν όμως σημαντική παρακαταθήκη στην προσπάθεια που έχουμε μπροστά μας. Θέλω να ευχαριστήσω, όσους μέχρι σήμερα ανέλαβαν, συμμετείχαν ή ανταποκρίθηκαν στις πρωτοβουλίες διεύρυνσης του πολιτικού μας χώρου. Πιστεύω ότι είναι στελέχη που εμπλουτίζουν τη σκέψη μας και τη λειτουργία μας και συνέβαλλαν στην εκλογική μας προσπάθεια σε δύσκολες στιγμές. Έχω την άποψη ότι πρέπει να γίνουμε ακόμα πιο γενναίοι, στα ανοίγματά μας, στις συμμαχίες, και τις προσεγγίσεις μας. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Πιστεύω στο ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί την έκφραση της προοδευτικής συμμαχίας των δημιουργικών δυνάμεων της πατρίδας μας, με σαφείς κοινωνικές αναφορές, και ξεκάθαρες ιδεολογικές αιχμές. Είναι σαφής και αδιαπραγμάτευτη η πίστη μου, ότι την ανάταξή μας, μπορεί να την εγγυηθεί μία ανοιχτή πολιτική διαδικασία,
· ένα θεσμικό αξιακού- πολιτικού- προγραμματικού χαρακτήρα συνέδριο, ως εκκίνηση της προσπάθειάς μας.
Ένα πολιτικό γεγονός που θα αποτιμήσει πολιτικά την ιστορική μας διαδρομή, θα σηματοδοτήσει την νέα μας πολιτική ταυτότητα και το όραμα μας για τη χώρα, τις συμμαχίες μας.
· θα ακολουθήσει η εκλογή του νέου Προέδρου με ανοιχτό μητρώο που θα , καταρτίζεται και με την συμμετοχή στην διαδικασία.
· και θα ολοκληρωθεί με ένα επίσης δημοκρατικό καταστατικό συνέδριο, με ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής ευρύτερων δυνάμεων.
Είναι σαφής και αδιαπραγμάτευτη η πίστη μου οτι χρειαζόμαστε μια νέα συλλογικότητα. Η αναγκαία συλλογικότητα πρέπει να στηρίζεται σε κανόνες και σε αξίες.
Κανένα διαδικαστικό εφεύρημα, πολύ περισσότερο καμιά καταστατική εκτροπή, δεν μπορεί να εγγυηθεί αυτή τη συλλογικότητα. Η συλλογικότητα πρέπει να είναι καταστατική και αξιακή. Να είναι κοινή μας κατάκτηση ως πολιτική αντίληψη και πράξη, να μην εξαρτάται, να μην επαφίεται και να μην εξαντλείται μόνο στον "Πρώτο".
Είναι σαφής και αδιαπραγμάτευτη η πίστη μου, ότι στην πορεία αυτή πρέπει να είναι πρωταγωνιστές, με ουσιαστικό τρόπο, τα στελέχη που σήμερα συγκροτούν τα κεντρικά μας και περιφερειακά μας όργανα αλλά και πολλοί άλλοι ακόμα.
Τα στελέχη που αναζητούν ένα δημιουργικό ρόλο, και τις νέες δυνατότητες, που θα προκύψουν από την εκλογή μίας νέας ηγεσίας, προκειμένου να συσπειρώσουν και να ενεργοποιήσουν νέες δυνάμεις.
Είναι η ώρα να ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρα, για να μπει φρέσκος αέρας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Το Συνέδριο του Μαΐου είναι φανερό ότι μπορεί να γίνει η αφετηρία αυτής της προσπάθειας.
Αρκεί να μην μετατραπεί για άλλη μια φορά σε πεδίο αναμέτρησης μηχανισμών και προσωπικών φιλοδοξιών. Ποτέ το ΠΑΣΟΚ δεν οδηγήθηκε σε οργανωτικές διαδικασίες με διαδικαστικές διαφωνίες. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να ολοκληρωθεί μία διαδικασία διαδοχής, χωρίς τήρηση του καταστατικού και διαδικαστική συμφωνία.
Και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, γιατί η διαφωνία που υπάρχει δεν είναι διαδικαστική αλλά βαθειά πολιτική.
Είναι η σύγκρουση μεταξύ της λογικής που οδηγεί σε μία ανασύνθεση και επανένωση του χώρου και της λογικής που θέλει ένα μικρό και ελεγχόμενο κόμμα, παρακολούθημα άλλων πολιτικών χώρων.
Είναι μία ιδεολογική, στρατηγική και πολιτική σύγκρουση.
Προβάλλεται ο ισχυρισμός από όσους υποστηρίζουν ότι το πολιτικό συνέδριο του Μαΐου πρέπει να εκλέξει όργανα ότι επιβάλλεται να δεσμευτεί πολιτικά η νέα ηγεσία, να αποκτήσουμε συλλογικό κόμμα, να προτάξουμε την πολιτική, να σκοτώσουμε το αρχηγικό κόμμα.
Λες και δεν ακυρώθηκαν όλα τα όργανα στο πρόσφατο παρελθόν με μια απόφαση αρχηγού.
Άραγε το άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ, σε άλλους χώρους εξυπηρετείται από τη λογική να κλείσουμε άρον, άρον τα όργανά μας και τις επετηρίδες μας, μέσα σε δύο μήνες;
Άραγε μπορεί να αποτελέσει γεγονός συσπείρωσης της παράταξης ένα συνέδριο οργανωτικού χαρακτήρα σε δύο μήνες από σήμερα, για δυνάμεις που θα ήθελαν να έχουν έναν δίαυλο επικοινωνίας μαζί μας;
Τελικά το ΠΑΣΟΚ, έχει ανάγκη σήμερα, από ένα συνέδριο ξεκαθαρίσματος, οργανωτικών λογαριασμών, όπου υφιστάμενοι μηχανισμοί θα προσπαθήσουν να συνθλίψουν ότι νέο μπορεί να δημιουργηθεί, ή από μία ανοιχτή πολιτική διαδικασία, με εθελοντική συμμετοχή, όλων των πολιτών, όλων των στελεχών όλων των δυνάμεων του χώρου;
Πιστεύουμε ότι το Συνέδριο του Μαΐου είναι η αρχή μίας πορείας ανασυγκρότησης ή η κατάληξή της; Και μπορεί να είναι η κατάληξή της, όταν το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να συνομιλήσει αξιόπιστα με όμορες δυνάμεις;
Επιτέλους, καθαρά λόγια.
Όχι άλλα μισόλογα, ασάφειες και αμφιθυμίες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν προτείνω τίποτα άλλο, παρά μία ΚΑΘΑΡΗ ΛΥΣΗ, στηριγμένη, σε ΚΑΘΑΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, βασισμένη σε ΚΑΘΑΡΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ, θεμελιωμένη πάνω σε ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ ΑΞΙΕΣ.
Είναι ο μόνος τρόπος να σεβαστούμε την ιστορία μας, να διαφυλάξουμε τη συλλογική και ατομική μας αξιοπρέπεια, να υπερασπιστούμε την πολιτική μας ύπαρξη, να αναβαπτιστούμε στη μόνη δύναμη που μας απέμεινε:
Στους χιλιάδες πολίτες που αγωνιούν και αποζητούν μια νέα αρχή.
Αυτή τη φορά μπορούμε να το κάνουμε!!
Διαφορετικά είναι προφανές ότι η Βαβυλωνια αιχμαλωσία δεν ισχύει για κανένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου