362 π.Χ.— (και 4/7) Η έν Μαντινεία μάχη, καθ’ ην ό Επαμεινώνδας ενίκησε τούς Σπαρτιάτας, μεθ’ ών συνέπραττον καί οί Αθηναίοι. Κατά τήν τελικήν φάσιν τής μάχης, ό Επαμεινώνδας, προμαχών όπως πάντοτε, εδέχθη βαρύτατον τραύμα είς τό στήθος μέ ακόντιον. Οι ιατροί πού εξήτασαν τό τραύμα απεφάνθησαν ότι μόλις θά εξήγετο έξ αυτού ή σιδηρά αιχμή τού ακοντίου, πού συνεκράτει τήν αιμορραγίαν, ό τραυματίας θά απέθνησκε. Ο Επαμεινώνδας τούς ήκουσεν ατάραχος καί, καλέσας τούς συνεργάτας του, έδωκε είς αυτούς τάς τελευταίας οδηγίας του. Ετράβηξε κατόπιν μέ τά χέρια του τήν αιχμήν καί τήν έβγαλε. Είς φίλον του, όστις τού παρετήρησεν ότι αποθνήσκει άτεκνος, απήντησε : «Όχι, διότι αφήνω πίσω μου δύο θυγατέρας, τήν έν Λεύκτροις καί τήν έν Μαντινεία μάχην».
323 ή 24.—Είς τήν μάχην τής Αδριανουπόλεως, ό μέγας Κωνσταντίνος κατατροπώνει τόν επ’ αδελφή γαμβρόν του Λικίνιον καί γίνεται ούτω μονοκράτωρ τής Ανατολής.
1805.—Σφοδρές σεισμικές δονήσεις, 4 σε διάστημα 8 λεπτών κτυπούν τα Χανιά. Ήταν αρκετά μεγάλες ώστε να γίνουν αντιληπτές έως και την Σικελία. Πιθανή ένταση 7 βαθμοί.
1821.—Οι Ακαρνάνες οπλαρχηγοί Γώγος Μπακόλας, Γιαννάκης καί Κώστας Ράγκος καί Δ. Κουτελίδας επιτίθενται κατά τού είς Κομπότι εστρατοπεδευμένου Ισμαήλ πασσά και τον αναγκάζουν να υποχωρήση εις κακήν κατάστασιν πρός τήν Άρταν.
.—Στο χωρίον Γάλλον του Ρεθύμνου Κρήτης έγινε 3ήμερος μάχη μεταξύ Ελλήνων υπό Μελιδόνη κλπ. και Τούρκων. Την μάχην ουδείς εκέρδισε.
1500 Τούρκοι από το Ρέθυμνο κινήθηκαν προς του Γάλλου αλλά συνάντησαν τους Μανουσέλη και Δεληγιαννάκη η μάχη συνεχίστηκε όλη την ημέρα χωρίς νικητή. Το απόγευμα ήλθαν σε βοήθεια των Ελλήνων ο Πρωτοπαπαδάκης, ο Κωστόπουλος και ο Τσουδερός. Στις 4 Ιουλίου ομάδα από 150 νέων και τολμηρών Τούρκων άφησαν την μάχη και αθέατοι κινήθηκαν μέχρι τον αφύλακτο Καλλικράτη καίοντας μια συνοικία του, σε μια κίνηση εντυπωσιασμού. Την Τρίτη ημέρα της μάχης οι Ανδρέας Μανουσέλης, Πέτρος Παπαδάκης, Κωνσταντής Βενιέρης, Μανόλης Ντουλαβέρης, Μουντομανούσος κ.α. κινήθηκαν από τα νώτα των εχθρών, αυτοί θεωρώντας ότι ήταν πολλοί και θα κυκλώνονταν το έβαλαν στα πόδια προς το Ρέθυμνο. Απώλειες, οι Έλληνες 9 νεκρούς και οι Τούρκοι άνω των 100.
.—Ο τουρκικός στόλος υπό τον Καράλη φθάνει εις Σάμον.
1822.—Μάχη τής Σπλάντζας (παρά τάς εκβολάς τού ποταμού Καλαμά, είς τήν Ήπειρον). Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης μετά 500 Μανιατών καί μικρά δύναμις Σουλιωτών υπό τούς Ζώην Πάνου καί Α. Ζάρμπαν αποκρούουν σφοδράν επίθεσιν υπερτρισχιλίων Τουρκαλβανών υπό τήν αρχηγίαν τών πασσάδων Μεχμέτ καί Χασάν. Ο Κυριακούλης, διακρίνας μεταξύ τών Τούρκων τόν Κεχαγιάμπεην τής Τριπόλεως, τόν οποίον, κατά τήν άλωσιν τής πόλεως, είχε συλλάβει αιχμάλωτον καί είχεν αφήσει ελεύθερον, μέ τήν υπόσχεσιν ότι δέν θά επολεμούσε πλέον κατά τών Ελλήνων, ορμά ξιφήρης εναντίον του. Αλλά, τήν στιγμήν πού τόν επλησίαζε, τουρκική σφαίρα τόν κτυπά είς τήν μασχάλην καί τόν ρίπτει είς τό έδαφος. Μετ’ ολίγον έπεσε καί ό Κεχαγιάμπεης, βληθείς από ελληνικήν σφαίραν. Οι Τούρκοι υπεχώρησαν τελικώς, πρό τής θυελλώδους ορμής τών Μανιατών καί Σουλιωτών, συναποκομίζοντες πολλούς νεκρούς καί τραυματίας. Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης εξέπνευσε μετ’ ολίγον, αφού διεμοίρασε τά όπλα του είς τούς συμπολεμιστάς του καί ενεπιστεύθη τήν αιματοβαμμένην ζώνην του είς τόν ιπποκόμον του, διά νά τήν παραδώση είς τόν μόλις εξαετή υιόν του Πέτρον. Τό πτώμα τού Κυριακούλη, ταριχευθέν, μετεφέρθη είς τό Μεσολόγγι, όπου ετάφη μετά μεγάλων τιμών καί έν μέσω γενικού πένθους είς τό εκεί Ηρώον, το όνομά του δε εδόθη εις ένα των προμαχώνων τής πόλεως (κανονιοστάσιον Κυριακούλη).
1824.—Ο Ελληνικός Στόλος (20 πλοία), υπό τους Μιαούλη, Τσαμαδό και Σαχτούρη, αποβιβάζει 1.500 άνδρες και απελευθερώνει τα Ψαρά. Ο τουρκικός στόλος τρέπεται εις φυγήν και χάνει 20 πλοία μετά από 5ωρη ναυμαχία.
1826.—Ο στρατός του Κιουταχή (10.000 άνδρες και 26 πυροβόλα) φθάνει στα Πατήσια και πολιορκεί την Ακρόπολη. Σε βοήθεια των 1.400 ανδρών, υπό τον Γ.Καραϊσκάκη, έρχεται από την Σαλαμίνα ο Ν. Ζαχαρίτσας με 150 άνδρες.
1827.—Οι Τούρκοι στα Άνω Βλάσια Καλαβρύτων επετέθησαν εναντίον των Ελλήνων και τους έτρεψαν σε φυγή.
1882.—Η κυβέρνηση Τρικούπη πετυχαίνει την ψήφιση νόμου για την αποξήρανση της Κωπαΐδας. Χρειάστηκαν 50 χρόνια ώσπου το 1931 να ολοκληρωθεί.
1896.—Αρχίζει η αποστολή από την Εθνική Εταιρεία ανταρτικών ομάδων στη Μακεδονία, για να αντιμετωπιστεί η βουλγαρική διείσδυση. Αποστέλλονται στην Μακεδονία 8 ανταρτικά σώματα (500 ένοπλοι), υπό τους Χρ. Βερβέρα, Παπαδήμα, Λεπενιώτη, Γούλα, Γκρούτα και Αθ. Μπρούφα, με σκοπό την δημιουργία επαναστατικών εστιών.
1897.—Πρώτη κινηματογραφική προβολή στη Θεσσαλονίκη, στην μπιραρία «Η Τουρκία».
1907.—Τα ανταρτικά σώματα των Τόμπρα και Πλατανιά προσβάλλουνβουλγαρική συμμορία στα Κορέστια και εξοντώνουν 10 κομιτατζήδες, ανάμεσά τους και τον αρχικομιτατζή Κορσάκωφ.
1909.—Γεννιέται ο Έλληνας μεγιστάνας Σταύρος Νιάρχος, από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.
1913.—Στο Βουλγαρικόν μέτωπον οι ελληνικές δυνάμεις κατόπιν σφοδρής μάχης εξεδίωξαν τους Βουλγάρους από τα γύρω υψώματα της Μπαμπίνας. Απελευθερώνεται ο Μελένικος.
.—Την ίδιαν ημέρα, η Βουλγαρία ζητά ανακωχή.
1919.—Στο μέτωπο στη Μ. Ασία επικρατεί ηρεμία.
1920.—Ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία αναδιοργανώνει τις δυνάμεις του.
1921.—Στο μέτωπον οι ελληνικές δυνάμεις μάχονται προ της Κιουτάχειας, την οποίαν υποστηρίζουν σθεναρώς οι Τούρκοι. Χ και ν μεραρχίες, απώλειες μαχών 13 αξιωματικοί και 195 οπλίτες νεκροί. 3 αξιωματικοί και 1030 οπλίτες τραυματίες.
1922.—Στο μέτωπο της Μ. Ασίας επικρατεί ηρεμία.
1943.—Εκτέλεση 50 Ελλήνων από τους γερμανούς στην Θεσσαλονίκη.
1946.—Μεσάνυκτα και, ομάδα κομμουνιστών συμμοριτών που μόλις εισέβαλαν στο ελληνικό έδαφος προερχόμενη από την Γιουγκοσλαβία, προσβάλλει τον Αστυνομικό Σταθμό Ειδομένης.
1948.—Επαναλειτουργεί η διώρυγα της Κορίνθου, η οποία είχε αχρηστευθεί από τους Γερμανούς που αποχωρούσαν.
1960.—Η εφημερίδα “Βήμα” ανακοινώνει ότι καταργεί την υπογεγραμμένη και τη βαρεία.
e-istoria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου